Hallo Allemaal Wij zijn nu in de 7de ronde en 23ste is mijn NOD Toen we hebben besloten dat we graag een kindje wilden zijn we gelijk gestopt met roken. De eerste 3 maanden ging dat prima want je doet het ergens voor! Maar na 3 maanden sluipt het af en toe een sigaretje er weer in. Misschien kennen jullie dat uit de omgeving maar ik had altijd het idee van zwanger worden gaat makkelijk. Dus na de eerste ronde was ik stom genoeg verbaasd dat het niet zo was. Ook omdat ik allemaal symptonen had.. logisch ook dan pas ga je op je lichaam en je pijntjes e.d letten. En als je dan al even bezig bent (want ik besef nu goed dat het niet zo vanzelfsprekend is) en je krijgt dan weer even een tegenslag, dan wil ik wel weer beginnen met roken, niet zoals vroeger maar gewoon een sigaret per dag soms 2. En telkens denk ik dan stop ik wel weer wanneer ik mijn ovu gehad heb. Afgelopen maand was ik 5 dagen overtijd, en ik ben nooit overtijd ik kan de klok er op gelijk zetten. Op het moment dat ik zou testen (de maandag na de kerstdagen, kon nl. door de kerstdagen geen test kopen) werd ik ongesteld. Ik zat gewoon op de wc om de test te doen toen ik het werd. Zo'n ongelovelijke domper. Ik had die maand niet echt symptonen ik was alleen wat huileriger om het maar even zo te noemen. Dus misschien zat er wel wat en is het niet blijven plakken. Maar nu heb ik er echt helemaal schijt aan. Ik rook weer steeds meer ook nu na mijn ovulatie, nog steeds niet een pakje per dag als voorheen, maar nu wel gauw 3 a 4 sigaretten per dag. Ik heb het idee dat omdat het niet lukt dat ik dan het idee heb dat ik voor niks stop. Ik weet hoe stom het klinkt maar ik denk dat misschien mederokers zich hier wel in herkennen. Wie kent dit gevoel, of heeft dit misschien met andere dingen zoals ongezond eten e.d.??
Heel erg herkenbaar. Voor mij is het helaas niet zo vanzelfsprekend om zwanger te worden of te blijven. Misschien stom maar ik heb destijds bewust besloten niet mijn leven drastisch om te gooien omdat ik zwanger wil worden. Nu 3 jaar later en nog steeds kinderloos ben ik daar erg blij om. Ik leef bij de dag (althans dat probeer ik) en als ik stop doe ik dat of omdat ik het gewoon zat ben of als ik toch nog zwanger mocht worden. Ik ben een slechte raadgever want natuurlijk is stoppen echt veel beter, je vruchtbaarheid is ook echt minder als je rookt. Maar ik kan simpel de stress van het stoppen niet aan.
Ik snap helemaal wat je bedoelt, ik heb 10 jaar gerookt en opzich ging het stoppen me wel makkelijk af omdat ik voor me gevole het ergens voor deed. Maar als het dan maar niet komt, dan vraag je je gewoon af waarvoor je het eigenlijk doet. Voor sommige kan dat heel stom klinken maar zo voelt het nou eenmaal. En andere hebben dat misschien wel met eten. Voor jou trouwens ook wel frustrerend na 3 jaar! Probeer je het nog steeds op de gewone manier of zit je al verder in de medische molen?
Twee vriendinnen van mij, beide rond de 35, rookten half pakje per dag. Nadat ze gestopt waren met de pil, waren ze binnen 3 maanden zwanger. Toen wel gestopt. Raad het niet aan, maar goed bovenstaande wel bewijs dat het ook nog wel mee kan vallen met die verminderde vruchtbaarheid.
Maybe, ik herken je verhaal heel erg. Wij zijn in mei 2009 gestopt met roken. In oktober gingen we proberen en meteen de eerste ronde raak. Met 12 weken heb ik een miskraam gehad en toen was ik zo boos/verdrietig op mijn lijf dat het roken er weer in geslopen is. Eerst heel af en toe een shaggie draaien, af en toe een pakje, dan weer drie dagen stoppen, dan toch weer eentje bietsen enzovoorts. Toen gingen we verhuizen, veel stress en klussen in het nieuwe huis (echt klussen als in verbouwen ) dus toch weer veel gerookt. Toen van de zomer weer geprobeerd te stoppen en toch weer begonnen. Nu zijn we sinds het begin van het nieuwe jaar gestopt (nu bijna twee weken). Wat ik wil zeggen is dit: ik wéét van mezelf dat ik geen gelegenheidsroker kan zijn. Er zijn echt heel weinig mensen die dit kunnen zonder dat de verslaving langzamerhand toch weer naar boven komt! Ik heb het mezelf al zo vaak wijsgemaakt maar elke keer trap ik er weer in en ga ik geleidelijk meer roken totdat ik om 7 uur s morgens ontbijt met een peuk en me rot schaam. Dus nu zijn we weer helemaal gestopt. Het belangrijkste is denk ik dat je moet bedenken waarvoor je het wil doen. Het is natuurlijk zo dat 1 sigaret per dag echt geen drastische effecten op je vruchtbaarheid heeft, maar je maakt het jezelf zo moeilijk door een beetje te blijven roken, omdat je lichaam blijft verlangen naar (meer) nicotine! Toen wij de eerste keer stopten was ik zo tevreden en vastberaden om mijn lichaam helemaal gezond te maken voor een eventueel kindje in de toekomst. Het heeft lang geduurd (we zijn nu bijna 16 maanden bezig vanaf die eerste zwangerschap) voordat ik dat gevoel terugkreeg. Ik zie mijn lichaam als een tempel (sorry, ik bedoel dit niet vaag of religieus ) en als je er goed voor zorgt en lief voor bent krijg je daar iets voor terug. Niet direct 1 op 1 supergezond leven=een zwangerschap, maar meer het gevoel dat je het goed doet, dat vermindert ook je stress en frustratielevels, het "boos zijn op jezelf" (ik weet niet of je dat hebt), enzovoorts. Lief zijn voor jezelf is belangrijk en uiteindelijk hoort niet roken daar voor mij ook bij (terwijl ik lang het gevoel had dat roken een soort beloning was omdat ik het zo zwaar had). Nou goed, ik weet hoe ontzettend moeilijk het is om te stoppen en ik vind het nog steeds heel moeilijk om er vanaf te blijven (maar tot nu toe lukt het), maar ik ga je toch heel drammerig dat advies geven. Stop met boos zijn op jezelf en word lief voor je lijf. Sorry voor dit lange verhaal! Wat een lap tekst is het geworden.
Maedra bedankt voor je reactie!! Ik lees je verhaal en herken mezelf heel erg. Naast het roken probeer ik ook zo gezond mogelijk te eten e.d. Ik slik vitaminen en foliumzuur voor het geval dat. Ik lees telkens dat je daar niet vroeg genoeg mee kan beginnen. En je hebt helemaal gelijk vanaf morgen ga ik weer proberen te stoppen. Soms heb ik even iemand nodig die me een schop onder mijn kont geeft, zodat ik weer weet waar ik het voor doe! Dankjewel
Sluit je aan in het algemene clubje stoppen met roken in 2011... Daar zijn er meer die aan het stoppen zijn en je een hart onder de riem kunnen steken wanneer je het nodig hebt. Groetjes, Mayke
Ha, graag gedaan! En inderdaad wat MayD zegt, sluit je aan http://www.zwangerschapspagina.nl/algemene-clubs/247171-meiden-2011-stoppen-roken-18.html#post8948931
probeer vol te houden, je krijgt er zeer veel moois voor terug. Het feit dat je de WIL hebt om te stoppen vind ik al fantastisch en bewonderingswaardig. Een vriendin van me rookt gewoon heel haar zwangerschappen door en ziet niet in waar stoppen goed voor zou zijn. maar anderzijds wel versteld staan dat ze bloedingen en complicaties heeft.
Graag gedaan. Trouwens, mijn zus reageerde zo van: ik snap jouw drukte met die voorbereidingen niet! Je bent nog niet eens zwanger. Tja, haar hoef je alleen maar aan te kijken en ze is al zwanger (bij wijze van spreke). En zij heeft wel gewoon doorgerookt... Mijn moeder daarentegen (ook rookster), begreep het maar al te goed. Mede omdat ze bij de zwangerschap van mij een bloeding in de derde maand heeft gehad, waar ik waarschijnlijk de schize (hazenlip/gespleten kaak) aan over heb gehouden. Beter is het te voorkomen dan te genezen...
@ Dafne Zo heb ik iemand in mijn naaste omgeving die rookte en dronk in de eerste 8 weken gewoon nog. Terwijl ze altijd aan haar stemmingswisselingen meteen al weten dat het zover is, zelf voor de NOD al. En dan ben ik gewoon een beetje jaloers. Ze wordt ook bij de wind al zwanger, altijd gelijk de eerste keer. Ik weet dat je dan niet jaloers mag zijn, maar ik vind het dan zo oneerlijk ik probeer overal aan te denken, en sommige denken nergens aan en die worden het dan zo snel. Het is niet altijd eerlijk verdeeld. Ik ben wel blij voor haar hoor, maar het is zo krom.
Heb jij een schize dan? Mijn man heeft dat ook... gespleten gehemelte en kaak. Zijn moeder heeft thans nooit gerookt. dus waar het van komt weet je nooit zeker... maar inderdaad beter voorkomen dan genezen.
MayD benijdt je je zus dan niet? Ik heb dat dus ook maar ik vind het dan zo niet eerlijk! en ik vind wel leuk voor haar, maar dan baal ik gewoon dat sommige mensen er niets voor hoeven te doen, en dat ook zo vertellen, "Ja bij mij gaat het altijd zo snel, we waren eigenlijk nog niet eens met de volgende bezig"
je slaat de nagel op de kop! Ik zit met hetzelfde gevoel. Vandaag zijn er weer cystes vastgesteld en het ziet er naar uit dat ik medische hulp moet gaan krijgen als ik een tweede kindje wil. En wij leven heel gezond, we zijn sportief, straight-edge, eten alle dagen vers en hebben een stabiele relatie en stabiele financiën: kortom alles om een kind op een deftige wijze groot te brengen. En anderzijds, zie je ze dikwijls staan, die typische "aso"-moeders: 140 kilo, sigaret in de mond en blikje bier in de hand en ...... 5 koters waar ze niet goed voor zorgen. kan ik mij ook heel erg aan opjagen, maar ja de natuur is gewoon oneerlijk
Ja, geboren met een gespleten bovenlip en tweevoudig gespleten bovenkaak... Gelukkig aan de buitenkant net een litteken als van een fietsongelukje ofzo. Schade zit bij mij meer in de mond en keel (geen huig en geen controle over het tegelijkertijd ademen en slikken). Gelukkig heb ik gewoon een opstaande en geen platgedrukte (zoals je wel vaker ziet) neus... Ik heb wat dat betreft echt een geluk bij een ongeluk gehad.
Nee, ik benijd mijn zus niet hoor... (ik ben niet zo jaloers aangelegd) en trouwens, wij zijn nog maar net in ronde 1... Misschien ben ik ook wel met een scheet zwanger, maar misschien ook niet... Afwachten...
Precies Dafne! Dat vind ik dus ook. Wij hebben precies hetzelfde, getrouwd Financien prima op orde, allebei een goeie baan. Een hele goede relatie! Alles loopt gewoon super goed, hartstikke gezond, nooit ziek. We eten ook heel gezond. En ik wil niet zeggen dat we perfect zijn verre van, maar wel in een stadium dat we het kunnen! En daarnaast probeer je alles zo goed mogelijk te doen. En de omgeving maar zeuren je bent anderhalf jaar getrouwd, waar blijft de baby. En maar zeggen dat je er nog niet mee bezig bent, omdat je niet wil vertellen dat je er wel meebezig bent, maar dat wij niet in een keer raak schieten!
Wij zijn al meer dan 4 jaar getrouwd en zijn net pas begonnen. Maar inderdaad elke keer de vraag van anderen wanneer bij ons de eerste komt... heel vervelend (helemaal als je zelf wel wil, maar je wederhelft nog niet zover is...) Mensen moeten zich daar gewoon niet mee bemoeien... En eens nadenken voor ze zo'n vraag stellen. Je weet NOOIT wat de reden voor iets is.
Mensen hebben niet in de gaten hoe onbeschoft die vraag eigenlijk is. Ik ben er morgen weer ga naar bed! Voor iedereen alvast lekker slapen straks!