Hoi, N.a.v. het topic over een man die van zijn vrouw wil scheiden om haar overgewicht... Ik lees veel reacties waarin de man de schuld krijgt en hij mag ts niet dwingen om aan haar lijn te doen... Ik zal heel eerlijk mijn gedachten hierover vertellen, al zullen veel mensen het er niet mee eens zijn denk ik. Mijn man was super slank (gespierd) toen wij verkering kregen. Zo ben ik op hem gevallen Natuurlijk ben ik ook op zijn karakter gevallen e.d. Toen we trouwden was hij niet meer zo gespierd en ook wat aangekomen omdat hij niet meer sportte... jammer maar ach, kan gebeuren en ik vond hem nog steeds de leukste. Nu zijn we bijna 3 jaar getrouwd en is hij niet meer zo slank als toen. Als hij aankomt zie ik dat vooral aan zijn gezicht, dat wordt voller en ik zie het aan zijn buik. Nu is het bij hem nog lang geen overgewicht maar als ik er zo over doordenk zou ik het echt niet leuk vinden als hij nog dikker zou worden. (tuurlijk, een man komt meestal wat aan na zijn trouwen, en zal ook nog wel iets aan komen). Maar mocht dit echt komen doordat hij heel veel (ongezond) eet dan zou ik daar ook boos over worden en tegen hem zeggen dat hij aan zijn lijn moet doen. Want ik zeg heel eerlijk, ik zou me aan hem gaan ergeren. Waarom? omdat hij zichzelf dit aan zou doen. En daarbij moet ik ook met hem leven. Ik vind uiterlijk belangrijk en ja het zou effect hebben op ons huwelijk wanneer mijn man heel dik zou worden.
Ik vind het erg kortzichtig om te willen scheiden om hoe iemand er uit ziet Ik snap dat niet.. het is toch nog steeds dezelfde persoon Wat ik me wél kan voorstellen is dat je je dan druk maakt om het feit dat ie ongezond leeft en dat te zwaar zijn niet goed is voor zijn lijf. Ik zou me totaal niet druk maken om het feit dat ie er dan niet meer leuk uit ziet.. Van een mooi bord kun je niet eten zou mijn mama zeggen
Ik begrijp dat ook wel een beetje hoor, maar niet dat je gelijk uit elkaar gaat maar dat je je er wel aan kan gaan ergeren. Daar dan samen uitkomen en elkaar steunen is het belangrijkste, en eerlijk en open zijn uiteraard! Mijn man was al van Hollands welvaart voordat ik hem leerde kennen. Hij is te zwaar en soms is dat wel vervelend, maar over het algemeen heeft hij er geen last van en zo erg is het nou ook weer niet. Voordat ik hem leerde kennen was hij juist heel slank, bijna mager en op die foto's vind ik hem echt niet knap! Een beetje spieren ipv buik zou best mogen hoor maar niet meer heel slank, Vind ik over het algemeen niet heel mooi bij mannen, ik val meer op iets grotere mannen. Maar hij is nu wel al een paar weken fanatiek aan het sporten en wil er nu echt voor gaan! Ik steun hem daarin en probeer hem te helpen waar nodig!
ik vind het belangrijker dat hij er verzorgd uitziet. mijn man is ook niet de slankste maar dat is hij nooit geweest. stel hij zou echt heel erg veel aankomen zou ik het er wel met hem over hebben, maar is geen reden voor mij om te scheiden ofzo. maar zou me dan wel zorgen maken over zijn gezondheid en proberen samen er wat aan te doen.
Ik ben het helemaal met je eens... Ik vind het zeker wel belangrijk hoe een man er uit ziet, ook als je al jaren samen bent! Een man die ineens megaveel aankomt door teveel eten en ongezond leven, tja... daar zou ik echt niet blij mee zijn!
Ik weet niet of het effect heeft op ons huwelijk in zover dat ik van hem zou gaan scheiden. Is denk ik ook niet aan de orde aangezien mijn man gezegend is met het ik eet-alles-wat-los-en-vast-zit-en-kom-niks-aan syndroom! Maar ik merk wel dat ik op mezelf let dat ik niet teveel aan kom (ik kom al aan als ik na een pak koekjes kijk) want ik kan me wel voorstellen dat hij het niet kan waarderen aangezien hij op mij is gevallen zoals ik nu ben en maatje 48 waarschijnlijk niet zijn voorkeur zou hebben! Dus ik sluit me wel aan bij je mening maar of ik erom zou scheiden durf ik eigenlijk niet met zekerheid te zeggen! Ondanks dat ik de man van ts in het topic man wil scheiden vanwegen dik zijn de man wel een eikel vind om de manier waarop hij het brengt!
Toen ik mijn vriend leerde kennen had hij een strak buikje en bredere schouders. Nu 4 jaar later heeft hij een bierbuikje en van zijn schouders is weinig over, haha. Ik vind uiterlijk bijna net zo belangrijk als innerlijk. Maar mijn vriend is nog steeds sexy in mijn ogen. Incl. buikje
Ik zit niet zo met die dingen. Ik ben dol op mn vent en vind hem enorm aantrekkelijk, maar dat zou niet veranderen met meer gewicht denk ik.. Eens in de twee maanden scheert hij zn baard er compleet af en dat vind ik altijd jammer omdat hij knapper is met baard, maar het gaat me veel meer om hoe hij is, dan hoe hij eruit ziet. Ik kan me dan ook slecht voorstellen dat zoiets tot het einde van een relatie zou kunnen leiden.. Ik heb voor deze relatie een tijdje los vast gedate met een voetballer. Knappe jongen, enorm gespierd, maar was dan ook wel constant bezig met zn looks.. Achteraf gezien was dat onwijs vermoeiend en oppervlakkig, ik ben dan ook nog nooit zo gelukkig geweest als in deze relatie, waar uiterlijk een bijzaakje is waar we aan kunnen denken nadat alle belangrijkere dingen afgehandeld zijn
Ik zou niet van hem af gaan, maar vind het wel belangrijk ja! Tuurlijk is het innerlijk en karakter het belangrijkst maar dit telt ook mee! Andersom trouwens ook hoor, hij zou ook totaal niet amused zijn als ik dik zou worden.... Ik denk trouwens ook dat het een way of life is wat dan voor de 1 opeens veranderd... Voorbeeld: een collega van mij is 50 kilo afgevallen, zijn vrouw is nog steeds erg dik, hij vind het nu dus belangrijk om regelmatig te bewegen (bijvoorbeeld lekker wandelen, samen) en gezond te eten, terwijl zij nog gerust een zak chips elke avond weg eet....) Hij wil dit niet meer (ook voor gezondheid) en nu gaat dat extreem botsen.... Dat is natuurlijk andersom ook zo, stel dat ik nu niet meer zo nodig hoef te bewegen (en dus ook niet meer samen) en opeens veel ongezonde Dongen zou eten, dat dat een smet geeft op onze relatie, dus niet alleen omdat ik er dik van wordt, maar omdat het zijn manier van leven niet is... Snappie?
Ik en mijn man zijn ook niet super slank, maar ook niet ongezond dik. We hebben beiden net een puntje te veel op de BMI schaal. Ikzelf kamp met mijn gewicht sinds mijn kindertijd ( 6 jaar). We vinden het niet erg als er eens een kilootje bijkomt, maar we houden elkaar in de gaten... Als ik bij mijn man zie dat het de verkeerde richting uitgaat, dan vraag ik wanneer hij weer eens gaat sporten. Dan weet hij aan deze boodschap dat hij iets moet gaan doen en gaat daadwerkelijk rondjes lopen na werktijd en pas ik de voeding nog extra aan (we eten eigenlijk niet ongezond, maar dan komt er bvb geen 45+ kaas meer op het brood, maar magere kaas) Ook omgekeerd: Als mijn man zegt, neem voor dit weekend beter niks lekkers mee voor bij de TV-avond, dan weet ik ook genoeg. Ons Jo-jo gemiddelde ligt bij 3 kg. Dus ja, wij vinden het uiterlijk belangrijk, maar op een gezonde manier.
Ik vind het echt niet belangrijk. Ik vind mijn man heel aantrekkelijk, maar dat ligt voor een groot deel ook aan zijn manier van doen, houding en karakter (al ziet hij er ook 'gewoon' lekker uit ). Of hij nu wat lichter of zwaarder wordt, kaal zou worden, een bierbuik zou hebben of whatever, verandert daar niets aan. Ik vind hem gewoon aantrekkelijk als persoon, om de tientallen kleine dingetjes die hem hem maken. Ik kan me niets voorstellen bij een relatie waarin de mate waarin je van elkaar houdt afhankelijk is van oppervlakkige zaken als uiterlijk. Overigens vind ik verzorgd zijn wel belangrijk, maar dat vind ik meer een kwestie van hygiene en voor jezelf zorgen.
Mijn ex was totaal onverzorgd, douchde 1x per week, at veeeeel en dronk liters bier per dag. Walgelijk echt! Mijn partner is zeer verzorgd. Totaal niet de lichaamsbouw waar ik op val, hij heeft polsjes waar mijn magere zusje overheen komt met haar pols en heeft net zulke lange spillebenen als zijn armen zijn. Hij heeft ook nog eens Gynaecomastie en lovehandles. Maar hij verzorgd zichzelf echt top! Zoals het hoort. En hij heeft een uitstraling waar ik volledig voor gevallen ben en een karakter wat perfect bij de mijne past. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand alleen naar uiterlijk kijkt. Of het uiterlijk dat niet aan het ideaal voldoet maar afkeurd. Maar ik kan mij zeer zeker wel voorstellen dat je ervan gaat walgen als je partner zichzelf niet verzorgd en dat je de gevolgen daarvan niet aan kan zien. Maar dat is bovenal denk ik omdat je wilt dat iemand gezond en vrolijk is.
Ik vind het erg zwart-wit om te zeggen dat ik direct zou scheiden van mijn man, maar ja ik vind uiterlijk in zekere mate wel belangrijk. Tuuuuurlijk ben ik ook op hem gevallen om zijn innerlijk, maar dat is later gekomen. De eerste indruk was toch wel zijn uiterlijk en voorkomen....dwz een man hoeft dus echt niet slank of gespierd te zijn maar wel aantrekkelijk. Voor mij is dat hoe ik mijn man heb leren kennen, iets voller maar niet dik (hij is groot) en brede schouders met wel redelijk gespierde armen. Hij is na het stoppen met roken flink zwaarder geworden en dat ging nog prima, maar hebben het er toen wel open over gehad dat ik nog meer kilo's/ buikje niet erg aantrekkelijk zou vinden. Dat vind ik het belangrijkste, dat je er open over bent, niet direct een consequentie aan vastpinnen. Uiteindelijk is hij nu weer erg aan het afvallen en gaat het prima. Ik vind het dus wel belangrijk hoe mijn man erbij loopt, gezien gewicht, kleding, kapsel etc. Andersom vindt hij dit ook belangrijk en zou hij het ook zeggen.
Ik kijk natuurlijk niet enkel naar het uiterlijk, maar als ik met mijn man over straat zou lopen die dan 200 kg weegt door teveel en fout te eten, zou ik me toch schamen om met hem dan gezien te worden. Het gaat niet enkel om het feit dat hij dan dik is, dat ik me zou schamen, maar ook door het weten waardoor hij dan zo dik geworden is... Ik vind het ook een soort vorm van respect naar elkaar toe, dat je voor elkaar moeite doet om jezelf "te onderhouden" zowel op vak van hygiene als op vlak van schoonheid (wat voor iedereen zelf in te vullen is). Maar iedereen heeft zijn eigen opvatting...
Ik vind scheiden wel erg drastisch (we hebben tenslotte genoeg doorstaan en daarmee vergeleken is uiterlijk zoiets kleins), maar ik vind het wel fijn als mijn man zijn best doet om er leuk uit te blijven zien, dat doe ik voor hem tenslotte ook.
Nee ik vind uiterlijk niet belangrijk op lange termijn. We worden allemaal oud, en iedereen veranderd. Echter hecht ik wel waarde aan verzorging. Schone kleding, tanden poetsen, haren netjes, douchen etc.
Mijn man was al dik dat ik hem leerde kennen. Maar mijn man is absoluut niet lelijk en verzorgd zichzelf gewoon goed. Ik vind een goede relatie belangrijker dan dat mijn man dik is. Als hij over 20 jaar gerimpeld is verlaat ik hem toch ook niet omdat hij er niet meer zo uitziet als dat ik hem leerde kennen.
Ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat ik niet weg zou gaan bij mijn vriend om zijn gewicht. Hij heeft nu in mijn ogen een perfect lichaam, maar mocht hij aankomen dan zou ik hem nog steeds aantrekkelijk vinden. Tuurlijk ben ik ook op zijn uiterlijk gevallen, maar er zijn nog veel meer dingen die hem aantrekkelijk maken. Zou hij echt heel zwaar worden dan zou ik me wel zorgen maken om zijn gezondheid maar ook dan niet bij hem weg gaan. Daarbij neemt mijn vriend mij zoals ik ben, laat me iedere dag mooi voelen en dat terwijl ik wel te zwaar ben. Andersom zou ik dat dus ook doen.
Uit elkaar gaan alleen om het uiterlijk vind ik erg bijzonder. Hoe goed is je relatie dan denk ik? Dat ik graag heb dat mijn man er goed uit ziet, dat vind ik wat anders En ja, daar hebben wij het regelmatig over. Net als mijn man mij graag op een bepaalde manier ziet. Kijk, dat ik er niet meer zo uitzie zoals 10 jaar geleden en 2 bevallingen vind ik nogal logisch. Net als dat ik ook aan hem zie dat hij wat ouder wordt. Maar ik doe wel mijn best om er goed uit te zien.