Ik begrijp je helemaal. Even hèèl kort mijn verhaal. Ik heb dat hier gehad met een vriendin,ik stop met de pil..wil zij dat ook. Ik werd zwanger en ze was niet eens heel enthousiast,en stuurde me zelf berichtjes over kennissen die een mk hadden gehad...helaas kreeg ik ook mk...(ze was er voor me maar kreeg het gevoel dat ze "opgelucht" was) 1maand later ben ik weer zwanger,we wilden het geheim houden behalve voor ouders. Komt ze in de winkel waar ik werk een zwangerschaptest kopen,en stuurd me vervolgens een foto van de positieve test...met erin "wilde het je eigenlijk nog niet vertellen,bang dat ik je verdriet deed" Dus ik meteen " ohhhh,ben ook al weer zwanger hoor!!" Haar reactie "oh, Hoelang?" Dus ik vertelde dat ik 8wk al was en toen zei ze "Pfff wou dat ik al eens zover was" Verder neemt ze dezelfde vk als mij,terwijl ze zo tevreden was over haar "oude". Dus ik begrijp je frustratie volkomen hoor! Was in het begin ook erg negatief maar heb me er snel over heen gezet omdat ik onze vreugde hierdoor niet wilde verpesten. Wij schelen nu ook 3,5wk en deze keer verwachten wij een dochter en zij een jongen.
Begrijp ik je? .. Jawel t feit dat je dit plaatst om je ei kwijt te kunnen.. Snap ik je?.. Nee.. Je zegt in een reactie dat dingen die je gepland had overhoop zijn gehaald.. Zoals je ouders opa en oma maken.. Je maakt ze nog steeds opa en oma.. Alleen niet als eerste.. So what.. Je maakt je eigen geluk.. T had ook zo kunnen zijn dat je er 3 jr over deed om zwanger te raken.. En je broer alsnog eerder was.. Of een vriendin kreeg met kids.. Wen er vast aan dat dingen niet te plannen zijn.. Mijn zus heeft mn ouders als eerste opa en oma gemaakt doordat ze een relatie kreeg met iemand die al kids had.. Ik heb ze als eerste biologische opa en oma gemaakt.. En wbt schoonzusje.. Ook al wist ze t al eerder.. Misschien durfde ze t niet te vertellen.. Misschien had ze in t begin toch wat licht bloedverlies.. Maar echt hoor meid leer dingen loslaten en neem t leven zoals t komt.. Anders ga je t nog heel zwaar krijgen
Trek je niets aan van alle negatieve reacties. Ik denk dat zo'n forum juist bedoeld is om ongedeerd je gevoelens neer te zetten die je in het normale leven voor je houdt. Ik ben thuis de oudste en mijn zusjes hebben geen kinderen. Voordat ik kinderen kreeg weet ik nog dat ik graag als eerste kinderen wilde voor mij zusjes. Een totaal onredelijk gevoel want het is geen wedstrijd, maar toch heb je die gevoelens. Baal er maar eens stevig van, maar ga lekker genieten van je zwangerschap. Je bent inderdaad de enige dochter van je moeder en je mag in je handjes knijpen dat ji het goed voor elkaar hebt. En ondanks dat je broertje eerder vader wordt, denk ik dat jij nog steeds een hele belangrijke voorbeeld voor hem zal zijn en dat jij hem kan helpen. Succes ermee!
Nou ik begrijp heel goed dat je baalt hoor! Dat gevoel van nu wordt alles ineens omgegooid en de hele situatie is ineens niet meer zoals jij hem geschetst had. Heb het zelf nooiteegemaakt maar ik zou hetzelfde gevoeld hebben in jouw schoenen. Dat neemt helemaal niks weg aan het feit dat je ook voor ze klaar zal staan en je steentje bij zal dragen denk ik, maar je had het gewoon niet op die manier voor je gezien. En ik neem ook aan dat je nu niet de rest vd zwangerschap met een pruillip rond zal lopen, maar het gewoon op dit moment even heel vervelend voelt , een beetje als aan de kant geschoven worden. Ik vind het eerlijk gezegd verbazend om te lezen dat velen er kennelijk geen seconde een rotgevoel aan over zouden houden. Kan me niet voorstellen dat je maar je schouders ophaalt en zegt ach lekker belangrijk, mijn broertje van 16 word ineens vader voordat ik moeder word, wat ben ik blij voor ze! Dat is in mijn ogen niet echt hoe emoties werken.. Die overkomen je, rationaliseren komt later pas. Of je bent echt 100% altruïstisch en denkt nooit aan jezelf, of je stopt je gevoel weg en dat lijkt me in geen van beide gevallen goed. Kan alleen maar zeggen TS, dat ik je eerste reactie heel menselijk vind.
Ik kan me wel een beetje voorstellen dat je boos bent omdat zij nu alle aandacht krijgen voor je gevoel. Bij ons is het ook een beetje zo. Mijn man en ik hadden het erover dat we een kindje wilden (wij praatten daar gewoon over tegen familie en vrienden) en eind mei van dit jaar maakte mijn zwager bekend dat zijn vrouw zwanger was van de 2e (we zijn beiden al in de 30). Ik in eerste instantie ook een beetje verontwaardigd zo van ja maar wij zouden toch zwanger worden? Maar dat gevoel zakte en een maand later bleken wij ook zwanger te zijn! Toen voelde ik me stom en dacht ik dat iedereen wel commentaar zou hebben op ons van ja hoor moeten zij nu ook en dat men dat niet leuk zou vinden. Al was ik ook wel bang dat zij in het middelpunt zouden staan en wij niet. Maar niks is minder waar, wij krijgen genoeg aandacht! Je kan leuk met elkaar praten over zwangerschapsdingen. En hun kindje is net geboren en die van ons komt over 10 weken. Hartstikke leuk toch? Kunnen ze straks lekker samen spelen!
Als ik 15 zou zijn en erachter zou komen dat ik zwanger ben, zou ik het ook niet aan de grote klok hangen. Ze zal dondersgoed weten dat ze eigenlijk nog te jong is om een kindje te krijgen, laat staan op te voeden. Dat wordt een hele zware taak zowel voor je broertje als je schoonzusje omdat zij nog in hun tienerjaren zitten. Zou ze zich schamen? Maar logisch dat je het hier van je afschrijft. Ik kan ook mijn harde mening geven zoals veel dames hier doen, maar niemand kent jouw situatie. Niemand weet de band die jij met je familie hebt of je gevoel hierin. Reacties zijn puur gebaseerd op wat jij hier schrijft. Meid, moeders kunnen zoveel. Zeker aandacht verdelen. En het was voor jou hard om te horen, maar voor je ouders nog harder. Jij bent de wijze in dit verhaal, jij kunt doen wat jij wilt.... En als ik t zo lees gaat het vast goedkomen en zal je een grote steun voor je schoonzusje en broertje zijn. Wil je verder kletsen zonder kritiek van andere, mag je mij ook een privéberichtje sturen. Het komt goed meid! Geniet van de zwangerschap.
Ik snap jou wel hoor en dat dit je eerste emoties zijn en dat je niet staat te springen van vreugde en denkt aan alle feitelijkheden, zo gaat dat gewoon en veranderd met de tijd wel weer. Hou je vast aan de gedachten dat jij jouw moeders dochter bent en haar anders bij je zwangerschap kan betrekken en zij zich ook anders bij jouw zwangerschap betrokken voelt dan bij jouw schoonzusje. Ook zullen ze bij jouw oprechte blijdschap voelen en bij jouw broertje zal dat toch dubbel zijn met zorgen. Geniet van je eigen zwangerschap en betrek je ouders er op een leuke manier bij
Als dit zou gebeuren in onze familie zou ik denk ik meer bang zijn wat het voor mijn broer en zijn vriendin betekent om zo vroeg een baby te krijgen. Ik zou zeker niet het gevoel hebben dat 'alles mij wordt afgepakt door 2 onvoorzichtige pubers'. Want er wordt namelijk niets afgepakt... TS klinkt alsof haar broer en zijn vriendin dit expres gedaan hebben om haar een hak te zetten. Moet je eens nagaan, het gaat hier om een meisje van 15! die zwanger is... ik zou echt onwijs bang zijn als ik op 15 een kind zou krijgen. Misschien zie ik het anders omdat ik pas later zwanger ben geraakt na langdurige onvruchtbaarheid. Ik had het geweldig gevonden als mijn broer op dat moment ook een kindje had gekregen. Al had hij er op dat moment 10 gekregen, dat had mij echt niet van mijn bubbeltje (mijn roze wolk was door extreme misselijkheid bijna niet aanwezig) gekregen.
Mijn zus kwam erachter dat ze zwanger was nadat wij bekend hadden gemaakt dat er een broertje of zusje in aantoch was voor Lenn. Ze bleek wel verder te zijn dan ik (wel gepland, maar eigenlijk ook niet door vruchtbaarheidsproblemen; kijken of het raak mag zijn, maar geen behandelingen, alleen echos om een eisprong te vinden). En heb daar geen seconde van gebaald. We hebben samen de zwangerschap doorlopen. Ze is uiteindelijk ruim 3 weken eerder bevallen dan ik. En de aandacht is gewoon verdeeld hoor. Dus ik snap nog steeds het problem niet. Alsof ze het expres hebben gedaan om TS te pesten Tuurlijk mag ze van zich afschrijven, maar word dan niet kwaad als je reacties krijgt die niet in je straatje passen.
Dit zijn gewoon haar eerste emoties en die hoeven niet meteen eerlijk en positief te zijn, zeker als je er mee bezig bent en een.heel plaatje in je hoofd hebt hoe de komende tijd er uit zou gaan zien. Dan is dit even.schrikken, een stukje afscheid nemen van het ideaal plaatje in haar hoofd en aanpassen. Natuurlijk begrijpt ze wel alle punten die hier worden aangehaald, dit was gewoon bedoeld om even ongenuanceerd haar ei kwijt te kunnen en zal ze het straks anders ervaren
Dames, vergelijk het nou eens niet met hoe JIJ zou reageren. Elke situatie is anders toch? Zij is 22 (?) en heeft een jong broertje. Ik ben zelf 34 en mijn broer is 38. Toch iets volwassener en iets verder in het leven. Ik begrijp haar reactie wel. Het was haar eerste gevoel. Later schreef ze toch dat ze om haar broertje geeft? Dan zal ze echt wel helpen. Ik begrijp dat iedereen eerlijk is maar deze meid zit er niet op te wachten om afgezeken te worden. We zijn allemaal zwanger en gaan allemaal verschillend met emoties (en de hormonen) om. Toon iets meer begrip of reageer anders gewoon niet. Enne, je hoeft niet altijd 100% eerlijk te zijn of maar te zeggen wat je denkt.
Ik vind sommige mensen wel een beetje bot uit de hoek komen hoor. Ik mis hier en daar wat empathie. Tuurlijk kan het zijn dat je er anders over denkt en je hoeft niemand naar de mond te praten, maar je kunt je toch ook beseffen dat iedereen anders is (soms ff nadenken voor het typen). Ik kan me wel voorstellen dat TS baalt, je hebt een bepaald plaatje in je hoofd. Je denkt je ouders het 1e kleinkind 'te geven' en dan piept je jongere broertje ff tussendoor waarbij het ongepland is (en ze echt wel aan de jonge kan zijn). Beng, beeld in diggelen. @TS laat je humeur niet verpesten door mensen die er anders over denken of zich jou situatie niet kunnen indenken.Baal gewoon ff lekker, laat het bezinken. Ik ben ook niet de eerste en dacht ook van dan zal het allemaal wel minder bijzonder zijn voor mijn ouders, maar mijn moeder zei dat het toch anders voelt dat haar eigen dochter zwanger is. En wellicht kan je moeder nu bij jou wel meer genieten dan bij je broertje juist omdat ze zich bij jou minder zorgen maakt. Straks weer lekker genieten, succes!
Mee eens!! Gewoon even balen nu,boos zijn en "hup" weer verder genieten! Je moet maar denken dat jullie er goed voor staan en al volwassen genoeg zijn. Je moeder zal super trots op jullie zijn omdat jullie het zo goed voor mekaar hebben..dat is ook positieve "aandacht"
Ik denk (weet het niet zeker, anders typ ik dit hele stuk voor niks ) dat dit juist ook een rol speelt in de reactie van TS. Ik weet niet hoeveel jonger je broer was dan jij op het moment dat je zwanger was, maar toen ik op 22 jarige leeftijd zwanger was van mijn eerste was mijn zusje 17. Als zij op dat moment een zwangerschap aan had gekondigd, dan was ik denk ik ook even heel erg van de kaart geweest. Juist omdat ze zo jong is, en de zorgen om haar ook een rol spelen in wat ik voel! De herinnering van mijn ouders zou dan altijd zijn dat hun eerste kleinkind een ongewenst kindje was, en niet die gewenste baby waar we met zijn allen zo naar uitkeken. Tot nog toe stond zwangerschap bij TS haar familie in een postief daglicht, en de sfeer rondom het hele idee zwangerschap is ineens omgeslagen, juist omdat het bij haar broertje geen leuke gebeurtenis is, maar eerder iets negatiefs, met heel veel zware momenten voor de deur. Ik zou me ook bezwaard voelen om dan met mijn moeder nog gezellig over zwangerschapskwaaltjes te gaan kletsen, want daarachter zit altijd het idee dat het haar nu steeds herinnert aan iets veel belangrijkers en zorgwekkenders, namelijk de zorgenzwangerschap van het broertje en zijn vriendin. Zelfs voor mezelf, zou ik zoiets hebben van ik mag nu niet meer klagen want er speelt iets veel groters waar we ons op moeten richten. Dat niet iedereen deze achterliggende gedachtengang snapt, begrijp ik wel (kan ik alleen maar bewonderen want het is ook een beetje doemdenken). Hoe dan ook, ben ik ervan overtuigd dat TS er echt wel voor het jonge stelletje zal zijn, dat kun je ook niet anders als je twee zulke jonge mensen uit je familie in de problemen ziet. Ik denk dat zij zich net zo veel zorgen maakt als ieder ander. Maar dat het negatieve gevoel het rationele denken nu gewoon even tijdelijk overschaduwt. Aan TS, ik denk dat als de storm een beetje is gaan liggen, je moeder misschien ook juist wel blij zal zijn nog 'onbezorgd' met jouw zwangerschap bezig te kunnen zijn, juist omdat het bij jullie wel heel erg gewenst en gepland was. Ik denk dat het je familie eraan zal herinneren dat een zwangerschap niet alleen maar negatief en zorgen hoeft te zijn, dus ik zou mezelf niet op de achtergrond houden wat je eigen zwangerschap betreft. Gewoon blijven doen wat je altijd al deed, alleen nu ook een beetje extra aandacht en zorgen naar je broertje en zijn vriendin toe geven, want dat hebben ze hard nodig. Veel sterkte!
Wellicht ben ik iets positiever ingesteld, maar ik zou hier niet in blijven hangen. Samen met je schoonzusje zwanger zijn, hoe leuk is dat! Jou kindje krijgt straks een neefje/nichtje van zijn eigen leeftijd, hoe leuk voor neefjes/nichtjes om "samen" op te groeien. 15 jaar te jong? Misschien wel, alleen maar fijn dat jou ouders dan zo betrokken zijn bij de situatie van jou broer. Dit is soms wel heel anders. Heb het er gewoon met je moeder over, ik gok dat ze een hoop rot gevoelens bij je weg kan halen?!
oei wat een verschillende reacties allemaal! het nadeel is als je een topic opent je vaak negatieve reacties kan verwachten, mischien een leer voor de volgende keer. verder ik snap goed dat je baalt en van je af wilt schrijven maar ik denk dat dit even averechts voor je heeft gewerkt! niet alle mensen denken hetzelfde als jou en kunnen dan botte reacties geven. ik kan ook mijn mening gaan geven over wat ik van je verhaaltje vind maar ook ik zal je dan niet vrolijk maken ik denk ook heel anders dan jou erover.. maar ik heb er niks aan om je dat te vertellen. ik ken jou broertje en schoonzusje niet en jullie familie situatie. dus is voor mij en anderen heel lastig te beoordelen/meelevend te zijn als we maar een klein stukje van het verhaal weten. en dat is waar mensen op reageren nu op jou korte stukje. en dan komt het vaak anders over op mensen en dan komen er vaak botte reacties. mensen geven enkel reactie op jou woorden . die zien niet de persoon erachter en kennen niet de hele situatie. als ik enkel op jou geplaatste stukje zou moeten beoordelen/ reactie/mening geven dan zou ik ook zeggen meid kom op! even slikken/ even een teleurstelling . maar waarom van je afgepakt?? je stukje klinkt alsof je een jaloers bent en aandacht mist. het leek er even op dat je niet inzag hoe het voor je broertje en schoonzusje moet zijn? ja ze zijn mischien een beetje onverstandig geweest.. etc etc. maar meid ik kan dit makkelijk zeggen maar ik ken je niet in het echt en weet ook niet hoe je hele familiesituatie is etc. dit is enkel mijn mening op jou stukje. als ik je zou kennen en alles van je zou weten zou ik er mischien heel anders over denken. dus mijn tip, open geen topic meer over zon soort onderwerp. dan kunnen er vervelende reacties komen en daar zit je niet op te wachten. mensen kennen jou niet die baseren hun reactie enkel op jou woorden. ook mijn reactie is gebasseerd op enkel jou woorden. nogmaals ik snap dat je van je af wil schrijven en dat je er van baaal. mar probeer ook de goede en mooie kanten te zien, de situatie is helaas niet meer te veranderen. en meid onhoud goed alle reacties ook die van mij gelden enkel op jou hier geplaatste woorden niet op betrekking tot jouzelf.
Inderdaad, plaats ik een keer iets, krijg je zoiets. Alle dames die positieve reacties gaven; echt heel erg bedankt! Ik waardeer dit echt heel erg!! Vooral het verhaal van Luca , dat is precies hoe ik het voel. Verder mag er van mij een slotje op deze topic, want word niet vrolijker van sommige mensen die niet snappen dat ik ff baal en mijn eerste emoties kwijt wil.
trek je daar niks van aan! ik denk dat iedereen zoals jouw zal reageren hoor, vooral als je het nieuws nog maar net weet. de eerste shock. laat het even rusten, stort je hart uit, dat kan ook hier, daar heb je recht op ze heeft toch nooit gezegd dat ze haar broertje niet gaat helpen en weet ik veel wat allemaal! ook als je niet zwanger bent zal een normaal mens even kwaad en in schok zijn als je 15 jarig broertje of zusje zwanger zijn
Ik begrijp wel dat je baalt, misschien vooral dat ze verder is dan jij bent. Toevallig hoorden wij vorige week out of the blue dat mijn kleine zusje ook zwanger is, ongepland. Zij is ongeveer 6 weekjes nu. Ik vind het niet erg, eerder leef ik met haar mee want ik weet hoe zwaar het kan zijn (ik was 18 en zwanger). Als zij verder dan mij was had ik het misschien iets minder leuk gevonden. Advies wat ik je kan geven: wees er voor hen. Het is zo heftig wat er nu op ze afkomt op zo'n jonge leeftijd. Jij hebt je stabiliteit al gevonden, bent een stukje ouder, maar zij niet. Ik hoop dat je je eigen gevoelens op zij kan zetten en naar de positieve kanten kan kijken.