knijpen , slaan...

Heel herkenbaar (hihi). Ik pak Patricks handjes vast en zeg heel duidelijk dat dat niet mag. Meestal zit hij me uit te dagen met een lachje, maar af en toe heeft hij echt wel door dat ik het heel serieus meen. Meestal wil hij dan een tijdje niets van mij weten en komt dan doodleuk een knuffel halen.

 

Inderdaad herkenbaar... Onze dochter kan ook venijnig uit de hoek komen (slaan, schoppen, krabben, bijten: been there, done that...)

Soms reageer ik direct: dan pak ik Ise stevig beet, kijk haar 'streng' aan en zeg dat iets niet mag.

Of ik ga bijvoorbeeld met haar handje aaien en zeg dan 'aai' met een glimlach, zodat ze merkt dat dat veel meer op prijs wordt gesteld dan het slaan dat ze daarvoor deed.

Maar op andere momenten (of bij ander gedrag) denk ik juist dat het beter is om het zoveel mogelijk te negeren, omdat ze anders alleen maar leert dat het blijkbaar direct de aandacht trekt en dat is best leuk natuurlijk.

Ik kies een beetje op gevoel welke van de drie strategieën het beste voelt (negeren, streng reageren of positief gedrag voordoen), en de helft van de keren twijfel ik of ik wel de goede keus heb gemaakt Vooral als ik kies voor streng-doen twijfel ik vaak of het niet juist een averechts effect heeft, omdat ze dan heel veel aandacht krijgt voor iets dat ik wil dat ze niét meer doet. Negeren of positief gedrag er voor in de plaats stellen voelt eigenlijk nooit fout.

Niet al het 'ongewenste gedrag' vind ik trouwens even duidelijk ongewenst. Ze heeft een tijd gehad dat ze regelmatig 'beet', maar het leken ook wel onbeholpen kusjes. Of dat ze me krabte en sloeg in gezicht of armen (wat binnen bereik was), maar dat was dan ook vooral als ik haar iets wilde laten doen (of niet-doen) wat zij anders wilde. Het ís ook niet leuk om door iemand die groter en sterker is gedwongen te worden tot iets wat je zelf niet wilt (bijvoorbeeld opgepakt worden). En hoe maak je dat dan duidelijk als baby? Zo dus. En gisteren bonkte ze opeens een paar keer met haar hoofd tegen het mijne (wat best pijn deed), maar het leek ook alsof het de eerste keer boos bedoeld was en de keren daarna vooral om te ontdekken hoe dat nou eigenlijk voelde: ergens tegenaan bonken. Een kind moet natuurlijk ook nog allerlei coördinatie en dosering van bewegingen onder de knie krijgen, dus iets valt misschien al snel harder uit dan bedoeld is.

Ik merk trouwens wel dat het meestal fases zijn waarin Ise zulk 'agressief' gedrag vertoont. Meestal was dat een fase van een 'sprongetje': dat ze tegen het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden aan zat, van alles wilde maar nog nét niet kon en daar heel gefrustreerd door raakte. Ik snap ook wel dat ze soms heel gefrustreerd is, als ze iets wil doen wat haar lichaam nog niet kan of iets wil duidelijk maken waar ze de woorden nog niet voor heeft. Ik zie haar gedrag dus ook niet als 'stout', eerder als uitingen van onvermogen. Daarom ook mijn voorkeur voor negeren of het voordoen van positief gedrag wat ik dan heel overdreven beloon.

En tot nog toe volgden er ook steeds weer lange fases waarin ze heel weinig beet / sloeg / etc. Dat is nóg leuker, voor ons allemaal! Dus: succes met kiezen welke manier van reageren voor jou het beste voelt en blijf hopen dat het snel weer over gaat!

 

Nou een standje geven hielp hier niet, (dan moest ie lachen en kneep ie nog een keer) dus ik heb hem wel eens teruggeknepen. Niet extreem hard natuurlijk, maar wel zodat hij weet wat het is wat hij doet. Dan was het ook snel genoeg afgelopen....

 

Het kan voor haar gewoon een spelletje zijn. Als zij jou slaat, doe jij streng, of gil je, of wat dan ook, je geeft een voor haar leuke reactie....

 

Hier was het dan: Nee zeggen en even aan de kant zetten. Dus geen aandacht eventjes. En dan na 30 seconden ofzo weer oppakken. Daarmee ging het in een paar dagen over..

 

Hoi hoi

Mijn dochtertje van 10 maanden begint daar nu ook mee.
Als ze iets niet mag en ik til haar op om haar mee te nemen dan slaat ze ook in mijn gezicht.
Soms negeer ik het maar soms word ik ook boos en hou ik haar handjes vast en zeg ik: dat mag niet! Je mag niet slaan! Dan begint ze vaak nog harder te huilen maar dan negeer ik haar.

Ik merk ook aan haar dat als ze iets doet wat niet mag en ik word boos dat ze dat erg leuk vind! Ze begint dan te gieren van het lachen als ik zo boos word.
Dan moet ik mezelf echt in de plooi houden om ook niet te lachen!!
Anders denkt ze: mama vind het leuk als ik dat doe!

Echt een ondeugend meisje!
Ben benieuwd wat daar van moet worden:

 

Even een gerelateerde vraag: vanaf wanneer denken jullie dat kinderen kunnen leren dat iets niet mag?

Mijn zoontje sjeest namelijk het hele huis door, en sabbelt aan de witte gordijnen, trekt lades open, zit aan de openhaard (hebben we nu dus maar dichtgetimmerd). Ik roep hem dan, wacht tot hij kijkt en zeg dan serieus meerdere keren: dat mag niet. Of ik loop naar hem toe en zeg dat het niet mag, en zet hem ergens anders neer.

Hij doet het alleen vaak direct erna weer...

Ik vraag me dus ook af of hij het wel al snapt. En zo niet, vanaf wanneer kan hij het dan snappen en leren?

 

Dat duurt vrees ik nog wel een tijdje. Ik heb het onlangs nog ergens gelezen, maar weet even niet meer waar...
...

Gevonden: in het boek 'Je peuter' van Hilde Marx:

Bij de leeftijd van 1 tot 2 jaar staat dat het verbod verbonden is met de verbieder. Ze snappen 'nee' wel en stoppen dan ook wel met wat ze doen, maar ze kunnen nog niet gehoorzamen. Ze hebben dan nog geen innerlijk stemmetje dat waarschuwt voor wat wel en niet mag en ze hebben nog onvoldoende begrip om zich aan instructies te houden (je dreumes kan ze nog niet onthouden en vaak niet begrijpen). Je kan wel regels stellen, maar je zult ze dus zelf keer op keer moeten bewaken.
Rond 2 jaar zijn ze nog steeds niet in staat zelf te bedenken of iets mag of niet. Jij bent het verbod en als jij weg bent is het verbod weg. Stout zijn is ook rechtstreeks verbonden aan papa en mama: iets is voor je peuter alleen maar stout als jullie het zien.
Dan komt er een tussenvorm waarbij ze zichzelf toespreken als ze ongezien iets verbodens doen. Je peuter doet het wel, maar weet dat het van papa en mama niet mag. In die leeftijd schuiven ze de schuld ook wel eens op een fantasievriendje. Dat is geen bedrog, maar een indicatie dat ze door beginnen te krijgen wat wel en niet mag.
Pas met 6 of 7 hebben de meeste kinderen een idee van wat goed en lief is of slecht en stout.

Laten we onszelf maar veel geduld en wijsheid toewensen!

 

jamie doet ook al een tijdje agressief. slaan, krabben en heel hard in zijn vuisten knijpen en dan echt zon arrgghhh geluid maken! meestal reageer ik er niet op. alleen als hij echt venijnig slaat dan zeg ik streng en heel kort: Jamie, Niet slaan! blijft hij het doen durf ik hem wel eens op zijn vingertjes "tikken" (lees wegduwen)

@lindangel: Ik heb ook nog niet het idee dat jamie alles snapt. bv niet staan in bad: jamie ga zitten. hij snapt dit nog niet denk ik. maar als ik het nu toe laat en hij snapt het over 3 maanden wel dan denkt hij: waarom mocht het altijd wel en nu ineens niet meer. dus dingen waarvan jij denkt dat mag hij niet doen moet je nu al duidelijk in zijn. jamie kruipt bv altijd naar de keuken terwijl dat mijn terrein is, daar mag hij niet komen. als hij er 10 x naartoe kruipt en ik zet hem 11x terug in de woonkamer is hij het wel beu dus gewoon volhouden wat je hem nu gewoon laat doen zal hij over 1 maand, 2 maanden, 4 maanden,.. ook nog willen doen (denk ik)

 

Eva is pas sinds kort gaan knijpen en slaan..... ze doet het echt om uit te proberen. Nu is ze wel wat ouder en snapt ze het als we het uitleggen. Nu zegt: slaan, mama boos. Aaien!
Ik heb een keertje teruggeknepen, toen ze het maar bleef doen. Toen begon ze hard te huilen, ze schrok zich rot. Ik heb toen uitgelegd dat als zij niet meer knijpt, ik ook niet meer knijp, want het is niet leuk toch, het doet toch pijn? Toen leek ze het te begrijpen, daarna heeft ze nog een paar keer geknepen, maar niet veel meer.
En nu doet ze het eigenlijk niet meer.