in ons geval stond er verder nog van alles. Maar als ik aan het koken was of plassen. Wil ik niet het risico lopen dat de wii u/wii/ps3/xbox 360 op de grond ligt en het misschien niet meer doen. Wij hebben het echt weken misschien zelfs maanden aangekeken en heen en weer gelopen etc. Dus kinderslotjes erop gezet. schelpjes heb ik ook liever niet dat ze in stikt of dat ze door glas kruipt. Ik kan ook niet elke 5 sec opletten afstandsbediening en telefoon etc bleef wel op tafel. Maar op visite haalde we niks weg van tafel (of iets anders waar ze bij kan) behalve dan heette dingen of stikkings gevaar dingen. Van de ene op de andere dag bleef ze ervan af Nieuwsgierigheid gaat vaak vanzelf ook over en er zijn dingen die je niet weg kan halen waar ze van af moeten blijven. (Denk aan tv, tv kastje, grote plant of sta lamp, blue ray speler etc etc.) Dus ze leren het wel lijkt mij.
Zoals kaarsen en hete theepotten schuif ik in het midden van de tafel (dit doe ik enkel bij mijn moeder en één schoonzus waarmee ik goed kan opschieten) Bij een ander doe ik dit absoluut niet en probeer ik mijn dochter er gewoon weg van te houden.
Ik zou er geen moeite mee hebben, heb liever dat iemand mijn spullen op een veilige plek zet dan dat het word gesloopt.
Sluit ik me volledig bij aan. Zeker even vragen maar ik zou nooit een risico willen nemen met heet drinken of stikkingsgevaar. En tuurlijk leer je je kinderen dat ze ergens vanaf moeten blijven maar mijn eigenwijze dame luistert echt niet altijd meteen naar het woord 'nee' hoor, is razendsnel ook en ik ben zeker wel consequent alleen in een onoplettend moment kan er al wat gebeuren en dat risico zal ik nooit en te nimmer nemen!
Om hier nu iemand voor buiten de deur te zetten vindt ik dan net zo aso.... Ik denk dat je dit op meerdere manieren kan doen. Maar ik lees dat deze mevrouw niet eens goed bevriend was met de bewoners? Dan vindt ik het niet kunnen. Dat iemand even de thee aan de kant had kunnen zetten vindt ik wel normaal. Is hartstikke gevaarlijk. Maar normaal wordt hier toch wel rekening mee gehouden.... Bij ons wel altijd iig Dus nee ik vindt het niet kunnen dat iemand zomaar even alles aan de kant zet. Zoals jij de situatie schetst vindt ik dat ze het had kunnen vragen ipv gewoon doen. Is het een goede vriendin zou ik er geen moeite mee hebben. Maar mijn vriendinnen zouden dit eerst vragen ...
Als ik, om wat voor reden dan ook, een huis vol visite heb, voor die visite staan er hapjes op tafel, en jij gaat dat op eigen houtje, van tafel halen en naar de keuken verplaatsen met een dergelijke mededeling, ja dan zet ik je buiten ja. Zulke acties haal je lekker uit, in je eigen huis. In mijn huis, gelden mijn huisregels. Bevallen je die niet, dan weet je het gat van de deur vast te vinden. Ik breng ook respect op voor een ander z'n huisregels in diens huis. Ik verwacht hetzelfde. Gelukkig weet iedereen die hier ook maar enigzins regelmatig binnenkomt wat die regels zijn, en weet zich daar aan te houden. Want die regels zijn voor ons allemaal de normaalste zaak van de wereld. (je en jij, zijn in deze overigens algemeen bedoeld, en niet aanvallend naar anderen hier op het topic , voor de duidelijkheid )
Haha idd de thee is tot daar aan toe al vind ik het fijn dat iemand dat vraagt maar als mijn hapjes van tafel gaan omdat een kind niet kan stoppen met vreten dan ga je maar naar huis.
Ik zou dat geen probleem vinden hoor. Voorkomen is beter dan genezen. Even vragen lijkt mij wel gepast.
Nou eh inderdaad. Ik doe mijn best om lekkere dingen op tafel te zetten en ik sta niet in de keuken om alles daar weer te verstoppen.
Precies. Kijk, kinderen krijgen hier met feestjes sowieso allemaal hun eigen bakje. Zodat ze kunnen zien, dat ze allemaal evenveel hebben/krijgen. Plus, ik hou gewoon zelf niet zo, van al die kinder handjes die graaien in de schaaltjes die op tafel staan. Vooral de nog wat kleinere kinderen, steken hun eten vaak helemaal in hun mond, inclusief vingers, en vervolgens zitten ze met diezelfde vingers weer in het volgende schaaltje. Vind ik niet prettig. Voor mezelf niet, en voor anderen niet. Ik ben niet vies van me kinderen, maar dat ben ik. Net zoals leren ergens vanaf te blijven, is maat houden ook een leerproces.
Ik vind het ook een beetje vreemd om zomaar bij een ander spullen te gaan verplaatsen (wat dan ook), maar dan nog kan er van alles aan de hand zijn. Mijn oudste was ook zo'n kind dat fysiek verder was dan verstandelijk en dus zat zijn hand ergens eerder dan dat zijn hoofd het woord 'nee' begreep. Ik had (en heb nog) wel eens dagen dat ik alleen maar achter zijn gestuiter aan liep, waar ik zelf dan ook hyper van werd, en doodmoe, en op zulke dagen is handelen belangrijker dan praten. Maar goed, daarnaast krijg ik ook de indruk dat je die vrouw om de een of andere reden sowieso niet ziet zitten, dus dan maakt het, denk ik, niet veel uit wat ze doet. Of zie ik dat verkeerd? Is ook helemaal niet vreemd. Ik heb ook mensen of types die mij zeer op de zenuwen werken.
Als je vraag is: "vind je het normaal dat iemand (die je niet heel goed kent) in jouw huis zonder te vragen je spullen gaat verzetten" denk ik dat eigenlijk iedereen wel zegt "nee niet normaal, dat vraag je even". Ik word nogal moe van al die mensen die zeggen Nee=nee, dat is een kwestie van opvoeden, mijn kind heb ik dat geleerd dus alle kinderen moeten dat ook kunnen etc. Ik vraag me dan altijd af wat jij onder opvoeden verstaat, of dat je echt denkt dat ieder kind hetzelfde is en reageert.
ow nee hoor, ken het mens amper. Het was ook niet bij mij thuis deze keer he. Heb het zelf ook wel eens meegemaakt. Maar dit was bij vrienden van ons. De man van die vrouw is een vriend van de gastheer zal ik maar zeggen. Mijn vriendin kent die vrouw niet eens goed. Dus ik heb verder geen mening over haar. Zie haar 2/3 x per jaar een uurtje of 2 op een verjaardag.
Gezellige boel, iedereen moet maar in zijn eigen hoek blijven zitten. Het liefst nog met de armen over elkaar? Waar maakt een mens zich druk om voor die paar uurtjes visite? Zoals een eerdere reactie al zegt: Liever even wat spullen op een andere plek zetten dan dat de ouders constant moeten corrigeren en geirriteerd raken op een verjaardag. Hier mocht de oudste op de verjaardag bij mijn zus thuis ook alleen maar met zijn speeltjes op de grond in een hoekje zitten. Als men "zichtbaar" geen kinderen op een verjaardag wil moeten ze het vooral aangeven. Die arme jongen werd ook nog eens hard aangepakt door mijn zus als hij toch even de rest van de kamer wilde ontdekken (en dat waar ik zelf bijzat dus ik had hem zelf ook kunnen corrigeren waar nodig, maar ik werd totaal genegeerd) Kind helemaal over zijn zeik dat ie niks mag en ik kan de boel gaan troosten. Voor mij dus de laatste keer dat wij daar op verjaardagsvisite zijn geweest. Ik heb hier trouwens de salontafel en de vensterbank leeg. De jongens worden wel 100 zoniet 200 keer per dag gewaarschuwd/gecorrigeerd en dat is voor zowel hen als voor mij wel even genoeg. En de oudste die in zijn dreumestijd ook graag zijn handjes liet wapperen over tafels weet inmiddels goed van spullen af te blijven.
wat een rare reactie. Mijn kinderen mogen ook niet bij de salontafel komen om te spelen. Niet omdat zij niks mogen en met de handjes over elkaar moeten zitten, maar omdat dat ons tafeltje is met onze spullen. Zij hebben ook een tafeltje met stoeltjes en de rest van de kamer om te spelen. Die tafel houdt ik graag vrij van speelgoed. En als bijkomend voordeel konden ze bij mij dus van begin af aan overal al goed afblijven omdat ze niet aan dat tafeltje spelen.
Ik zou nooit zomaar aan andermans spullen gaan zitten. Ook niet om mijn kind te behoeden van het 'graaien' naar de eigendommen van een ander. Daar verzin ik wel wat anders voor. Dat gezegd hebbende; Ik heb hier in huis al vrij snel alles van tafel gehaald en kinderbeveiliging aangebracht op de deuren. Ik vind het heus niet erg om hem te 'leren' dat hij nergens aan mag komen, maar ik had en heb mijn ogen niet 24/7 op hem gericht en sorry, dan houd ik mij liever bezig met de belangrijkere zaken betreffende het opvoeden. Een kind van anderhalf zit nu eenmaal graag aan bepaalde dingen. Dit is onderdeel van het ontdekken van de wereld en geef ze eens ongelijk? Op deze leeftijd hebben ze nog geen enkel besef van wat dan mag en niet mag. En ik had echt ZO geen zin om mijn nek daarover te breken. Ik kan nu, met zijn 3 jaar, lekker weer alles op tafel zetten en laten staan. Hapjes en dergelijke eet hij gewoon lekker van mee (heeft hij altijd gedaan) en plantjes zijn prompt niet boeiend meer. Niet tegenover Zappelin of zijn toet-toet collectie in ieder geval. Eind goed al goed dus en mijn kind is er ook niet slechter van geworden . Het kostte me alleen wat minder zweetdruppels.
Wij hebben hier sierstenen, kaarsen, een plantje en iets van rituals op tafel liggen en met 15 maanden wist hij dat hij er niet aan mocht komen. Tussen die stenen ligt een klein vergrootglaasje en daar mag hij wel mee spelen. Die viste hij met zijn 15 maanden netjes uit en ging daarmee spelen. Dus een kindje van anderhalf heeft wel het besef van wat wel en niet mag. De magie is soms groter dan zichzelf kunnen tegenhouden maar ze kunnen het wel leren door te blijven herhalen en positief te benaderen. Ik weet wel dat elk kindje anders is maar als een kind van 15 maanden zoiets weet dan kan een kind van 3 jaar dat toch wel zeker? Bij ons mag hij op de salontafel spelen, bij oma en opa niet en dat weet hij ook heel goed. Hij geeft zichzelf al een applaus als hij zichzelf tegenhoud. Nu is het applausje minder aan het worden omdat het nu voor hem normaal is maar geeft hij zichzelf een uitgebreid applaus bij andere nieuwe dingen
Ik kan je verzekeren dat niet elk kind hetzelfde is nee. Mijn kind is bijvoorbeeld heel erg volhardend. Maar volgens mij zeg ik ook dat het allemaal goed is gekomen en hij nergens aan zit wat gewoon op de tafel staat? Dus met zijn 3 jaar snapt hij prima wat wel en niet mag. Zegt trouwens niet dat hij het soms niet probeert hoor . Ik heb er alleen nooit zo'n punt van gemaakt toen hij kleiner was. Salontafel leeg en ik kon me druk maken om andere dingen. Op visite probeerde hij het ook wel eens ja, maar dan haalde ik hem weg/leidde ik hem af en dan ging hij verder met andere dingen. 9 van de 10 keer zette mijn oma, aan de andere kant, zelf de breekbare/gevaarlijke spullen wat hoger. Met 5 kinderen heeft die wel geleerd efficiënt te zijn.
Nee was niet perse op u ik noemde gewoon het getal 3 jaar op en zie nu pas dat u kindje 3 is in de post boven mij.ik zag wel dat je kindje 3 is maar niet aan gedacht dat jij zou denken dat ik het over u kindje zou hebben. Gewoon algemene leeftijd uitgekozen Ik had je bericht wel gelezen maar dat ik de leeftijd 3 jaar noemde was niet op u gericht maar algemeen