hoi dames, wij gaan naar deze laatste poging van iui over op ivf. nu heb ik gehoord dat dat een stuk heftiger is. ik zou graag willen weten hoe jullie dat ervaren hebben. weet iemand wat de kansen zijn om zwanger te worden. is de procedure hetzelfde als bij iui. hormonen en dan bij dag 10 controle? alvast bedankt
Ik heb het wel als pittig ervaren, maar denk omdat we al zolang bezig waren, hadden we IUI niet gehad, ging het me waarschijnlijk wel iets makkelijker af. Je weet dat je maar een aantal pogingen vergoed krijgt, waardoor de druk hoger wordt. Bij mij was het totaal ong. 12-14 spuiten, dan punctie en paar dagen later terugplaatsing. Gelukkig hadden we bij beide keren een score 1 (beste, ieder ziekenhuis noemt het anders) en hebben we ook 2x 2 cryo's gehad. Het is bij ons bij de 2e ICSI gelukt, nu nog 2 cryo's in de vriezer. De wachtweken na de terugplaatsing heb ik als ergste ervaren. Vandaag hebben we de 1e echo, ben net 7 weken, dus erg spannend. Wat is bij jullie de reden dat het niet lukt?? als ik vragen mag. Bij ons was het het zaad kwaliteit en soms dacht ik dat mijn cyclus ook niet helemaal goed was, maar gelukkig met hormonen tijdends de IVF/ICSI toch goedgekomen. Heel veel sterkte!! Hoop dat jullie dit jaar een mooi wondertje mogen verwachten.
ik mis een eileider. heb nu de laatste iui poging. en willen dan door naar ivf (dat had ik begrepen dat dat de laatste optie was). je zegt dat als je iui niet had gehad dat het dan makkelijker ging. wat bedoel je daar precies mee? gefeliciteerd met je zwangerschap is dit jullie eerste kindje?
Ik heb beide eileiders niet meer en ben nu 23 weken zwanger van de eerste IVF poging. Het is pittig maar zie elke fase als een stap. Ondanks alles kijk ik er positief op terug en is het mij meegevallen. Liefs faith
Beste koekie monster, ik heb net een tp gehad van mijn 2e icsi/ivf poging. De ivf poging in augustus is mislukt,geen cryo's, dus de hele riedel van voor af aan. Zwaar? Ja, wel zwaar ja, maar wel te doen. Ik werd gestimuleerd in eigen cyclus (dus niet eerst mijn cyclus platleggen). Met de icsi begon ik op dag 1 met decapeptyl en op dag 3 een echo. Vervolgens gestart met menopur (2x 2 ampullen + decapeptyl). Op dag 8 een echo, op dag 10, op dag 12. Dag 15 de punctie en dag 17 tp. De eerste 2 weken van zo'n behandeling (in mijn geval dan) staan in het teken van prikken en echo's. Ik had een beetje last van de menopur (opgezwollen, prikkelbaar, emotioneel). De weken na de tp zijn het moeilijkst. Het wachten. Het niets kunnen doen. (zeg maar het zelfde wachten als na de inseminatie bij de iui). Ja het is wel pittig, maar het is zeker te doen en het is het absoluut waard als het lukt!! Heeel veeel succes, eerst met je laatste iui, hoop dat dat goed gaat, en als jullie starten met ivf: heel veel geluk!! Liefs
Gefeliciteerd Happy! Geniet van dit wonder! Ik hoop dat de echo helemaal goed is! @faith2008: wat een mooi nieuws, na de 1e ivf! gefeliciteerd!
ik moet je zeggen dat de iui mij erg meevalt. het afwachten was wel spannend, maar ik heb nog een kleine thuis rondlopen die zorgt voor de nodige afleiding, je moet toch door. alleen zo vaak naar het ziekenhuis vind ik iets minder (maar je moet er iets voor over hebbben) hoe heeft het effect gehad op jullie relatie?
De iui vond ik niet zo bijzonder. In eigen cyclus. Testje doen; afspaak maken en afwachten. Maar zelfs het wachten vond ik niet zo speciaal. Nu zit ik in de eerste ronde icsi en ik ben behoorlijk zenuwachtig. Eerst voor het prikken. Nu of de follikels wel rijpen, dan de punctie en dan straks nog de uitslag. Maar ja, tis weer een fase verder, maar drie pogingen, dagelijks prikken, dus meer een ding. En hormonen waar ik misschien labieler van word... Het gaat goed, nauwelijk bijwerkingen, maar spannend...!!!
Ik vind IUI ook echt niets voorstellen. Natuurlijk is het spannend, maar lichamelijk vind ik het echt in het niet vallen vergeleken met IVF/ICSI. Bereid je goed voor meis, lees je goed in. En dan bedoel ik niet de horrorverhalen of de 'Ik vond het zoooo meevallen'-verhalen, maar meer de medische feiten, wat het allemaal met je kan doen, hoe je het het best kunt aanpakken, e.d. Heel veel succes!
Het prikken, het feit dat icsi/ ivf een soort laatste redmiddel is, waar iui een soort eerste stap in de mmm is... De niet natuurlijke cyclus, aan de pil terwijl je zwanger wil worden... Er botst veel in je hoofd vind ik...
Beste koekie monster, Bij iui vindt de bevruchting op een natuurlijke manier plaats, in jouw lijf. Bij ivf/icsi worden de eitjes uit je eierstok gehaald en in het lab bevrucht. Bij ivf/icsi wordt (vaak) geprobeerd zoveel mogelijk follikels te laten groeien in de hoop zoveel mogelijk eitjes te kunnen oogsten. De hoeveelheid hormonen (en daardoor extra echo's) is daardoor hoger dan bij iui. Ik wil graag ook reageren op wat Thauma zei: bij ivf/icsi hoef je niet per se aan de pil. Het kan ook "gewoon" in je eigen cyclus! Dat heb ik namelijk gehad. Na onze 5e iui hebben een gesprek met de fertiliteitsarts gehad, die heeft het technische uitgelegd, de risico's, de kansen etc. Later hebben we een gesprek gehad met een ivf-verpleegkundige, die heeft echt goed inhoudelijk uitgelegd wat ons te wachten staat. Ik kan je aanraden met je gyn te praten en je goed laten voorlichten over hoe ivf/icsi in jouw ziekenhuis gaat. Eigen cyclus of niet? Welke hormonen? Sommige ziekenhuizen doen wel traject t/m de punctie en dan moet je man met jouw eitjes en zijn zaadjes naar een ander ziekenhuis voor de bevruchting. Op de dag van tp moet hij ze weer ophalen. Er zijn in NL 13 klinieken die het hele traject in huis hebben.
De hormonen die véél heftiger zijn, de punctie (en alle bijbehorende spanning vooraf) en het lichamelijke effect wat dat op je heeft. Ik ben echt weken mezelf niet geweest door de decapeptyl en Gonal-F, én door alles wat er daarna misliep (maar goed, dat kan ik eigenlijk niet meetellen want dat verschilt per persoon). Echt, als je denkt dat IVF net zoiets wordt als IUI, denk ik dat je je daar ontzettend op verkijkt.. Echt, ik doe liever 1000 keer IUI, dan 1 keer ICSI..
De echo was goed trouwens, helemaal blij!! Wat ik bedoelde dat het makkelijker was geweest als we geen IUI hadden gedaan. We hebben ook al een zoontje, spontaan gekomen, dus nooit verwacht in de MMM terecht te komen. Toen dacht ik echt IUI gaat het worden en dan toch elke maand die hoop om vervolgens weer teleurgesteld te worden, dit trok ik af en toe echt niet meer. De wens voor een 2e was zo groot, maar besef me al te goed dat wij al zo gezegend waren, sommige stellen hebben helemaal niets. Die teleurstelling elke maand was het ergste, als we eerder aan IVF begonnen waren, was het hele traject korter geweest, op een gegeven moment weet je tot hoever je gaat en weet je ook dat er een keer een eind aan kom. Gelukkig is het bij ons gelukt. De kans is meen ik rond 35% per verse terugplaatsing, cryo is iets minder...?? Succes iedereen die nog op een wondertje aan het wachten is!
Nu even vanaf de computer, dat typt toch makkelijker dan op mijn telefoon... Ik vind eigenlijk ALLES het grote verschil tussen IUI en ICSI. Ik moest in het begin wel even wat dingen overwinnen toen ik de MMM in ging. Benen wijd, en die onderzoeken enzo... daar had ik nog geen ervaring mee. De eerste IUI was nog wel even spannend, want tja, tis toch de eerste. Maar de verpleegkundige was lief, ik voelde er niets van en het was zo gepiept. Ik deed gewoon LH-testjes en wist wanneer ik moest bellen. En ja, je hoopt die twee weken erna dat het misschien raak is, en je hoopt wel symptomen te voelen, maar ik vond dat reuze meevallen. Meer een opgewonden nieuwsgierigheid dan een ondragelijke spanning. Ik ging het icsi-traject dus ook vrij laconiek in. Ondanks mijn angst voor naalden ging de prikles heel goed en toen was eigenlijk de keus snel gemaakt. Dat gingen wij wel even doen! En ja, je las wel dat mensen het zo zwaar vonden... de kliniek had het er ook wel over. Maar ja, ik was toch geen watje? Die IUI's waren ook peanuts, dus dit zou ook wel meevallen. OK, het valt ook wel mee. Ik heb nauwelijks bijwerkingen van het prikken. Op een aantal dagen na gaat het prikken eigenlijk best heel goed (al blijf ik angst voor naalden houden). Maar ik merk dat het me toch meer raakt dan ik had verwacht. Door het dagelijkse medicijngebruik (eerst pil en nu prikken) is het meer aanwezig dan de IUI's. Plus er hangt veel meer vanaf. Plus je hebt tussentijdse onderzoeken... qua agendaplanning is het dus in mijn geval al veel uitgebreider. Daarnaast voel ik me fysiek toch wel heel anders. Mijn buik voelt anders, ik heb constant een gevoel wat me eraan herinnert. Ik heb de spanning of het wel lukt allemaal, of we iedere keer weer goedkeuring krijgen om door te gaan. Dat was er niet toen ik nog gewoon LH-testjes deed... Dus ik denk dat de twee wachtweken nu ook wel een stuk zwaarder gaan worden. Het is nu echt niet zo van 'nog maar ff een iui'tje'. Een icsi is wel even wat heftiger dan dat. Ik hoop ook echt dat als het nu niet lukt, dat er nog wat cryo's zullen zijn zodat er nog terugplaatsingen mogelijk zijn. Scheelt toch weer prikken en dan hebben we toch nog een paar kansjes extra om zwanger te worden! Dus tja... ook vanuit het perspectief dat het eigenlijk allemaal heel goed gaat, vind ik het toch zwaarder dan ik had verwacht. (en wat juudje al zegt, ja, je kunt ook in je natuurlijke cyclus een icsi hebben, je kunt ook een kort schema hebben, en minder moeten prikken... en je kunt ook een iui hebben met extra hormonen. Er zijn vele variaties mogelijk. Ik kan natuurlijk alleen praten over mijn ervaring met mijn eigen situatie)
IUI had voor mij tenminste nog iets van de charme van "normaal" zwanger worden... Mn man mocht het zelf gewoon inbrengen als het slangetje goed zat enzo.. En ik had geen last van troep in mijn lijf (lees hormoonstimulatie).. ICSI is pijnlijk, het prikken, de punctie.... Hoofdpijn van de decapeptyl, misselijk en moe van alle hormonen... Geen vergelijking IUI en ICSI....
Hier geen IUI gehad, dus kan niet vergelijken.. Wij konden gelijk door voor ICSI. Is inderdaad wel heftig, elke dag prikken, na een paar weken om de dag controle, dus telkens naar ziekenhuis enz.. Punctie is zeker geen pretje en vond ik het zwaarste van de hele behandeling. Ik had gelukkig voor de rest helemaal geen bijwerkingen van de medicatie, maar dat is geloof ik meer uitzondering dan regel. Ik vond het prikken op zich meevallen, maar leuk is anders Dan na de punctie is het meer de spanning, zijn er eitjes gevonden, hoeveel, hoeveel geschikte embryo's zijn er, enz.. Dan de terugplaatsing en dan het afwachten of het blijft zitten of niet.. En het hele traject is best lang. In ons geval: in mei 1e afspraak, uitgebreid in-takegesprek, in juni informatieavond, in juli prikinstructie.. Na vakantie in augustus zijn wij in september begonnen, terugplaatsing begin oktober. Gaan dus wel wat maanden overheen. Gelukkig hier maar 1 poging nodig gehad, en als het nodig is zou ik het wel weer doen, maar makkelijk is het zeker niet. Verder weg van natuurlijk zwanger worden kan je eigenlijk niet zijn..
Het probleem hier: één halve eileider. De rest van het kippenhok is in tact. Ook de haan doet zijn werk prima. Ik heb 5 IUI's gehad met Puregon en Pregnyl. Voor mijn was het meer een verplicht afwerken van een aantal stappen, omdat ik niet echt snapte hoe IUI ertoe kan bijdragen dat mijn eileider ineens wél een vijfbaans-snelweg wordt. Ik mocht voor de eerste IVF meedoen met de Cetro-trial: hormonen spuiten vanaf dag 2 t/m ongeveer dag 14, en dan Pregnyl. Daarna utrogestan-bollen. Ik vond dit niet echt veel belastender dan de IUI, omdat ik gelukkig geen pil en Decapeptyl hoefde. Ook de punctie viel me mee. De Utrobollen vond ik wel echt vervelend: een boel geklieder, en bijwerkingen als vermoeidheid en hoofdpijn. Voor de tweede IVF mocht ik gelukkig weer hetzelfde schema volgen, wat eigenlijk niet gebruikelijk was. Maar omdat ik sterk op hormonen reageer met migraine, en omdat de fertiliteit van de Isala klinieken in Zwolle echt bemand is met top-personeel, gingen ze akkoord. Eerste verse terugplaatsing van deze tweede IVF: zwanger, helaas mk. Cryo terugplaatsing van deze tweede IVF: ligt nu te slapen in het lediantje! <3
ten eerste wat naar dat iui niet heeft gewerkt! na de berichten hierboven en je vraag wat de vergelijking is met iui en ivf wil ik toch wel wat toelichten over iui. Het ligt maar net aan welke behandeling procedure het ziekenhuis voor jou als persoon voorstelt, ook voor anderen ter info. Je hebt bijv het starten met Clomid, dat zijn hormoonpillen. Die maken je van een stabiel mens boos/gefrustreerd/geiiriteerd, ongeveer een ongeleid projectiel. Als dat niet voldoende werkt of je arts wil vanwege andere zaken direct met iui beginnen dan kan dat in eigen cyclus of met hormooninjecties. Eigen cyclus is een heel ander verhaal als met hormooninjecties. Voor het laatste moet je dagelijks prikken, vaak naar het ziekenhuis, dan weer een andere prik zetten als uit een echo blijkt dat je eitje groot genoeg is en daarna na de inseminatie wachten. Eigen cyclus is temperaturen, en als je ei eraan komt naar het ziekenhuis, een groot verschil. Daarna ga je de wachtweken in met iui met of zonder hormonen , die je kan krijgen om het baarmoederslijmvlies dik genoeg te houden zodat een embryo goed kan nestelen. Ik heb me laten vertellen dat dit met ivf ook is (vaginaal inbrengen). Het verschil met ivf vanuit mijn iui ogen en de ivf ervaringen van de mensen om me heen is de druk die staat achter elke poging dat wordt als zwaar ervaren , een groot verschil is de punctie de ingreep om rijpe eitjes uit de eierstokken te prikken en het terugplaatsen. Dit maakt dit traject zwaarder maar ik heb na 3.5 jaar, tig clomid behandelingen en 5 iui behandelingen dit traject zwaar gevonden (iedere maand dat het mislukt knap je ook niet op) en zo zijn er meer weet ik. Ik heb ook een keer teveel eitjes gehad met iui waardoor ik langer moest injecteren, mindere dosis en dagelijks naar het ziekenhuis, daar knap je als mens ook niet van op. En ik denk onzekerheid in uberhaupt mmm behandelingen maakt het zwaar. Ik zou zeggen lees je vooral goed in en kijk hoe jij het gaat ervaren.. iedereen is weer anders..sterkte!!