Mijn dochter is nu de 14 maanden gepasseerd. Maar eet echt enorm slecht warm eten, van de pot mee eten wil ze al niet, vanaf het begin af aan al niet. Ja pannenkoeken/patat wel maar ja dat krijgen we niet iedere dag . Ze at wel altijd goed haar potjes leeg, maar ook dat wil ze niet meer. Eigenlijk is het alweer 3 weken mis, ze wil alleen in de ochtend een broodje en wat fruit ( en drinken) maar daarna weigert ze iedere vorm van vast voedsel. Ter compestatie geef ik dus wel papflessen want ja om nou mijn kind honger te laten lijden. Ze weegt overigens 9,8 kilo en is 81 cm niet te dun dus. Hebben jullie misschien tips voor ons?
Ik zou stoppen met de papflessen. Ik begrijp wel dat je niet wilt dat ze honger lijdt, maar ik vraag me dan meteen af waarom zij iets anders zou gaan proberen als ze toch papflessen krijgt. Er is een verschil tussen honger lijden en gewoon gezonde honger, omdat je iets moet eten. Heb bij mn dochter eigenlijk nooit echt een voeding vervangen door iets anders als ze niet at. Dan dacht ik, naja geen trek blijkbaar, en bood ik dr gewoon bij het volgende eetmoment weer wat aan. Denk niet dat ze ooit honger heeft geleden hoor, maar ze zal wel flinke trek hebben opgebouwd, want vaak ging het dan een volgende maaltijd een stuk beter.. Succes!
Ik zou ook stoppen met die papflessen. Bijna elk kind gaat op een gegeven moment moeilijk doen met eten. Mijn zoontje begon ook rond die tijd en nu hij 2,5 is gaat hij nog steeds zonder een hap avondeten te hebben gehad naar bed... Ik bied hem niks anders aan. Dat hebben ze zoooo snel door, dat ze dan wel wat anders (wat ze misschien lekkerder vinden?) krijgen.
Zou ook stoppen met alternatieven aanbieden, het is een bekende fase (kijk maar bij 'voeding') en als ze het verder goed doet lijdt ze echt geen honger Hier eet ie ook heel wisselend, veel weinig of niet en dan vooral het avondeten, maar gewoon alles blijven aanbieden en laat je kindje bepalen hoe ze wil eten, zelf met bestek of met de handjes of helpen...hou het eten in ieder geval leuk.
Ik sluit mij aan bij de bovenstaande reacties. Mijn zoontje eet al maanden amper z'n warme maaltijd op. Na het eten krijgt hij wel altijd wat yoghurt maar verder krijgt hij niets meer te eten. Overdag eet hij prima alleen het warm eten is een probleem. De ene keer eet hij niets of alleen het vlees. Het komt zelden voor dat hij zijn bord leeg eet.
Ik vond het in het begin ook best lastig maar door de herkenning hier heb ik het wel geaccepteerd. Als we samen moeten eten omdat m'n man laat thuis is en hij eet niet vind ik het soms nog wel frustrerend maar ik maak er niks meer van...
Als ze niet eet, dan krijgt ze ook niks anders. Waarom zou ze iets gaan eten wat ze niet wil als jij toch wel met een alternatief komt? Hier ook de laatste tijd een tuttebel met eten, ook 14.5 maand oud, en als ze haar avondeten niet wil dan krijgt ze dus niks. Meestal kiest ze na een kwartiertje brullen dan wel eieren voor haar geld en eet ze alsnog wat . En soms niet. Nou ja, zolang ze goed groeit en wel 's ochtends haar pap eet en smiddags haar fruit en brood geloof ik het verder wel...
Ten eerste, je bent niet de enige. Echt heel veel moeders kunnen zich in je inleven en deze periode komt hoe dan ook wel een keer langs! Ik zou ook stoppen met alternatieven aanbieden. Hier ging het tot na haar 2de verjaardag zelfs nog heel goed met eten en heeft ze nooit eten geweigerd.. Nu gaat het om het maar zo te zeggen; BAGGER Ik heb me er maar bij neergelegd en het geaccepteerd. Ik ben alleen heel erg van het; Ik bepaal wat je eet en jij bepaald hoeveel jij eet. Als ze niets wilt? Geen probleem.. Dan mag ze haar toetje als ze die wilt en kan ze van tafel als iedereen klaar is, maar dan krijgt ze dus ook niets anders meer.
Het is dus in de avond niet zo dat als ze niet eet gelijk een pap fles krijgt, die krijgt ze echt pas voor het slapen, daar zit wel 2 uur tussen. Ze moet ook zitten blijven tijdens het eten, en krijgt wel een toetje samen met mijn man dat eet ze dan mondjes maat. Tussen de middag is altijd al drama geweest, bied iedere dag weer aan
Stoppen met de papflessen. Een kind dat geen honger heeft, gaat geen voedsel eten dat hem/haar niet aanstaat, dus daarmee ga je het probleem versterken. Als ze echt honger krijgt, gaat ze wel eten hoor Na de eerste verjaardag lijkt er vaak een knop om te gaan en willen ze vaak weinig meer met eten en zeker niets nieuws proberen. Dat is een volgende keer echt handiger voordat ze 1 wordt... Gewoon groente enzo in stukken aanbieden en laten eten. Maar voor nu dus stoppen met die papflessen: jij bepaalt WAT ze eet, zij bepaalt hoeveel ze daarvan eet. Eten wat de pot schaft dus Ik houd hier wel rekening met wat ze echt wel of echt niet lusten/lijken te lusten en wissel dus wel af met succesvol eten op de ene dag en dan eens wat nieuws of iets wat ze minder graag lusten op de andere dag, zodat ze niet dagen achtereen eventueel honger lopen te hebben, maar dat is wel alle concessie die ik doe hier Op een gegeven moment wordt het beter, (zo rond het 3e jaar ergens ).
Herkenning. Hier een goede eter, maar af en toe is het even een paar weken mis. Meestal blijken er dan weer tandjes aan te komen. Ik bied wel een altenatief aan op die momenten. Is je dochter ook een slechte eter als je bijv?: - meer met pasta aanbiedt (is hier favoriet) - lijkt iets meer op een potje misschien? - je kindje zelf laat eten, wordt reuze interessant gevonden hier. - het eten smeuiger maakt (met jus/appelmoes/bloemsausje) en prakt
Nee ze trapt nergens in, ook al potje net normaal eten geprobeerd, door de blender, in stukjes, met appelmoes zonder jus. Ze spuugt of slaat er na.potjes wil ze nu ook niet meer. Het frustreert me ook enorm, en ik weet ze winnen altijd maar momenteel spuugt ze alles uit, eten drinken maakt niet uit. Er komen inderdaad tandjes aan zag ik. Ik geef dus dan vooral in de avond een papfles omdat ze nog zo klein is en ik niet wil dat ze honger heeft als ze gaat slapen. Ga vanavond weer eens proberen haar zelf te laten eten misschien werkt dat beter. Bestaan er ook borden die met zuignappen vast zitten hi hi
Ik vind dat eten 'normaal en gewoon' moet blijven. Dus ik zou geen tierelantijntjes verzinnen om haar te laten eten. Je kan echt doen wat je wilt maar dat is toch echt een onderwerp waar ze zelf over kunnen beslissen en die zullen wij inderdaad nooit winnen Je moet het natuurlijk zelf weten hoor, als jij je goed voelt bij het mengen met jus/appelmoes/ditjes en datjes moet je dat absoluut doen.. maar zo leer je haar naar mijn mening niet dat eten gewoon eten is. Broccoli met appelmoes heeft echt zowat geen broccoli smaak meer, om maar een voorbeeld te geven.
Dat eet ze dus juist ook niet bloem was een tip van cb om het op die manier te proberen, maar ook daar trapt ze niet in. Eigenlijk gingen potjes tot 2 weken geleden redelijk. Nu is alles bal ;( ze smijt ook alles op de grond als ze het te pakken krijgt.
Als ie gooit of speelt met het eten dan haal ik z'n bordje weg, die krijgt ie natuurlijk wel weer terug maar bij gooien altijd even weghalen en zijn wij klaar met eten en eet hij niet dan is hij ook klaar. Hij krijgt hier wel altijd een toetje en die gaat er altijd heerlijk in Macaroni en zelfgemaakte groentesoep gaan er eigenlijk altijd wel in dus dat eten we dan ook regelmatig, oh en stamppotten gaan ook nog wel...zo ben ik ook andere dingen weer gaan prakken en heeft hij een tijdje aardappelpuree gekregen ipv gekookte aardappelen...af en toe probeer je wat. Iets als witlof ham/kaas at ie in het begin wel, toen een paar keer niet en de laatste keer at ie er weer lekker van...vandaar dat ik ook zeg blijven aanbieden!
Moet eerlijk zeggen, dat ik dit vrij lastig vind allemaal haha. Mijn vriend is ook een zinnige eter zou het erfelijk zijn
Ja, die bestaan. Voor onze oudste gekocht toen, omdat die ook alles weggooide, maar dat trok ze ook gewoon los En zinnige eter en erfelijk: absoluut denk ik. Mijn moeder vindt het niet meer dan rechtvaardig dat ik zelf een moeilijke eter kreeg... was vroeger zelf namelijk net zo. Jongste is net als papa een echt vuilnisbakje....
Wat bij ons helpt is dochter (13,5mnd) zelf laten eten. Gewoon in d'r romper in de kinderstoel. Wel een knoeiboel, en er valt wel eens wat op de grond, maar sinds we het zo doen, niet pushen en haar de tijd geven om op haar eigen tempo te eten eet ze zeker 9 van de 10 keer alles op.