Gekwetst/boos op mn moeder

Och meid, wat vreselijk zul jij je voelen....Besef dat jullie hoe dan ook geen enkele schuld hebben aan hoe zij zich gevoeld heeft. Geluk hangt nl niet van anderen af, alleen maar van jezelf. Dat zij dit wel zo heeft gevoeld komt waarschijnlijk door haar verslaving zelf. Ik denk dat ze dat zelf niet zo ervaren zal hebben, verslaving doet veel (vooral negatief) voor iemand. En als je bovenstaande zelf echt, diep van binnen beseft, is de kans dat je haar hierom kan vergeven groter.

Een hele dikke knuffel voor jou.

 

Weet niet zo goed wat te zeggen maar wou ook niet zomaar volgende klikken. Ik kan me goed voorstellen dat het kwetsend is om te lezen. Heb een soortgelijke ervaring met mijn moeder, waarin zij totaal geen verantwoordelijkheid neemt. Helaas kan jij je moeder er niet meer op aanspreken. Misschien kan je er met je broer/vader over praten? Sterkte.

 

Schrijft een brief.

Ook al is ze overleden jij mag je on genoeg best uiten. Schrijft het helemaal van je af.

Je bent moe. Leest deze brieven en dan komt het verdriet en de boosheid. Stamp het van v je af.

Dikke knuffel. Onhoud wat ze ook geschreven heeft jij bent niet verantwoordelijk.

 

Dat is typisch gedrag van een alcoholist de schuld nooit bij zichzelf leggen.
Mijn moeder is 13 jaar gelden gestorven dankzij de alcohol.
Ik heb het ook allemaal moeten aanhoren tijdens mijn pubertijd dat ik niks waard was. Geloof mij het ligt niet aan jullie het is een geestes ziekte die ze hebben. Sterkte in ieder geval. Ik draag het ook nog iedere dag met me mee.

 

Wauw. Ik had al helemaal in mij hoofd wat ik wilde typen, maar toen las ik dat ze overleden was. Dan lijkt mij die hele brief nog veel moeilijker te behappen. Ik kan mij er wel een beetje een voorstelling van maken trouwens. veel herkenning ook, alleen leeft mijn moeder nog.

Ik denk dat de alcohol een grote vinger in de pap heeft gehad bij deze brief. Ze zal waarschijnlijk heel erg dronken zijn geweest ten tijden van het schrijven en na een lange tijd dronken veranderd je karakter zo erg dat ook al als ze nuchter was, haar manier van de wereld bekijken al te erg beïnvloed was.
Het feit dat ze ontvankelijk was voor deze mate van verslaving zegt ook al dat ze allerminst labiel was om mee te beginnen denk ik. Heeft ze veel meegemaakt voordat ze verslaafd raakte? Ze klinkt het wel wel en dat is ook meteen mijn punt van herkenning bij mijn eigen moeder.

Ik kan wel zeggen dat je het je niet moet aantrekken, maar het feit dat je het er niet meer over kan hebben is gewoonweg f*king moeilijk.
De brief zou ik wel houden. Het is voor haar een manier geweest om alles te reflecteren en haar gedachten kwijt te kunnen, ook al zijn die gedachten niet terecht. Misschien was ze niet eens van plan hem ooit te laten zien, maar wilde ze heel graag op het moeilijkste punt in haar leven eens de schuld bij iemand anders leggen dan bij haarzelf. Want dat is nog moeilijker, om te erkennen dat het allemaal je eigen schuld is. Even uithuilen en vooral iemand anders de schuld geven. Mijn moeder deed dat ook. Iedereen had er schuld aan, behalve zij. Het is de onmacht die dan spreekt en eigenlijk heel zielig. Ook is het heel zielig dat ze er niet wat aan heeft kunnen doen. Had ze bij leven ook aangegeven dat ze vond dat het jullie schuld was of was het een binnenvetter?

Heb je de brief al aan anderen laten lezen? Ik zou dat wel doen en dan kan je er via die manier alsnog over praten en proberen het een plekje te geven.
Heel veel sterkte.

 

Dit lijkt mij een hele goede tip. Zo kun jij het ook misschien meer verwerken.

Verder...hele dikke knuffel. Lijkt mij erg verdrietig allemaal...

 

Eens met Elmo, schrijf idd die brief, gooi het eruit! Verder een hele dikke knuffel, wat moet dit moeilijk zijn zeg

 

Kan het zijn dat ze in een dronken bui de brief geschreven heeft? niet dat het dan 'geaccepteerd' moet worden maar misschien dacht ze niet helder? je moet het denk ik met een korreltje zout nemen. Net een puber die boos op de hele wereld. (dit is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk)

De tip van Elmo vond ik een goede. Schrijf die brief!
Praat er met je broer en je vader over ( als dat gaat)
En echt het is niet jullie schuld!! Ze dronk het toch echt zelf op!

 

Dit doet mij denken aan een vraag die ik gisteren heb ingevuld in mijn vijf-jaren-dagboek. Mijn biologische moeder kampt ook met een alcoholverslaving en legt altijd de schuld bij iedereen behalve zijzelf. Probeer jezelf alsjeblieft in te prenten en honderdtachtigduizend keer te herhalen dat het niet jouw schuld is. Dat is het niet. Nooit niet. Zoveel macht kan iemand anders nooit over je hebben!!!

Dit is wat ik schreef:

 

Lijkt me heel moeilijk om zo'n brief te vinden en kan mij voorstellen dat je gekwetst bent. Maar je moeder was een alcohol verslaafde, en in zo'n situatie is het al het aller makkelijkst om anderen de schuld te geven in plaats van naar jezelf te kijken. En als zij een paar weken daarna is overleden, was zij hoogstwaarschijnlijk zowel lichamelijk als mentaal een wrak. Als mensen heel gefrustreerd zijn dan roepen ze vaak dingen die ze achteraf gezien niet menen in een opwelling. Alleen helaas heeft zij die woorden nooit meer terug kunnen nemen.

 

Je bent al super bezig en al schrijf je nog 100 brieven, als het helpt, zeker doen! En mooi dat je het verdriet van je eigen jeugd, niet zult doorgeven aan je eigen kinderen. Dat is ontzettend lastig en zal een hele uitdaging zijn, maar zo te lezen kom je er zeker!