Ik loop nu al 4 weken te hannessen met bloedverlies, buikpijn, rugpijn. Allemaal tegelijk maar ook los van elkaar. Ondertussen ben ik elke week wel 2 keer in het ziekenhuis geweest. In eerste instantie voor verder onderzoek naar het bloedverlies. Ik blijk een eroserende baarmoedermond te hebben met een paar plekjes die waarschijnlijk telkens opnieuw open springen bij het minste of geringste. Het bloedverlies houdt telkens een aantal dagen aan. Mijn baarmoedermond is 3 keer opgemeten om te zien of de pijnen e.d. wat doen. De laatste keer was afgelopen dinsdag. De meting variëerd van 3,7 en 4,0. Prima in orde. Uitstrijkje en kweken waren helemaal goed. Placenta is in orde en ligt achter. Afgelopen vrijdag de VK weer gebeld omdat ik weer een nieuwe bloeding had en buikpijn. Ik hoefde niet te komen omdat de klachten niet veranderen. Nu is het bloedverlies weer gestopt en voel ik me weer wat energieker. Ik heb het advies gekregen rustig aan te doen. Rugpijn is wel aanwezig sinds het weekend. Ik vind het lastig het los te laten en te bepalen wanneer ik wel/niet moet bellen. Vandaag heb ik dus weer erge rugpijn (kan ook mijn bekken zijn omdat ik dit vanaf het begin in vlagen heb), maar ik wil het anderzijds ook loslaten. Vrijdag heb ik weer controle gelukkig, maar het blijft zo onzeker en genieten is er niet echt bij. Bij alles wat ik voel wil ik kijken of het niks doet met mijn baarmoedermond en zien of baby het goed doet. Ze beweegt heel erg veel gelukkig. De VK zei vorige keer ook al, voor 24 weken doen we niks. Dus ja, het heeft ook geen zin om daar dagelijks op de stoep te staan lijkt me. En bovendien wordt ik paranoïde van alles wat ik voel. Ik wilde gewoon even van me afschrijven. Misschien herkent iemand het of heeft iemand wat geruststellende woorden/tips. Mijn eigen gemoedstoestand wisselt heel erg. Soms dwing ik mezelf te genieten en te bedenken dat ik dit al 4 weken heb en mijn kindje zit er gewoon nog steeds. Maar ik moet eerlijk bekennen dat me dit niet makkelijk afgaat hoor.. Lieve groetjes Dani
Och wat naar voor je. Ik ben bang dat ik geen tips heb, wel herkenning. Mijn zoontje is te vroeg geboren en daarom heb ik nu een verhoogde kans op weer een vroeggeboorte. Mijn zwangerschap gaat nu in principe goed, maar de zenuwen beginnen nu wel toe te slaan. Bij elk pijntje of dingetje ben ik bang dat het misgaat. En dan t dilemma, wel of niet bellen. Je bent bang een hormonale aanstelster te zijn, maar weet ook dat er wel redenen zijn om aan de bel te trekken... Dan toch nog tips: gewoon blijven bellen als je twijfelt.. In het ergste geval vinden ze je vervelend.. Dat is dan vette pech voor hun! En als ze zeggen 'rustiger aan doen' dan zou ik dat ook maar doen. En als je t moeilijk vind om te bepalen wat je dan wel of niet moet doen zou ik vragen of ze je het willen 'voorschrijven'. Ik weet niet of je werkt, maar wellicht minder gaan werken? Het is moeilijk, maar alles voor de baby! Veel sterkte
Bah, zo is genieten van je zwangerschap wel heel moeilijk lijkt me... Ik heb verder helemaal geen tips, maar ik hoop dat je meisje lekker beweeglijk blijft en daarmee aangeeft dat het in elk geval goed met haar gaat. Mocht dat afnemen, moet je zéker bellen naar de VK he! Voor de rest: sterkte met alle klachten...
Hoi mammievansammie, Bedankt voor je bericht. Wat voor klachten had jij bij je vorige zwangerschap? Ik werk helemaal niet meer op advies van de gynaecoloog. Verder doe ik weinig. Veel liggen en af en toe op de koffie bij mijn ouders. Ik ben ook wat rillerig vandaag en heb wat darmkrampen. Misschien heerst er een griepje. Als de rugpijn aanhoudt ga ik weer bellen. Gelukkig overleggen ze alles met de gyn.
Nou bij mijn zoontje had ik eigenlijk helemaal geen klachten. Plotseling kreeg ik heel erge rugpijn (alsof er een bankschroef om geklemd zat). Toen dat bleef aanhouden VK gebeld en doorgestuurd naar ZH. Daar bleek ik al 1 cm ontsluiting te hebben en een bmm van minder dan 1 cm. Dus heel anders dan bij jou hoor, die bmm van jou klinkt prima En toen ik later terugdacht bleek ook wel dat ik al langer een drukkend gevoel op mijn bekkenbodem voelde, wat een volledig ingedaalde baby bleek te zijn. Waar ik nu wel last van heb is dat ik alles wat ik voel, ik me bezorgd over maak. Ik voel nu ook een beetje zo'n drukkend gevoel, en dan raak ik superbezorgd dat deze babe ook al ingedaald is. Vandaag in ZH bleek dat helemaal niet. Zou het kunnen dat jij nu ook super gespitst bent op je lichaamssignalen? Niet dat dat erg zou zijn hoor, want je moet ook goed naar je lichaam luisteren, maar t kan ook je hoofd op hol brengen
Heel vervelend om thoren! Zo is het niet echt genieten. Je zou eventueel nog naar een chiropractor voor je rig of fysiotherapeut of bekkentherapeut kunnen gaan voor de eventuele bekkenpijn en tips. Ik ben zelf heel blij dat ik naar de bekkentherapeut ben gegaan. Sterkte meid, je kunt het en je meisje ook!
Bedankt voor jullie lieve reacties meiden. Ik liep bij de fysio wegens lage rugklachten bij 12 weken al. Nu durf ik niet meer..omdat ik bang ben dat het teveel wordt. Mammavansammie: ik heb nu dus ook rugpijn. Beetje zeurend. Komt dat overeen met jouw rugpijn destijds? Ik heb btw al vanaf begin zwangerschap veel buikpijn. Ik denk dat ik zo toch maar ga bellen. Maarja, ze kunnen niks met 23 weken. Gatver wat voel ik me ***
Ik ben ook zo'n zelfkweller he.. Zit ik net een verhaal te lezen over iemand met gebroken vliezen bij 20 weken. En een verhaal van iemand die bloedverliea had en daardoor zwakke vliezen.. Dan denk ik...bellen!!misschien heb ik dat ook?? Daar wordt ik dus moe van. Maar god wat ben ik dankbaar dat ze er nog is mijn lieve meisje.
Ik zou niet teveel lezen hoor, daar maak je je gek mee! En ook niet vergelijken met mij, rugpijn komt zo veel voor dus omdat ik ook rugpijn had wil bij jou niet zeggen dat jij ook een vroeggeboorte zal krijgen. Hup, pc uit en afleiding zoeken!
Dani je moet jezelf verbieden dingen te googlen en je moet bijv. al helemaal niet bij het vlinderforum gaan kijken want je maakt je er alleen maar gekker en verdrietig er van.... Ik deed het ook want ik had ook af en toe bloedverlies en veel harde buiken. Ik heb haast niet genoten van de zwangerschap wat achteraf gezien dood en dood zonde is.... Maar ja achteraf gezien is het makkelijk praten natuurlijk. Maar bel als je het niet vertrouwd. Dan denken ze maar dat je een zeurpiet bent... Who cares! Ze worden ervoor betaald hoor (en behoorlijk goed ook)
Luister naar je gevoel meid. Niks van een ander aantrekken. Daarna zien ze je toch niet weer en dan ben jij wat gerust gestelder. Ook niet schuldig om gaan voelen. Het is al moeilijk zat voor je al die bezorgdheid.
Ik heb net even flink gejankt en het vlinderforum weggeklikt Van mezelf mag ik daar niet meer kijken. De rugpijn kijk ik nog eventjes aan lig nu met een kruik op de bank. Ik ptobeer me eraan vast te houden dat mijn bloedverlies in ieder geval niet vanuit de bm zelf komt maar van mijn bmm.
Nou dat klinkt prima. Hoe staat je man hierin trouwens? Kan hij je een beetje geruststellen of van die lekker rationele mannendingen zeggen? En idd niet op t vlinderforum kijken hoor, daar schiet je echt helemaal niets mee op, alleen dat jij je rot voelt
Mijn man is van het uberpositieve en nuchtere kaliber. Hij heeft er alle vertrouwen in. Ene kant heerlijk omdat het mij meer in balans legt. Aan de andere kant "het is niet altijd zo simpel als hij denkt". Mijn rug is echt irritant..tis net alsof het er af en toe inschiet.
Ik heb gebeld. Had vandaag nog geen bloed gezien maar had net weer wat bruinverlies. In combinatie met de zeurderige rugpijn toch even gebeld. Ik moet het even aankijken. Paracetamol nemen en zien of het erger wordt. Zucht..ik ben zo bang..
Och meis toch... wie heb je vandaag gebeld? De gyn of de vk? Als je je eigen echt zo'n zorgen blijft maken, had ik echt een echo gevraagd (wel in het ziekenhuis), al is t maar voor je eigen gevoel. Ik heb nu al te veel gezien dat een vk erg makkelijk kan zijn naar de zwangere toe. Als hier mijn gevoel niet goed zat en ik belde kon ik altijd gelijk langs komen. En geloof me dat was echt vaak. Maar ze zeiden bij mij in t ziekenhuis ook altijd, liever een paar keer te vaak langs komen dan 1x te weinig. En dat was maar goed ook... Ik hoop dat t allemaal mee valt voor je meis, en echt gewoon lekker blijven bellen, hebben ze er last van dan hadden ze maar n andere baan moeten zoeken
Ik heb de vk gebeld maar bij mij werken ze in het ziekenhuis. In mijn geval wordt alles bij twijfel met gyn overlegd. Ik mag altijd komen bij onzekerheid. Ben ook al erg vaak geweest.
Meiden, ik ben me even aan het inlezen. Weten jullie hoe het volgende in zijn werk gaat? Ze vertelden me in mijn streekziekenhuis dat ze bij 24 weken wat kunnen doen. Maar het lijkt mij dat ze er in een streekIekenhuis de faciliteiten niet hebben toch? Op 40min rijden hebben ze een academisch ziekenhuis die een ic voor babies heeft. Is het dan standaard beleid dat je daar naartoe gaat indien nodig? Vrijdag moet ik naar de gyn en ik ga sowieso aangeven dat dit is wat er gaat gebeuren indien nodig. Ik blijf positief maar wil wel weten van hoe en wat. En geen onzin van we kunnen helemaal niks.
Wat een zorgen voor je meid! In een streekziekenhuis vangen ze baby´s vanaf 32 weken zwangerschap op. Als je voor die tijd gaat bevallen, dan moet dat in een academisch ziekenhuis. Daar vangen ze actief op vanaf 24 weken zwangerschap. En ja, als je voor de 32 weken dreigt te bevallen, dan wordt je standaard naar het dichtstbijzijnde academisch ziekenhuis gebracht, dat is protocol. Sterkte met alle stress die je hebt. Probeer het weleen klein beetje in te perken, stress is ook niet goed voor je meisje. Ze beweegt lekker en laat je weten dat ze het goed doet! Bloed vanuit je bmm heeft geen invloed op de kwaliteit van je vliezen, dus dat kun je loslaten. Rugpijn kan vanuit je bekken komen en die kans is vele malen groter dan dat dit weeën zijn. In een zwangerschap gebeurd er heel veel in je lichaam en de meeste dingen die je voelt zijn heel normaal. Helaas zijn er dames bij wie gewone rugpijn wel weeën bleken te zijn, of gewoon wat druk van onder een volledig ingedaalde baby. Maar dit zijn echt uitzonderingen!!! Je kunt eventueel hulp vragen bij de vk of gyn om met iemand over je zorgen te praten. Stel dit duurt nog tot 40 weken dan heb je daarna wellicht een grotere kans op een post partum depressie en dat wil je ook niet! Knuffel