Ik lig me hier vreselijk te frustreren.... Ik ben ziek (de laatste tijd wel erg vaak) en kan dan eigenlijk niets meer. Dus ook niet voor mijn dochter zorgen. Vandaag is papa dus in charge.... Hij is nu gaan fietsen met haar. Op mijn verzoek omdat ik vind dat ze toch een paar uur lekker heeft buiten kunnen spelen vooral nu het nog zulk mooi weer is. Hij laat haar rustig de hele dag binnen en kijkt zelf tv. Nu heeft ze al een extra vestje aan omdat het binnen wat fris was (nu de zon schijnt is het al niet fris meer maar ik ben dan de enige die eraan denkt het uit te doen). En nu heeft hij haar ook haar hele dikke winterjas aangedaan. (die hadden we vorige winter bij -10 aan en nu is het +17). Had hij haar ook haar capuchon van haar vest EN die van haar jas over haar hoofd gedaan. Het waait zegt ie dan.... AAAHHHH Wat moet ik hier nou mee? Mijn moeder heeft haar vanmorgen op bed gelegd met te weinig kleding aan, dus ze werd koud wakker..ik zei nog; laat maar aan, die slaapzak is niet echt warm... Zijn wij moeders dan de enige die constant in de gaten houden of ons kind wel de juiste temp heeft?! En die netjes de mouwen van de rompers omlaagtrekken onder de truitjes omdat ze omhoogkruipen als je het truitje aantrekt?? en etc etc etc... En hoe laat je dat los??? Van al deze frustratie wordt je niet echt sneller beter heh...
Vervelend voor je dat je ziek bent... Maar: kinderen kunnen wel wat hebben, hoor! Je man bedoelt het allemaal hartstikke goed dus probeer hem juist eens te complimenteren in plaats van alleen kritiek op zijn doen en laten te geven. Mannen zijn nou eenmaal wat makkelijker aangelegd, maar daar is niks mis mee. Integendeel: wij vrouwen kunnen daar best wat van leren! (Mijzelf ook meegerekend ) Sterkte!
Ik vind het ook nog steeds heel moeilijk. Mijn man kijkt ook nergens naar. Kom ik net thuis kind lekker aan het spelen in de tuin man aan het klussen in de tuin. so far so good. Tot ik bij mijn mannetje kom (net twee) ruik ik poep ga ik hem verschonen helemaal onder de uitslag dus hij had al even een poepbroek. (ik kan daar echt verdietig van worden) Dus ik aan manlief gevraagd goh volgens mij loopt ie al even in een poepbroek. Antwoord: tja ik heb aan hem gevraagd of ie poep had maar hij zei nee dus........ Net twee he. Ik vraag het me af en toe ook af. Strekte en beterschap heb helaas geen tips. groetjes kim
Met moeder worden is mijn perfectionisme en controlefreak pas echt uit de kast gekomen. Zo moeilijk om complimenten te geven als je de dingen die hij niet goed doet zo belangrijk vind om te corrigeren. Terwijl je wel gelijk hebt Eefje...We kunnen veel van ze leren. Ik ben regelmatig stinkend jaloers over hoe makkelijk hij het allemaal maar doet en lekker zn eigen gang gaat. En ja Kim...ik word er vaak ook erg verdrietig van. Loslaten is echt iets voor gevorderden. En ik dacht heel naief dat ik best al een eind op weg was...
Ik heb het ook moeten leren, hoor... En ben wat dat betreft nog steeds niet uitgeleerd Je moet maar in je hoofd houden dat je dochter zich waarschijnlijk prima vermaakt met haar vader samen! Alweer wat opgeknapt?
Voel me beter maar lig nog op bed. Straks wel eruit als dl wakkerwordt want oma had weer andere dingen te doen haha Ze heeft het geweldig gehad gister met papa. Lekker gefietst, glijbanen, kinderboerderij etc. En achteraf (altijd heh) was die jas goed geweest want ze had het alsnog fris. Nu was ze ook niet lekker want ze kreeg savonds voor het eerst echt koorts. Gelukkig is die nu weer gezakt. Komt gewoon omdat je nutteloos in bed ziek ligt te wezen dat je je zo druk maakt om dat soort dingen. Bedankt in ieder geval dat ik het even van me af kon schrijven. Ook dat helpt!