Ik kreeg woensdag de eerste resultaten doorgebeld van de gyn nav het uitgebreide bloedonderzoek en chromosoomonderzoek na 3 miskramen. Hij had veel uitslagen nog niet binnen, maar er was wel iets gevonden. Het blijkt dat ik licht positief heb getest op anticardiolipine. Over 12 weken moet ik weer prikken om het met zekerheid vast te stellen. Als ik dan weer positief test heb ik antifosolipidensyndroom... Zijn hier meiden die hiermee ervaring hebben? Ik wil graag zoveel mogelijk weten. Uiteraard heb ik ook online veel gelezen, maar zoek ervaringsverhalen. Ben er best wel een beetje kapot van. Maar er vallen ook veel dingen op hun plek. En ergens ben ik "blij" dat er een verklaring gevonden is.
Hoi Nuage hier ook een soortgelijk verhaal, na onderzoeken in NL niets gevonden maar in gent nog extra bloed onderzoeken gehad en nu verhoogde factor `VIII. Moet ook nog een keer getest worden (is al gedaan maar krijg uitslag pas over aantal weken) en als dat zo is dan kan het vastgesteld worden. Wel "blij" dat er iets gevonden is maar ook erg verdrietig als dat het echt is dat we al die ellende door hebben moeten maken en het niet eerder wisten.
Hier hetzelfde! Bij mij is het wel zo dat de diagnose niet officieel gesteld is nog, omdat ik het onderzoek daarvoor nogmaals moest herhalen (was nog net geprikt binnen drie maanden na de laatste miskraam en moest officieel drie maanden na de laatste miskraam), maar ik raakte opnieuw zwanger. Ik had wel verhoogde waarde anticardiolipine. Ik heb me toen ook verdiept en ben kinderaspirine gaan slikken. ZIE MIJN BANNER
Ik vind het echt moeilijk inderdaad om te accepteren dat die kindjes dus helemaal geen aanlegfoutje hadden. Om een of andere reden vind ik dat zwaar en moet ik het opnieuw verwerken. En daarna blijkt opeens dat je dan misschien een auto-immuunziekte hebt. Ik vind het nogal wat. Ik wil eigenlijk heel graag nu al kinderaspirine gaan nemen. Heb jij dat toen ook gedaan bovenkamp en werd je toen zwanger? Officieel mag het nog niet omdat ik nog een keer moet testen en dat beïnvloed de uitslag. Zal het dinsdag aan de gyn vragen.
Als je nog een keer moet testen zou ik het niet doen hoor. Want dan heb je kans dat de uitslag anders is en je niet de diagnose krijgt terwijl het misschien wel zo is! Wij hadden toevallig net nog een IUI poging gehad net voordat we de uitslag kregen en toen was afgesproken: als deze ronde niet is gelukt, dan een maand wachten met proberen en dan nogmaals prikken want dan zitten we ruim drie maanden na de laatste miskraam. Maar het lukte wel. Toen ben ik dus op eigen initiatief ka gaan slikken en toen bleef ik dus wel zwanger.. Dus ik heb het niet geslikt om het zwanger wórden te beïnvloeden, maar het zwanger blíjven. Het is ook nogal wat om te verwerken. Nu ben ik nogal een medische ramp dus voor mij was het een beetje zo van: dit kan er ook nog wel bij. Ik ben daar wat flexibeler in geworden denk ik. En het besef dat het geen aanlegfouten waren; ik nuanceer dat door te denken dat het MOGELIJK geen aanlegfouten waren. Want het zou wel gekund hebben. Ik vind dat ook nog steeds wel moeilijk hoor, maar ik heb nu, door een goede zwangerschap, die periode kunnen afsluiten. Ik heb wel een tattoo laten zetten met vergeet me nietjes en de ooievaar die je als mijn profielplaatje ziet, als herinnering aan mijn mislukte zwangerschappen. De naam van mijn zoon komt daar straks bij, omdat ik wel vind dat dat potentiële broers/zussen van hem zijn geweest.
Gelukkig heb ik tussendoor ook een goede zwangerschap gehad (een wonder?) Dat helpt inderdaad enorm hoor. Een tattoo wil ik nu ook gaan zetten. Een tekst met 3 zwaluwen erbij. Ik zal dan nog even geen aspirine gaan nemen. Ik ben trouwens ook zo'n ramp qua aandoeningen maar dit is het eerste wat niet meer weg zal gaan. Even omschakelen. Maar ja, er is in ieder geval iets gevonden! Dat wordt wel wat mocht ik weer zwanger worden. Iedere dag bloedverdunners slikken en spuiten en dan ook nog 7x per dsg bloed prikken ivm zwangerschapsdiabetes waarschijnlijk. Maar toch doe ik het graag!