Ik zal proberen dit verhaal kort te houden, maar het is nogal wat, dus bij voorbaat sorry voor als dit niet lukt.. sinds na de geboorte van ons zoontje is het met mijn man steeds slechter gegaan.. Ik ben geen psycholoog, maar ik denk vooral een verantwoordelijkheids- en bindingsprobleem waardoor hij extreem vluchtgedrag is gaan vertonen.. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat mijn man totaal niet meer zichzelf is, en bijna onmenselijk geworden.. totaal geen empathie, echt héél onredelijk, niet meer normaal kunnen denken.. Hij praat alleen nog maar over zíjn rechten, voelt zich onrecht aangedaan en wil mij daarvoor straffen.. Het is eng hem zo te zien en te horen.. Hij wil inmiddels ook scheiden, vind dat ik onze relatie heb kapot gemaakt (omdat ik ben gaan zeuren over het feit dat hij nooit meer thuis was en geen enkele verantwoordelijk nam voor ons kindje). Nu moet de scheiding dus geregeld worden, maar hij is daarin ook extreem onredelijk, en probeert nu over de rug van ons kindje de dingen uit te vechten.. Daar waar hij er nooit echt was voor hem, eist hij hem nu op, maar alleen op de momenten dat hij mij wil dwarszitten.. Een voorbeeld: op dinsdag is mijn zoontje bij hem geweest, en vraagt hij mij of een week later op dinsdag, zoontje mee mag naar de verjaardag van zwager (dus oom van zoontje) ik geef aan dat dat goed is, en omdat ik vervolgens niks hoor, bel ik hem maandag om te vragen wat precies de bedoeling is. Verjaardag gaat niet door, want zwager moet zelf werken.. Maar ook al is mijn man thuis, hij vraagt niet of zoon toch kan komen.. vervolgens ook weer de hele week niks gehoord.. Nu is zoontje vandaag bij zijn opa en oma (ouders van man) en daar is man zo kwaad om. (heeft inmiddels ook ruzie met zijn vader) en eist ineens dat zoon dinsdag naar hem komt.. Ik heb hier geen goed gevoel meer bij.. Man zijn psychische klachten gaan van kwaad tot erger, en hij vraagt pas om zijn kind te zien op het moment dat hij boos is en (voor mijn gevoel) wraak wil nemen.. Ik durf mijn kindje niet meer bij hem te laten, hij kan de zorg niet aan en heeft er niks voor over om zijn zoon te zien (wil ook niet naar mij komen) maar gebruikt hem dus als middel in zijn strijd.. Zo hebben we het twee maanden geleden over een regeling gehad, en wil man onze zoon per se om de week het weekend.. op zich een normale regeling, ware het niet dat ons kindje pas één is, en ik dus liever een andere regeling wil, én dat man gedurende het afgelopen jaar nog nooit een weekend thuis wilde blijven voor zoon, want hij gaat liever naar de kroeg.. maar daarover viel niet te praten, dus ik heb aangegeven dat hij dat dan eerst moet regelen met zijn werk ( hij werkt nu op zaterdag) en dat hij mij moet doorgeven vanaf wanneer hij dit in zou willen laten gaan. Nu 2 maanden later is er nog steeds niks geregeld, waarbij hij steeds aangeeft dat hij het moet bespreken en die mensen op vakantie zijn, druk, vergeten... Maar ik heb zijn werkgever gesproken en die geeft aan om hieraan mee te werken, maar dat man steeds niet concreet met iets komt.. Man liegt dus tegen mij, wil niks van duidelijke afspraken maken, maar vind wel dat ik zoon bij hem moet brengen als hij daar om vraagt.. Al met al zegt mijn gevoel nu dat ik zoon niet meer bij hem moet laten.. Wil wel dat ze elkaar zien, maar onder begeleiding.. Ik kan hier niet teveel uitwijden, maar hij is echt de weg kwijt.. Wat moet ik hiermee..? Wat kan ik doen om mijn kindje te beschermen.? Bij wie moet ik zijn.? Ik ben zo wanhopig.. Heeft iemand tips..?
Meid wat heftig! Jeetje... Weet niet goed wat je moet doen, maar blijf je moeder instinct volgen! Als je het niet vertrouwd is dat niet voor niks! Heb je al een advocaat in de arm genomen? Ik wil je heel veel sterkte wensen!
Ik heb hier totaal geen verstand van maar ik zou mijn kindje niet bij zo'n man achterlaten tot hij hulp heeft gekregen met zijn psychische klachten.. hij is voor zover ik kan lezen niet in staat om voor een kindje te zorgen in zijn eentje en als ik jou was zou ik alles eraan doen om je kind te beschermen! Ik zou denk ik als ik jou was contact opnemen met je advocaat en kijken hoe jullie het kunnen regelen (evt. bezoek onder toezicht) Sterkte in ieder geval!
Nee ik ga hem ook niet alleen laten met mijn zoontje, absoluut niet.. Ik weet alleen niet hoe het dan verder gaat.. Man heeft in het verleden wel aangegeven dat het inderdaad niet goed met hem gaat, maar weigerde hulp te zoeken. Nu zegt hij dat er niks mis is met hem.. Maar is mijn verklaring voldoende om omgang onder begeleiding af te dwingen..? Ik ben zo bang dat een rechter straks gaat zeggen dat zoon wel naar man moet..
Ik weet nief vanaf welke leeftijd het is maar ik ben ook ooit als kind in deze situatie geweest (denk 9 jaar oud) mijn vader wou me zien maar was niet in staat om voor me te zorgen (bipolair & alcoholist) en mijn moeder wou dat natuurlijk niet. Ik moest toen naar de kinderrechter voor onderzoek enz. en die beoordelen dan of diegene geschikt is om voor een kind te zorgen en ofdat het de ontwikkeling niet kan schaden. Neem contact op met je advocaat, die kan je goed advies geven en vertellen hoe het in jouw geval in zn werk gaat. Maar het belangrijkste: hou je poot stijf! Jij weet wat goed is voor je kind en hoe je ex veranderd is. Hij is niet geschikt om voor een kind te zorgen nu en jij bent degene die voor jouw kind op moet komen!
Denk ook dat je een advocaat moet gaan inschakelen. Dan maar met de billenbloot om de veiligheid van je kindje te kunnen blijven garanderen. Laat die onderzoeken maar beginnen je zult wel moeten uit eindelijk. Stel je gaat scheiden dan moet er een mediator ingeschakeld worden en moet je wel kunnen aan tonen dat je bereid bent om een omgangsregeling in gang te zetten maar dat je vreest voor de veiligheid van die regeling. Het is ook lastig om als buitenstaander een goed advies te geven omdat we tegenwoordig meer moeten als moeder als het gaat om de omgangsregeling. Lees ook dat je kleintje naar zijn ouders gaat. Schakel ook hun hulp in wat betreft hun zoon. Hij heeft nu problemen met zijn vader maar ook met zijn moeder? Misschien kan je met zijn moeder ook dingen bespreken. Misschien dat hij een keer per twee weken naar je ex- aanstaande schoonouders gaat zo dat er toch nog toezicht is voor je kindje. Aan dit soort dingen zou je kunnen denken. Bij de rechter word meer de kant van de vader gekozen. Omdat veel vrouwen in het verleden vertelde dat de vader geen goed persoon was voor de opvoeding en dergelijke daar moet je nu ook rekening mee houden. Maar zo te lezen maakt hij zich helemaal niet sterk om een omgangsregeling anders was hij zelf al naar een advocaat gestapt. Nu moet jij ook nog als nog naar een advocaat om ook te kunnen scheiden neem aan dat je zelf nu ook wilt scheiden. Als hij geen hulp wilt dan sta je daar in wezen machteloos bij. Zoek dingen uit hoe je dit allemaal kunt regelen. En verder veel sterkte de komende tijd.
Als je denkt dat je ex niet in staat is, door zijn psychische gesteldheid, voor jullie kind te zorgen, dan moet je een advocaat inschakelen. Die zal de juiste procedures moeten starten om bij de rechter af te dwingen dat er alleen bezoekrecht is in jouw aanwezigheid of dat er geen bezoekrecht is, totdat je ex hersteld is. Zomaar kind niet afgeven zonder legitieme reden is niet mogelijk. Dan zal je ex waarschijnlijk juridische stappen ondernemen. Als je een goede relatie hebt met je ex-schoonouders, praat eens met hen over je ex, zij zullen ook wel merken dat er iets aan de hand is met hun zoon.
Hè bah wat een nare situatie Ik zou inderdaad een advocaat inschakelen en daarmee aan de slag gaan want dit is niet iets wat je alleen kan gaan doen. Wees open en duidelijk.
Het contact met schoonouders is goed, en ook zij weten dat het niet goed gaat met hun zoon. Daarom heeft hij nu ook ruzie met zijn vader, omdat die hem heeft aangesproken op zijn gedrag. man vind echter nog steeds dat er niks mis is met hem, en zegt dat ik zit te stoken tussen hem en zijn ouders. Hij wil van niemand iets aannemen.. Ik ben zó nerveus nu, en bang voor wat er gaat gebeuren..
Wat fijn dat je je schoonouders aan je zijde hebt. Hopelijk weten zij uiteindelijk tot je (ex)man door te dringen. Heel veel succes en sterkte. Vertrouw op je gevoel x
Ben je er evt zelf al voor bij de huisarts/psycholoog/riagg(of vergelijkbaar) geweest voor hulp/tips? Het lijkt me verschrikkelijk de man waar je van houdt, waarmee je samen (al dan niet voor kiest om te proberen zwanger te raken) een kind krijgt zo ontzettend te zien veranderen. Er zijn zat situaties waarin hulpverleners naar huis kunnen komen en ook met hem te kunnen praten. Ik kan me voorstellen dat je altijd in angst zal blijven leven over je kindje zolang hij niet onder behandeling is.
Ik zou inderdaad ook advies inwinnen bij een advocaat. Het lijkt me sowieso de bedoeling dat er een regeling gaat komen alhoelwel ik me kan voorstellen dat jij je er nu niet prettig bij voelt om je zoon bij hem achter te .laten. Succes verder!
Ben je hierover al in gesprek geweest met je schoonouders? Wat is hun mening? Zou je hun kunnen vragen om de boel een beetje in de gaten te houden als je zoon bij zijn vader is? Of is hun contact daarvoor al te verstoord? Sterkte
Informeer bij rechtshulp of neem een advocaat. Wat ook helpt is zelf een melding maken bij jeugdzorg. Er zijn daar allerlij regelingen in. Want uiteindelijk komen ze er toch bij als er sprake is dat je hem wil beperken in zijn ouderlijke macht. Maar ik zou eerst informeren bij een advocaat of het juridisch loket.
Eens met het feit dat je absoluut niet zelf bezig moet gaan met ex het contact ontzeggen anders krijg je daar wellicht nog grotere problemen mee. Advocaat inschakelen en goede info krijgen over hoe het juridisch allemaal geregeld kan. Echter ook eens met het feit dat je je gevoel hierin moet volgen en dus niet zomaar akkoord moet gaan en je zoontje mee moet geven. Ik zou in dat geval inderdaad gewoon eens om de tafel gaan met s.ouders en dit bespreken. Als het kan zou je ook kunnen overwegen om met hen en je ex te gaan zitten. Tevens vond ik de tips om zelf met de huisarts te gaan praten ook een goede, die kan je helpen om zelf ondersteuning op psychisch vlak te krijgen hiervoor, want het is niet niks. Bjz zou ik zelf niet zo snel voor kiezen nu al (heb er gewerkt), want die kunnen niks doen in dit geval. Nog niet in omdat er nog geen zaak is betreffende omgang of gezag. Maar ik zou de huisarts inschakelen om jezelf te laten begeleiden zodat je het voor je zoontje (hoe jong ook) ook niet te schadelijk maakt.
Zet zelf niet het contact met vader en kind stop, dit gaat tegen je werken. Bewaar alle e-mails, whatsapp, privé en/of berichten op FB, sms-en, en alles wat maar relevant kan zijn. Dit kan als bewijs dienen van hoe hij doet en reageert. Neem contact op met een advocaat, die kan je alles vertellen over het hoe en wat op dat gebied. Succes je krijgt aardig wat voor je kiezen.