Hoi weet ff niet waarom ik dit hier plaats hoor. Misschien voor wat steun en advies ofzo. Mijn vriend en ik zitten momenteel in een zware relatie crisis. We hebben geen ruzie ofzo maar het lijkt gewoon alsof er niks is tussen ons. We zijn zo'n 11,5 jaar samen. Sinds mijn 15e. En hebben een dochter nu van 1,5. We hebben heel veel meegemaakt met elkaar en zijn er altijd sterker uitgekomen. Maar hij vindt dat ik sinds een tijdje verandert ben en hem soort van verwaarloos. Dit komt omdat ik een nieuwe baan en nieuwe opleiding doe. We praten nu veel en zoeken oplossingen hoe we weer nader tot elkaar kunnen komen. Alleen 1 van de dingen die we van elkaar willen weten is waarom wil je bij me blijven? Wat is de reden dat je echt kiest voor elkaar? En heel eerlijk vind ik dat moeilijk te beantwoorden. Voor me dochter bij elkaar blijven of gewoon omdat het altijd zo is geweest vind ik geen standvaste reden om bij elkaar te blijven. Want als je ongelukkig bent red je het daar ook niet mee. Het is niet zo dat ik bij hem weg wil maar we moeten goede oplossingen vinden.
ik blijf bij mijn man omdat we samen veel lol kunnen hebben (ik hou van zijn humor) , hij trouw is aan mij, er voor mij is als ik hem nodig heb. We zijn getrouwd in voor en tegenspoed, we hebben ook mindere perioden gehad toen onze kinderen erg ziek waren. Het is niet zo dat je de verwachting moet hebben dat je het altijd leuk hebt, er zijn altijd mindere perioden in het leven. Het gaat ook niet over een jaar maar over een lifetime. Succes ik hoop dat jullie er samen uit komen.
Mijn man maakt mij een beter mens. Vrolijker, aardiger en zorgzaam. Ik hou van hem en kan me niet voorstellen dat er iemand is die beter bij me past. Iedereen heeft weleens ups en downs maar niks jaagt me bij hem weg.
Laat me vooropstellen dat dit tropenjaren zijn. Je relatie moet heel sterk zijn voordat je al aan kinderen begint. Mijn man en ik hadden voorheen nooit echt ruzies of hele erge irritaties, maar nu met 2 kleine kinderen is dit wel even anders. Je leeft als het ware een beetje langs elkaar heen en als je niet uitkijkt dan groei je uit elkaar. Als ik jullie was zou ik er zeker voor vechten. Tijd voor elkaar vrijmaken is erg belangrijk. Probeer uitjes samen te plannen zodat je echt weer even man en vrouw kunt zijn. En verder praten, praten, praten! De reden dat ik bij mij man blijf is omdat ik super veel van hem hou, hij maakt me gelukkig.
Ik hou van hem. Ik vind hem fantastisch ook al kan ik hem soms de nek wel omdraaien. 😜 Ik weet precies wat ik aan hem heb en hij accepteert mijn minder leuke kanten en ik die van hem. We hebben samen een vreselijke tijd gehad o.a. toen hij ongeneeslijk ziek bleek. Dit gaat ook zijn weerslag op mijn leven hebben maar ik heb er nooit over nagedacht om bij hem weg te gaan. We zijn getrouwd in voor- en tegenspoed. Als ik terug kijk op die periode kom ik tot de conclusie dat onze relatie al die tijd erg stabiel is geweest. De ups en downs zaten in het leven en niet in onze relatie. Natuurlijk was er wel eens gedoe of ruzie maar dat werd altijd opgelost. Met deze ervaringen durf ik wel te zeggen: wij komen er wel. Ik wens niemand iets ergs toe maar het laat wel zien of je relatie tegen een stoot(je) kan. Ik ben het trouwens ook erg met Niekepiek eens. Behalve dat wij nog geen ervaring met het gezinsleven hebben.
Ik ben bij mijn man omdat hoe groot de shit ook is waar we soms doorheen gaan, we kunnen altijd ook nog samen keihard lachen. Of we bij elkaar blijven weet ik natuurlijk niet. Dat weet je nooit.
omdat ik niet beter kan krijgen ..... whahhaha grapje Nee hij is mijn deksel, we kunnen elkaar de huid vol schelden maar 5 minuten later dubbel erom liggen, hij is mijn maatje. Het is wel anders geworden in de jaren natuurlijk, liefde groeit, veranderd maar ik vind dat juist fijn. Laten we eerlijk zijn de eerste jaren met kleine kinderen leef je vaak gewoon langs elkaar een beetje heen maar als het goed zit zou dat niet uit mogen maken (vind ik) Mijn man en ik zijn allebei flinke persoonlijkheden en kunnen elkaar aan, ieder ander had allang weggelopen maar dat is juist wat ons ons maakt, we zijn een gezin!
omdat hij mijn maatje is en ik hem voor de volle 100% vertrouw hij een geweldig gevoel voor humor heeft hij sochtends als het gevroren heeft de auto ijsvrij maakt voor mij zonder dat ik daarom vraag en nog meer van dat soort dingetjes en tuurlijk hebben wij ook onze irritaties maar de liefde is vele malen groter dan dat
Ik blijft bij mijn vriend omdat hij mij een beter persoon maakt. Hij maakt mij gelukkig doordat hij respectvol, hardwerkend, lief, grappig, trouw en zorgzaam is. (en ontzettend knap) Mijn vriend en ik zijn echt een team. We praten ontzettend veel en discusseren ook heel wat af. Hij steunt mij in dat wat ik wil doen, en ik steun hem in wat hij wil doen. Ik hoop dat we nog heel lang samen zullen zijn. Ik denk dat het belangrijk is in een relatie om open, eerlijk en respectvol te zijn naar elkaar. Te zeggen wat je voelt en te zeggen wat je denkt.
Deels wel voor de kinderen. Soms weet ik niet of ik een reëel beeld heb van een relatie omdat ik maar "1" ken. We zijn nu 21 jaar bij elkaar en ik heb geen vergelijkingsmateriaal .Maar ik mis de passie, de romantiek. Ik zou het zoo graag nog eens willen meemaken
Ik denk dat als je het geheel niet meer kunt zien, je terug moet naar de kleine dingetjes. zoals: -mijn man is ontzettend lief voor de kids! hij heeft echt meer emmers geduld dan ik. Hij leert ze graag dingen. Hij krabt de auto ijsvrij als ik vroeg weg moet. Hij geeft mij even rust ("ga maar naar beneden alvast, ik leg ze wel op bed") als ik aan mijn einde ben. Hij neemt nooit bloemen mee, maar ALS hij het doet (nu 3 keer in 9 jaar ) dan is het een ontzettend lelijk boeket..waarvan je WEET dat hij een half uur heeft staan dubben over welke bloemen hij bij elkaar zal laten stoppen Hij stopt altijd zijn vieze kleren in de wasmand. Hij vraagt regelmatig of hij iets voor me kan doen (huishoudelijke klusjes, hij 'ziet' zelf niet wat er moet gebeuren (volgens mij)) Hij laat de hond uit als ik moe ben. Hij gaat regelmatig achter me staan en masseert dan even mijn schouders. Ik mag altijd mijn koude voeten warmen...hoe koud hij het ook heeft. En natuurlijk de belangrijke grote dingen: -hij is eerlijk en trouw! Hij houdt echt van mij en ik van hem. Ik kan op hem steunen en op hem rekenen (en andersom!).
Passie kun je ook creëren he. Ik weet niet over wat voor passie je het precies hebt, maar als je het over 'die ene' soort passie hebt waar we niet over mogen praten hier, luister dan naar Beyonce: "Ladies, when you been with your man for a long time, every now and then you gotta go in the back of that closet and pull out that freakum dress" https://www.youtube.com/watch?v=ArDXxTsJJoo&spfreload=10 3..2..1..passie
Wij zijn ook al heel lang bij elkaar, 14 jaar en afgelopen september getrouwd. We zijn door van samen "opgegroeid" middelbare school afgemaakt, gaan studeren, apart van elkaar een jaar in het buitenland geweest, weer gaan studeren, samen gaan wonen, toen kindjes en pas getrouwd. Waarom wij bij elkaar blijven? Omdat hij mijn maatje is, me weet te motiveren, ontzettend lief en trouw is, ik hem voor 1000% vertrouw, een fantastische vader voor onze dochters, wij samen er altijd uit komen, het altijd goed komt met ons, we vullen elkaar aan, laten elkaar vrij en hebben respect voor elkaar! En tuurlijk is het echt niet altijd rozengeur en maneschijn maar we kunnen erom lachen en het komt altijd goed. Tja, romantiek na 2 kids, 3e onderweg en 14 jaar samen, die is er niet altijd maar dat maakt andere momenten wel goed en na 14 jaar met iemand anders heb je dat ook weer Ik troost me met dat ik mezelf kan zijn, niet mn buik in hoef te houden, in mn pyjama kan lopen zonder make up en niet hoef te denken of ie me zo ook wel leuk zou vinden.. Pfff dat zou echt vermoeiend zijn haha
Omdat we nooit uitgepraat zijn. En we tegelijkertijd rustig in stilte naast elkaar kunnen zitten zonder ons ongemakkelijk te voelen. Omdat we heftige discussies kunnen hebben met stormachtige emoties maar elkaar nooit kwetsen of op de persoon spelen. Omdat we elkaar eigenlijk begrijpen zonder woorden.
Ik ben ook nog altijd samen met mijn eerste vriendje, dit jaar zijn we 19 jaar samen en 15 jaar getrouwd.... Ik moet er niet aan denken om niet met hem samen te zijn. We passen gewoon ontzettend goed bij elkaar. Hij is echt mijn dekseltje. We zijn best verschillend hier en daar, hij is veel socialer dan ik, echt een man qua huishouden etc. Tegelijk ben ik soms echt een stresskip en is hij mijn rustige anker. Heel verschillend dus. Maar we vullen elkaar goed aan, hij doet waar hij goed is, en ik waar ik goed in ben en samen zijn we 100%. En over dingen die wij belangrijk vinden, denken we hetzelfde: geloof, opvoeding, en niet te vergeten vakanties, haha. Ik moet wel zeggen dat wij nog nooit heel heftige dingen hebben meegemaakt samen, dus ik weet niet hoe wij reageren op hoogspanning. Ik heb wel gemerkt dat het belangrijk is om ook leuke dingen samen te blijven doen. Wij hebben drie kinderen en dan zakt dat wel wat in. Sinds een tijdje besteden we daar bewust meer aandacht aan en dat is echt superleuk. Het hoeft ook allemaal niet duur te zijn, met etentjes en vakanties of weekendjes weg, als je maar wel wat samen doet. Dan maak je ook weer leuke herinneringen.
Wij hebben ook echt weleens slechte periodes gehad, maar het idee dat ik zonder hem zou moeten leek me altijd vreselijk. Verder hebben we dezelfde humor, dus veel lol samen. En ik heb het gevoel dat ik altijd mezelf kan zijn bij hem. En natuurlijk ook omdat we samen kinderen hebben, dat zorgt ervoor dat je net wat harder voor je relatie vecht wanneer het slechter gaat. Denk ik..
Om duizend verschillende dingen die hem een geweldig persoon en partner maken. Omdat we 4 jaar lang in overlevingsmodus hebben geleefd, elkaar op zijn zwakst gezien hebben, amper tijd hadden om een kop koffie te drinken op sommige dagen, en toch ontzettend sterk eruit zijn gekomen. Ik weet dat hij mij altijd zal steunen en altijd voor mij klaar staat. Bij hem komen eerst de kinderen, dan ik, en hij op de derde plaats. En bij mij ook andersom. Wij hebben hele moeilijke tijden gehad, geleefd als een soort collega's in een babyfabriek, en toch ontzettend veel lol en liefde samen gedeeld.
Dit zeggen wij altijd tegen elkaar: 'ik kan niets beters krijgen'. Het ís ook gewoon zo, want er is niet beter
Omdat we in onze 21 jaar samen ook al het nodige hebben meegemaakt, en ondanks alles blijft hij bij mij (al had ik verwacht dat hij 4 jaar geleden écht op de vlucht zou zijn geslagen ivm schulden) WE houden van elkaar, we kunnen niet zonder elkaar... al plak ik hem regelmatig met liefde achter een rol behang We hebben een kindje verloren, hij heeft een hartinfarct overleeft, zijn ouders leven niet meer, neefje verloren... en dat alles in anderhalf jaar tijd Ik zou niet weten wat ik zonder hem moet, hij maakt me gelukkig. Enne... bosje bloemen of cadeautjes??? Wat zijn dat. Ik heb in die 21 jaar misschien 10 bosjes bloemen van m gehad. Maar... wat hier door anderen ook wordt genoemd: hij maakt mn auto ijsvrij en laat hem warmdraaien... ik mag bij tijd en wijle lekker uitslapen etc. En ja het is geven en nemen in een relatie.