Mooi topic! Faalmoeder: dat ik na zo weinig slaap en zoveel stress onze babydochter boos weglegde omdat ik het niet meer aan kon. Ik liep huilend weg om binnen een paar seconden om te draaien en haar op te pakken, want ik voelde me afschuwelijk. Jammer genoeg volgden in die 3 jaar daarna nog wel meer momenten waar ik niet trots op ben. Zo belangrijk is slaap......... Succesmoeder: Toen ik van de tweede bevallen ben zonder hulpmiddelen....! Wanneer held: Dat ik een stikkend kindje op het kdv heb gered. Dat mijn dochter een gat in haar hoofd viel en ik zonder nadenken precies deed wat moest. Waar kijk je naar uit: dat ik de rust in mijzelf terug gevonden heb en daardoor een betere mama kan zijn. Dat we een rustige en goede weg weten te vinden met onze dochter die ws hoogsensitief is (de reden voor veel stress). Waar kijk je tegenop: De juiste weg kunnen vinden in de omgang met mijn dochter.
Bedankt voor alle reacties weer Tijd voor een nieuwe vraag... maar k heb ff geen inspiratie. Misschien iemand anders?
Ideetjes: Je beste en slechtste eigenschap. Goede en slechte eigenschap van je kind. Wat hoop je stiekem dat je kind nooit gaan doen of worden later?
Wat hoop je stiekem dat je kind nooit gaat doen of worden later; In de horeca werken als vast beroep. M'n man is souschef en ik heb altijd in de bediening gewerkt. Het is heel veel uren werken voor weinig salaris, stress, laat, werken wanneer andere vrij hebben enz. Tuurlijk zijn er ook hele leuke dingen aan de horeca. Maar ik hoop dat ze een vak kiest, zoals kapster, dokters assistente, iets dat altijd blijft zeg maar.
Faalmoeder: toen ik na de zoveelste huildag/nacht de kleine in de wieg legde na fles ik eindelijk in bed lag en zij weer begon met huilen. Pakte haar op en zei en nu gooi ik je de kliko in ... Ik Schrok van mezelf, heb haar goed vast gepakt naar de woonkamer gegaan knuffelen met haar zei was rustig en ik kon niet stoppen met huilen zei alleen maar sorry meisje. Daarna samen in slaap gevallen. Nu lachen we om het verhaal maar toe. Voelde ik me de slechste moeder uit. Succesmoeder: de knuffel van mijn kleine meis als ze net wakker is of gaat slapen. Ze reikt haar 2 armpjes uit ik ga met mijn gezicht er tussen ze probeert me wangen te pakken en dan een soort van neusen neusen.. Smelt elke keer weer .. Held: een kindje kon troosten toen haar mama het eventjes niet kon.. Stiekem hoop ik niet dat ze het beroep:...... Ik heb werkelijk geen idee. Belangrijkste vind ik dat ze gelukkig wordt in haar beroep
Ik hoop stiekem dat zoon nooit het leger in gaat, ik zal geen nacht meer goed slapen dan! En oja ook het liefst geen piloot of steward brrrr geen goed plan! Dochter eigenlijk idem dito als zoon! Hopelijk vinden ze beide een baan die goed bij hun past en waar ze gelukkig in worden maar het liefst geen van bovenstaande.
Wat mn zoon gaat doen, maakt me niet zoveel uit.. zolang hij maar genoeg geld verdient om niet alleen maar te hoeven werken maar ook van zn leven kan genieten.
Wielrennen! Alstublieft niet! Hij mag alle sporten doen maar geen wielrennen. Wij wonen op de locatie waar hun echt voor veeeeeel overlast zorgen
Wat hoop je stiekem dat je kind(eren) nooit gaat/gaan doen of worden later? Ik hoop niet stiekem, maar van ganser harte dat ze altijd dicht bij zichzelf zullen blijven wat ze ook kiezen te gaan doen. En als ze daarbij kiezen voor het leger of (als het in hun mogelijkheden ligt) een organisatie als artsen zonder grenzen, dan zal ik ze helpen om het beste uit zichzelf te halen. Als ik stiekem hoop op iets wat ze nooit zullen gaan doen dan maak ik me eerder zorgen over drugs en overmatig alcoholgebruik. Dat zou ik verschrikkelijk vinden.
Ik hoop dat mijn kind nooit ongure dingen gaat doen. Dus stelen, handelen en moorden, om aan geld te komen of drugs/alcoholverslaafd worden. Verder mag hij van mij alles doen zolang hij er maar gelukkig van wordt. Ik hoop natuurlijk dat hij een 'normaal' beroep kiest en niet in het leger gaat (vanwege de nare dingen die hij dan tegenkomt) en horeca (vanwege hard werken weinig verdienen) etc.
Even offtopic.. in begrijp waar de angst voor het leger vandaan komt... maar het hoeft helemaal niet zo te gaan hoor. Ik ben zelf ex- militair en heb een geweldige tijd gehad en heb er ontzettend veel van mee gekregen (o.a. zelfdiscipline, zelfstandigheid, respect voor jezelf en anderen, trots zijn op je prestaties, teamwork enz). Ik ben weliswaar niet uitgezonden geweest, maar ik ken genoeg oud collega's die wel weg zijn geweest. Inderdaad, sommigen maken iets verschrikkelijks mee, maar veel ook niet en die zi3n het als een rijke ervaring. Wilde ik even kwijt.
Bij mij is het niet zozeer een beroep maar meer dat ik hoop dat hij nooit gaat werken in een bedrijf of vak waar ze het niet naar hun zin hebben of zich niet thuis voelen. En ja als ze zich thuis voelen in het leger zou dat om maar iets te noemen dan zou ik dat waarschijnlijk heel moeilijk vinden van wat als. Maar als mijn kind(eren) daar nou gelukkig zijn wie ben ik dan om het niet te willen.
Faalmoeder: alle keren dat ik mijn geduld verlies en ga schreeuwen tegen mijn dochter en dat ik haar daardoor weleens een tik heb gegeven. En wanneer ik wederom niet met haar geoefend heb voor school of logopedie. Succesmoeder: wanneer ik de tijd heb genomen en gehad om het huishouden te doen en ook nog echt aandacht aan mijn dochter kon besteden. Ik hoop voor mijn dochter vooral dat ze later ergens een passie voor ontwikkeld en daar naartoe kan werken als beroep, zonder al te veel kinken in de kabel.
Ik hoop vooral dat ze iets gaan doen waar ze echt gelukkig mee zijn. Maar iets als defensie hoop ik ook niet.
Ik hoop dat mijn zoons nooit echt een oorlog in hoeven, maar ik ben het met je eens dat defensie niet per se negatief is. Een vriendin van ons zit bij de marechaussee en op een feestje gaven meerdere collega's aan om juist op missie te willen. Juist naar conflictgebieden om echt wat te kunnen bieden. Men wilde juist graag actief bezig zijn met vredesprocessen. Hoe eng ik het ook zou vinden, ik zou ook oprecht trots zijn als een van onze kinderen zich zodanig zou willen inzetten voor de wereld.
Beetje egoïstisch, maar ik denk nu al wel eens: ik hoop dat mijn ventje later nooit gaat emigreren of zo. Heb in mijn omgeving gezien dat mensen voor werk of liefde naar de andere kant van de wereld gingen. Pffffff, ik zou hem zooooooo missen!
Het is alweer een poosje geleden maar ik heb weer een vraag bedacht Wanneer had jij het gevoel dat erop je neergekeken werd? Dit naar aanleiding van het topic over hoogopgeleide mensen. Ik denk dat iedereen wel eens het gevoel heeft dat er op je neergekeken wordt. Niet alleen mensen die laag opgeleid zijn... Dus ik ben benieuwd naar jullie ervaringen Zelf had ik het gevoel dat erop me neer werd gekeken toen ik een paar weken geleden op een ander forum reageerde op een oproepje voor vriendinnen en als reactie kreeg dat die persoon had gelezen dat wij zuinig aan moesten doen en ze wilde alleen contact met mensen die veel geld te besteden hadden, omdat ze bang was dat ik niet genoeg geld kon besteden om leuke dingen met haar te doen. Dat kwetste best wel. Vooral ook omdat wij grotendeels zuinig doen omdat we aan het sparen zijn voor leuke dingen, maargoed...
Ja op mijn werk! In mijn functie geef ik advies aan managers en die kunnen soms doen van jaaa meisje, ga maar lekker thuis aardappelen koken ofzo. Het zijn veelal mannen met het beeld dat vrouwen beter thuis kunnen zijn en die duidelijk laten merken dat ze mijn advies niet serieus nemen. Niet altijd en niet iedereen maar wel een aantal. En daar loop ik dan best tegen aan. Dan voel ik mij heel klein en onzeker. Maar ehhh MEEN je dat nou van dat forum-mens? Dat is toch niet normaal. Alsof je ook alleen maar dingen samen kan doen die geld kosten. Belachelijk. Maar goed dat je niet met haar iets leuks gaat doen. Is toch geen leuk mens