Help. We hebben nu al de peuterpuberteit denk ik, en kind is net pas n dreumes.. Ze is heel erg voor in dr ontwikkeling, zeeeer ondernemend: lopen met 11 mnd, alles willen, gefrusteerd zijn en kwaad als t dan niet lukt, en vanallerlei woordjes zeggen.. En zelf NEE zeggen zit er ook al in. Maar ze is toch nog steeds 13 mnd. En ze wil zo veel en ze doet zoveel.... maar snapt zo weinig.. Het is een bijzonder ondernemende tante en erg voor op alles Ik was laatst er verbaasd toen ze al begon met NEEEE.. ik dacht, dat hoort pas over een jaar ofzo..schrik Nou, die van mij is 13mnd en zegt dus NEE. Ze weet precies watr ze wilt. Om zelf ook niet de hele dag te lopen nee-en, probeer ik vooral de afleiding en het positieve te benadrukken. Goed zo dit, goed zo dat, en boos kijken en NEE, wegzetten en waar mogelijk beperken in de box, als ze doet wat echt niet mag. Het gaat wel redelijk, maar ze probeert echt zoveel uit. Lachend naar mij dingen doen ze niet mag! Aan de snoertjes zitten, de hond en de poes wurgen-ontharen-fijnknijpen, door de deur, overal op klimmen, lades open, gevaarlijk doen... Ze is gisteren en vandaag al 2x keihard op dr bolletje gevallen omdat ze zo onstuimig is en alle kanten op vliegt, overal op klimt... en dan hebben we nog t meest kindvriendelijke (leeg) huis, wat mogelijk is... Ik ben twee en ik zeg nee? Nou die van mij is 13 maanden en zegt dus 'nee'. Ik heb echt geen idee wat te doen als ze iets doet wat niet mag, of haar zin niet krijgt en ze wordt echt KWAAD! Rood aanlopen, krijsen, echt hysterisch (NEP-)huilen.... Gevoel zegt meeleven, maar ook ze stelt zich aan om dr zin te krijgen. Probeer t soms te negeren maar weet zelf nog niet echt de balans tussen negeren en meevoelen... Het is een baby die net doet alsof ze 2 is ofzo.. Waarschijnlijk hoort t pas in t peuter-topic, maar wat doen jullie als je kindje helemaal over de rooie gaat als je iets afpakt of ze haar zin niet krijgt?- En hoe leer je nou ´NEE´ gewoon consequent volhouden maar? (de komende 17 jaar, haha)... Liefs Ma2Be
Wow zo vaak bekeken maar nog geen antwoord. Of zouden we de enige zijn met zulke monstertjes? Nou hier mijn antwoord Mijn dochtertje is 11 maanden en ook zij begint er lekker vroeg mee. Volgens het CB is het enige wat je kunt doen idd consequent nee blijven zeggen. Dit kan heel erg vermoeiend zijn maar uiteindelijk word je er wel voor beloond Ik heb van een medeforummer een hele goede tip gekregen. Het is een boek en het heet Peuterpubertijd van José Sagasser. Hier staat van alles in over het gedrag van je baby/peuter en hele handige tips en oplossingen. Ik heb deze dan ook meteen besteld! Als je op bol.com kijkt kun je op het inkijkexemplaar klikken zodat je je een idee kunt vormen over hoe het boek eruit ziet en wat de inhoud er van is. Heel handig! Misschien iets voor jou? Succes hoor! groetjes Jessy
Ik heb ook zo'n monstertje. Hij was altijd al een kindje met een eigen willetje, maar sinds een tijdje is het echt erg. Als ik hem optil en nee zeg om iets, dan trekt hij gerust aan mijn haar en slaat in mijn gezicht. Ik zet hem dan neer in een hoekje, maar oplossen doet het dat niet, want hij doet het gewoon weer. Weet ook niet zo goed wat ik er mee aan moet.
het is normaal, rond een jaar gaan ze je lekker uittesten. Sascha is ook een driftkikker, echt heel leuk maar ik moet zeggen dat ze sinds een weekje weer steeds beter gaat luisteren, zonder een heel drama ervan te maken. je zal er even doorheen moeten en consequent blijven
trouwens dat lachend dingen doen die niet mogen doet ze nog steeds, dat heeft ze zo'n schijnheilige grijns op haar gezichtje. of als ik ergens iets van zeg doet ze net of ze iets anders wilde doen/pakken en dan met handjes in de lucht met een uitdrukking van "ik doe niks" dan moet ik echt mijn best doen om serieus te kijken, want het is eigenlijk zo grappig. kleine duivels
Schoentjes/laarsjes kopen en heeeerlijk mee naar buiten nemen (ook als t niet zo lekker weer is. Werkt hier heel goed!(mijn ouders hebben een boerderij, ben daar nu bijna elke dag wel te vinden. Mevrouwtje hier vermaakt zich daar wel). En voor de rest, inderdaad zo doorgaan als je al doet. Vooral heel positief de dingen benoemen die goed gaan en als ze iets doet wat niet mag; een alternatief aanbieden. Enne..t wordt straks vast makkelijker (houd ik mezelf ook maar voor).
als je iets wil pakken van haar dat ze niet mag ruilen met iets van haar speeltje of iets youame was/is ook zo ondernemend en hier volgen dan ook vaak driftbuien in huis enz hier zat ze dan ook al vanaf haar 1e op de trap 1 minutje want er was echt geen land te bezeilen met der
Die van mij is bijna 10 maanden en ze begint al....ze schudt nee (woord kent ze nog niet) en is boos als ze iets niet mag, ook begint ze te slaan ....pfffff. Verder wel een schatje hoor!
ons mannetje is er ook vroeg bij weet precies wat ie wel en niet wil. wij hebben hulp van een pedagoog i.v.m erstig hoofd bonken, van de pedagoog heb ik nu ook geleerd niet continu nee nee nee te zeggen, maar op deze mannier: nee, jelle dat mag niet want dat is van heit (papa) (b.v d.v.d speler) jelle zegt nu heite en blijft er nu meestal vanaf al moeten we het nog wel redelijk vaak zeggen. ook daarna iets anders aanbieden, zijn eigen speel goed ik moet zeggen dat het begint te werken, wel goed strak blijven
Eva heeft het ook wel, maar ik vindt juist dat ze echt heel veel (bijna alles) wat we zeggen snapt! Dus ik leg uit waarom iets niet mag en zeg dat ze wat anders moet gaan doen en dat doet ze dan ook. Als ze echt vervelend gaat doen, is het meestal een vraag om aandacht, of is ze erg moe. Meestal speelt ze namelijk zelf, met soms wat aanmoedigende woorden van ons . Als ze echt moe is of gewoon wat hangerig is zegt ze ook bij alles nee en wordt dan snel boos en hysterisch als iets niet lukt. Ik blijf dan gewoon rustig en vraag of ik even moet helpen . Dan help ik even mee en daarna mag ze het weer zelf doen. Als ze zo hysterisch blijft doen ga ik even lekker met haar knuffelen en zet haar dan ergens anders neer. Of ik ga iets doen waarbij ze me kan helpen.
Hai Dank voor de tips, er zitten er wel een paar goeie tussen. Heb in ieder gaval het boekje eens besteld, van het inkijk exemplaar kreeg ik wel een goede indruk.. Er stond ook dat bij pittige ondernemende kindjes de peuterpuberteit dus wat heftiger kan zijn. Nou in die categorie valt ze wel hihi. Ben erg benieuwd! Groetjes
dit is nog geen peuterpuberteit hoor. Mijn dochter is van dezelfde categorie. Ze hebben net door dat ze zelf een willetje hebben en proberen dat natuurlijk de hele dag uit! Mijn dochter liep ook met 11 maand, volgens mij is het een raar gezicht dat ik met zo'n hummeltje lopend (zij loopt, ik loop) door het winkelcentrum ga, maar schreeuwend in de kinderwagen of op de arm vind ik nog erger. Ach ik probeer een beetje creatief te zijn en vind mijn weg er wel in. Ik kan er wel erg van genieten
Ik probeer overigens ook de spanningsbogen op de dag vrij kort te houden. Spelen meestal maar een half uurtje, dan even naar boven. Ga ik iets nuttigs doen en kan zij in een andere omgeving spelen. Dan eten of naar buiten. Ze slaapt momenteel veel, dat scheelt wel hoor! Ik probeer ook veel teutmomentjes te doen, even een boekje lezen, lekker kroelen, liedjes zingen enz. Of de muziek lekker hard en dansen. Zo probeer ik haar zoveel mogelijk uitdaging te bieden en ik merk dat er minder momenten zijn waarin ze grensverleggend bezig wil gaan. Ik ga sowieso elke dag 2 keer naar buiten. Al lopen we naar de hoek van de straat en terug, ze vermaakt zich echt wel, er is zoveel te zien buiten!
Vooral erg consequent blijven... Je hebt misschien het idee dat ze het nog niet snappen of dar het niet werkt, maar dat heeft alles te maken met de fase van de ontwikkeling. Je kindje heeft nu nog geen innerlijk besef van dingen die niet mogen, een stemmetje van binnen dat zegt: Nee, dit mag niet want... Ze weten wel dat het niet mag, maar zijn zich nog niet bewust van de reden, (omdat het gevaarlijk is, omdat het anderen stoort, omdat dingen anders kapot gaan). Daarvoor moeten ze iets ouder zijn EN voldoende hebben gehoord waarom dingen niet mogen. Consequent blijven helpt dus zeker, dus volhouden, hoe moeilijk ook! En wat Guppie zegt: korte activiteiten aanbieden. Spanningsboog kort houden en dat werkt het beste door ook nog eens van ruimte te wisselen. Stel dat je kind heftig geobsedeerd wordt door een voorwerp in de woonkamer, dan is het dus heel handig om te zeggen: OK, we gaan even dit doen boven. Je laat je kind alvast de gang op lopen en legt zelf het bewuste voorwerp even weg op zo'n plek dat je kleintje het als het beneden komt niet direct weer ziet. Kun je met een frisse start weer beneden leuke dingen doen... als je dan in de kamer blijft, blijft je kind focussen op het voorwerp dat je weglegt of verbiedt, Krijg je van die scenes van, (die je uiteraard ook niet voortdurend uit de weg moet gaan, je kind moet ook leren dat het simpelweg naar jou moet luisteren).