de vaders die ik in mijn omgeving ken en gescheiden zijn of bij hun partners weg hebben via de rechter tot nu toe omgangsregeling gekregen van eens in de 2 weken een weekend en de helft van de vakanties. zelfs via rechter kregen ze niet meer ook aangezien moeder de meest stabiele ouder was voor het kind. de vaders kregen de kinderen ook pas thuis als ze een vaste verblijfplaats hadden die kindvriendelijk waren. in het geval van je vriend denk ik dat het voor hem wel heel lastig word want dan moet hij zijn stapavonden opgeven en is hij daartoe bereid. als dit niet zo is komt het er op neer dat die weekenden dan ook erg beperkt zijn. wil hij echt 3,5 dag zal het me niks verbazen als dat is wanneer het hem het beste uitkomt. maar goed eerst zal je toch moeten kijken wat je wil. als ik dit zo hoor dan is het niet 1 punt maar veel meer punten waar je tegen aanloopt. hij wil zijn eigen sociale leven en vergeet voor het gemak jou en je zoontje. zijn er positieve dingen in je relatie??? in mijn ogen ligt het bij de basis al fout. respect en vertrouwen in elkaar is weg. zijn verantwoordelijkheid ligt niet bij zijn gezin. ik zou zo echt niet kunnen leven. en het feit dat hij op eigen houtje gaat kijken naar een koopwoning voor jullie zoals hij het zegt. lijkt in mijn ogen meer zichzelf indekken zodat hij de gene is die de touwtjes in handen heeft en jou weg kan sturen in plaats van jij hem. zou me dan niks verbazen dat hij jou eruit stuurt wanneer je even tegen werkt en je je zoontje achter moet laten van hem. maar ik zelf denk na aanleiding van je verhaal hier dat jij en je zoontje beter af zijn zonder je vriend. kun je samen met je zoon een gestructureerd en stabiel leventje op bouwen en weet je in ieder geval waar je aan toe bent en hoef je je niet elke dag opnieuw af te vragen of hij wel of niet op tijd thuis zal zijn, of hij zin heeft om te helpen met je zoontje in nood, hij deze keer wel de afwas doet, of kookt, weer eens flirt met een ander, wat hij uitspookt als hij van huis is, of je dit keer samen op de bank zit of weer een avond alleen. en wie weet krijg jij dan ooit ook het leventje wat je het aller liefste wil voor jezelf en kind.
Stuur hem de deur uit dit zal nooit meer wat worden meid. Heb met je te doen maar nu moet je sterk zijn en doorzetten.
je kan m natuurlijk ook gewoon even een maand eruit zetten. dan heb je een adempauze en kan je rustig op een rijtje zetten wat je hebt en wil. en hij kan ondertussen nadenken over hoe en wat. dan kan je misschien makkelijker de knoop doorhakken en zie je ook meteen het effect op je kindje.
Nou nee dit klinkt niet helemaal bekent. De kar trekken doe ik ook betreft de verzorging en het huis maar ik werk ook veel minder dan hij. Mijn man gaat zeker niet stappen en dronken komt zelden voor. Op woensdag gaat hij zijn hobby uitvoeren en verder alleen op afspraak met mij. Net zo goed als ik dat doe met hem als ik even weg wil. Meid dit is geen manier van leven en hij moet eens volwassen gaan worden en zijn verantwoording gaan nemen. Succes en sterkte maar denk om jezelf en je kindje
Als iemand 1 keer doet, ga je idd eerst eens praten. Maar als het week op week op week op week zo gaat, dan maak je afspraken met elkaar en heldere consequenties als de ander zich daar niet aan houdt. Idd dus na 1 uur de bel uit en de knip op de deuren, zodat ie niet meer naar binnen kan. Zijn was doen? Niet dus, als hij geen flikker uitvreet in huis. Zijn eten koken? Waarom, als hij nooit de moeite neemt om voor jou te koken? Enz enz enz. Als jij nou volledig thuis was, was de verdeling anders, maar jullie werken bijna evenveel. Ik zou ook qua sociale contacten zelf gewoon een aantal afspraken maken en hem dat laten weten met de boodschap: dan moet jij dus thuis zijn, want ik ben er niet. Duidelijk zijn, want dat is de enige manier waarop hij jouw grenzen gaat respecteren. Nu loopt hij over je heen, maar ook omdat jij hem dat toestaat...
Dat zou zelfs ik niet als subtiele boodschap pakken hoor! Dat is echt geen communiceren met een ander, dat soort indirecte dingen. Mee stoppen en duidelijk zijn. Je hoeft een ander niet nodeloos te kwetsen, maar als jij dit soort dingen doet om hem duidelijk te maken wat je voelt, gaat het nooit opschieten natuurlijk. In tegenstelling tot anderen vind ik niet dat je maar meteen bij hem weg moet: jij hebt net zo goed debet aan dit hele verhaal, bent net zo verantwoordelijk en dan zou je weggaan en je zoontje opzadelen met een gebroken gezin en niet op kunnen groeien bij zijn vader in huis? Ga het eerst maar proberen met duidelijk zijn en grenzen stellen en dan zou ik pas eens definitieve beslissingen nemen...
Vind het echt afschuwelijk dat zulke mannen nog bestaan. Ik snap dat je het zelf ook zo ver hebt laten komen. Maar blijkbaar kun jij zo niet verder leven. Dus idd of ik therapie of uit elkaar. En hij heeft tijdens jouw zwangerschap gewoon staan zoenen en flirten met anderen? Hoe respectloos. Sorry, je hebt niet veel aan mijn reactie. Maar kan ook gewoon niet tegen zulke mannen!!! Succes, ik hoop dat er snel een oplossing komt.
Tsja als het al zolang gaande is is hij dan niet gewoon het type lang leve de lol? Als hij geen zin heeft om huispapa te zijn dan zal ie dat misschien nooit worden. Maar op deze leeftijd zo weinig verantwoordelijkheid nemen is wel n beetje kansloos. Niet erg aantrekkelijk ook... Maarja uiteindelijk denk ik dat elke vrouw wel zo reageert en dat je het deep down zelf ook wel weet. Hoe dan ook, geen vrouw verdient dit en al helemaal niet de moeder van zn kroost. Laat de macht der gewoonte niet sterker zijn dan jouw geluk. Veel sterkte!!! liefs
Nee dit is niet echt een gezonde relatie. Als hij voortaan te laat thuis komt gewoon voor de deur laten staan (je sliep toevallig met oordopjes in). Zijn kleren niet meer wassen (doet hij maar een keer zelf) En verder weet ik even niets. In ieder geval veel sterkte.