Zaaddonor wel of niet? Ik zit mij dit gewoon af te vragen (ben pas lid op dit forum) hoe jullie hier tegenover staan. Zou jou man/vriend zaaddonor mogen zijn? Zou je dat nu al goed vinden of pas als jullie kinderwens compleet is? Hoe sta je tegenover zaaddonatie in het algemeen? groetjes Amber
Zaaddonatie vind ik prima en als mijn man zou overwegen te doneren zou ik absoluut achter hem staan. Althans, als het anoniem is. Ik zie het niet zo zitten dat er over een jaar of 16 een aantal half broertjes of zusjes van onze kinderen ons leven komen binnenwandelen. Erg egoïstisch, maar dat lijkt me gewoon helemaal niet leuk... Zaadonatie vind ik nogmaals een heel goed ''iets'' voor zowel BAM moeders als stellen van welke geaardheid dan ook.
Ik vind zaaddonors prima, mits het niet van mijn man is. Op de 1 of andere manier ben ik heel hebberig over zijn zaad HAHAHA.. Ook zou ik niet 1 keer overwegen zaad te gebruiken van een andere man als mijn mannie onvruchtbaar zou zijn. Kinderen van een andere man, daar gruwel ik van... als je een normale relatie hebt met iemand dan. Wacht nu ben ik aan het rijmen volgens mij... anyway.. Ikzelf zou wél op prijs stellen als er een zaaddonor beschikbaar zou zijn als ik een kinderwens had, maar geen vaste relatie. Dus zaaddonatie prima, maar niet van mijn man want zijn zaad is van MMIIJJJ Kinderen uit een eerdere relatie zou echter geen probleem zijn, maar kinderen van een onbekende zomaar, daar zou ik wel moeite mee hebben.
Nee ik zie het ook niet zitten als mijn partner zou doneren. Nee..... Ik heb er eigenlijk geen logische reden voor, puur gevoelsmatig
Absoluut niet. Misschien egoïstisch, maar ik zou er niet tegen kunnen dat er kindjes op de wereld rondlopen die van hem zijn.
Heel moeilijk.... We hebben het zelf bijna nodig gehad...dus weet hoe het aan de andere kant is.... maar kan je eigenlijk geen antwoord geven. Mijn man zijn zaad is heel slecht, dus hij zou sowieso niet in aanmerking komen denk ik Elmo
@elmo: gelukkig is het toch nog gelukt! Maar nu heb ik een nieuwsgierig vraagje, totaal niet oordelend bedoeld, maar stel het was niet gelukt, waren jullie dan echt voor een zaaddonor gegaan? Zou hij en jijzelf het niet raar vinden een kind te hebben dat in principe niet zijn genen draagt maar wel die van jou?
Hier hebben we dus heel wat uren over zitten bomen...we waren er nog niet uit... Wel hebben we ervaren dat je na een aantal maanden/jaren er anders tegenaan gaat kijken, alsof je aan het idee moet wennen. We hadden het heel moeilijk gevonden.. Daarom zeg ik ook altijd: Je kan pas iets over zo'n beslissing zeggen als je er zelf voor staat.
Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk! Ik denk nu, en je hebt gelijk als je zegt dat je pas kan oordelen erover als je ook echt voor die keuze komt te staan, dat ik het niet zou kunnen. Qua mijn gevoel... mijn vriend geen bloedverwante kinderen, ik ook niet denk ik dan, want hij is de enigste met wie ik kinderen zou willen. Wél zou ik graag adopteren (nog steeds hoor, als we bewust een 2de gaan nemen denk ik nu nog steeds dat ik graag wil adopteren), maar dat is dan weer iets totaal anders. Ik ben iig. blij voor jullie dat het toch gelukt is! Bedankt voor je antwoord
ik zou er absoluut geen problemen mee hebben zolang het niet op de natuurlijke manier gebeurd maar ik heb er geen probleme mee om dat vieze kwakie in een potje af te geven hoor. ik heb ook altijd geroepen stel dat ik niet spontaan kinderen kon kijgen en ik zou ivf nodige hebben en er blijven naderhand eitjes over ik deze af zou staan inplaats van weggooien. gelukkig heb ik spontaan kindjes kunnen krijgen en dit gun ik elk ander. als het zaad van me vriend niet goed zou zijn had ik ook een donor gezocht en hadden dan alsnog samen kindjes kunnen krijgen. de ouders zijn de geen die het kind baren en opvoeden en vind het totaal niet van belang waar het eitje/zaadje vandaan komt en zal ze zeker niet zien als mijn kinderen of half broertjes/zusjes van mijn kids
Ik zou het niet willen. Maar dat is gebaseerd op het feit dat het bij ons niet wilt lukken. De zaadkwaliteit van mijn partner is hardstikke goed. Ik zou het gevoel hebben dat hij misschien dan toch ergens kroost heeft rondwandelen, maar niet met mij. klinkt misschien ego hoor, maar zo voel ik het nu! Wellicht kom ik er ooit nog op terug, en denk ik er anders over, als we samen een mooi kindje mogen krijgen. Maar voor nu een dikke nee. Groetjes, Elvira
Ik ben het eens met wat lovewinnie zegt. De ouders zijn degenen die het kindje opvoeden en bij wie het zijn thuis heeft. Stel dat mijn vriend een kindje zou hebben uit een eerdere relatie, en de moeder zou buiten beeld zijn in het leven van het kindje, dan kon het kindje bij mij een warme surrogaatmams vinden met even veel liefde als voor een eigen kind. Hetzelfde geld voor adoptiekindjes. Maar wat mij dan moeilijk lijkt.. stel je neemt het zaad van een andere man, en het eitje van jezelf. Later ga je toch familietrekjes terugzien in het kindje, en dat zullen dan niet die van je man zijn .. dat lijkt me heel erg moeilijk. Ik kan me trouwens wel voorstellen dat mensen deze keuze maken. En misschien is het, wat ook al eerder gezegd is, ook wennen aan het idee. Het is iig. niet iets wat je zomaar even beslist. Echter als ik een vrouwelijke partner zou hebben gehad (het had gekund) dan zou ik met plezier een zaaddonor gaan uitzoeken hihihihi... Dat ligt dan toch weer nèt iets anders in mijn optiek.
n,ee ik zou er echt niet mee kunnen leven echt erg van mij maar ik zou niet kunnen leven met de gedachte dat er nog kinderen van mijn man rondlopen.
Het lijkt me helemaal niks het idee dat er nog andere kindjes van mijn vriend rondlopen. Maar aan de andere kant zou ik denk ik wel graag gebruik maken van donorzaad als het bij ons niet natuurlijk was gelukt. Niet helemaal eerlijk denk ik. Maar volgens mij mag anoniem zaad doneren tegenwoordig niet meer, dus dat maakt het nog een stapje moeilijker. Heb je 18 jaar later ineens een kind voor de deur staan.
Even iets uit de wereld helpen hoor: Ik heb een dochter van een spermadonor en ik ben er totaaaaaaaal niet mee bezig... het is mij dochter! Ook ben ik niet bezig met trekjes die misschien van een ander zijn omdat ik het zo niet ervaar... Ze is mijn dochter! En ik denk als je samen een kind hebt waarvan het zaad van een ander is je er ook niet zo bij stil staat... Over het anoniem donorschap.. Als een kind de donor wil ontmoeten, zal er eerst met de donor overlegd worden of hij dat wel wil.. Dus er staat maar zo geen kind van 18 voor de deur... En ook geen bus vol
Goed zeg, dat jij bepaalde vooroordelen kan weerleggen! Zou mooi zijn als je dochter gauw grote zus wordt!
tzou inderdaad heel mooi zijn als ze dat snel zou worden... Zeker ook omdat toen ik haar vroeg een verlanglijstje te maken en wat erop moest staan zei ze parmantig: een zusje! snif....
Ach.....wat lief! Weet je wel zeker dat ze het heel graag wilt! Kan je trouwens dezelfde donor gebruiken van je dochter? Of hoeft dat van jou niet eens per se?
Ik heb hier geen keus in, want de donorbank van toen is gesloten... Ik moest eerst zelf op zoek naar een donor maar dat was aan mij niet besteed geloof ik.... Toen via een ziekenhuis een donor gekregen... En dus niet dezelfde donorvader... Maar dat maakt me ook eigenlijk niet uit omdat ik het kind ook als mijn kind zie.... Alleen als het kind zelf contact zou willen, krijg ik misschien met de donor persoonlijk te maken... En ja ze wil heeeel graag...! Khoop alleen dat als het een jongentje wordt ze dit ook leuk vindt en ik hoop dat ik haar een broertje/zusje geven kan...
Onwijs veel succes meid! Wij weten ook niet of Ruben ooit grote broer zal worden....we hebben het nou eenmaal niet allemaal voor het kiezen he Elmo