Een diëtist is er niet alleen voor lijnen oid...vind het dus geen onlogisch advies als een kind te zwaar of juist te dun is en een ouder zich zorgen maakt/aangeeft het zelf niet meer te weten. Wat kan een paar extra ogen en advies nou voor kwaad? Ja, je moet opletten dat er niet mega veel nadruk op komt te liggen ed, maar dat kan ook zonder diëtist gebeuren en ook juist worden voorkomen door 'hulp'. Daar is dus vooraf niets zinnigs over te zeggen....
Onze jongste dochter had dit ook. Net iets te zwaar voor haar lengte. Was altijd ook een mollige baby. At ook gewoon normaal ed, weinig snoep. Inmiddels is ze net 5 en is het helemaal recht getrokken. Op school bewegen ze zoveel meer als gewoon thuis.
Hoe bedoel je richtlijnen? Waarom gelijk in de stress en hulp zoeken als een kind iets te zwaar is? Kijk kritisch naar jezelf en of je de juiste voeding aanbiedt en ga daar mee aan de slag. Kinderen gelijk in een circuit zetten omdat ze te wat zwaar zijn vind ik totaal niet nodig. Ik zie een diëtist of huisarts pas als een maatregel die je neemt als je het echt niet meer weet en er echt actie ondernomen moet worden omdat het de verkeerde kant uit gaat. Niet omdat een kind op 2 jarige leeftijd wat zwaarder is dan volgens de "richtlijnen". Besef je wel wat je een kind aandoet als je de nadruk gaat leggen op gewicht en hier dus veel aandacht aan gaat besteden?
Een dietist kan heel nuttig zijn. Die gaat je vertellen dat sap geconcentreerd vruchtensuiker is en dat je beter een stuk fruit kunt geven. En dat een stuk paprika veel gezonder is dan een soepstengel. Dat weet eigenlijk iedereen wel, maar je staat er niet altijd bij stil. (Ik ben voor mezelf bij een dietist geweest, maar die wees me er wel op dat dl (mager genoeg) ook meer rauwkost moest gaan eten b.v.)
Met richtlijnen bedoel ik de bmi. Er zijn deskundige mensen geweest die bepaald hebben wat een goed of een slecht gewicht is bij een bepaalde lengte. Dat lijkt me niet voor niets. Een goede diëtist legt naar mijn idee niet de nadruk op een gewicht bij een kind maar op een gezonde eetgewoonte.
Als een kind dan volgens bmi te zwaar is, wat jij als richtlijn aanhoudt, waarom dan naar een diëtist? Denk je dat zoiets altijd ligt aan bepaalde eetgewoontes? Ik ben er voorstander van om eerst zelf kritisch naar een leef en eetpatroon te kijken en jezelf hier in te verdiepen voordat je je kind mee sleurt in een circuit van huisarts en diëtist omdat een kind niet volgens de richtlijnen groeit. Mijn moeder heeft met mij, als kind, stad en land afgelopen langs kinderartsen en diëtisten omdat ik volgens richtlijnen te zwaar was. Ik snap heel goed dat zij dit alleen heeft gedaan vanuit bezorgdheid en goede bedoelingen maar voor mij was het echt verschrikkelijk. Dit heeft mij zo onzeker gemaakt dat ik er nog steeds last van heb. Ik kan me nog herinneren dat ik doodsbang was voor de kinderarts die op school kwam en de wekelijkse bezoekjes aan de diëtist om te kijken of ik niet weer was aangekomen, met lood in mijn schoenen ging ik er naar toe om vervolgens geconfronteerd te worden met een weegschaal en richtlijnen waar ik buiten viel. Mijn dochter heeft precies dezelfde bouw als ik, ook net te zwaar volgens de "richtlijnen". Het cb heeft mij hier ook al op aangesproken, of ik er niet voor openstond om naar een kinderarts of diëtist te gaan. Nou nee, daar ga ik dus echt niet aan beginnen, ze was 2 jaar! Mijn kind mag gewoon kind zijn zonder met deze belachelijke grafieken en lijnen geconfronteerd te worden. Ik weet dat er met haar voeding niets mis is, ik weet namelijk precies wat gezond is en wat niet, heb er zelf genoeg van meegekregen dat ik er over kan dromen. En nee, ik ben geen voorstander van een sobere, gezonde leefstijl, lekkers met mate moet ook kunnen, als de basis maar in orde is. Als je overdreven gezond leeft en alle "slechte" voeding uitsluit dan kan dat ook tegen je werken. Inmiddels is ze 3.5 jaar en is het al wat bijgetrokken, maar ze zal altijd wat steviger gebouwd zijn. Ik vind het prima hoe ze is en ik ga er voor zorgen dat zij dat ook vindt. Ik zorg dat ze een gezonde basis mee krijgt en als zij er later behoefte aan heeft om wel naar een diëtist te gaan, dan sta ik achter haar, maar niet nu ze nog een kind is.
Mijn dochter woog 10 dgn voor haar 20 mnd oud 16,5 kilo bij 99,5 cm. Dat was 1 augustus. Ze vinden haar bij het cb ook te zwaar. Zeker omdat ze nog 2 moet worden maar bij mijn cb kijken ze volgens mij niet naar de lengte want hadden ze dat wel gedaan hadden ze niet gezegd dat ze te zwaar is. Ik vind ze is nu 1 meter bij dat gewicht en echt niet dik. Eerder slank. Bij 90 cm woog ze hier 15 kilo. Dat was toen volgens hun perfect. Terwijl ze toen nog dikker was in verhouding dus snapt het cb niet echt. Gelukkig kom ik er niet vaak meer. Ze loopt namelijk ook bij de kinderarts en die heeft in juli bloedonderzoeken gedaan nu dus afwachten op het resultaat. Weet alleen dat ze veel groeihormoon aanmaak kwa lengtegroei en dat ze volgens de kinderarts gewoon perfect in verhouding is kwa lengte/gewicht. Als jij weet dat je kindje voldoende eet, gezond en gevarieerd en niet veel snoept en voldoende beweegt zou ik me niet druk maken. Is met mijn andere kids ook goed gekomen
Hier een zoon van net 9 die in maat 164 zit. Hij weegt 50 kilo bij 1m60,5 lengte. Hij eet geen chips of andere troep. Hij eet gezond en gevarieerd en beweegt veel. Hij heeft het ook echt nodig voor zijn lengte anders is het hoog water hihi.
Mee eens. Hier waren de oudste 2 ook te zwaar op die leeftijd. Maar ze aten prima. Nu zijn ze ereder aan de magere kant.
Mijn oudste was vanaf haar geboorte standaard iets te zwaar. Ze hield gewoon heel erg van eten en at eigenlijk altijd goed- soms te goed... Omdat ze echt alleen gezond at en vooral te dik was van zaken zoals fruit, brood en groentehappen, dachten we altijd wel dat het vanzelf recht zou trekken naarmate ze ouder werd, maar toch was dit niet het geval ondanks dat ze super beweeglijk is. Vanaf 4,5 zijn we bewuster bezig met hoeveel eten we haar geven en is ze een stukje slanker geworden. Zo krijgt ze nu nog maar max 4 stukken fruit per dag en tussen de middag mag ze max 3 sneetjes brood. Ook bij het avondeten krijgt ze een kliner (lees: normaal) bordje dan voorheen. Koek en snoep kreeg ze al niet en nu nog steeds niet. Iedereen zei vroeger altijd tegen ons "ach, ze wordt vanzelf wel slanker, ze eet toch gezond", maar in ons geval klopte dat dus mooi niet. Onze jongste heeft nu het figuur dat de oudste ook op haar leeftijd had. Bij haar zullen we straks ook de teugels wel wat strakker spannen. Ik vind het bij hele jonge kinderen alleen zo moeilijk om ze gezonde dingen te weigeren als ze gewoon honger lijken te hebben.
Wauw dat is echt veel te veel! fruit is gezond maar bevat ook veel (fruit)suiker, daarom is max 2 stuks echt genoeg, geef haar eerder komkommer, rauwkost of paprika ofzo.
Het kan ook later nog wegtrekken. Ik heb ook twee mollige peuterdochters gehad. Bij hun trok de lengte gewicht verhouding vanaf 4 jaar een heel andere kant op. En niet zoals bij veel kinderen al met 1-2 jaar. Oudste is nu in verhouding heel slank. De jongste 4 1/2 jaar staat stil in gewicht en heeft van de zomer een enorme groeispurt gehad. Je ziet bij haar de molligheid weg trekken. Als je haar gezond te eten geeft in normale porties en kijk daarbij eens op de site van het voedingscentrum dan hoeft een mollige peuter echt nog geen probleem te zijn!