Zo dacht ik dus ook.. Snap best dat het even balen is, maar ik zou die jonge meid graag willen steunen en adviseren ik denk dat zij het ook niet makkelijk heeft met haar 16 jaar. Flink door de war natuurlijk..
Ik snap zowel ts als de critici. Ik ben er vorige week achter gekomen dat mijn schoonzus ook zwanger is en had dat totaal niet aan zien komen. Ik vind het erg leuk voor hen en ook voor onze kindjes, maar moest toch echt even slikken. Als ik had geweten dat de kans aanwezig was had ik er minder moeite mee gehad, maar omdat het zo onverwacht is, duurde het gewoon even. Ik denk dat ts nu even vol in de emoties zit. Je geniet even heerlijk van alle aandacht en opeens komt vanuit de dode hoek zo'n knal. Ik denk sowieso dat het moeilijk is blij te zijn voor 2 zulke jonge mensen. In alle eerlijkheid, wat vreselijk voor ze, je moet er toch niet aan denken. Als het allemaal een beetje bezonken is dan zul je vast zien dat het niet echt iets is om jaloers op te zien, maar ik denk dat je je best even genaaid mag voelen.
Als ik je verhaal zo lees zou ik juist denken, leuk! Ook wel balen omdat je niet meer de enige bent.. Maar ik zou ze juist helpen, je wil toch niet dat hun een rot toekomst tegemoet gaan en jij een super met jou gezin? Want zij hebben het veel moeilijker...
Ik sluit me aan bij de meiden die het opnemen voor je broertje en je schoonzus, maar ik kan me best voorstellen dat het jou een rotgevoel geeft. Je baalt waarschijnlijk ook gewoon het meeste omdat jij het je zo ontzettend anders voorgesteld had. En dat plaatje, zoals jij het geschetst had, dat is je afgepakt. En dat is ook flink balen. Geef je zelf een weekje of wat, zet jezelf er overheen en bedenk je dan eens dat het voor je moeder juist misschien wel heel leuk is, zo'n zwangerschap met 'gewone' klachtjes en pijntjes en kwaaltjes en zorgen die erbij komen kijken. Waarschijnlijk vindt ze het hartstikke fijn om met je mee te leven. Bovendien vergeet je 1 heel belangrijk ding: jij bent haar dochter. En een zwangerschap van je dochter is altijd anders dan de zwangerschap van de vriendin of vrouw van je zoon. Zo, en dat kan niemand je afpakken!
Ik heb een soort gelijk iets meegemaakt. Na 3,5 jaar bezig te zijn geweest met ICSI ben ik nu bijna uitgerekend. Een week na het hartje van mijn ventje gezien te hebben, vertellen mijn broer en zijn vriendin doodleuk dat ze ook een kindje verwachten. Door een ongelukje (ze zijn begin 20) Meteen daar achteraan kwam de mededeling dat het jammer was voor mij dat ik nu niet meer alle aandacht krijg... Nu ben ik bijna 38 weken zwanger, en het is en blijft nog steeds een smetje. Vooral het contact met mijn schoonzus is echt verminderd. Ik begrijp ontzettend goed hoe je je voelt Gizmobo...En dan zijn ze ook nog eens veel eerder uitgerekend dan jullie...Hier begint het (voor mij in ieder geval) een wedstrijd te worden, want de datums liggen 10 dagen van elkaar af.... Wat mijn moeder blijft herhalen, is dat ik haar (enigste) dochter ben en dat dit voor haar toch bijzonderder is
Wat vervelend dat zoiets moois zo'n rot gevoel oproept! Dat je het misschien ervaart als strijd. Maar probeer gewoon te genieten van je eigen geluk en idd als alles straks een plekje heeft gekregen kijken ze misschien wel erg op tegen jou en zijn ze blij als je hun gaat helpen. Succes ermee en bovenal gefeliciteerd met je zwangerschap
Ik heb het even drie keer gelezen maar echt, ik snap je niet goed. Wees toch zo blij dat je zelf in een fijne situatie zit. Het is toch geen wedstrijd aandacht krijgen? Je klinkt een beetje dreinend eerlijk gezegd! Natuurlijk zal er veel aandacht naar je broertje gaan, maar dat maakt juist dat jouw moeder blij zal zijn dat jij in een gebruikelijke situatie zit! En omdat jij haar dochter bent is het sowieso anders...! Maar wel veel succes, want je naar voelen tijdens zwangerschap uw voor niemand leuk!
Probeer van je eigen zwangerschap te genieten. Als je broer in rustiger vaarwater is gekomen, komt er meer rust voor allemaal. Ik scheelde 4 weken met mijn schoonzusje....onze kids hebben het super leuk samen!
Ik snap het probleem van TS ook niet echt goed. Je geluk zit toch bij jezelf? Dat je zwanger bent en dat jullie een klein wonder mogen ontvangen. Je geluk zit toch niet in de aandacht die je verwacht te krijgen van je moeder? Concentreer je gewoon lekker op je eigen nieuwe gezin in wording, en steun die mensen die het kennelijk hard nodig hebben.
Jij schrijft wat ik net zou doen. Daarbij heb jij er met je gekwetste ego er wel bij stil gestaan dat jou broertje zijn kindje straks misschien wel niet eens dagelijks/'s nachts bij zich heeft wonen. Of gaat hij bij de ouders van zijn vriendin wonen of komt zij bij jou ouders in? Het is verdorie toch geen wedstrijd tussen broer en zus, geef jij als oudste dan het juiste voorbeeld.
Ach dames, laat haar toch even lekker balen. Ze had ergens een voorstelling van en dat is nu overhoop gehaald. Dat kost even verwerking en wat is nu beter om het te verwerken dan om even lekker te spuien. waarschijnlijk wordt de nieuwe situatie straks gewoon geaccepteerd en komt het allemaal goed. Hoe het bij mij overkomt, is dat ze vooral zit met het feit dat ze haar moeder nu niet wil/kan belasten met haar dingen. En dan is gewoon ook niet leuk. Mijn advies; leg dit voor aan je moeder! Misschien denk jij dat je haar niet kunt belasten, maar ziet je moeder het anders en wil ze er dolgraag voor je zijn.
Nou, je haalt me de woorden uit de mond. Jou wordt niets afgepakt. Je bent nog steeds zwanger, gewenst, met een vriend met wie je graag samen bent en aanstaande grootouders die blaken van trots. Richt je aandacht daarop, in plaats van je energie te gebruiken voor dit soort rancuneuze gevoelens. Als het een foutje is, hebben de jonge ouders je nodig. Als het goed is ben je ouder, wijzer en kunnen ze je steun hard gebruiken. Is het van hun kant ook gewenst (hoe onverstandig het misschien ook mag zijn), dan is er des te meer reden om blij te zijn, en heb je nog steeds de prachtige taak van wijze zus. Wat mij betreft begrijpelijk dat je even denkt: shit, dit had ik me anders voorgesteld, maar het is geen ramp. Niet voor je aanstaande nichtje/neefje, niet voor de familie, en al helemaal niet voor jouw prille gezinsgeluk.
Hey meid! Trek je niks aan van de negatieve reacties hier, ik kan je echt heel goed begrijpen! Je bent in 1 x van die mooie roze wolk af en hoe wel je vast en zeker het beste met je broertje voor hebt weet je dat hun nu meer aandacht gaan krijgen, het kindje eerder geboren gaat worden en jou kindje dus met alles van die van hun vergeleken word en misschien ook wel alle spullen krijgt die eerst van het kindje van je broertje zijn geweest etc. Dat is gewoon niet leuk als je het niet verwacht. En iedereen kan zeggen probeer ze te helpen en ik weet zeker dat je dat straks echt uit alle macht gaat doen maar nu baal je, en iedereen in jou situatie zou zeker hetzelfde doen! In de toekomst zal het vast leuk worden en allemaal een plekje krijgen maar nu even flink balen + Hormonen erbij maakt het dubbel K*T. Hou je taai!
ik snap je wel dat speciale gevoel het 1e kleinkind mogen geven... helaas het is niet anders ff flink balen en daarna genieten van wat je wel hebt
Ik snap wel dat je baalt. En ik denk ook dat het wel 'lekker' en ook goed is om dat hier even te spuien. Toch zou ik me nderdaad proberen te focussen op het positieve. Je wordt moeder! Moeder van een zeer gewenst kindje, met straks super-trotse grootouders. Dat alles wordt niet minder mooi omdat je 'schoonzusje' nu ook zwanger is. Misschien dat het nu nog even een brug te ver is om heel enthousiast te zijn en haar op sleeptouw te nemen. Maar wie weet lukt dat straks wel, als iedereen een beetje van de schrik bekomen is. Het kan natuurlijk ook een hele mooie ervaring zijn om samen zwanger te zijn. Ik was tegelijk met een collega zwanger en ik vind toch dat dit een bepaalde band heeft gegeven. We hebben nu nog steeds veel intensiever contact met elkaar dan voorheen. Ik kan me voorstellen dat je daar nu misschien in je boosheid niet op zit te wachten. Maar hoe je je het ook wendt of keert: dit meisje wordt de moeder van jouw neefje of nichtje. Op een bepaalde manier is ze dus toch familie van je geworden, ook als de relatie tussen haar en je broertje uiteindelijk geen stand houdt. En ik weet het: erg flauw om het op de hormonenen te gooien. Maar ik heb nu zelf al twee kee meegemaakt dat ik na een zwangerschap heel anders over bepaalde dingen denk dan toen ik middenin de hormonen zat. En dat had ik op dat moment zelf echt niet in de gaten! Het zou zo zonde zijn als jij je achteraf realiseert dat bepaalde negatieve gevoelens versterkt zijn door je hormonen en je daardoor misschien een mooie ervaring gemist hebt of een relatie met je schoonzusje verpest hebt, terwijl je er normaal gesproken heel anders mee omgegaan zou zijn. Ik snap je gevoel van teleurstelling en schrik wel. En ook dat je baalt. Gooi het e hier lekker even uit, maa blijf er alsjeblieft niet in hangen. Je doet er om te beginnen jezelf en je vriend mee te kort. Maar ook je ouders en je broertje en zijn vriendin. Hoe gaat het verder met je zwangerschap, trouwens? Ik vond de periode waa jij nu in zit heel fijn. Kun je de kleine al voelen?
Ik wil ten eerste ff wat duidelijk maken: Het is niet zo dat niemand nu meer naar mij omkijkt en dat ik geen aandacht meer krijg! En ik ben niet aandachtsgeil! Ik baal er gewoon van! Er zijn een paar dingen in je leven die je nooit meer over kan doen, en ik had zo 1 namelijk mijn ouders opa en oma maken! En dat is van mij afgepakt en daar mag ik van balen, wat jullie negatieve reacties ook zijn! Jammer dat je de klok er op kunt zetten wie er altijd een negatieve reactie geeft aan anderen! Verdorie hee! Het nieuws is vers, en moet nog verwerkt worden. Natuurlijk draai ik wel weer bij, maar dat neemt niet weg dat ik nu niet mag balen!!!! En elke meisje weet als je niet meer ongesteld word dat je zwanger bent! Dat wist zij ook! En mijn moeder heeft zelf ook gezegd dat als ik denk dat er niet naar mij omgekeken word dat ik ze terug moet fluiten! Ik dacht hier mijn ei kwijt te kunnen, maar die negatieve reacties van jullie met jullie vooroordelen hebben alles EN VOORAL MIJN HUMEUR EN EMOTIES al weer verpest! Wat betreft de dames DIE WEL steun betuigen en mij begrijpen of in ieder geval een virtueel luisterend oor zijn; dit waardeer ik heel erg! En ik ben er echt blij mee dat dames zoals jullie wel bestaan!
En natuurlijk help ik mijn broertje wel, jullie doen alsof ik hem nu links laat liggen of dat ik ruzie aan het maken ben ofzo nou niet dus! Ik heb ze wat spullen van mezelf gegeven en spullen voor ze gekocht en help ze met wat ze te wachten staat en wat ze nodig hebben enzenzenz IK BAAL GEWOON EN IK WOU MIJN EI KWIJT!!!!