Meis, heel goed van je. Je doet en hebt gedaan wat je kon, het is nu idd aan je moeder om er wat mee te doen. Wat je moeder verder met haar leven doet is NIET jouw verantwoordelijkheid, maar ik begrijp dat de last ontzettend zwaar is voor jou. Verder vind ik het verwerpelijk hoe sommigen hier denken over een depressie in de zin van "schop onder de kont" en "zelfmedelijden hebben". Mensen die een zware klinische depressie hebben, of zoals in het geval van Tweety's moeder, chronisch depressief zijn, zijn ERNSTIG ZIEK. Een depressie is een zeer ernstige ziekte, net zoals kanker of hartfalen om maar wat te noemen. Je gaat tegen iemand die kanker heeft en zich rot voelt toch ook niet zeggen dat hij zwelgt in zelfmedelijden?! Waarom is het dan wel acceptabel om dat tegen iemand te zeggen die klinisch depressief is? Verschrikkelijk kortzichtig, dom en harteloos vind ik dat. Natuurlijk, afhankelijk van de aard van het beestje, zal de één meer gemotiveerd moeten worden dan de ander om in therapie te gaan in een poging om beter te worden. Echter, het lijkt mij dat iemand die depressief is meer gebaat is bij onvoorwaardelijke steun, begeleiding en hulp en niet zozeer een "schop onder de kont". Zoals Nikita al zei, dat kan net de laatste druppel zijn voor iemand die depressief is en toch al niet zo'n geweldig goed zelfbeeld heeft.
Hier ben ik het mee eens,net zoals je zegt over kanker en hartfalen.depressie zie je vaak niet aan de buitenkant.
yukl weet wat wij eraan doen. Dus ik kan me niet voorstellen dat dit ermee bedoelt word. Maar ik heb de ouders gemeld dat het overgemaakt moet worden ( naar hun zeggen zal dit vandaag met spoed gedaan worden ) en vrijdag hebben wij een rechtszaak vanwege het salaris van mijn man. Dus ik denk dat we er alles aan doen wat we kunnen.
@ Nikki88: wat worden mijn woorden toch heerlijk verdraaid, of onvolledig aangehaald. Over dom gesproken.
Iemand met hartfalen met als hobby spinning kan ook beter niet teveel inspanning leveren, zo is het voor iemand die zwaar depressief is beter om niet achter de computer te kruipen en de hele dag geestesdodende spelletjes te spelen. Vraag is of niet goed is dat internet is afgesloten. Ik vind van wel. Het ene probleem is de financiële toestand die opgelost moet worden, ander probleem is de psychische toestand waaraan wat gedaan moet worden. Twee opzichzelf staande problemen die elk een eigen oplossing moeten krijgen. Geen twee vliegen in één klap dus.
Je hoeft je niet aangesproken te voelen hoor, ik verwees naar een aantal opmerkingen in het algemeen en niet specifiek naar die van jou. Wat ik wilde aangeven met mijn eerdere post is dat een depressie vaak wordt onderschat door diegenen die er zelf geen ervaring mee hebben danwel er simpelweg geen verstand van hebben. Helaas heeft een kennis van mij een aantal weken geleden nog een zelfmoordpoging gedaan, het was ook nu een bepaalde opmerking van een onwetend iemand die haar op dat moment net over het randje dreef. Gelukkig heeft ze het gehaald, maar het was kantje boord. Kijk, iemand die zó depressief is en dus toch al meestel een ernstig negatief zelfbeeld heeft, gaat zich echt niet beter voelen door ook nog eens keer als "zwakkeling" door de omgeving te worden aangesproken, zo help iemand alleen maar verder de afgrond in. Zo iemand heeft juist niet-aflatende liefdevolle steun nodig uit haar omgeving......en ja, intensieve deskundige hulp.
Kinderachtige reactie zeg. (die laatste zin.) Nikki88,goede post en ik ben het met je eens. Alsof een schop onder de kont zin heeft. En de reacties over zelfmedelijden vind ik ook raar. Ik heb soms ook wel eens medelijden met mezelf,dan raap ik me weer bij elkaar en ga verder. Met een depressie werkt zoiets niet. Dan moet je echt hulp krijgen en medicijnen en met enig geluk kom je er dan uit.
Natuurlijk niet, daar zijn we het allemaal wel over eens. Daar gaat het ook niet om, de (ziekelijke) internetbehoefte van TS haar moeder lijkt mij hier een symptoom van haar ziekte en die moet dus behandeld worden.
Ja, das wat ik ook bedoel! Natuurlijk is het hoofddoel dat de depressie behandeld wordt. De vraag is of het verstandig is om nu direct de laatste strohalm van deze mevrouw af te nemen...
Oh my gosh wat wordt alles heeeerlijk verdraaid! Maar, vooral internet niet afnemen hoor, want dat is haar enige contact met de buitenwereld duh...
Nee inderdaad, je internet is tegenwoordig een recht. Je moet ook voor alle overheidsinstanties tegenwoordig internet gebruiken.
Ik zou toch kijken of er in je stad een vorm van OGGZ bestaat. Je kunt beter preventief hulpverlening laten starten dan achteraf. OGGZ / bemoeizorg gaat naar mensen die geen hulp willen maar dit wel nodig zijn.
Dat is een goeie, of anders kijken of er een Vangnet en Advies (GGD) in de buurt zit of een meldpunt zorg en overlast (in dit geval dus zorg) een melding maken en dan wordt er ook een bezoekje gebracht aan je moeder. Deze kunnen je moeder motiveren voor verdere hulpverlening!
Poeh hee, ik hoop echt, echt heel erg dat iemand niet zo respectloos over jou praat wanneer je in een dikke vette depressie zit... Babsie: Goede tips!
DK sorry maar nu zeg je iets want mij irriteerd, jij snapt het echt niet he wat de andere zeggen, ik ga ook niet verder met je in discussie, maar ik hoop voor jou dat je nooit in deze situatie zelf of in je directe omgeving mee zal maken, want geloof me jij zal jouzelf dan goed tegen komen. En dk als je je irriteerd wat andere zeggen dan hou jou mening voor je, of lees het topic is helemaal ipv alleen de dingen oppikken die je alleen maar wilt onthouden. verder ga ik er niet op in. ze is nu iig aan de medicatie en ik zal eens kijken of zoiets bestaat in de gemeente zoals eerder beschreven, dames bedankt voor jullie reacties.
ik ben opgegroeid met een moeder en haar psychische ziektebeelden. Je wil niet weten wat ik en mijn zussen al geprobeerd hebben...even heel helder...als een volwassen mens niets wilt...gebeurd er ook niets...tenzij er een gevaar voor zichzelf of hun omgeving vormt en dan gaat het veelal om 1a2 dgn opname in een psych huis of de paaz afd. zodra de patient aangeeft weg te willen is er niemand die ze tegen kan houden, zo is de wet! het is vechten tegen de bierkaai....crisisdienst is er echt alleen voor als het eigenlijk niet meer echt nodig is is onze ervaring. tis geen pretje om een depresief (of ander psych ziektebeeld) in je nabije omgeving te hebben, het vreet energie en je weet dat het (meestal) weer terug komt...veel geduld en sterkte gewenst met je moeder...tis nie makkelijk meid!
Dit is dus ook precies mijn ervaring met mijn moeder. Crisishulp kan vrij weinig doen. Als ze weg willen moeten ze ze laten gaan. Mijn moeder was wel degelijk een gevaar voor zichzelf en iedereen in de omgeving kon praten en doen wat ze wouden, maar dat helpt echt niet. Ze zullen zelf in moeten zien dat hun daden op dat moment niet goed zijn. Gelukkig is mijn moeder dat gelukt. Nog altijd is ze depressief, maar wel gelukkig. Ze heeft ook een leven naast haar depressie weten te creeeren. Maar op het ergste moment had ik als dochter toch echt het gevoel soms dat ze beter haar woorden waar kon maken en voor de trein kon springen. Ze sleurde iedereen mee, mijn zussen en ik en mijn opa en oma hadden geen leven meer. En dat allemaal omdat zij zo graag niet wou leven..... Geloof me, als je dit niet van dichtbij hebt meegemaakt heb je heeeel makkelijk praten. Depressies maakt levens kapot. En belast vele mensen met de zorg van een depressief persoon. De zorg die diegene eigenlijk niet wilt maar zo wanhopig om vraagt op de verkeerde manieren. Het is erg moeilijk uit te leggen, maar de depressie van mijn moeder heeft voor altijd een stempel op mijn leven gedrukt. Onze band zal nooooit meer hetzelfde worden helaas. Ik kan niet meer een echte band met haar opbouwen. We gaan supergoed met elkaar om maar voor mijn gevoel zit er een muur die niet meer af te breken is. Ik zal haar nooit meer te dicht bij laten komen. Puur uit zelfbescherming. Echt, een depressie is geen aanstellerij of medeleiden zoeken. Het is echt een verschikkelijke ziekte.