Ik lees regelmatig mee op dit forum en heb vooral in het begin van mijn zwangerschap regelmatig gepost. Helaas is mijn zwangerschap tot nu toe niet echt voorspoedig verlopen. Ik heb al vanaf het begin last van bi, nu inmiddels zo erg dat ik bijna geen stap meer kan verzetten. Ik ben mijn hele zwangerschap ook extreem misselijk en heb daarvoor ook een aantal keer in het ziekenhuis gelegen. Als klap op de vuurpijl begonnen 2 weken geleden, bij 30 weken, de weeen. Ik herkende ze helemaal niet als zodanig maar meer als extreme rugpijn. Aan de ctg bleek dat ik al behoorlijk 'bezig' te zijn. in 1 uurtje ging ik van niets naar 2 cm ontsluiting. Ik heb 1,5 week aan de weeenremmers gelegen en ben nu gelukkig weer thuis. Het voelt zo dubbel! Aan de ene kant ben ik echt mijn tijd uit aan het zitten (of liggen, ivm bedrust) en kan het mij niet snel genoeg gaan. Aan de andere kant wil ik nog zo genieten van alle intieme momentjes tussen mij en mijn kleine meid. Van mijn dikke buik en van de kleine trapjes in mijn buik! Ik ben het zoooo zat en ik wil nog zooo veel genieten! Ik ben bang dat ik na de bevalling het gevoel heb dat ik niet bewust heb genoten van deze bijzondere tijd. Klinkt misschien allemaal een beetje dramatisch, zullen de hormonen ook wel zijn, hihi, maar ik baal er zo van dat mijn zwangerschap vanaf het begin eigenlijk alleen maar stressen is geweest
Jeetje Anna, wat vervelend voor je. Ik herken je gevoel wel een beetje. Ik ben vorige week ook opgenomen geweet ivm hoge bloeddruk en moet de rest van mijn zwangerschap ook letterlijk uitzitten op de bank. Ook ik had me iets anders voorgesteld bij het zwanger zijn. Ik zou zeggen probeer toch nog zoveel mogelijk te genieten van je zwangerschap en voel je niet bezwaard om er soms ook helemaal door te zitten. Uiteindelijk gaat het er toch om dat je straks je kindje vast kunt houden. Ik hoop dat je al die vervelende kwalen dan ook weer snel vergeten bent!
Mijn verhaal is zowat hetzelfde als de jouwe. Alleen ben ik met 28 weken bevallen. Vond het genieten soms heel moeilijk worden. Maar toen ik haar in m'n armen had was ik alles weer vergeten. Suc6 met de laatste loodjes...
Hey Anne, Ik herken je verhaal. Ik heb zelf een neurologische afwijking waar ik me steeds zorgen over loop te maken (en ook al 2 keer voor opgenomen ben geweest), ook last van bi., een rugblessure (misschien zelfs hernia) op 2 verschillende plekken die enorm gingen opspelen, ook die voorweeën gehad (heb ik ook nog steeds, ben de afgelopen 3 weken zeker 2-4 keer per week op de verloskamer geweest voor controles ed.) en de hele zwangerschap ziek en misselijk geweest. Ik ben na 4 maanden zwangerschap dan ook al moeten stoppen met werken. Het is heel moeilijk genieten zo, ik persoonlijk heb totaal niet genoten van mijn zwangerschap, en doe dat nog steeds niet. Sterker nog, ik ben blij als het voorbij is. Het klinkt misschien grof, maar zo ervaar ik het nu eenmaal. Ik ben dol op de kleine meid daarbinnen, en ik vind het prachtig om haar te voelen bewegen, maar verder heb ik niks anders dan ellende gehad, niet te spreken over de bevalling die komen gaat (die bijna volledig gepland is van te voren ivm. mijn neurologisch "defect"). Het is zonde dat je moeilijk kan genieten, maar accepteer het en zoals je zelf al aangeeft: geniet vooral van de mooie momentjes! Heel veel sterkte! Joeja
Hoi Anne Wat vreselijk vervelend voor je. Ben je al eens bij een ostepaat geweest voor je bekkeninstabiliteit? Die mensen kunnen echt wonderen verrichten!!! Geloof me! Een vriendin van mij kon ook letterlijk niks meer. Nadat ze bij de osteopaat geweest was, liep ze vrolijk mijn huis weer binnen, echt waar! Wie niet waagt, wie niet wint?! veel succes!
bedankt meiden, gelukkig ben ik niet de enige die niet op een roze wolkje leeft! @Norway: nee, ik heb wel fysiotherapie, maar door de weeen moet ik nu bedrust houden, maar misschien is het iets voor als ik er na de zwangerschap nog last van heb, ik ga het zeker in gedachten houden!
jeetje wat balen zeg ik snap het ook wel in deze tijd zou je lekker rond moeten lopen je buik showen en dat gaat nu niet. gelukkig krijg je er iets heel moois voor terug waar je straks lekker trots mee mag zijn. succes nog met de laatste loodjes
Nou meid, ik vind dat je er best af en toe een een beetje de balen van mag hebben hoor! Ik wens je veel succes met alle laatste loodjes. En alles wat je nu misschien niet kunt genieten krijg je straks dubbel en dwars terug als de kleine er is!
hoi anna jeetje meid zo is het inderdaad toch ook niet leuk zwanger zijn, helaas is inderdaad de roze wolk vaak ver te zoeken en worden de zwangerschappen en zelfs kraamtijd neergezet als het ultieme genieten en die grote roze wolk maar niets is minder waar als je zulke last heb van bi en ook nog aan de weeenremmers moet en ook nog plat moet liggen is je zwangerschap geen roze wolk en het beste is om ook toe te geven aan dat gevoel je mag je best rot voelen en het zelfs zat zijn makkelijk en leuk is anders wat je wel kan doen en je ongetwijfeld al zult doen is lekker met je buik spelen, masseren en verhalen vertellen aan je meissie dat worden dan jou mooie momenten van je zwangerschap hoop dat je in elk geval na je bevalling wél op die roze wolk kan gaan zitten en dat je dan op en top kan genieten van je prachtige meissie voor nu kan ik je alleen sterkte toewense met de laatste loodjes want die kunnen zwaar wegen groetjes nathalie
Heel veel sterkte ermee, inderdaad is het niet leuk om een complicatie te hebben. Toch geloof ik wel dat bijna iedereen er wel eentje heeft (in meerdere of mindere mate). Zelf zit ik dus met m'n diabetes en bloeddruk. Maar wonder boven wonder verliep alles zo soepeltjes met beide, dat ik volop van m'n rose wolk heb kunnen genieten. Tot twee weken geleden. Toen bleek 1. de baby te klein. 2. baby in stuit. Gelukkig is de baby inmiddels gedraaid en wel bijgegroeid tot bijna vijf pond, dus daarover geen zorgen meer. Maar nu willen ze de bevalling binnenkort opwekken, en het blijkt dat er nog helemaal geen rijping van de baarmoedermond is. Dus ik ben er zo nerveus onder: ik heb het idee dat het zó tegen de natuur ingaat om iets op te wekken wat nog niet rijp is! Maar het moet toch, voor de diabetes, dat is veiliger, zegt men... Dus ik loop hier nu echt alle dagen te stressen, om de dag moeten we naar het ziekenhuis om de conditie van de baby te checken. Gelukkig is dat nog steeds goed, maar ik word echt gek van die verschillende gynaecologen. De één zegt dit, twee dagen later zegt de ander weer dát! Weer twee dagen later zie je weer een ander gezicht en die heeft wéér een andere visie. Ik word er zo onrustig van, dat ik absoluut niet meer kan genieten van m'n laatste dagen. Ik had er zoveel voor over als al die onrust er niet was, dat kan ik niemand uitleggen... Het bederft helaas m'n laatste weken. Niet lichamelijk, want ik voel me supergoed, maar wel geestelijk. M'n roze wolk is meestal ver te zoeken... Gelukkig wacht aan het eind wel ons kindje, waarvan we hopen dat het goed gezond mag zijn. Maar dat gestress is ook voor de baby niet goed. Bah. Kon ik maar gewoon zonder stress de laatste dagen/weken afwachten, en niet gedwongen worden om de bevalling te moeten inleiden terwijl m'n lichaam er nog niet klaar voor is.
Hoi meid, ik herken je verhaal en begrijp het zo goed... Ik was bijna 3 jaar geleden zwanger van mn 2e kindje. Bij 19 weken ben ik opgenomen met een verstreken baarmoedermond en weeen. Ik heb vanaf 19weken tot bijna 35 weken in het ziekenhuis gelegen met een dreigende vroeggeboorte. Verschrikkelijk,je wilt graag het beste voor je kindje...dat die zo lang mogelijk blijft zitten maar je bent het op een gegeven moment zo zat! Het is een heel dubbel gevoel. Maar geloof me..een vroeggeboorte wil je niet meemaken...mijn dochter is op 32 weken geboren,mijn 1e zoontje op ruim 34 weken maar ze hebben zo een moeilijke start...ook dat je je kindje achter moet laten en zelf naar huis gaat doet zoveel pijn. Mijn 3e kindje(zoontje Rowan) is helaas op 22 weken al geboren en overleden.... Op dit moment ben ik 17 weken zwanger van mn 4e kindje en ook nu moet ik omdat een cerclage heb erg rustig aan doen. Ik ben blij meid dat je het zover hebt gebracht in je zwangerschap maar hoop dat je nog een paar weekjes wacht met bevallen en dat de komende weken niet al te lang duren voor je en je toch nog een beetje kunt genieten ondanks alles. Heel veel sterkte de komende tijd.
ik kan me je gevoel goed voorstellen! Ook ik hebniet kunnen genieten van het laatste deel van mijn zwangerschap, simpelweg omdat die er niet was! Ik ben namelijk bevallem met 31 weken en 5 dagen. Ik voelde me echt beroofd van een bijzindere tijd; had nog niet eens verlof gehad en heb dus ook het gevoel dat ik niet heb kunnen genieten van mijn zwanegrschap, want ik dacht steeds: als ik eenmaal verlof heb, dan ga ik echt genieten.. Dat is er dus niet van gekomen.. Daarna 4,5 week heen en weer sjeesen naar het ziekenhuis en je zorgen maken.. Nu is Thomas al weer ruim 4 weken thuis en kan ik van hem genieten. De nachtvoeding breken me alleen op; omdat hij zo klein is zal die nachtvoeding er ook nog wel wat langer inblijven dan bij de meeste a-terme geboren baby''s... Probeer toch te genieten en probeer elke dag als een kans te zien voor je kindje dat ie zich weer verder heeft ontwikkeld. Want als ie dat buiten jouw buik moet doen is het best pittig voor zo'n kleintje...