Ik ken deze gevoelens zo goed!! ik wil het zo graag dat het zo zeer doet als iemand anders verteld zwanger te zijn! wat jij hebt met je broertje hebben wij met zwager en schoonzus. zij plannen wanneer ze willen dat het kindje geboren moet worden. de eerste moest dus in juli of augustus geboren worden. en het is gelukt in juli het tweede kindje moest in mei of september geboren worden en wat denk je is geboren in mei! ik wordt daar zo boos van! al wordt ons kindje met kerst sinterklaas of pinksteren geboren als we maar een kindje krijgen!! en dan zegt mijn zwager ook nog tegen mijn man. ik moet elke avond oppassen en de kinderen liggen pas om 19.00 op bed. ik heb geen tijd meer voor mezelf. dat kind huilt zo snachts we leggen haar mooi in de badkamer blabla enz. dus alleen maar klagen terwijl ze weten hoe graag wij kinderen willen. we hebben momenteel wat minder contact omdat wij het moeilijk vinden om al die klaagzangen aan te horen.
Zulke mensen weten niet hoe kwetsend en moeilijk voor je is. Ze hebben gewoon geen idee hoeveel impact het heeft als je je zo'n moeite moet doen om zwanger te worden. Mijn ouders hebben zelf bijna 7 jaar in de mmm gezeten om zwanger te raken en toch snappen ze me niet. Daar heb ik denk ik nog het meeste moeilijk mee.
Dat snap ik dan helemaal niet! Als ze weten wat voor pijn het veroorzaakt, dan moeten ze zich toch kunnen inleven? Hele vage familie heb je. Veel sterkte nogmaals.
Jij bent niet egoistisch, zij zijn egoistisch. Zij kunnen zich niet inleven in een ander en denken alleen aan zichzelf. Je ouders zijn blijkbaar zomaar vergeten dat zijzelf moeilijk zwanger zijn geworden en negeren jouw gevoelens. Egoisme. Je broer ook. Ongelukjes? Hoe egoistisch kun je zijn. Probeer die ongelukjes dan te voorkomen. Maar ze denken klaarblijkelijk niet aan de gevolgen, maar alleen aan zichzelf en sex zonder voorbehoedsmiddelen blijkbaar. Dus wie is/zijn hier nou egoistisch? Juist. Je ouders en je broertje. Jij niet. Er schrijft hier ook iemand net "dat is echt onwetendheid". Hoezo onwetendheid als haar ouders ook in de MMM hebben gezeten en dus wel moeten weten hoe het voelt? Jij wilt graag zwanger worden. Broer niet, maar die doet niks om het te voorkomen en heeft het over "ongelukjes". Dat doet terecht pijn. Temeer omdat jij niets liever wilt dan zo'n "ongelukje". Dat "ongelukje" zou voor jou een "gelukje" betekenen! Probeer het een plekje te geven. En realiseer je dat het niet aan jou ligt. Jij bent een mens. En hebt ook gevoelens. Die mag je best uiten. Hoop dat jij ook gauw zwanger mag zijn!
UHHH ik heb ook in de MMM gezeten maar denk niet telkens na over wat ik zeg tegen andere. dus BE Happy even zelf ook niet oordelen
Sorry queenmeisje maar kan je wat duidelijk zijn? Begrijp niet helemaal wat je zegt. Maar ik laat ze lekker doen, mijn ouders ook. Ze weten wel hoe ik erover denk.
Weet je ik dacht er ook goed aan te doen aan fam te vertellen dat we de mmm in moesten omdat een brusje niet lukt (ws zal dat nooit meer lukken omdat ik ws in de overgang zit) omdat ik dacht dat ik dan steun kon verwachten en mijn verhaal kwijt kon.. Maar ik krijg steeds vaker daar spijtgevoelens over dat ik die keuze gemaakt heb. Mijn zus heeft 5 kinderen (bewuste keus) en klaagt ook altijd hoe duur het leven is met een gezin van 7:x toen ik vertelde dat ik een onregelmatige cyclus had vertelde ze doodleuk "ohh dat had ik ook de ene keer 18 dagen en de andere keer 21, zo lastig moesten gewoon oppassen dat ik niet weer zwanger werd":x HALLO!!!!!!!!!! ik wou dat het bij mij zo ging! Mijn andere zus heeft 4 kinderen reageerde ( op het nieuws van vervroegde overgang): Oh dan ben je er met je 50ste mooi vanaf Oftewel begrip hoef ik van mijn zussen niet te verwachten. De enigste die meeleeft is mijn broer. Van diegene waarvan je het minst verwacht krijg je de steun.
Ik heb dat niet met familieleden, maar wel met zwangere MMM-ers. Als er weer eentje een 'motivatieverhaal' komt posten in dit subforum. 'Na jaaaaaren ben ik eindelijk zwanger geraakt, dus het kan echt!!'. Ja, hehe, dat het kán weten we allemaal. Het is de onzekerheid of het ook gebéúrt die het zo slopend maakt. Ik zie altijd tig vrouwen heel positief reageren en zeggen dat zulke verhalen hen inderdaad moed geven, maar ik ervaar dat totaal niet zo.. Het zegt toch niets over míjn situatie, als het bij een ander gelukt is? Hartstikke leuk hoor, dat het bij iemand (na een lange tijd) raak is, maar dat verhoogt de kansen van een ander niet. Maar goed.. Misschien is dat ook wel pure jaloezie
Avon, wat een klote reacties van je zussen. Shadixxx: wat jij zegt heb ik ook wel maar aan de ene kant, het is wel goed bedoeld. Waar ik niet tegen kan is van die berichten hoe zwaar ze het wel niet hebben. En dan niet zo zeer hier hoor maar bijvoorbeeld op mijn facebook..een paar dames zwanger en echt, alleen maar klagen dat ze dik worden, dat ze niet kunnen gaan carnavallen enz. Dan moet ik echt tot 10 tellen om er niet iets op te zeggen.
Mja, mijn egoïstische, jaloers gedachtegang, betwijfelt altijd of het wel zo goed bedoeld is. Het zijn 9 van de 10 keer meiden die je hier verder nóóit iets ziet schrijven. Ik vind het altijd van die 'kijk-mij-lekker-zwanger-zijn'-berichten. Ik zou het niet in m'n hoofd halen, juist omdat ik weet hoe confronterend het kan zijn..
Wauw, ik dacht dat ik de enige was met bepaalde emoties en gevoelens. Je bent overigens niet egoïstisch, je gevoel is voor een groot deel herkenbaar. Ik en mijn man zijn nu 2,5 jaar bezig om zwanger te worden. Nu een jaar in het ziekenhuis, helaas is de 4e IUI mislukt. Ik besef me trouwens heel goed dat er stellen zijn met grotere problemen, langer in de mmm lopen en waarschijnlijk al vervelende behandelingen achter de rug hebben. En ik kan me lang niet voorstellen hoe zij zich op sommige momenten moeten voelen en vooral hoe zij ermee omgaan. Elke keer weer als iemand (vriendinnen of goede collega's) vertellen dat ze zwanger zijn dan loop ik weer te janken en voel ik me zo zielig. Ik gun het ze echt hoor begrijp me niet verkeerd. Ben blij voor ze maar het doet pijn! Je wilt zelf ook zo graag! Soms denk ik dan weleens "tjemig, stel je niet zo aan want het kan altijd erger". Onze tijd komt vast nog wel. Ik herken veel van wat hier wordt geschreven. Dat er zoveel geklaagd wordt over slapeloze nachten, dat een kind zo duur is etc,etc. Ik denk dat ik namens veel vrouwen kan zeggen dat wij daar een moord voor zouden doen. Ik moet me inhouden om op dat soort berichten te reageren. Groetjes danielle