Het is toen niet bij me opgekomen om de politie te bellen ipv iemand anders. Ik kreeg mijn telefoon van de zenuwen niet zo makkelijk bediend dus heb het eerste nummer gebeld dat in me opkwam om zo snel mogelijk met iemand in gesprek te zijn. Ik heb ook onder het lopen mijn pinpas en id uit mijn beurs gehaald en in mijn binnenzak gestopt. Ik dacht als hij komt krijgt hij mijn tas wel. Gelukkig was het niet nodig...
Brr wat eng he.. Ik vind het nooit fijn om alleen over straat te gaan als het donker is en zeker niet op zulke stukjes. Ik woonde vroeger vlakbij de bloemenveiling groot afgelegen stuk dus. Toen ik daar in de avond alleen fietste kwam er een man met de auto vanaf de andere kant aangereden en die ging uit het raam hangen en roepen. Was een.oud barrel met een hele vieze man erin. Gelukkig fietste ik op het fietspad en reed hij op de weg de andere kant op. Toen keek ik achterom zag ik dat hij draaide bij de rotonde en terug kwam. Ik heb nog nooit zo hard gefietst en was zo bang! Toen ik bij het bewoonde stuk kwam sloeg hij net daarvoor rechtsaf. Pff dat zijn enge momenten en die vergeet je ook nooit meer. Zou voor de zekerheid wel even de politie bellen misschien hebben ze nog meer meldingen binnen gekregen.
Ik spreek altijd een wild vreemde aan en zeg gewoon dat ik achtervolgt word, onder tussen doe ik alsof ik ze ken en loop met ze mee. Of ik bel bij een huis aan waar licht brand. Idd een hele enge situatie!
We hadden vroeger een bullmastiff. Een groot beest met een hartje van goud! Liep een keertje later op de avond met de hond een blokje om. Liepen aan de overkant van de straat twee enge gasten. Keken elkaar aan wezen maar mij en staken de straat over naar mij toe. Geloof niet dat ze me de richting wilde vragen. Alles aan hun straalde uit dat het geen leuke gasten waren. Onze hond kwispelde normaal naar iedereen en ging altijd het liefst voor iedereen. Onderdanig om de grond liggen zelfs bij de kleinste hondjes Nou ze zag die mannen onze kant op komen zakte door de voorpoten maakte dat ze extra breed werd, staart recht naar achteren, oren plat op de kop en lip optrekken. Ik had haar nog nooit zo gezien. En heb nog nooit iemand zo snel rechtsomkeer zien maken. Heb onze hond toen een goede knuffel gegeven! En ze reageerde meteen weer normaal.
Brr, volgende keer als het gebeurd *klopt af*, zou ik inderdaad de politie bellen. Dan kunnen zij paraat staan mocht er iemand een melding maken. Gelukkig is er niets gebeurd!! Hier liepen we afgelopen vrijdagavond bij Republique (in Parijs), overdag is de grote straat daarachter geen probleem, maar 's avonds hangt er een rare en nare sfeer. (Schijnt dat je straatjes erachter veel illegale dingen aan het gebeuren zijn) Op een moment zat er een groot stuk tussen 2 bars met niets ertussen. Weinig licht en geen mensen. Wij zagen een man zitten op een plantenbak, een sigaretje roken. Hij keek naar links, wij kwamen van rechts. Wij zagen hem dus wel, maar hij ons niet. Opeens zag hij een vrouw lopen en je zag dat hij opstond en zijn volledige focus op haar had. Ik zag aan zijn gezicht dat hij niets goeds in gedachten had. Hij liep naar haar toe, maar wij waren sneller. Toen hij ons zag, bleef hij staan en deed hij niets meer. De vrouw had niets door. Maar ik wil niet weten wat er was gebeurd als wij daar niet waren. Brrr.. heel enge man.
He bah wat een rare mensen bestaan er tog ook he! Zo vind ik het Savonds ook niet fijn meer op straat! Ook hier gelukkig honden die waaks zijn
Bah... je zou haast niet meer alleen over straat gaan... Toen ik stage liep moest ik altijd een stukje lopen van mijn stageplek naar de bushalte. Was echt zo'n achterbuurtje waar ik doorheen moest... kwam er een oud barrel aan rijden met 2 onverzorgd uitziende mannen erin. Raampje van de bestuurderskant ging naar beneden toen ze me passeerden en één man zei "hee mooie meid.. wil je een stukje meerijden?" Nou hoe hij me aankeek zei al wel genoeg.. dus ik zei "nee ik loop wel" Zij zaten me allebei echt zo grijnzend aan te kijken en ik kreeg een heel naar gevoel. Ben heel snel doorgelopen en ondertussen reden zij stapvoets achter me aan en probeerden me over te halen... Gelukkig zijn ze op een gegeven moment toch door gereden maar mijn hart zat in mijn keel van angst Stel je voor dat ze je zo de auto in sleuren...brrr
Bah bah dat zijn enge situaties zeg. Hier 1x achtervolgd door kermis gasten.. ze hadden geen kwaad in de zin gelukkig en waren een beetje aan het dollen. Maar ik vind dat maar niks. Toen ik 12 was fietste ik alleen naar huis nadat ik weg was geweest naar het dorp naar de kermis in een andere plaats. Mijn vriendinnen waren al naar huis zonder dit te melden en opeens was ik ze kwijt. Na een uur zoeken toch maar op de fiets gestapt. Voor me liepen 3 jonge mannen en kreeg ook zo'n rotgevoel. Mijn vader was me aan het zoeken want die kwam voorbij gereden in de auto maar die zag me niet. Toen ik ons dorp in fietste zag ik dat ze zich gingen verspreiden.. 1 midden op de weg en de andere 2 rechts in de berm. Ben toen heel hard proberen te fietsen maar helaas.... dat mocht niet baten. Het zijn vage momenten die ik nog heb. Weet dat ik van de fiets ben gevallen.. en ook dat ik op 1 of andere manier weer weg ben gefietst.. maar wat daar tussen zit weet ik niet zo goed meer. En 3 jaar geleden in Nepal heb ik gerend voor mijn leven. Na 22.00uur mag je echt niet meer op straat daar maar vanwege het WK wilde mijn nicht en ik nog Nederland zien spelen in de kroeg. Het hotel lag 20 minuten van het centrum en we gingen lopend terug. Heel Nepal was veranderd in een donkere bedoeling en overal zag je groepjes jongens de straat op komen. Op een gegeven moment zagen we dat we gevolgd werden door 2 mannen. De 1 bleef aan de linkerkant van de weg lopen en de ander kwam naar rechts waar wij liepen. Omdat alles pikkedonker was en hun zwart gekleed vertrouwde we het niet. We gingen steeds harder lopen en hun dus ook. Op een gegeven moment zeiden we tegen elkaar... rennen en dat deden we dus ook. Bijna een aantal keer gevallen over de boomstronken en gaten in de stoep. We zijn ook gewoon kriskras over de weg gegaan.. haha.... we hebben echt gerend voor ons leven want hun gingen ook in de versnelling. We waren zo hard aan het rennen dat we het hotel voorbij renden. gelukkig maar een paar passen maar we moesten in de achteruit. Gelukkig waren we op tijd in het hotel maar wat waren wij bang zeg. Vooral toen we de volgende dag hoorden dat er een meisje was vermist die op doortocht was in Nepal...
Pff wat een creeps lopen er toch rond op deze wereld he! Het erge vind ik ook dat zij alles binnen 5 minuten vergeten zijn en degene die ze iets aan (proberen) te doen zijn er de rest van hun leven mee opgezadeld! Heb zelf meerdere dingen meegemaakt, maar van 1 x heb ik er echt een grote angst aan over gehouden waardoor ik echt met iemand over ben gaan praten om het een soort van plekje te kunnen geven.... Het was 's ochtends vroeg om 7.00 en ik parkeerde mijn auto een stukje bij m'n werk vandaan omdat het daar gratis parkeren was... (Werkte toen in een nogal dure wijk, met onder andere ministeries,justitie en advocaten kantoren e.d.). Op het moment dat ik parkeerde zag ik verderop twee gasten lopen waarvan mijn nekharen overeind gingen staan, maar ik vond dat ik mezelf aanstelde en moest van mijzelf uitstappen en naar t werk lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Op dat moment liepen zij de benzinepomp in aan de overkant en dat gaf echt een opluchting voor mij, dus ik liep door naar het tunneltje waar ik onderdoor moest. Op het moment dat ik daar in liep kwamen ze naar buiten, bleef 1 van de 2 aan de overkant lopen en kwam de ander vlak achter me lopen. Ik begon te rennen ( op mijn naaldhakjes)en ging naar het midden van de weg.Daar kwamen ze samen achter me aan gerend. Omdat het voornamelijk kantoren zijn in die wijk, was er op dat tijdstip ook gewoon echt nog niemand op de weg die me kon helpen, mijn enige redding kon dus de beveiliging van ons gebouw zijn en daar rende ik regelrecht op af... Echt ik heb nog nooit zo hard gerend! "Gelukkig" kwam er onderweg toch nog een fietser aan en ik riep om hulp, maar deze man reed gewoon recht door!?!?!! Het gebouw en de beveiliging waren nu vlakbij gelukkig en toen de gasten doorhadden dat ik daar regelrecht naar toe rende haakten ze af en renden de andere kant op. Ze riepen nog wel: we krijgen je wel vuile h**r! Snikkend ben ik de armen van de beveiliger ingerend en heb kort m'n verhaal gedaan, waarop de beveiliger naar buiten is gerend om te kijken of ze er nog waren. Hij zag de twee net verderop een hoek omgaan. Vanuit daar heb ik de politie gedaan om aangifte te doen en de beveiliger is het laatste stukje naar mijn werk met me mee gelopen... Een week later toen ik aan het werk was, belde de beveiliging mij op of ik langs wilde komen. Er was namelijk 4 x in die week ingebroken 's ochtends vroeg in de wijk en daar waren meerdere beelden van. Gelijk op het eerste beeld herkende ik al 1 van de 2 gasten die achter me aan hadden gezeten en tot mijn grote schrok had hij een mes in zijn handen.... Ik wil dus echt niet weten wat er gebeurd was als ze me wel te pakken hadden gekregen. Mochten de inbrekers worden opgepakt, dan zouden ze mijn aangifte erbij krijgen, maar naar mijn weten is dit tot op heden nog niet gebeurd. De gedachte van de beveiliging was wel dat ik vermoedelijk gewoon op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats heb gelopen en dat de verdachten waarschijnlijk hebben gedacht dat ik iets had gezien... Na deze gebeurtenis ben ik onbewust heel veel gaan hyperventileren. Ik durfde nog amper de straat op, zeker als het donker was. Ik had t idee dat ze me sochtends al bij mij thuis op stonden te wachten voor de deur en dat ze achter iedere auto vandaan konden springen. Ik had regelmatig nachtmerries en op een gegeven moment kreeg ik een paniekaanval in de auto en viel flauw terwijl ik op een autoweg reed met 80 km per uur... Op dat moment had ik nog geen idee wat er met me aan de hand was. Heb de auto gelukkig veilig aan de kant kunnen krijgen en m'n ouders gebeld. Het leek wel of ik een epileptische aanval had, zo zat ik te schudden in de auto! M'n ouders zijn met me naar de hap gereden en daar vroegen ze of ik onlangs iets traumatisch had meegemaakt. Zelfs op dat moment legde ik de link nog steeds niet naar dat voorval, maar eenmaal rustig thuis viel het kwartje pas. Heb toen ook professionele hulp erbij gekregen en nu gaat het gelukkig best goed. Alleen durf ik nog steeds niet sochtends vroeg of savonds laat meer in mijn eentje over straat... ( het is nu ondertussen 6 jaar geleden! )
Brr, zou ik me ook niet goed bij voelen nee. Paar jaar terug ging ik met een vriendin naar de bios, met de auto. Hadden de late film, volgens mij ging harry potter ofzo in premiére. En ja ikan langs 2 kanten terug rijden naar huis. Er is de lange bewoonbare weg of de korte verlaten weg. Wij reden eigenlijk altijd over de korte weg... Die avond reed er een wit busje achter ons. Verscheidene keren probeerde deze ons van de weg te rijden. Was zo eng! Wij waren zo blij dat we van de donkere stukje af waren en er weer huizen stonden. Auto heeft nog hele tijd achter ons gereden, durfden niet naar onze huizen te rijden bang dat ze dan zouden weten waar we wonen, hebben uiteindelijk de politie gebeld maar de nummerplaat bleek gestolen..
Brrr, jullie verhalen over achtervolging doen me denken aan dat verhaal van the smiling man. Is later ook een filmpje van gemaakt, maar misschien niet zo'n goed idee om te kijken als je nog steeds bang bent. Ik weet niet wat ik zou moeten doen als zoiets me zou overkomen, ik kreeg al elastieken benen toen ik met een kinderlokker te maken kreeg op mijn 10e.
Er is meerdere keren in oprah geweest dat je je "alarmbellen" nooit moet negeren. Dat die vent ook een andere muts opzette. Brrrr.
Het verhaal kende ik Het filmpje nog niet. Thank you!!! Ik ben zelf niet zo vaak bang en dat brengt mij soms wel in de problemen. Ik ga namelijk gewoon de confrontatie(s) aan. Tot nu toe nog niets ultra-wereldschokkends overkomen. Ik heb een tijd in A'dam gewoond en liep ook gewoon 's nachts over straat. Ik heb me nooit een moment onveilig gevoeld. Ik moest een keer van het Museumplein naar Muiderpoort lopen om 3 uur 's nachts; dat vond ik best een flink stuk. Ik ben gewoon de donkere parkjes/steegjes door gegaan hoor, ik ga er dan echt niet omheen lopen. Het enige enge wat ik tegen ben gekomen was een bewusteloze junk met zijn leuter uit zijn broek. Nou ja, niet bepaald eng dus. Je zou trouwens gek zijn om mij te achtervolgen. Ik heb geen geld, ben niet sexy en i'll really knock people the f*ck out