Je hoort altijd over hoe heftig de peuterpuberteit is en hoe het daarna langzaam aan makkelijker wordt. Hier ervaren we het eigenlijk als precies het tegenovergestelde. Tijdens de peuterpuberteit had mn dochter echt wel haar dingetjes, maar al met al viel het reuze mee. Er viel vrijwel altijd goed met haar te praten en ze was meestal voor rede vatbaar. Eigenlijk hadden we helemaal niet zoveel confrontaties. Dit is nu echter een heel ander verhaal. Het lijkt soms alsof ze moeite heeft met autoriteit en gewoon niet wil luisteren, alleen maar om maar dwars en eigenwijs te kunnen zijn. Soms weet ze dondersgoed dat dit nergens op slaat en alleen maar nadelig voor haar is, maar toch kiest ze ervoor om tegen ons of wie dan ook in te gaan. Hoewel ze over het algemeen echt een hele lieve, vrolijke meid is, valt het gewoon niet te ontkennen dat ze nu een heel stuk moeilijker is dan een jaar geleden. Omdat dit juist zo anders is als ik het altijd van anderen hoor, twijfel ik wel eens aan onze opvoeding. Herkent iemand dit?
mijn dochter is nog geen 3,5, maar met 2,5 ws ze inderdaad een redelijk goed luisterend meisje, maar de laatste 2 maanden... ze luistert totaal niet, ik moet alles 100x zeggen, erg vermoeiend soms en ik heb niet het idee dat dit binnen een paar weken weer over is, dus ik ben benieuwd hoe dit gaat als ze wel 3,5 is
Lol...hier hebben we de twee en een half flink gehad, en de drie en een half ook...nu is ze vier en een half en moet je 1 keer raden...juist..ERRUG! Blijkbaar is ze gewoon erg vatbaar voor puberen
Check! Hier is madame ook vreselijk brutaal. Nu maken we daar wel korte metten mee, maar soms is het zo vermoeiend. Meestal is het ook op momenten dat ze zelf onwijs moe is, dus dat scheelt. Maar afleiden werkt meestal niet, dus ze mag uitrazen, maar als ze het te bont maakt, gaat ze wel op de trap. Met 2,5 was ze een engeltje vergeleken met nu 😂
Hier tot 3 mnd geleden ook geen last met onze zoon gehad,maar toen hij 3 werd begon het. Heel erg de grenzen opzoeken,grote mond,alles was nee.. nu sinds 1 week lijkt het of hij berust in alles, hij gaat de strijd niet meer aan en luisterd aanzienlijk beter weer. Maar of dit gewoon een rustige week is of ... we gaan het zien
Die fases heb je helaas bij elke leeftijd wel. Naar mate je kindje ouder wordt, begrijpt hij/zij meer en kun je beter regels en grenzen stellen, snappen ze beter wat er van hem/haar verwacht wordt, zien ze dat bepaald gedrag consequenties heeft. Misschien dat het in dat opzicht uiteindelijk wat gemakkelijker wordt. Onze meid is net zeven, maar we hebben bij elke leeftijd wel perioden gehad dat ze dwars en opstandig was en niet goed luisterde. Ze krijgen toch een eigen willetje, moeten de energie kwijt, hebben soms iets anders in hun koppie dan jij. Een kindje dat alleen maar een lief prinsje of prinsesje is, zul je helaas niet meemaken. Dus het is niet zo dat je dat gedrag alleen bij een bepaalde leeftijd ziet, het komt steeds zo nu en dan terug. Hier helpt het om dan extra consequent te zijn.
Hier begon het ook met 3,5 pas de peuterpuberteit....ik dacht met 2 jaar nog....die gaan we overslaan meer nee... Nu hij 4 is en naar school gaat gaat het weer wat makkelijker. Hij lijkt meer zelfvertrouwen te krijgen en kan zijn energie lekker kwijt. Het gaat hier met fases....vaak 3 weken rustig en dan weer 3 weken moeilijker...sneller huilen etc.
Onze oudste heeft net ook zoiets ook achter de rug. Mijn hemel, die kwam ook met woorden thuis waar de honden geen brood van lustten Maar tot nu toe is hij door alle pre-puberteit heel makkelijk gegaan. Dus die ervaring mistte ik toen elise begon. Al denk ik wel dat meiden over het algemeen wel pittiger zijn dan jongens. Maar zo blijven we bezig en we merken wel dat, zodra we op die momenten nog consequenter zijn, de fases vrij snel voorbij zijn.
Ja, hier! Met de oudste eigenlijk amper peuterpubertijd gehad, en ook geen gepuber toen ze een kleuter was. Jongste meisje en nu jongetje....Absoluut dat 3,5 hier lastiger was dan 2,5! Niet luisteren,schreeuwen,boos zijn. Gelukkig weet ik (na de pittige tante kiekelekoekie), dat het met zoon ook weer goed komt. Dus voor nu:heel veel geduld,consequent zijn en "pick your battles". Nog even en dan zit ie ook op school
Hier was het een rustige week ...en het is hier vooral tegen mij gericht, iedereen vindt 'm zo lief en netjes en vrolijk en dat is ie op zich ook wel maar zodra we met z'n tweetjes zijn is het snauwen, nee, niet luisteren, grote mond, schreeuwen, huilen...en we zijn heel vaak met z'n tweetjes
Ik dacht altijd dat dit andersom was. Met 2,5 hier bij beiden geen problemen gehad. Maar onze oudste was tussen 4 en 4,5 jaar echt niet te genieten. Rond 5,5 weer zo'n periode. Maar als ik de jongens uit haar klas vergelijk met de meisjes.. Nou, dan ben ik blij dat ik twee meiden heb... Alhoewel meisjes soms wel wat kattiger kunnen doen tegen elkaar..
Jongens meppen vaak even flink of zijn even heel druk, meiden kunnen naar mijn idee heel lang zeuren en echt het bloed onder je nagels vandaan halen. Denk dat meiden ook moeilijker weer bij draaien wanneer ze in een nare bui zitten.
Niet herkenbaar voor de oudste, wel voor de jongste. Oudste was rond 2,5 heel dwars, echt dat ik soms dacht, waar is mijn lieve meisje gebleven? Met 3,5 verveelde ze zich soms wel thuis maar luisterde ze weer prima en had ik weinig 'last' met haar. De jongste eigenlijk andersom. Toen ze 2,5 was geen enkel probleem. Vrolijk, gezellig, lachen, weinig tot geen dwarsigheid. Maar nu is ze 3 geworden, ze is nog steeds gezellig en vrolijk hoor maar begint nu wel steeds meer 'ik wil niet meer spelen', met name als haar zus op school is wil ze het liefst de hele tijd vermaakt worden.
Hier ook een meisje van 3,5. De laatste dagen zijn kommer en kwel hier in huis.....! Het wordt tijd dat ze naar school gaat, ze is er echt aan toe. Helaas duurt dat nig een paar maanden...
Zoo herkenbaar! Ze zijn tor aan school, hoor ik menig ouder ook zeggen!! De oudste heeft ook gepuberd toen hij 2,5 was. Sowieso een kind die de grenzen dagelijks verlegd. 😞 De jongste luisterde zo goed, dachten we zijn goed bezig, consequent en ervaren.. Helaas is nu met 3,5 soms ook een draak. Zegt gewoon nee en loopt weg! Wtf?! 😱 Maar ook een schatje hoor, dank je wel mama voor die lekkere appel.. 😍
Ik vind tot nu toe bij zowel onze eigen dochters als bij mijn stiefkinderen, (4 in totaal), dat het totdat ze een jaar of 6 zijn eigenlijk steeds pittiger wordt, (alhoewel het scheelt zodra ze naar school gaan, gewoon omdat je ze dan een deel van de dag niet ziet ). Dus dat het na 2,5 rustiger zou worden, is echt niet onze ervaring en van wat ik om me heen zie, is dat beslist geen uitzondering
Meiden versus jongens: jongens zijn meestal wat fysieker ingesteld en kunnen daardoor (fysiek) dus ook veel drukker zijn en tegen beperkte bewegingsvrijheid in huis veel meer aanlopen. Meisjes zijn vaak wat meer op de relatie en proberen je gewiekster uit, (meestal dus). Dat dat de een pittiger maakt dan de ander, vind ik onzin. 't Is maar net wat je ligt...
Nou, dit vind ik wel geruststellend om te horen. Ik ben over het algemeen best zelfverzekerd als het om de opvoeding aankomt, maar soms (vooral wanneer ik mijn dochter vergelijk met de verhalen die ik van sommige moeders om me heen hoor) twijfel ik toch wel eens. Ik hoop inderdaad maar dat dit gewoon weer een fase is, maar hopelijk duurt het niet echt tot ze naar school mag, want oef dat duurt nog een half jaar!