Baal zo verschrikkelijk van mijn/ons burgelijk leventje op dit moment ! Maar ja wat doe je er aan ? zou graag eens naar een leuk festival gaan ofzo maar hebben maar weinig vrienden die van dezelfde smaak muziek houden , en om nou met z'n 2e te gaan zien we ook niet echt zitten . wat doen jullie om een burgelijk leven tegen te gaan ?
hahaha wij ook ! nee heb me echt flink uitgeleeft zeker weten maar nu elk weekend is zo onder hand hetzelfde bleeehhh ( al is het wel moeilijk want manlief werkt 3 van de 4 weekenden en bijna elke avond )
Niet veel vrees ik . Maar eerlijk is eerlijk, ik vind het heerlijk om burgelijk te zijn, ik ben niet zo van de uitspattingen en gekkigheid. Toevallig heb ik stiekum een midweekje weg geboekt zonder dat man het weet (maar dat is omdat we bijna 2 jaar getrouwd zijn, en daar zijn de 2 jongste kids ook gezelig bij), en verder gebeurd er hier eigenlijk weinig 'spannends'.
Ik nu ook niet zoveel, hoogzwanger, en straks met een baby zal het er ook wel niet van komen... Maar anders gaan wij ook wel eens af en toe een dagje uit hoor. Naar een festival inderdaad, wel lekker eentje wat overdag is. Die feesten tot vroeg in de ochtend trek ik niet meer (en wil ik ook niet meer...) Maar een dagje van 11 tot 11 ofzo is lekker om de sleur te doorbreken. En daarnaast zou ik zeggen, gewoon af en toe eens een avondje met vriendinnen weg. Lekker iets gaan eten, of naar de film. Dat scheelt al een hoop!
Waarom zou je niet samen gaan? Of je nou samen op de bank zit (wat ook heerlijk kan zijn, maar dat is nou juist wat je niet wilt ) of lekker samen uit je dak staat te gaan.. Lekker doen joh!
Of inderdaad met vriendinnen. Daar haal ik zelf ook enorm veel energie uit. Verder vind ik het ook helemaal niet erg om burgerlijk te zijn zolang je de rol van moeder ook maar af en toe een paar uurtjes van je af kunt zetten.
Wij zij ook super burgelijk. Saaaaiiii... Nu was ik al niet zo'n type wat altijd de hort op was, maar nu komen we echt niet verder dan de kinderboerderij Het komt er gewoon niet meer van. Dat krijg je nu eenmaal met kinderen en dat is ook niet erg. Maar aankomend weekend ga ik met een vriendin naar een feest in m'n oude woonplaats, daar zijn veel oude bekenden, dus weer ouderwets gezellig hoop ik. Man en kids laat ik thuis . Ik verheug me erop als een klein kind, ik ga helemaal los!! en dat is lang geleden.
eerder heb ik er ook nooit zo veel problemen mee gehad maar de laatste tijd komt die bank me de neus uit hahaha ik zit ook wel veel alleen denk dat dat ook wel mee deelt in me gevoel ( elke avond en veel weekenden alleen ) tja dus s avonds eruit zit er dus niet in of ik moet oppas regelen maar ja word wel erg veel voor mijn gevoel omdat ik ook regelmatig oppas nodig heb als ik werk ....
Je hebt het allemaal zelf in de hand! Je kan het alleen doorbreken door zelf actie te ondernemen. En waarom zou je niet samen naar een festival gaan? Dat doen wij ook... oké, het zal inderdaad misschien nóg gezelliger zijn om met een hele groep vrienden te gaan, maar naar zo'n festival ga je in principe ook om te dansen of optredens te bekijken. En dat kan net zo goed met z'n tweeën (tenzij manlief en jij totaal niet van dezelfde muziek houden, dan heb je een probleem ). Het is gewoon niet meer hetzelfde als vroeger, en ook het stappen is niet meer hetzelfde als vroeger als je een kind hebt. Gisteren stond ik nog een hevig bloedend kind-met-tand-door-de-lip te troosten, en twee uur later stond ik in mijn party outfit op Dancevalley Het is even wat meer omschakelen, zeg maar. Maar ik merk wel dat ik nu veel meer geniet van die uitjes, nu ik dat niet meer elk weekend kan doen. Het krijgt meer waarde, én je hebt daarna weer nieuwe energie opgedaan om er thuis weer tegenaan te gaan. Echt doen hoor...en anders ga je maar een keer met ons mee
Dit probleem heb ik precies zo... ook een man die 3 á 4 avonden per week werkt, en oppas wil ik niet al te vaak, omdat ik ook al werk (dus: schuldgevoel naar alles en iedereen). Het hoort er gewoon bij, denk ik... ik probeer mezelf thuis toch zoveel mogelijk te vermaken. Thank God for internet 8)
@ mikki , lief van je om 2 x te reageren ( hyves) hahahaha maar inderdaad schuld gevoel naar de oppas toe .......opa en oma zouden het prima vinden maar ja denk dan altijd ik wilde een kindje en nu vraag ik hun regelmatig op te passen hmmm ( wil ook nog graag mountainbiken en heb hun dan ook af en toe als oppas nodig ) hahha wat een problemen he als mama
Ja, ik traceer je overal hoor Weet je wat het ook is... als de kindjes eenmaal wat groter zijn, kunnen ze ook af en toe bij anderen gaan logeren. Bij ooms en tantes bijvoorbeeld. Hier staat de familie in ieder geval al te springen, maar wij willen dat zelf absoluut nog niet, alleen bij opa en oma. De eerste jaren zit je gewoon heel erg aan huis gebonden, maar ik denk dat dat later allemaal wel makkelijker wordt. En op een dag heb je helemaal geen oppas meer nodig (maar of wij dan nog met onze oude lijven op een festival gaan staan...geen idee)
Ik snap die hele burgerlijkheids-issue sowieso niet zo goed. Ben je leuker of interessanter als je je af en toe klem zuipt tot in de vroege uurtjes, meeblerend met een rockband? Ik ga zelf over twee weken drie dagen los (nou ja... zonder alcohol dit jaar, ben benieuwd of het dan nog net zo leuk is ) op low-lands, maar daar voel ik me net zo goed een saaie lemming in de massa als op zondagmiddag op de kinderafdeling van IKEA. Burgerlijkheid is verzonnen door mensen die niet inzien dat ze zelf net zo saai zijn of zit ik er nou helemaal naast?
Ik heb het probleem ook hoor, mijn vriend is regelmatig weg voor z'n werk, en dan meestal 1 a 2 weken aan een stuk. Dus dan zit je hele dagen alleen thuis met je kindje... Dan moet ik er echt even uit, want het dak valt op je hoofd! Maar ik ga dan gewoon lekker even de stad in ofzo, of spreek met een vriendin af. Dat scheelt al heel veel.
Denk dat TS gewoon bedoelt dat ze het saai vindt om constant maar alleen thuis te zitten en niet veel leuke dingen te doen. Denk niet dat het direct met klem zuipen te maken heeft...