Sinds de geboorte van m`n eerste wordt ik met enige regelmaat doodziek: heel erg misselijk en om de 10 minuten overgeven. Dit duurt enkele uren tot in het ergste geval enkele dagen. Soms komt dit 4 x per maand voor, soms 2 maanden niet. Er is een tijd terug maagonderzoek gedaan, waaruit bleek dat ik een breukje in m`n middenrif heb. Sindsdien slik ik dagelijks omeprazol. Het leek een tijdje wat beter te gaan, maar de laatste weken lijken de misselijkheidsaanvallen weer vaker voor te komen. Daarom is mijn medicatie veranderd naar esomeprazol (ongeveer hetzelfde, maar werkt iets anders) en dit moet ik de eerste maand in een hogere dosering slikken. Nu ben ik hier 2 weken mee bezig en ben dinsdag van het een op het andere moment weer doodziek geworden. Gelukkig gaat het nu weer wat beter, ben nog een beetje wankel, maar ik baal enorm dat ik toch weer zo ziek ben geworden. Soms ben ik bang dat ik "iets ergs" heb en daarnaast is het heel lastig met de zorg van m`n 2 kids en m`n werk. Nu is er voor volgende week donderdag een echo gepland om te kijken of ik misschien galstenen heb. Ik heb een beetje zitten rondneuzen op internet en sommige klachten zijn herkenbaar, maar andere niet. Ik heb bijv. geen enorme pijn op een bepaalde plek als ik zo ziek ben (dan doet eigenlijk mijn hele buik pijn). Zijn er dames op dit forum die ervaring hebben met galstenen? Wat voor klachten hadden jullie? En wat is er gedaan om het te verhelpen? Zijn jullie nu helemaal klacht-vrij?
Mijn klachten warenzo pijnlijk dat ik het uitgilde tussen mijn schouderbladen ging ik er kapot van... Uiteindelijk bleek galstenen en is mijn gal verwijderd ik ben nu klachtenvrij al bijna 3 jr
ik heb galsteen aanvallen gehad tijdens mijn vierde zwangerschap. ik had echt onwijs veel pijn, ik was helemaal in panie, ik herkende de pijn niet en het bleef echt uren duren, vooral in ademen deed onwijs veel pijn, een bevalling met hevige weeen was er voor mijn gevoel op dat moment niets bij, in de zwangerschap wouden ze niets doen, zodra ik er nu weer 1 krijg word de galblaas verwijderd, dit omdat zowel mijn tantes, 2 nichtjes en mijn moeder en zusje galsteen aanvallen hebben en deze verwijderd hebben moeten worden.
Phoe, klinkt heftig Hippo89 & Reusje! Lijkt bij mij toch wat anders te zijn als ik dit zo lees. Maar ik ben sowieso blij dat die echo gemaakt wordt, om het in elk geval uit te sluiten.. Wel enorm fijn dat je nu klachtvrij bent, Reusje! Hopelijk geldt dit straks ook voor jou Hippo89.
Ik.ben dol blij dat ik geen galblaas meer hebt Na geboorte jongste. Duurde wel lang voor ik geholpen werd na diognose en operatie.
Welke klachten had jij, Elmo? En waarom duurde het zo lang? Lange wachttijden in het ziekenhuis of had het een andere reden?
Ik heb ook galstenen gehad. Achteraf bleek ik er al jaren last van gehad te hebben, maar ik wist niet dat het galstenen waren. Al jaren werd ik vaak 's nachts wakker van de buikpijn, hetvduurde vaak ruim een uur voordat de pijn overging. Ik dacht altijd dat ik een zwak darmgestel had, heb er nooit verder over nagedacht. Totdat ik vanuit het niets vreselijk misselijk werd, ik heb toen een week doodziek in bed gelegen. Alleen maar overgeven, overgeven, overgeven. Toen knapte ik weer op en ik dacht dat ik buikgriep had gehad. Na drie weken werd ik weer ziek, weer hele dagen overgeven. Ik ben nog nooit zo misselijk geweest. Als ik inademde, golfde de misselijkheid door me heen. Dagenlang! Ik kreeg van de huisarts de zwaarste medicijnen die er bestaan tegen misselijkheid (wat mensen ook krijgen toegediend na een chemokuur), maar het hielp niets. Uiteindelijk stuurde de huisarts me door naar het ziekenhuis en daar bleek dat ik galstenen had. Mijn galblaas is eruit gehaald en nadien heb ik nooit meer last gehad. Ook de buikpijn 's nachts is nooit meer terug gekomen.
Jouw klachten lijken dan wel weer op die van mij, februari2012. Die misselijkheid is met niks te vergelijken en de opluchting die ik heb als ik eindelijk weer een slokje water kan drinken.. Ik heb ook veel buikpijn, maar ging er altijd vanuit dat dat door het scheurtje in m`n middenrif komt.. Gelukkig ben je nu klacht vrij, superfijn! Als ik dit zo lees hoop ik bijna dat het galstenen zijn, zodat ik misschien ook ooit klachtvrij ben...
En heel gek beklemmend gevoel rug. Pijn indrukken bij de maag. Springen om de pijn kwijt te raken wat niet lukt. Vinger in mijn keel oom over te geven. Zeer veel maagzuur Met mijn dronken vader naar de hap rijden wilden echt maar de dokter midden in de nacht. Kon mij gestolen worden op dat moment dat hij gedronken had. Geen geld voor taxi. Pasgeboren baby. Echt hel z.n gal aanval. Ha ontdekte na dat ik Al tich keer op de hap gezeten had. Door pijn bij maag door gestuurd voor echo en ja wel galstenen. Idd wachtlijst ziekenhuis was geen pretje met ook nog een kleine baby..
Ja, ik ben zo blij dat ik nergens meer last van heb. Ik kan ook gewoon alles eten, zelfs hele vette dingen. Toch apart dat je zo'n orgaan gewoon kunt missen. Ik hoop dat er bij het onderzoek iets duidelijks uitkomt. Je klachten lijken in ieder geval veel op die van mij. Sterkte met alles, zo ziek zijn valt niet mee!
Ik had pijnaanvallen waarbij ik niets meer kon. Alleen liggen en hopen dat het snel voorbij zou zijn. Bij mij zat de pijn niet in de buurt van mijn galblaas, maar bij mijn maag en links in mijn buik. Ik ben geopereerd en daarna heb ik nog wel milde pijnaanvalletjes gehad. Wat dat is geweest, geen idee. Er waren geen stenen in de galwegen blijven zitten.
Ik heb er echt heel veel pijn van gehad, misselijk ook wel van de pijn, maar niet zoals jij omschrijft. Daarentegen heb ik een cliënt gehad met exact jouw klachten. Dus het is de moeite waard om het na te laten kijken. Eenmaal eruit ben je blij. Ik wel. Want zo'n aanval vond ik nog erger dan bevallen.
He hoi, Ik heb ook ervaring, ik kreeg klachten na mijn laatste zwangerschap. Heb eigenlijk 1 heftige aanval gehad. Heb een uur lang mega pijn gehad. In hele buik, tussen de schouderbladen. Benauwd erbij door de pijn. Na een uur trok dit weg. Daarna regelmatig veel pijn aan de re-kant bovenin, onder bij de ribben. Na een echo was gelijk duidelijk dat er wel een galsteen zat. Hoeveel konden ze niet beoordelen. Op verzoek van mij is toen wel mijn galblaas verwijderd. Helemaal gelukkig mee. Het was achteraf maar goed dat hij eruit ging want er zaten niet alleen stenen, hij was ook ontstoken. Nu klachtenvrij. Hopelijk heb je snel duidelijk wat er is met je. Gr. Mus
Ik heb jarenlang aanvallen gehad maar de huisarts deed er niets mee en geloofde me niet. De pijn begon bij mij heel laag in de onderrug, daarna naar de maagstreek en schouderbladen en tot slot zelfs tot in mn bovenbenen. Ik kon niet op of om. Mijn aanvallen begonnen s'nachts rond 02.00 en hielden pas op rond 07.00 in de ochtend. Achteraf altijd spugen van de napijn. En ik had ook altijd heel erg veel spierpijn tot 3 dagen na de aanval. De laatste aanval was zo erg, dat ik op het punt stond om de ambulance te bellen omdat ik dacht dat ik doodging zo erg was het. Ik bleek een zwaar ontstoken galblaas te hebben (kans op scheuren was heel groot) en een aantal galstenen die zaten te etteren. Mijn galblaas is toen met 'spoed' binnen 2 weken verwijderd en ik ben tot op de dag van vandaag nog altijd zo blij dat dat rot kreng eruit is!
Mijn verhaal is hier aardig vergelijkbaar aan. Ik heb ruim 2 jaar af en aan vreselijke pijn aanvallen gehad. Toen werd ik op een gegeven moment vol continue misselijk en koortsig. Na een maand (waarin ik niets kon, was te ziek om ook maar iets te doen) doorgestuurd naar internist. Daar ivm de eerdere pijnaanvallen ook maar een echo gekregen om galstenen uit te sluiten, maar eigenlijk ging hij ervan uit dat het iets anders was. Uiteindelijk konden alleen de galstenen gevonden worden. En dus werd mijn galblaas verwijderd met de gedachte, baat het niet dan schaadt het niet. En het baatte gelukkig. Na de operatie duurde het herstel redelijk lang (ook omdat ik bijna 6 maanden van tevoren wegens ziekte niets kon doen en omdat het ding inmiddels chronisch ontstoken was), maar sindsdien helemaal klachtenvrij. Ik vind het heel jammer dat er niet eerder onderzoek is gedaan. Het geheel heeft me 2,5 jaar beïnvloed. En had makkelijk opgelost kunnen worden.
Toch nog best verschillende klachten, als ik dat zo lees. Dan ben ik helemaal blij dat ik die afspraak heb, ben erg benieuwd wat eruit gaat komen. In elk geval superfijn dat iedereen nu weer klachten-vrij is. Dat lijkt me zo`n opluchting!!
Dat hoeft niet he, mijn galblaas is eruit gehaald vorig jaar maar ik heb nig wat gruis in de galwegen. Dat kunnen ze verwijderen maar dat is heel vervelend. Heel soms (3x in jaar tijd, twee weken terug voor het laatst) zat er wat gruis vast en dat doet pijn. Maar... Het is veeeeeeeeeeeeeeeel minder dan met galblaas en je kunt ermee functioneren. En dat komt best vaak voor. De kans dat er wat klachten ooit terugkomen is best groot, maar de klachten zijn mild.
Balen dat je toch nog klachten hebt, maar gelukkig een stuk minder. Kan het zijn dat het gruis ooit helemaal vanzelf weg gaat en dat je dan misschien toch klachtenvrij door `t leven kunt?