Hallo meiden, De titel zegt misschien al heel veel en geeft direct mijn onzekerheid weer; laat ik kort zeggen dat ik voor deze zwangerschap een miskraam heb gehad hiervoor bij 8 weken en een paar dagen. Daarbij namen de symptomen (die heviger waren dan deze zwangerschap) drastisch af. Daarbij kwam gewoon een onderbuik gevoel dat het mis was... helaas was dat het ook, te zien op de echo. Ik hoor hier vaak meiden zeggen dat je je geen zorgen moet maken tot je steken voelt of bloedverlies hebt maar helaas gaat dit niet altijd op. Bij mij kwam dat pas 3 weken na het zien van de echo. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat iedereen zich continue zorgen moet maken: juist niet graag! Ik denk dat ik daarom nu op zoek ben naar wat gedeelde ervaringen. Volgens mij is het vrij normaal dat je rond de 10 tot 12 weken minder voelt. Klopt dat? Wie had dit ook? Altijd wanneer ik in mijn omgeving vraag naar ervaringen merk ik dat mensen nog maar weinig weten van hun zwangerschapsperiode. Bij mij begon het afnemen van symptomen rond 10 weken (Gelukkig hebben we op de eerste echo bij 10.3 dit keer wel een mooi kloppend hartje gezien en wat been actie haha) Nu zit ik ongeveer op 11 weken en 3 dagen en mijn zin in seks komt terug, mijn borsten doen bijna helemaal geen pijn meer en zijn íets slapper Daarnaast heb ik niet het gevoel meer zo opgeblazen te zijn. Zou dat kunnen komen doordat je darmen minder geprikkeld zijn of bijvoorbeeld doordat je lichaam meer gewent is aan de hormonen? Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik eigenlijk alleen echt wat gevoelt heb in week 9: toen deden mijn borsten pijn, brak de pukkel plaag uit, was ik het meest vermoeid en was ik zelfs af en toe benauwd en duizelig. Misschien was dit destijds mijn piek...Ik ben verder dankbaar voor het feit dat het zo makkelijk lijkt te gaan maar gezien mijn eerste ervaring met zwanger zijn maakt het me gewoon soms een tikje onzeker. Nou, een heel lang verhaal is het geworden. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
week 10 is ongeveer je piek qua hormonen daarna neemt het af. Bij iedereen anders natuurlijk. De een bij 9 weken de ander bij 12. Soms is je lichaam even gewent aan de situatie nu en komt over 3 dagen alles terug. Zo ervaar ik het in ieder geval. met ups en downs. bij week tien namen de pijnlijke borsten af maar de misselijkheid bleef. nu 13 weken, geen misselijkheid maar diarree 😈 gelukkig heb je het hartje gezien. dat scheelt al zo veel. Dus zoals wat bijna iedereen gaat zeggen; maak je niet druk. je lichaam wet en en de hormonen nemen af 😉 mocht je echt twijfelen kan je altijd de verloskundige bellen!
Klopt! Ik had hiervoor met 6 weken een miskraam. Die begon ook met afnemende symptomen. Nu had ik dat ongeveer na 10 weken, zoals jij dus. Maakte me ontzettend druk. Maar na 3 weken kreeg ik andere symptomen: misselijkheid! Hoppa! En zo maakt het eigenlijk de hele zwangerschap plaats voor wat anders is mijn ervaring.
Ik was na week 6 megabmssekijk met overgeven en rond 11,5 week was dat een stuk minder...alleen nog als ik sochtends te lang wacht met eten...maar over het algemeen voel ik me beter vanaf week 11..en inmiddels ook al de termijn echo gehad daarna...het is idd normaal dat de kwaaltjes wat afnemen.. Maar het kan me voorstellen dat je je weleens zorgen naakt wegens je eerdere mk..
Bedankt voor jullie reacties, stelt me toch wat gerust. Het is niet alsof ik er 24-7 over nadenk of mee zit maar ik vind het fijn om het toch even van me af te schrijven. Dus bedankt meiden ! De twijfel is niet zo erg dat ik de verloskundige wil bellen, heb niet echt het gevoel dat het mis is (zoals ik toen wel echt sterk had) Zolang ik dat niet heb wil ik me inhouden, want anders zou ik iedere dag wel even naar binnen willen gluren hihi
In week 6 tot 7 vreselijk moe. Week 8 helemaal niks aan het handje..en dacht ook hmm dat kan niet goed zijn. Maar op de echo was alles prima. Week 9 tot 10 weer extreem moe en misselijk. Nu week 11..niet echt misselijk meer maar nog wel heel moe. Bij mij wisselt het dus best wel en soms denk ik ook van shit...zit dit wel goed maar weet je...als het niet goed zit dan kan niemand daar meer wat aan doen. Niet dat ik niet verdrietig zou zijn hoor, in tegendeel...ik zou er kapot van zijn maar dit is wel mn houvast om me niet onnodig zorgen te maken