VInd het knap dat je eerlijk durft te zijn naar je zelf toe! Hiermee toon je dat je hulp wilt .. Ik zou ook via de huisarts naar een doorverwijzing vragen maar dan wel aangeven dat je al eens bij een hulpverleners instantie hebt gelopen maar dat dit niets heeft uitgehaald en dat je nu GOEDE hulp wilt! Succes meid!
Meis ten eerste wat al iedereen schreef: ik heb respect voor je dat je dit hier schrijft echt waar! Ik denk ook idd dat het het beste is om bij je huisarts langs te gaan en te vragen naar een doorverwijzing.
Ik herken ZO veel in je verhaal, het pesten, jezelf waardeloos en eenzaam voelen, automutilatie (hoop dat ik het goed schrijf, jezelf pijn doen),... Sinds een tijdje (eigenlijk sinds ik met mijn vriend samen ben), is het steeds héél langzaamaan beter gegaan, door telkens heel kleine stapjes te nemen. Ik durfde bijvoorbeeld nooit uit te gaan, was gewoon bang van de mensen en wat ze van me dachten. Toen ben ik een keer met m'n vriend naar een heel rustig kroegje gegaan, waar we gewoon relaxt hebben zitten praten en zo kwam ik steeds meer in contact met 'vreemden'. Ik kijk nog steeds de kat uit de boom en zal nooit uit mezelf op een onbekende afstappen, maar het gaat al zoveel beter dan vroeger. Ik durf nu gerust (niet alleen!) een drukke kroeg binnen te gaan op zaterdagavond. Voor veel mensen heel normaal, maar ik ben er keitrots op! Ook sinds ik Alyna heb gaat het wonderwel bezig, misschien omdat ík nu voor iemand moet zorgen en dus regelmatig het voortouw moet nemen... Met perioden heb ik nog wel last van dat rotte gevoel! Maar, wat ik wil zeggen; het kan echt beter gaan! Ik heb ook wat gesprekken gehad bij een maatschappelijk werker, en ook dit heeft met heel erg geholpen, dus ik raad je vooral aan om met iemand professioneel te gaan praten en kleine muizenstapjes te nemen naar beterschap. Veel succes en sterkte!
Hoi Barbara, Jouw verhaal komt herkenbaar door een collega van mij. Zij was ook vaker gepest op school enz. Pas dit jaar kwamen ze erachter dat zij adhd heeft, ze werkt nu niet vanwege behandelingen enzo, ik zou zeggen ga naar je huisarts. Veel sterkte Liefs marleen
Je lijkt me zo ontzettend gezellig... echt hoor. Misschien toch de onzekerheid. Er lijkt me niets mis met je joh! Maar als je er mee zit, toch ff naar de HA. Misschien kan hij je verder helpen meid. Succes. en knap dat je dit zo even neerzet hoor!
Het komt op mij ook meer over als een sociale fobie dan als borderline. Moet zeggen dat borderline met heel veel fobieën en andere ziektebeelden overlapt, dus dan denken mensen al snel aan borderline. De dokter kan je helpen met een doorverwijzing. Succes met de vervolgstappen!
Dat is ook mijn persoonlijke ervaring. En blijf vooral denken dat het goed komt. Want dan ga je er ook voor zorgen dat het beter wordt. En als je dan terug kijkt, zie je inderdaad dat je met kleine stapjes vooruit bent gegaan. De verandering zit in je zelf en alleen jij kan die verandering teweeg brengen. Met hulp van andere mensen als je dat toestaat. Het is jouw keuze! Ik wens je veel succes op met mooie pad wat je mag gaan bewandelen en dat je uiteindelijk bij je eigen Ik mag uitkomen.
ook ik ken heel veel van jouw verhaal. Heb gedurende mijn 16e tot mijn 23e bij verschillende hulpverleners gelopen en niemand kon me vertellen wat er nu precies met me aan de hand was. uit de test kwam een lichte vorm van borderline, maar niet alle symptomen klopten. Maar ja, dan heeft het een naampje, maar ben je er eigenlijk nog niks mee opgeschoten. sinds ik met mijn huidige vriend ga, gaat het veel beter met me, hij geeft me veel zelfvertrouwen en daardoor ben ik veel socialer en opener geworden. af en toe heb ik weleens dat ik terugval in mijn eigen wereldje met een hoge muur erom, maar gelukkig niet zo vaak meer.
Ik vind het heel knap van je dat je dit zo post! Maar alsjeblieft vraag een doorverwijzing naar een psychiater. Borderline is niet zomaar een stoornis, daar heb je veel onderzoek voor nodig en kunnen wij niet voor je beoordelen..
Yep dat heb ik ook. Vooral als ik al niet lekker in mijn vel zit of als ik bij mensen ben die me herinneren aan mensen van vroeger. Of situatie van vroeger, middelbare schooltijd. Is denk ik ook heel normaal.
Over dat je bij verschillende hulpverleners hebt gelopen: dat zijn dan niet de meest geweldige geweest Of je hebt zelf je mond te weinig open gedaan over wat je wel en niet aan de hulp had... Zorg dus altijd dat je aangeeft wat je hebt aan de hulp die je krijgt! Ik krijg binnen mijn werk voortdurend te maken met mensen die al allerlei trajecten hebben doorlopen en nog geen stap verder zijn gekomen, (en daaruit vaak de conclusie trekken dat er dan wel heel veel mis met ze moet zijn... Hoezo, vraag ik dan vaak: ik zou eerder denken dat je tot nog toe dan niet bijster goeie hulpverleners getroffen hebt ). Als client heb je het recht om een andere hulpverlener te krijgen als het niet klikt met degene die jou is toegewezen. Daar hoef je verder niet moeilijk over te doen, je kunt -als het niet klikt- gewoon aangeven dat het niet klikt en dat je iemand anders wilt. Het is jouw leven en jij bent klant (en die is koning ), dus zorg da je ergens komt waar jij je veilig en begrepen voelt (en nee, dat hoeft natuurlijk niet altijd een warm badje te zijn, therapie is ook confronterend). Succes!
Idd, dat heb ik ook... Vooral over middelbare schooltijd, dan word ik ineens heel stil, en vliegen er een hoop beelden van vroeger voorbij, een beetje als een film. Nou ja, weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Sluit ik me helemaal bij aan. Er zijn ontzettend veel hulpverleners en dat zijn allemaal mensen, ook psychologen. Als er geen klik is met de psycholoog of het is gewoon geen 'goeie' dan zijn mensen snel geneigd om te zeggen dat het niet werkt en stoppen ermee. Vaak is het een zoektocht naar een hulpverlener die bij je past en waar je echt wat aan hebt. Dus geef die zoektocht niet op maar ga net zo lang door tot je iemand gevonden hebt waar je echt het gevoel bij hebt dat het wel werkt. Ik hoor van clienten ook wel eens dat ze niet tevreden waren over een collega, dat kan. Zo kan ook over mij gepraat worden. Het is heel verleidelijk om op internet te gaan speuren naar stoornissen en symptomen. Je zult echter altijd wat vinden waar je je in herkent. Ik denk zelfs dat je je in heel veel stoornissen zult herkennen, dat heeft bijna iedereen. Het is alleen nogal 'gevaarlijk' om zelf tot een conclusie te komen, daar is echt een professional voor nodig. Succes meid! Knap dat je zo open bent!