tweelingzus negeert mijn zwangerschap

Waarom vraag je het niet gewoon aan haar? Als je een goed contact met haar had zou ik het gewoon proberen te bespreken. Misschien heeft ze wel een reden waarom ze zo doet. Is ze jaloers op jou leven en je zwangerschap.
Het zal je verbazen wat er in de hoofden van mensen omgaat!
En misschien vindt zij wel dat je teveel over je zwangerschap praat. En wil je dat je ook iets meer interesse in haar toont. Probeer er samen uit te komen, het zou jammer zijn als dit jullie uit elkaar zou drijven.

Heel veel succes.

 

Wat jammer! Ik kan me goed voorstellen dat je juist dit heel graag met haar wilt delen...

Het lijkt wel alsof ze een beetje jaloers is. Jij hebt een vriend, een eigen stekkie, bent gesetteld en verwacht een kindje. Zij is nog alleen en woont thuis. Misschien is ze heel bang jou kwijt te raken en is dit haar manier om er mee om te gaan?

Ik denk dat het goed is om gewoon eens aan haar te vragen wat er is. Ga eens lekker ergens met haar wat drinken en maak de tijd vrij om er uitgebreid over te praten.

Verder zou ik haar zoveel mogelijk proberen te betrekken bij de kleine om haar het gevoel te geven dat de baby en jou gezin niet in plaats van haar zijn, maar dat er ook ruimte is voor haar. Ga regelmatig samen wat doen (terrasje pakken, bios) en neem haar mee naar controles, shoppen voor de baby e.d.

 

Waarom zou er ruzie om ontstaan? Denk dat het aan je formulering ligt... Je zou iets kunnen vragen van 'Ik heb het gevoel dat je het niet zo leuk vindt dat ik zwanger ben. Zit je iets dwars?' Laat haar gewoon haar verhaal doen, informeer over wat zij voelt en accepteer dat ze zich zo voelt. Dan kunnen jullie samen een oplossing zoeken!

Je kan ook eerlijk aangeven dat je dit juist graag met haar zou willen delen en dat je haar mist.

 

ik zou denk ik ook meer tijd voor haar vrij maken, mits jij daar ook de behoefte aan hebt.
ik heb hetzelfde namelijk met mijn schoonzus en zwager. Er is sinds we zwanger zijn niet 1 keer gevraagd hoe het gaat. op foto's word niet gereageerd...o ja wel..toen ik vertelde dat het een jongen word, kreeg ik de reactie hé jammer we hadden gehoopt op een nichtje. en toen ik vertelde dat we zwanger zijn (na 5 jaar) was hun eerste reactie...eerst maar eens zien of het goed gaat. (we vertelde het al vroeg aangezien we zo blij waren). verder niets meer en ben nu toch al 30 weken. ik ben er klaar mij en van mij hoeven ze niet eens bij de geboorte te komen, maar ja het blijven schoonfamilie hé.
mijn zus daar integen is ook zwanger (7 weken verder dan mij), heeft een compleet andere instelling qua zwanger zijn en qua leven. Normaal heb ik daar nooit zo'n moeite mee, maar ik merk nu wel dat ik het jammer vind dat we weinig dingen ondernemen samen. Alles wat je dan denkt te kunnen omdat je beide zwanger bent zoals shoppen is er niet bij voor ons. dat doet ze liever met vriendinnen. haar goed recht natuurlijk maar ik vind het wel jammer. de andere kant is als ik bij haar ben en iets zeg over het zwanger zijn, reageert zij compleet het tegenovergestelde en daar irriteer ik me dan weer aan... dus dat laat ik maar zoals het is en hopelijk komt de zussenband straks weer terug als al die hormonen weer uit ons lijf zijn.

als jij die band niet kwijt wil raken, moet je met haar praten. ik denk dat zij zich vervangen voelt omdat jouw leven verder gaat in iets wat zij misschien ook wel wil. en zeg haar dat je het jammer vind dat ze zo weinig interesse toont, maar doe ook de dingen die jullie samen eerst deden, verdeel het dus meer...niet alleen baby, maar ook niet helemaal niet

succes

 

Ik zou het ook gewoon proberen te vragen. Iets in de richting van " Bijzonder hoe ons leven samen begonnen is en we nu allebei echt een heel ander leventje gaan krijgen nu ik mn kindje verwacht" oid. Ik denk dat het bij je zus een jaloezie kwestie kan zijn, dat zie ik hier ook bij een schoonzusje: Waarom is X wel getrouwd, gelukkig en in verwachting en woon ik nog thuis en nog een heel ander leven?

 

Heb je 'normaal' gesproken wel een goede band met haar?

Want dat je tweeling bent, dat betekent natuurlijk niet per definitie dat je geweldig met elkaar overweg kunt. Misschien heb jij verwachtingen die helemaal niet waar te maken zijn....

 

Misschien vind je zus het moeilijk dat in haar ogen jou alles voor de wind gaat? En de beschrijving van je zus hoe je het beschrijft komt ze over als iemand die het liefst haar zelf hoort praten en haar zelf het belangrijkst vind! Ik denk dat je het moet proberen los te laten ! Het intresse deel in jou zwangerschap zal niet meer komen vrees ik, en aan jou wat je daar mee wilt? Ik zou gewoon het contact oppervlakkig houden want meer zit er niet in vrees ik! Succes meid

 

Ik denk dat ze misschien moeite heeft met alle aandacht die jij en de baby nu krijgen. Beetje jaloezie.
Ik denk dat met haar praten de juiste oplossing is.. ook al kan er ruzie ontstaan, dan heb jij in ieder geval je goede kant getoond, en wat zij er dan mee doet moet ze zelf weten.

 

Wat jammer dat het zo moet lopen zeg! Ik denk eerlijk gezegd dat ze gewoon (een beetje) jaloers is. Ik herken het nl. van m'n oudere zus, die had tijdens mijn eerste zwangerschap ook geen relatie en kon soms erg vervelende opmerkingen maken die nergens voor nodig waren.
Doe gewoon regelmatig even een belletje voor een bakje thee of ga samen lekker even een terrasje pakken, ws is het voor haar gewoon moeilijk te plaatsen aangezien zij het wel veel over vroeger met jou wilt hebben. Als je van jouw kant uit gewoon regelmatig contact blijft zoeken kun je jezelf (en zij jou) ook nooit verwijten dat jouw aandacht alleen maar naar je zwangerschap uitgaat en haar laat zitten. Hopelijk gaat het als de kleine er is weer wat beter en is ze gewoon een hardstikke trotse tante!

 

Dit is echt jammer..probeer je te genieten, en staat dit zo in de weg..ik kan me goed voorstellen dat je hier mee zit.
Ik denk idd dat ze jaloers is..op jouw leven..je hebt een man, een eigen stekje, en dan nu ook nog eens zwanger!! iets wat zij waarschijnlijk ook graag wil, en waar zij alleen maar van kan dromen. Maar jou is het allemaal al wel "gelukt", en bij haar nog niet. Dit zeg ik misschien een beetje raar, maar ik hoop dat je me begrijpt.
Ik zou echt eens met haar gaan praten. Heb je het er al met je ouders over gehad?? misschien heeft je zus het er wel eens met hen over. En als je een keer naar je ouders toe gaat, en je zus zit boven.. trek de stoute schoenen aan en ga naar haar toe, en vraag aan haar wat er aan de hand is, dat je je misschien zorgen om haar maakt, of jij misschien iets verkeerd doet in haar ogen. Ik denk niet dat het op ruzie uit zal lopen hoor..moet je ook niet vanuit gaan..als jij ook gewoon rustig blijft tenminste.
Jij loopt je hier heel druk over te maken..als je met haar praat, en ze wil niks, dan heb jij je best gedaan, en kan je het vast beter 'los' laten.

 

Ze kan er duidelijk niet goed tegen als de aandacht naar jou uitgaat en niet naar haar.... En ze weet zich dan geen houding te geven, dus gaat ze maar 'raar' doen en negeert ze je. Jammer zeg... Maar als dat haar manier van doen is, dan moet je ook niet meer verwachten dan dat je van haar kunt verwachten.

Zij weet duidelijk niet om te gaan met de situatie en jij vraagt van haar de aandacht en interesse, maar dat kan ze je om een of andere manier niet geven.... Ik zou toch eens aan haar vragen waarom het haar zoveel moeite kost om zich te interesseren in jou.

Ik ben zelf 1 van een tweeling en mijn zwangerschap (zowel de eerste als deze) en de zwangerschap van mijn tweelingzus hebben ons alleen nog maar dichter bij elkaar gebracht....Nou was onze band al goed hoor, maar het is juist heel bijzonder dat je zoiets kunt delen. Maar dan moet dat wel kunnen

 

klinkt me als een verwend meisje wat er niet tegen kan dat haar zus nu ff bijzonder is met haar mooie dikke wordende buik. en dat ze het negeert zodat ze zichzelf nog sort of belangrijk kan vinden. erg jammer!!

geniet ervan. het is meer haar probleem dan de jouwe. (al kan ik erg goed begrijpen dat het pijnlijk is)

 

Ik heb alleen je beginpost gelezen en de rest niet. Maar het allereerste wat in mij opkwam is: jaloezie. Kan het zijn dat ze jaloers op jou is dat jij een vriend hebt en daar een kindje mee krijgt?

Heeft je tweelingzus ook een vriend? Zo niet, dan kan het allemaal dus best jaloezie zijn.

Ik zou het gewoon aan haar vragen, waarom ze het onderwerp zo negeert.
En mocht er ruzie van komen, tja dat zij dan zo. Het is toch geen rare vraag om dat te stellen?

 

Wat jammer dat je zus zo raar en ongeinteresseerd doet, ik denk net als de anderen dat het wel eens jaloezie kan zijn.

Idd gewoon op een rustig moment een gesprek met haar openen en vragen wat het met haar doet dat ze een nichtje krijgt.

Succes!

 

Even advocaat van de duivel spelen.

Als iedereen mijn zus zou overstelpen met aandacht en ik zelf ook wel een lieve vriend , huisje en kindje zou willen dan zou ik me misschien ook wel een beetje lullig voelen. Zit ik nog bij mijn ouders.


Probeer het eens over een andere boeg te gooien ben jij nog evenveel geintereseert in je tweelingzus? Probeer eens wat gezelligs te doen waarbij de baby in eerste instantie niet aan de orde komt, is de sfeer goed breng dan eens voorzichtig ter sprake of ze moeite heeft met al die aandacht voor jou.
Als je het zo brengt en uit de verwijtende sfeer blijft komt er misschien helemaal geen ruzie.