Zijn er dames bekend met een depressie tijdens de zwangerschap? Ik ben door de enorme misselijkheid enorm in een dip geraakt maar merk nu dat op de dagen dat de misselijkheid iets minder is, ik nog niet kan genieten. De dagen duren allemaal te lang, heb nergens zin in, voel me heel afhankelijk, kan niet alleen zijn... Dat laatste moet helaas wel omdat vriendlief gewoon moet werken en mams ook niet elke minuut aanwezig kan zijn, maar dan lijken minuten uren en ik kan mezelf alleen maar heel zielig vinden. Nu willen ze me vanuit het ziekenhuis graag op de medicatie (anti depressiva) maar ik vind dat ook wel weer eng omdat het kindje dat ook binnen krijgt. De kleine kan er afkickverschijnselen van krijgen na de geboorte (hoe zielig!) en ze houden de ademhaling extra goed in de gaten vanwege de longen? Ik krijg er nog meer uitleg over maar het is erg dubbel allemaal.... Ik wil het beste voor mijn kindje maar wat is dat? Want dit hou ik zo ook geen maanden vol en zonder medicatie ben ik natuurlijk ook niet bepaald "gezond' bezig voor mijn kindje.... Heeft er iemand ervaring mee?
ik kan er soms ook last van hebben maar heb ook momenten dat ik veel lol heb dus lan je helaas niet echt helpen.. voeding schijnt ook veel te kunnen doem aan depressie,weet niet of je snaaibuien hebt of juist gezond eet? Ik kan me voorstellen dat je niet aan de AD wil. Is niet niks...hebben ze niet eerst een psycholoog voorgesteld? Want je bent er ook niet zomaar weer vanaf...
Jawel, ben bij een psychiater (vandaar de medicatie, die kicken daar nogal op) en er komt ook nog iemand thuis om me te begeleiden en daarnaast loopt er nog een intake met een psycholoog. Ik heb in het verleden een angststoornis gehad maar dacht dat ik nu wel sterk genoeg was, maar helaas... De hormonen hebben de overhand gekregen en toen sloeg de depressie toe.. Als er iets mis gaat met mijn kindje door die troep, vergeef ik mijzelf dat nooit. Maarja, als er iets misgaat door mijn depressie of stress, dat heeft wellicht nog grotere gevolgen, het is zo dubbel!
Hoi Kinja, Momenteel zit ik op mijn telefoon te tikken dus uitgebreidt reageren is niet zo handig, maar ik herken je verhaal heel goed! Ik ben chronisch depressief en merk dat het tijdens mijn zwangerschap heftiger is geworden. Je mag me altijd een PB sturen (al kan het zijn dat een antwoord even duurt, ben al overtijd..) Weet dat je in elk geval niet de enige bent, je staat niet alleen!
Hoi Kinja, Ik begrijp hoe je je voelt. Ik heb zelf een angststoornis en een depressie en slik hiervoor medicijnen. Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was ben ik gelijk gestopt hiermee, ik wilde net als jij mijn kindje niet laten meegenieten van die troep. Hoe dan ook raakte ik zonder medicijnen in een mega zwart gat. Mijn angst was 10x erger en was weer heel deprie. (ik praat over 2weken geleden ) Toch maar weer mijn psychiater gebeld en deze rade sterk aan toch gewoon de medicijnen door te slikken tot de 6e maand en daarna heel langzaam weer af te bouwen. Stress is blijkbaar net zo schadelijk.. Ik vind het ook wel allemaal heel dubbel hoor, het liefste slik ik ook helemaal niks, maar dan ga ik 9 rot maanden in en ik wil er juist zo van genieten. Ik zou zeggen volg je hart en doe wat jij denkt dat het beste is maar laat je goed informeren. Groetjes Stefania PB me gerust met vragen hoor
Hi! Hier ook weleens een baaldag. Loop bij de psych ivm adhd. Maar ik neem juist geen med op zijn advies. Maarja dan hebben we het over ritalin en niet AD. Ik leef meer per dag nu. pben mag altijd!
Pff ja het blijft moeilijk en wat medicatie precies doet moet je altijd maar aannemen van de artsen. Ik leef ook heel erg per dag maar de dagen duren eeuwen en ik heb nergens zin in. Wat ik me vooral afvraag is wat er met de longen kan gebeuren omdat ze dat in de gaten willen houden, maar dat weet niemand volgens mij
Ik denk persoonlijk dat het minder slecht is voor je baby als je depressief bent dan als je anti-depressiva slikt. Als je weet dat de baby hiervan moet afkicken, dan zegt dit genoeg over de inname hiervan. Ik merk bij mezelf dat ik veel 'vatbaarder' ben voor een dip nu ik zwanger ben, wrede hormonen, ik herken het van de eerste zwangerschap, ik ben doorheen die eerste maanden gesparteld, zag het soms allemaal niet meer zitten. Wel merk ik dat multi-vitaminen en gezond eten (niet altijd makkelijk nu me helpen. Het slechte en sombere weer heeft er ongetwijfeld ook iets mee te maken. Voor mezelf weet ik dat de zon me er kan bovenop helpen, heb snel vitamine D tekort, artsen zouden vaker een reis naar de zon moeten voorschrijven in plaats van anti-depressiva, geloof me. Wens je heel veer sterkte!
Jeetje, herkenbaar ook voor mijn laatste 2 weken. Verschil is alleeen... Jij bent net zwanger, ik bijna op week 30. Bij mij komt het door werkonzekerheid, terwijl ik het daar zo naar mijn zin heb. Die onzekerheid kan tot einde verlof duren als ik pech heb. Resultaat: Standaard spanningsboog staat op strak en er kan niks meer bij. Donderdag lief collega'tje met pensioen, en voel me nu pas weer enigzins normaal. Maar als ik jou was zou ik zeker wel hulp zoeken en praten met naaste vrienden en familie, maar inderdaad ook uitkijken me AD... Mij lijkt me ook dat dat spul niet niks is.... Niet fijn voor kindje. Ben je verder wel blij met zwangerschap & heb je nog wel de behoefte goed voor jezelf en kindje te zorgen? (Genoeg eten, drinken, geen verwaalozing). Zolang dat oke is zou ik nog geen AD doen. Er zijn ook andere oplossingen. Pillenwereld tegenwoordig ook.... :S
Ja ik vind het nu moeilijk blij te zijn en genieten kan ik al helemaal niet, echo's doen me niks, terwijl ik het kindje wel wil en ook niet kan wachten tot het er is. De zwangerschap zelf hoeft van mij niet zo. De dagen duren eeuwen, heb nergens zin in en voel me oh zo belabberd..het is gewoon heel heel dubbel. Ik heb ook veel pijn op de borst, echt een stress klacht. Als ik de gynaecoloog moet geloven is een depressie schadelijker dan medicatie voor t kindje. Tja,moeilijk om te beslissen wat beter is, voor mij én voor de baby. Ik laat me maandag goed voorlichten en dan kan ik altijd nog beslissen of ik de medicatie ga nemen of niet.. Het blijft troep, dat vind ik zelf ook maar ik weet ook dat je het soms nou eenmaal nodig hebt
Idd soms heb je het nou eenmaal nodig Wil je risici lopen straks in zo'n dip te komen dat dit de moeder kind band verstoord?? Lijkt me ook niet bepaald wenselijk Het kan dat je kindje wat ontwenningsverschijnselen krijgt, maar hoor vaker dat dit helemaal niet het geval was Ik slik wel AD nu tijdens mn zwangerschap. ...
De gyn zal het ook natuurlijk wel goed in kunnen schatten. Toch te begrijpen dat keuze moeilijk blijft. Sterkte iig komende tijd. En idd pijn op de borst klinkt ook niet lekker nee.. Hoop snel dat je je wat lekkerder voelt.
Ik ben ook bekend met depressie en heb het ook gehad tijdens en na mij zwangerschap. zoals jij het ook zegt heb ik geen medicijnen willen gebruiken omdat ik bang was dat het schade zou brengen aan mijn kind en gelukkig is mijn zoontje gezond geboren. als ik jou was zal ik me goed laten informeren over de gevolgen van wel en niet nemen van medicatie. ik wens je heel veel sterkte hiermee!