Hoe staat jullie partner er tegenover dat jullie aan kinderen willen beginnen?! Mijn vriend en ik zijn al acht jaar bij elkaar maar pas de laatste tijd hebben we het over kinderen. Mijn vriend heeft gestudeerd en heeft nu drie jaar een vaste baan. Dat neemt hij heel serieus maar als het aan hem ligt, zou hij volgens mij zo weer terug willen naar zijn studententijd. Naar de kroeg, veel tijd om te reizen enz. Hij is natuurlijk wel volwassener dan een paar jaar geleden. In het begin van onze relatie moest ik niet beginnen over samenwonen, want daar was hij echt niet aan toe. Maar toen hij is gaan werken, zijn we gaan samenwonen en dat gaat perfect. We zijn nu allebei 30 en ik ben helemaal klaar voor kinderen. Een jaar geleden begon ik er weleens over maar dat was meer met een geintje. Dan fantaseerde we hoe ons kind zou zijn (een spekkige, nerdy baby met een bril en veel krulhaar ). Maar echt serieus hadden we het er nooit over. Totdat mijn vriend zei dat hij er wel voor wilde gaan in de komende zomervakantie. Maar meer zei hij ook niet. Hij wilde sowieso eerst dat we allebei zouden stoppen met roken. Nu is ons dat al 5 weken gelukt. Ik ben al een hele tijd geleden gestopt met de pil en heb alweer heel lang een regelmatige cyclus. Dus vanaf dat ik gestopt was met de pil, deden we het met condoom. Eerst deed hij dat braaf maar in maart begon hij opeens met voor het zingen de kerk uit. En nu we allebei niet meer roken zijn we er gewoon helemaal voor gegaan! En eigenlijk zonder het er echt over te hebben. Het gebeurde gewoon! Dus ik heb wel tegen hem gezegd dat hij wel moet snappen dat het zomaar raak kan zijn! En dat snapt 'ie ook wel haha! Ik vroeg aan hem over waarom hij het er niet uitgebreid met mij over wil hebben en hij zegt dan dat hij graag vader wil worden maar soms ook een beetje bang is voor alle veranderingen. En dat hij zich er nu niks bij kan voorstellen en dat gevoel waarschijnlijk pas komt als ik zwanger ben. Gelukkig kan ik met hem over alles praten en is hij heel lief. Maar om een lang verhaal kort te maken (als dat nog lukt ): Is jullie partner ook zo nuchter of leeft hij juist nu al helemaal mee??!
Ik was al een hele poos toe aan een kindje. mijn vriend echter nog niet. tot 2x toe heeft hij gezegt dat we voor een kindje zouden gaan waarna hij terug krabbelde. achteraf ben ik blij hoor. want we zijn al jonge ouders maar had niet nog jongere ouders willen zijn als ik eerlijk ben. uiteindelijk werd bij mij de diagnose endometriose gesteld. en toen ineens had mijn vriend zoiets van we gaan ervoor. ik heb hem nog een paar keer gevraagd of hij het zeker wist want ik wilde niet dat hij nog eens terug krabbelde. maar hij was er klaar voor. echt bewust hebben we het er tijdens het zwanger worden niet over gehad. wel eens van: zou het nu raak zijn? deze keer gaat alles veel bewuster maar ja dat komt waarschijnlijk ook omdat we in de MMM zitten. veel succes met het maken van een kindje. voor een man duurt het gewoon wat langer voordat alles "echt" is. daarnaast hebben zij niet zon last van hun biologische klok geloof ik
Bij de eerste zwangerschap was mijn man ook heel nuchter hoor, wat dat betreft zijn mannen toch anders denk ik, ze kunnen er nog bijna geen voorstelling van maken en voelen ook verder niks zoals wij. Ik zei tegen mijn man nadat dat we terugkwamen van onze huwelijksreis en nu stop ik met de pil, hij keek eerst een beetje bedenkelijk maar vond het uiteindelijk prima en 3 maanden later was ik zwanger.
Mijn man was een hele poos niet klaar voor een kleintje van ons tweeen.. Hij heeft al 4 kinderen van zijn eerste vrouw en vond dat eigenlijk wel even genoeg. Ik heb wel vanaf het begin (nu 4,5 jr geleden) mijn wens uitgesproken.. Ben hier nog wel eens over begonnen, maar eindigde altijd in een 'nu niet'.. en twee mnd geleden liggen we knus op bed en ineens vraagt hij; hoever ben je met de pil? misschien moet je die maar eens aan de kant gaan leggen.. Wist echt even niet wat ik moest denken en heb meerdere keren gevraagd of hij serieus was.. hahahha Later heb ik hem gevraagd waarom hij er nu ineens mee kwam, en dan geeft hij aan er al een poos mee bezig te zijn.. Dus tja, echt mannen.. in dat hooffie gebeurd genoeg, maar dat delen.. hmm.. daar zijn ze niet zo goed in8) Maar ben blij met dit idee en ga er nu ook lekker voor! Ik ben er zeker meer zichtbaar mee bezig, maar ook in zijn hooffie gaat genoeg rond!
Toen mijn vriend groen licht gaf was ik helemaal in de wolken! Hij geeft aan dat hij wel nerveus is omdat het hebben van een kindje zo'n enorme verantwoordelijkheid met zich meedraagt. Verder vind ik dat hij er op een leuke en lieve manier mee bezig is. Hij kijkt op mijn banner hoever we zijn,na het "klussen" propt hij het dekbed onder mijn billen en houdt zelfs de tijd bij,hij vroeg iedere ochtend of ik al ongesteld was en toen ik ongesteld was geworden kreeg ik een dikke knuffel van hem! Voor een man vond ik het al heel wat!
mijn man is ook niet zon prater en heel erg nuchter... er is eigenlijk niet veel over gesproken maar hij heeft altijd geroepen dat hij voor zijn 30e pappa wil worden... nu is hij 29... 10 maanden geleden ben ik met de pil gestopt en dat vond ie prima... nu praten we er niet echt over... hij kan het zich ook nog niet echt voorstellen... wel vraagt ie af en toe wanneer ik ongesteld moet worden... en hoe mijn temperatuur is dus dat vind ik al heel wat... verder zullen we het wel zien als het eenmaal zo ver mag wezen... groetjes
Ik wilde eerder aan kinderen beginnen dan hij. Dus dat hebben we uitgesteld tot hij er ook klaar voor was. Op een avond afgelopen november vroeg hij ineens of ik het niet een goed idee zou vinden om in januari 2010 te stoppen met de pil. Ik was in de zevende hemel. We zitten nu in ronde vier. Maar het is niet zo dat hij er uitgebreid over praat ofzo, heb blijft tenslotte een man Ik heb wel twee keer gevraagd of hij echt serieus was, dat is hij zeker. Als we geklust hebben praat hij altijd even tegen mijn buik om zijn zwemmers aan te moedigen, hihi
haha leuke verhalen...hier was het eigenlijk precies anders om!!! mijn vriend wilde heel graag kinderen maar ik zelf zag dat niet zo zitten.wilde liever nog lekker op vakantie gaan en een nieuwe auto kopen!! maar toen mijn pil helemaal op was in april, toch besloten om te stoppen, mijn vriend in de 7e hemel! veel praat hij er niet over..hij zegt wel iedere keer van hallo....je kunt niet alles tegelijk!!!! ik wil namelijk evengoed een nieuwe auto en op vakantie!! hij gaat het een beetje van uit dat het heel snel raak zal zijn...dat ben ik toch al beetje uit zijn hoofd aan het praten! want het kan natuurlijk ook heel lang duren!1
Wat leuk om al zoveel verschillende reacties te krijgen! En grappig om te lezen dat er dus ook mannen zijn die er als eerste over beginnen. En lief om te lezen hoe sommige mannen er mee bezig zijn. Ik had vanmorgen een jurkje aan en ik vroeg mij af of ik er niet zwanger in leek omdat het zo'n zwangerschapsmodel was. Mijn vriend vond van niet. Toen stopte ik er een kussen onder en vroeg het nog een keer haha. En het zag er best echt uit. Toen zag ik wel dat 'ie heel lief en een beetje ontroerd keek. Heel schattig haha! Maar gaan jullie partners nu weleens stappen, met vrienden wat drinken of zoiets? En zijn ze bang dat ze dat niet meer kunnen straks? Ik zeg dan tegen hem dat het misschien de eerste maanden voorkomt maar dat hij best nog kan gaan stappen met vrienden. Alleen dan is het gewoon niet meer kansloos drinken en om 5:00 thuiskomen. Maar ik denk dat je dat ook niet meer doet als je eenmaal vader bent. Ik moet zeggen dat ik nog niet eens moeder ben maar al wel een beetje in die rol zit. Tenminste, ik ben niet meer van het heftige stappen en veel drinken. Geef mij maar af en toe een goed feestje en dan hoef ik echt niet veel te drinken!
haha wij gingen eerst ook nooit op stap, maar nu de laatste keren gaan we idd wel op stap! we hebben allebei zo iets van nu kan het nog!! en drinken doe ik dn zeker wel..dadelijk kan ik lang genoeg niet meer drinken!!!
Mijn man is al wat ouder en heeft al kinderen, dus dat stappen doen we eigenlijk nooit.. Genieten wel zo nu en dan van een terrasje of gezellig wijntje bij vrienden Geniet er nu ook nog even van, want zoals Sas al zegt; straks lang genoeg niet
mijn man heef mij over de streep getrokken...maar achteraf vond hij het heel moeilijk en hebben we echt een ***tijd gehad! maar zo langzaam aan begint hij te ontdooien en spreekt hij zelfs al over nummer 2...(tis al gepland: zie mijn banner)
Wij hebben het er eigenlijk altijd al over gehad, sinds het begin van onze relatie. We wilden jong kinderen, maar wel met een stabiele basis (vast inkomen, vaste woning) Dit hebben we inmiddels, en eigenlijk meteen gestopt met de pil. Vriendlief leeft erg mee moet ik zeggen,wat ik als zeer prettig ervaar. We gaat alletwee voor een kindje..en niet ik alleen! Had overigens afgelopen week een discussie met een vriendin van me, ze gaf aan dat een kindje betekent dat je veel opgeeft in je leven en je vrijheid verliest. Daar kijk ik toch heel anders tegenaan, vond ik zo'n stomme opmerking. Maar goed, denk dat mijn leven er ook wel anders uit ziet. Ben niet meer van ht stappen e.d. zij wel. Maar ook daarin ieder zijn mening
Mijn vriend gaat meestal 1 avond per week met vrienden naar een stamkroeg een biertje drinken. Maar dan is ie vaak rond 1 uur, half 2 weer thuis. Zoals ik er nu over denk hoeft dat straks niet per se te veranderen. Je moet denk ik ieder ook je eigen dingen houden.
ja je moet wel je eigen ding doen maar vind dat ook zo'n domme opmerking: dat je je toekomst opgeeft! je veranderd hem alleen en in mijn geval is dat alleen maar positief geweest
Twee jaar geleden had ik opeens nog een periode dat ik, na het een paar jaar niet meer te hebben gedaan, veel ging stappen. Waren denk ik mijn laatste wilde haren . Ik merk nu dat ik er gewoon niet meer zoveel aan vind om veel te drinken en de volgende twee dagen last te hebben van een kater (want hoe ouder je wordt, hoe langer een kater duurt haha!). Merk wel dat mijn vriend er ook steeds meer zo over denkt. Met wat vrienden op een terras zitten of bij iemand thuis wat drinken en spelletjes spelen vinden we nu vaak veel leuker! Alleen doet hij dat wat vaker dan ik. Maar zoals Mamaloe ook al zei, moet je wel ieder je eigen ding houden!
Mijn vriend ging vandaag ineens op mijn buik liggen met zijn hoofd, net als of hij aan het luisteren was. Ik zeg tegen hem; Wat doe je schat? Zegt ie: Denk je dat ons kindje er al inzit? Hahahaha! Was echt heel lief! Hij is er zeker klaar voor, en we willen het allebei graag! Maar ik vertel meestal niet wanneer mijn vruchtbare dagen zijn, dan is het net alsof het 'moet'.
Ik heb vanaf het begin van onze relatie duidelijk gemaakt dat ik jong kinderen wilde, hij vond dat geen probleem (hij is 10 jaar ouder, en ook wel toe aan kinderen). Toen we eenmaal samen woonden, hebben we het er een paar maanden over gehad, ik was er klaar voor (achteraf gezien nog niet, maar dat terzijde), en hij vond dat eerst alles perfect moest zijn. We hebben het er veel over gehad, en toen werd wel duidelijk dat niet alles perfect kan zijn. Toen hebben we samen besloten (in de auto) dat we er voor zouden gaan. Dat was afgelopen december/januari. De eerste ronde bleef hij heel nuchter, maar dat begint nu beetje te veranderen. Hij weet ongeveer wanneer mijn vruchtbare dagen zijn, en vind het dan ook leuk om te zeggen, van goh, misschien groeit ons kindje nu wel in jouw buikje. Moet ik altijd wel om lachen
bij ons was het ook mijn man die al langer een kindje wilde maar ik wilde graag nog een aantal dingen doen en dat hebben we nu allemaal gedaan dus toen in maart mijn pil op was dacht ik nu wil ik er wel voor gaan nou mijn mannetje was helemaal in de wolken en ik ook vind het allemaal super spannend het ging wel steeds meer kriebbelen de laatste tijd want om ons heen werden er een hoop baby's geboren en toen had ik wel zoiets van dat wil ik eigenlijk ook wel