Ik heb even een vraag: heb je het hier wel eens met 1. je vriend over gehad? 2. je 'schoonouders'? (hoe moeilijk dat ook is?) Of misschien alleen met je 'schoonvader' want het lijkt alsof het voornamelijk je 'schoonmoeder' is. Ik herken dit wel een beetje. Alleen is dit het geval bij mijn eigen ouders. Mijn moeder vooral zit al helemaal alles uit te stippelen van hoe wij het wel niet moeten doen. Ze zegt mij 100 x per keer dat ik haar spreek dat mijn man moet stoppen met roken, ook als ik er niet eens bij ben bijvoorbeeld. (Dat is 1 van de dingen). Ik kropte dit ook heel erg op en dacht van: "jaja, we weten het nu wel". (Buiten het feit dat roken ook slecht is, maar daar gaat het even niet om.) Hier had ik het er met mijn man over en hij zei ook al: we doen het op onze manier punt uit. Toen heb ik toch eens een goed gesprek met mijn moeder gehad en haar alles verteld wat mij dwarszat. Ik zei dat het ONS kindje word en niet die van haar, zij heeft er al drie gehad en daar kon ze zich op uit leven. Maar deze is van ons en niet van haar. Nouja al met al ze begreep het wel en ik was echt opgelucht. Ze wilde ook graag op het kindje passen had ze me verteld. Natuurlijk mag dat wel, heb ik haar gezegd, maar alleen als 'logeerpartijtje'. Ik zorg straks zelf voor mijn kind, samen met mijn man en daarmee basta. Als jij nog wilt doorwerken dan moet je niet je 'schoonmoeder' laten beslissen dat je toekomstige kindje bij haar gaat zitten. Het is JULLIE eigen beslissing. Je moet niet je 'schoonmoeder' jou en je vriend tegen elkaar laten uitspelen. Maak ook maar eens duidelijk wat JIJ wilt en niet wat ZIJ wilt. Ik vind het goed van je dat wat je zelf ook zegt, straks raakt ze haar schoonkind kwijt alleen maar door haar eigen gedrag... Nouja goed. Ik hoop dat je hier wat aan hebt?
Hi Laurhen, Bedankt voor je reactie. Ja ik heb het xxx keer met mijn vriend over gehad. Met haar in discussie gaan heeft geen zin, als hij wat tegen d'r zegt krijgt hij gelijk ruzie ,een stomme voorbeeld ik heb niet graag dat mensen bij ons binnen komen met schoenen aan : vanwege mijn vloer en ook omdat ik wil voorkomen dat er teken of anderen vlooein eitjes in het huis komen en dan krijg ik een vlooien plaag met de katten ( 1 x keer gehad nou maanden geduurd voordat wij er vanaf waren). Wij lopen nooit binnen met onze schoenen of pantofels of blote voeten. Nou alleen als hij hun vraag om dat te doen krijg hij al ruzie "waarom ? jullie hoeven toch ook niet de schoenen uit te doen bij ons? Oh dan komen wij niet"....et voila! Of ook kom ze binnen als de tv aan staat op een zender zet ze iets anders op...omdat haar zon deed dat ook bij hun. Alleen woonde ie nog thuis (en dat zei ze zelf " nou ja hier ben je nog steeds thuis) maar hier is zij niet thuis ook niet als het huis ook van mijn vriend is. En dan kom ze en ineens voel ik me niet meer thuis omdat wij commentaar over alles krijgen, een compliment geven kent ze niet. Vragen gesteld tijdens mijn zwangerschap heeft zij nooit gedan, ze is erder zwanger geweest natuurlijk weet ze het beter! Nooit aan mij gevraagd of de baby goed bewegt of of ik kwaltjes had nee alleen over haarzelf toen ZIJ zwanger was "was ik dit en was dat en bla bla bla" Hij moet speciaal thee voor haar halen want anders drinkt zij niets enzo enzo...zo een behandeling als Madame la Reine heb ik bij hun NOOIT gehad! vraag ik ook niet om maar ze moet niet van mijn verwachten dat ik haar hier thuis laat voelen. dus als ik er begin met 'd r over gevoelig onderwerpen zoals onze baby of dat ik haar hond niet meer binnen wilt hebben, ze zal nooit er rekening mee houden omdat ze denkt altijd dat ze gelijk hebt en dat ik ook nog achterlijk ben. Ze zegt altijd iets om mij te beledigen of te provoceren. Op een duurde was ik het zat en ik maakte ook van die commentaren alleen maar om haar te irriteren...toen dacht ik dat ik moest niet zo flauw en laag doen als zij en dan had ik besloten on de ouders van mijn vriend niet meer te zien. Hij ging er naar toe maar alleen en ze kwamen ook niet bij ons meer. Dat was ook de beste oplossing en ik voelde me alleen beter bij. Alhoewel was het soms moeillijk te negeren dat ze bestond want als zij belde en wij namen niet op ging de telefoon 50 keer Ook om 7 uur in de ochtend, ook toen ik ziek was of als mijn vriend of zijn werk was bleef zij bellen naar alle nummers totdat zij hem kon bereiken. Zij is een psycho en een psycho hoort bij een arts ,een paar jaren behandeling en misschien komt het goed. Ik zelf kan er niets aan doen. Het is geen wraak die ik neem, Ik kan mijn houding niet veranderen mijn gevoelen ook niet. Ik heb het merdere keren geprobeerd maar op een gegevens moment hou het op en dit omdat als je een iemand hebt die niet naar je wilt luisteren en denkt toch " dat is mijn zon ( 33 jaar oud) en ik doe wat ik wil en jij heeft niets te zeggen " ...dat heeft ze zelf een keer tegen mij gezegd omdat mijn vriend niet tegen d 'r duurdfe te zeggen dat hij had het een beetje genoeg dat zij zo vaak bleef bellen enzo... en toen zei ze "wij zijn de ouders wij komen op de eerste plaats ,vrouwen zat!" dan liep het uit op ruzie en zij wilde me zelf slaan...dan zei ik dat ik bij de politie aangifte zou doen als ze mij zou aanraken. Voor die tijd heb ik ook nog een keer geprobeerd, een aantal jaar geleden was mijn familie hier op bezoek ,mijn oma mijn tante en een vriendin. We hadden 5/6 maanden relatie en mijn partner woonde toen nog thuis. Op het laastse minuut konden wij geen hotel vinden voor mijn familie en ik had toen een hele klein huis met alleen 1 bed/bank dus mijn tante en zo gingen een matras kopen en mijn oma ( 86 toen) zou op het bed slapen. Ik had met vriend afgesproken dat ik bij hem (en ouders ) mocht blijven voor de nacht (was wel gebeurd een nacht eerder en ik ging merdere keren uit logeren bij hun voor die avond). MAAR op het laastse minuut belde haar moeder op en zei ineens dat ik niet meer mocht komen...was koud en regen ik stond op straat want ik had de sleutel van mijn apart. aan mijn tante gelaten...en die waren buiten aan het eten...ik moest dus weer snel naar huis gelukkig vond ik mijn tante op straat. Helaas was er geen matras voor mij ik heb dus op mijn vloer moeten slapen want mijn oma kon het natuurlijk niet. Mijn familie was zo geschrokt dat ze dachten toen " wij hoeven die mensen niet te leren kennen." Mijn oma was er heel verdrietig van. Omdat ze zijn mensen met een goude hart en ze kunnen niet zulke dingen begrijpen.ik ook niet. Paar jaar terug heb ik het met d 'r over gehad en toen haar antwoord was " ja maar jij was toen een vreemde" een vreemde terwijl ze me merderen keer hadden gezien en ik bleef wel een paar keer slapen voor die zaterdag... Dus als ik erover mijn kindje zal beginnen wat gaat ze dan antwoorden " ja maar dat is eerste Martin's baby dus ik mag het bepalen voor jou?" Deze relatie komt nooit meer goed. Ik ben er van overtuigd en vooral nadat ze wat gisteren tegen mijn vriend zei, ik zal het nooit meer vergeten. Zwangerschaap is blijheid en spannend ook wel best stressend af en toe, dus zulke negatief energie heb ik niet nodig, wil ik niet horen, niets horen over kind gebruiken of misbruiken over uitvaart en dat soort en terecht toch? Sorry voor de lange text, ik praat er niet meer over ook niet tegen mijn familie en vrienden omdat ik heb het zo vaak daar over gehad, zo vaak gehuild en kwaad geweest dat ik heb geen zin meer in en hun ook niet trouwens.
Hier ook een schoonmoeder van wie ik het bloed wel kan drinken. Bemoeit zich ook constant met ons en wou ook op mijn dochter gaan passen. Er is al zoveel voorgevallen dat ik haar nu al 4 maanden niet heb gezien. Zelf is ze een slechte moeder geweest voor haar zoons en heeft ze amper contact met ons. Nu onze dochter er is denkt ze te kunnen bepalen wanneer ze haar ziet. Ik word ook stapel gek van dat mens. Laatst belde ze helemaal hysterisch op dat het mijn schuld is dat ze ons nooit ziet. Als ze haar zin niet krijgt gaat ze nl. janken heel slim! Terwijl ze voor de geboorte van onze dochter ons soms wel 5 maanden niet zag zonder te zeuren. Dus je bent niet de enige!
Ha....Hier is niet janken maar wel chantage ~ Als mijn vriend niet langs komt dan ziet hij ze nooit meer ( Mijn vriend ondanks alles, geeft toch veel aan zijn ouders). Ik heb nooit hem tegen gehouden als hij langs wilde ,alleen ging ik niet mee en omdat wij allebei werken als we het virj hebben is het logish dat wij een beetje tijd samen door willen brengen...heb het met 'd' r over gehad maar dat kon ze niet begrijpen. Volgens haar haar zon hoort zijn ouders vaker te zien dat zijn partner En als ze belt ja het is ook altijd mijn schuld natuurlijk " ze heeft jou gezegd dat jij niet meer langs kan komen"..." nee hoor alleen heb ik weinig tijd omdat in ondertussen moet werken, huishouden taken doen en ook nog leuke dingen met' z n 2"... Mijn vriend heeft het niet vanaf het begin duidelijk gemaakt...ik heb gezegd dan als wel was het nooit zo ver gekomen. Maar hij woonde toen thuis en was bedreigd dat ze hem buiten zullen zetten als hij bij mij zou blijven...
hai meid Jemig wat een verhaal helemaal zeg! Ik denk hoe moeilijk het ook is om eens een knoop door te hakken voor jezelf. Zet even alles op papier op een rijtje. Waarom zou je die mensen nog willen zien? Zo te horen is het alleen maar ellende. Ik snap wel dat je vriend zijn ouders nog gewoon wilt zien, maar dan hoef jij dat nog niet. Misschien kan je vriend tegen je moeder zeggen dat ze niet zo vaak moet bellen, en als ze dan boos wordt en vraagt waarom dan kan hij zeggen: omdat het ons leven is en ik niet de hele tijd met jou aan de telefoon hoeft te hangen. Als ze dan doorgaat moet hij gewoon proberen die houding te houden. En wat jou betreft, wat ik eerder al zei. Oke, het is wel je vriend zijn eerste kindje maar dat betekend niet dat het jou kindje niet is. Als jij denkt dat het niet goed is dat je 'schoonmoeder' op het kindje past elke week, heb het er dan met je vriend over. Als hij dat dan ook niet vind dan gebeurd het gewoon niet. Punt uit. Als ze dan gaat zeuren waarom dat niet gebeurd kun je zeggen: omdat we dat SAMEN hebben besloten. (Ja ook jou zoon heeft dat besloten, niet alleen ik). Wat ik al zei: dat je vriend izjn ouders wel wilt zien, dat kan maar dan hoef jij nog niet. Ga lekker je eigen leventje leiden met je vriend, ga lekker naar je werk en zorg dat je kindje bij een goede kinderopvang komt. Dan kom je thuis met je kindje en kan je voor hem / haar zorgen, samen met je vriend. En als je 'schoonmoeder' weer 50 x belt dan kun je evt gewoon de telefoon uit zijn pluggen trekken. De volgende keer dat je vriend haar dan weer spreekt dan kan hij zeggen: daar hadden we geen zin in. Het is jullie leven. Zorg gewoon dat je dat mens niet meer ziet. Als ze dan straks op bezoek komt, mag ze best haar kleinkind zien, maar dan ben jij gewoon 'heel druk bezig' met wassen, afwassen, kindje in bad doen, kindje eten geven (boven in de slaapkamer want ik kan me voorstellen dat je dat niet voor haar ogen wilt doen) e.d. zorg dat je haar niet spreekt. En als ze wel onzin begint uit te kramen dan kun je zeggen: waar bemoei je je mee, hier heb ik geen zin in. Dan pak je je lieve kind en loop je naar boven. Gewoon de eer aan je zelf houden en laat je niet kleineren meid! Laat die bitch lekker in dr eigen sop gaar koken!
Klinkt niet als iets wat zomaar opgelost is, maar ALS het al opgelost kan worden, alleen maar als je vriend actie gaat ondernemen en zijn moeder duidelijk gaat maken dat hij hier niet van gediend is... Wat ontzettend raar he, dat er ouders zijn die eerlijk overtuigd zijn van de gedachte dat zij op de eerste plaats moeten blijven staan. Dat klopt niet, dan zou namelijk geen enkele relatie meer stand houden... Jij komt nu op de eerste plaats, zeker nu er een kindje komt. Ik heb vergelijkbaar gedonder: schoonouders hebben een slechte periode en hebben mij als zondebok gebruikt: opeens deugde er niets meer en kropen ze lekker in de lsachtofferrol over allerlei stompzinnige dingen, (we waren daar een half jaar niet geweest, dat lag uiteraard aan mij. Toen ze 3 mnd geleden bij ons waren, hadden we pasta gemaakt, dat wisten we toch dat ze dat niet lusten? Bovendien hadden ze toen gemerkt dat wij iets tegen ze hadden op dat moment, dat zat ze ook dwars, (maar in plaats van dat gevoel te checken, lieten ze het broeden en maakten ze van niets een heel drama: er was namelijk echt niets aan de hand...). Nouja, al dat soort dingen. En ik was degene die het natuurlijk gedaan had. Tja, wat mij betreft lijkt het er gewoon op dat ze moeite hebben om hun zoon los te laten, (hun kinderen in het algemeen wel, trouwens), en omdat mijn man door een therapie de afgelopen maanden uit eigen beweging gewoon meer afstand genomen heeft en meer stelling durft te nemen tegen ze, konden ze dat natuurlijk ook allemaal op mijn conto schrijven. We hebben dat een tijdje geleden aangekaart, dat we daarover wilden praten, (dit hoorden we allemaal niet van hun, maar van mijn zwager). Duurde een tijd voor dat van de grond was, toen wilden ze alleen met mijn man praten. Tja... Nouja, daar is wel meer duidelijk geworden en schoonma lijkt wel enigszins in staat om te zien dat ze door hun eigen moeilijke tijd dingen op mij afgeschoven hadden, maar schoonpa vindt nog steeds dat ik raar doe, (laten we het over hem maar niet hebben). Hadden we gevraagd om een volgend gesprek met mij erbij bij ons thuis te doen (zij roken nogal heftig in huis, en behalve gezondheidsredenen voor de baby word ik er momenteel echt letterlijk kotsziek van), belt gisteren schoonmama: ja, ze heeft longontsteking, of we toch naar hun konden komen. Alsof het feit dat zij longontsteking heeft, er ineens voor zorgt dat ik niet meer ziek word van de rook en dat het niet meer ongezond is voor de kleine! Ja, zij kon nu echt niet naar ons toekomen... maar ondertussen rookt ze wel gewoon door. Dat snap ik dan niet: zit ze onder de medicijnen die haar longen weer op gang moeten helpen, gaat ze lopen roken, wat het hele effect van die medicijnen weer naar de klote helpt. En ze heeft vorig jaar al eens 3 mnd met een longontsteking gelopen! Nouja, ze zoekt het maar uit dan hoor: ik kan echt niet daarheen, (ja, ze wilden wel luchten. Maar dat helpt dus geen zak!), ze komen maar hier en als ze nu de longontsteking gaat gebruiken om te zeggen dat ze hier niet heen kan komen, dan snap ik niet waarom dat niet kan en ze wel kan blijven roken, dus dan moeten we maar wachten tot haar longontsteking weer over is. Heb ik in ieder geval tot na de bevalling rust, want zal wel weer minstens 3 mnd gaan duren zo... Wel balen dat mijn man ondertussen zwaar het gevoel heeft tussen hen en mij in te zitten, vandaga dus alweer ruzie. Word ik dan echt niet goed van he? Krijg ik alle boosheid op m'n dak, die eigenlijk op hen gericht is. Dat wordt dan aan het eind van onze ruzie wel duidelijk, dat zijn boosheid eigenlijk over zijn ouders ging, maarja... En dan zit ik toch met het gevoel van: K*t-schoonouders: hebben ze het toch voor elkaar he, dat ze tussen ons in komen te staan! Bah! Maar goed, kan me dus helemaal voorstellen dat je er zat van bent en het contact stopzet: dit kan zo niet, als zwangere kun je dit soort negatieve stress echt niet gebruiken... Kies lekker voor jezelf, de kleine en jullie beider rust, zou ik zeggen!
Hi Moon, Heel herkenbaar allemaal! Lees veel op dit forum over dit soort schoonmoeders, helaas zijn er genoeg en ook ik heb er een. Hier wat tips. 1. Heel slim dat je haar even niet ziet, heb ik bij de eerste ook gedaan. Gewoon voor jezelf gaan en door je hormonen maak je eerder ruzie (en terecht) maar je hebt er zo weinig aan. 2. Heel strak afspraken maken met je vriend! Vooral ook als het kind er eenmaal is! Als de een wat zegt is de ander het direct mee eens, (ook al is het stiekem niet zo dat vecht je later wel uit, maar je schoonma moet absoluut niet het idee krijgen tussen jullie te kunnen komen. 3. Heel strak en eerlijk naar je schoonouders zijn. Als ze iets doen wat je echt niet wil, ze het huis uit flikkeren en zeggen waarom. (Mijn schoonmoeder had het lef om toen ik mijn kind niet op bed wilden leggen omdat het nog geen slaaptijd was het kindje uit mijn handen uit te trekken en het op bed te gaan leggen)... Ze zullen geen excuses aanbieden waarschijnlijk, maar dimmen wel in de volgende keer. Zeker als ze beseffen dat ze hun zoon en kleinkind anders niet meer zien... Ik zeg heel veel succes kom voor jezelf op enne probeer niet te veel te klagen tegen je virend (zonder dingen te verbergen) het zijn toch zijn ouders... Jooze
@Rozemarijke Jemig ook alweer zo'n naar verhaal. Man wat is het vervelend om van die vervelende (schoon)ouders te hebben die blijkbaar alleen maar aan zichzelf denken. Snappen die mensen niet dat hun kinderen ook uiteindelijk hun eigen leven gaan leiden en dus een lieve vrouw krijgen en uiteindelijk een lief kindje? Dat hebben ze zelf toch ook gedaan? Met dat roken: ik snap je helemaal. Ik kan me heel erg voorstellen dat het ontzettend vervelend is dat ze doorroken terwijl je liever hebt, dat ze dat niet doen. Dus het was slim om ze bij jou thuis uit te nodigen, zodat je kunt zeggen: in mijn huis word niet gerookt, en dan komt ze met dit aan! Je hebt ook gelijk hoor: als zij wilt doorroken terwijl ze een ontsteking heeft, moet ze dat lekker zelf weten, maar dan kan ze er wel bij aan denken dat jij het niet fijn vind voor je kindje EN voor jezelf. Argh! Het is echt moeilijk om tegen je (schoon)ouders in te gaan als ze zo koppig zijn. Het is echt een moeilijk kwestie, dus de enige oplossing die er is als echt niks meer werkt bij zulke mensen is om het contact te laten verwateren of gewoon af te kappen. Zoals Jooze al zegt, dat is echt het beste! Succes meiden met deze moeilijke kwestie!
Wat minder extreem misschien, maar weet je wat wij hebben met mijn schoonmoeder? Alle spullen die zij niet meer hoeft, smeert ze mijn man aan. Toen hij nog een student was, kon hij de spullen vaak wel gebruiken, maar ze doet het nog steeds! En hij kan gewoon geen nee tegen zijn moeder zeggen. Zodoende hebben we tig verschillende borden, 4 verschillende besteksetten, 2 koffiezetapparaten, etc. etc. Om gek van te worden. Ik heb ALLES weggegooid tijdens onze verhuizing laatst en ik hoop toch echt dat mijn man nu niets meer aanneemt van d'r Laatst ook: kwam ze bij ons slapen, neemt ze haar eigen kussen mee (om natuurlijk bij ons achter te laten want ze had m over). We hebben potverdorie iets van 5 kussens in huis liggen! Wat moet IK ermee? Grrr! Of dan lopen we door ons nieuwe huis, zegt ze dat een spiegel in de hal heel mooi zal staan. Maar daar dan vervolgens echt op aandringen. Dat we dat moeten doen en dat zij nog wel een spiegel heeft etc etc. Ik een beetje vertwijfelend reageren dat we al andere spullen hebben en ik dat niet zo zie zitten. Maar mijn man natuurlijk direct uit gewoonte zeggen: goed idee! Ja daaag, zul je zien dat ze de volgende keer toch met een spiegel aan komt zetten En ik wil natuurlijk niet die vervelende schoondochter zijn die altijd tegen schoonmoeder in gaat... Lastig soms hoor. Maar goed, natuurlijk lang niet zo erg als jouw situatie. Gelukkig is mijn schoonmoeder niet onbeschoft. Sommige mensen
Hihi datzelfde heb ik met mijn oma die probeert mij ook altijd van alles aan te smeren. Dan zegt ze dingen als : "kijk eens wat een mooie lamp". Ik:"ja mooi ja" zij:"wil je hem hebben?" Hahaha ook zo stom dat doet ze namelijk met zowat alles! Nouja maar goed ik heb op een gegeven moment gewoon nee leren zeggen. "Nee oma, hij past beter bij jou huis". Of:"Nee hoor dat hoeft niet ik heb al genoeg lampen" hihi
@Jooze: jeetje, dat hoefden ze bij mij ook niet te flikken: kind uit m'n armen rukken en het op bed gaan leggen... Dat bepaal ik toch zelf wel... En wat je zegt: ook ik probeer niet teveel erover te praten tegen mijn man: het zijn zijn ouders en hij blijft hoe dan ook loyaal aan ze, (en dat snap ik ook wel: je wilt toch altijd dat het goed is met je ouders). Maar goed, er zijn grenzen natuurlijk en nu met dat roken was het dus al wel weer zo dat hij dan aandringt van: Kunnen we echt niet daar heen, anders duurt het zo lang voor het uitgepraat is en iedereen is zo koppig. Ja, hallo: ik ga niet ziek zitten worden daar, en als ik (bovenop de hormonen en moeheid enz) ook nog eens kotsmisselijk zit te worden daar, wordt er geen ruzie uitgepraat, maar eentje extra gecreeerd, (want dan ga ik dingen zeggen met m'n beroerde lijf waar ik later spijt van ga krijgen). Daar zit ik niet op te wachten en dat ga ik dus echt niet doen. Maar goed, lastig altijd, schoonfamilie...
Hi Rozemarijke, Gewoon tegen je man zeggen dat je zwangerbent dus dat er zo wie zo niet veel uitgepraat wordt. Je zit nu eenmaal onder de hormonen. En dat is niet bevordelijk. Eigenlijk moet zei echt een stapje extra doen! En dat zou ze moeten begrijpen (ze is zelf toch ook zwanger geweest... Jooze
@Jooze :dank voor de tip , nummer 2 heb ik al xxxx keer besproken met mijn vriend soms valt hij helaas terug in oude gedrag, hij wilt niet tegen in gaan omdat hij geen zin in ruzie hebt, kan ik wel aan de ene kant begrijpen. Want zijn moeder maakt ruzie over bijna alles...van de kleinste ding tot meer ~ ze vertelt hem dat hij dit en dat moet doen binnen onze relatie,dat wij dit en dat moeten regelen zo erg dat ze gister nog belde over dat uitvaart verzekering dat ze zou het voor mij regelen Ze is heel erg bang van een ding :dat wij naar Frankrijk toe vertrekken wat gaat op een duurde wel gebeuren. Vorig jaar hebben wij daar over ruzie gehad ze zei " jij gaat terug naar de achterlijk Fransen maar mijn zon blijft hier" ... Ze wilt nog steeds bepalen hoe we moeten gaan leven. Wat zij niet weet en dat omdat het mijn vriend's schuld is , is dat hij ook naar FR toe wilt over een jaar of 2. Ze kan niet accepteren dat hij is door onze relatie verandert wat het logish is want ieder heeft invloed op die ander. Misschien is de mijne een beetje te sterk naar haar smaak Ook alleen heb ik een eikel aan alle die opmerkingen die ik steeds krijgt. bv ik ben een kattenmens (hou ook van honden trouwens maar geen poedels of teckels en dat voor hun tijd sinds ik klein ben namelijk) als ze een kat ziet " Bah k*t kat, wat een k*t beest" ben ik erbij praat ze steeds over honden...honden...NL Hollandse bodem dingen , Australie en K**T moslims zijn haar favorieten onderwerpen. Maar ook maak zij commentaren over goddiensten bv ze denkt "achterlijk katholieken" Fijn om te horen maar mijn familie is katholiek en ik wil zelf dat onze klein in de kerk gedoopt wordt...heb ik besproken met mijn vriend hij is niet gelovig, maar heeft geen bezwaar tegen ~ Kortom ze kan zich op niets veheugen want wat wij doen en wat wij krijgen samen. Mits dat wij bv een huis naast hun huis zouden kopen... dat zou haar dan goed bevallen ("maar waarom probeer je niet in de buurt"...zodat ze zeker om de 5 minuten kan bellen en dat mijn vriend er naar toe gaat als ze iets nodig heeft). Ze geeft bijna nooit een positief woordje en maakte er zelf ruzie als wij zeiden dat wij op vakantie zou gaan.......en natuurlijk ook 1 dag voor vertrek altijd mijn vriend bellen en flinke ruzie maken zodat wij onze vakantie goed kunnen beginen. ook in 2006 hebben wij met z' n 2 veel lol gehad wij zijn naar mijn fav band concerten geweest in italie, Duitsland ,Spanje etc...en dat gebruikt ze vorig jaar tegen ons..."ja maar vorig jaar zijn jullie zo vaak weg geweest blablabla " ik zei "hey hallo ik werk er toch voor? niemand heeft het voor mij betaald hoor! ik doe toch wat ik wil met mijn hard verdiende geld? ik werk 50 uren per week soms meer!" het is toch ongelooflijk dat er iemand daarop negatief kan reageren alleen maar omdat ze jaloes is...ipv zeggen : jullie gaan daar, Oh wat leuk maakt foto's en laat ze zien dan!' Zo erg dat mijn vriend niet eens meer durft te zeggen als wij ergens naar toe gaan of een weekendje weg omdat ze altijd zo negatief reageert. Dat kan ze zelf niet zien, ze blijft maar door gaan. Ik praat er niet zoveel over met mijn vriend ,alleen weet ik dat ze langs moeten komen zit ik mezelf op te vreten van de stress omdat ik weet dat ik moet oppassen met wat ik ga zeggen, eten doen. Zeg ik niets " oh ze zegt nooit wat.." ja eigelijk heb ik niet zo veel tegen haar te vertellen " Zeg ik wat " Oh ze heeft dit en dat gezegd". Als iets gebeurd zoals afgelopen maandag dan komt alles weer terug ,de slechte gevoelens en nare souvenirs van toen~ Nu is weer goed bezig , merdere keren per dag bellen ...ik heb al de stop contact van onze vast lijn uit...maar ik kan niet alle telefoon uitzetten omdat ik moet toch bereikbaar blijven vooral na 35 weken zwangerschap! Vroeger belde ze op mijn mobiel "Waar is mijn zon?" omdat hij nam de tel. niet op~ op een gegevens moment heb ik gezegd dat ze niet meer zomaar mij kon bellen alleen in geval van spoed. Toen hield het op...gelukkig. want ik kreeg het op mijn donder ook nog "en waarom neemt ie niet op wat is dit bla bla.." @Rozemarijke Wat een nare vehaal ook idd!en dat ze met jou in de buurt durven roken? vind ik zo ongelooflijk ~ mensen moeten dat niet bij mij proberen! en idd als het zo veel wordt gerookt dan ga ik niet bij zitten ~ ze moet toch een jezelf en je baby denken? Toen ik Parijs zat ,ging ik binnen een magazines shop en de eigenaar stond te roken, hij zag mij binnen komen met mijn buikkie en hij viel bijna flauw xxx keer excuus aangeboden en meteen naar buiten gerend om zijn sigaretje te roken , toen ik weg ging hij hield zijn arm met sigaret helemaal achter zijn rug "madame het spijt me echt voor de sigaret nog alle excuus " ~ was echt schattig . Daar zelf op een terras blijven mensen die roken uit de buurt van een zwangere vrouw. Een meissie van een jaar of 20 wilde er naast ons zitten en zij zag mij biedde excuus aan en ging verder op zitten ~ Ook overal in winkels krijgt je voorgang zodat je niet in lijn hoeft te wachten je hebt er speciaal kassa's voor.ook in de bus in de metro overal gaan mensen staan of schuiven voor zwanger vrouwen. Mijn vriend kon het zijn ogen niet geloven Vooral bij la Fnac kreeg ik bijna een escoort tot aan de goede kassa waar iedereen die daar stond op zij ging was hilarisch want ik was er helemaal niet aan gewend en ging van zelf in de rij staan Echt behandeld als een princes daar "toen dacht ik : mag ik nog meer van dit soort dingen?" echt heerlijk!
Dat klinkt goed, die Franse houding, Mochten ze hier ook wel meer doen. Stond op een gegeven moment op het busstation, stond een jongen in het hokje zelf te roken en in m'n gezicht te blazen. Vroeg hem of hij ergens anders zou willen gaan staan. Niet dus: hij had alle recht om daar te roken... Ja, da's waar, maar je hebt ook nog een zoiets als goed fatsoen... En over m'n schoonouders: tja, als zij niet hierheen komen, wordt er niet veel gepraat en wat er gepraat wordt, zal ik voornamelijk door m'n man laten doen, ik ga niet al teveel zeggen... Vrijdag zal z'n moeder weer bellen, kijken hoe ze zich dan voelt... Ze zal wel weer proberen of wij dan toch weer daarheen komen, (want zaterdag viert m'n zwager daar zijn verjaardag, dus de lieve vrede moet wel hersteld zijn voor zijn verjaardag, neem ik aan). Maar ben gisteren met ene nieuwe ijzerkuur begonnen, (ijzer daalt ondanks het feit dat ik de afgelopen maand een kuur heb gedaan), en deze wordt sneller opgenomen, maar heeft als bijwerking extra misselijkheid. Kan m'n lol op dus en probeer al m'n energie te gebruiken voor het klussen aan de babykamer waar we gisteren en vandaag mee bezig zijn: dat gaat nu allemaal even voor, want als het nu niet gebeurt, gaat het helemaal niet meer gebeuren, ben ik bang... Dus, we zullen zien. @Moon: Jeetje, met jouw schoonmoeder is gewoon echt niet te leven. Daar is echt maar 1 oplossing: contact verbreken... Slim om over niet te lange tijd lekker naar Frankrijk te verhuizen!