Ik ben 'het kwaad' in eigen persoon, sinds de afgelopen twee weken Jee zeg, en het is nog maar zo pril...vraag me af of mijn vriend nog bij me in de buurt durft te komen over een paar weken! Hij is nl. degene waar ik al mijn frustraties op botvier. Waarom? Geen idee. Bij onze dochter heb ik 3 onredelijke uitvallen naar mijn vriend gehad, tijdens de gehele zwangerschap! Nu moet ik em elke dag hebben lijkt het wel. Ik kan niet tegen zijn gedraai in bed, zijn gesnurk en zijn zware ademhaling, ik erger me rot aan alle geluiden die hij overdag maakt, hij doet in mijn ogen alles verkeerd met onze dochter, kan niet tegen zijn manier van discuseren en vind dat hij zich in een slachtofferrol perst. Ik vind mezelf blijkbaar de perfecte persoon, die alles weet en alles goed doet. Bah... zo naar! Ik ga morgen maar eens wat liefs voor hem doen. (ik wil foto's maken van onze dochter waarbij zij op verschillende manieren op papier de woorden: 'Mama-vindt-jou-de-aller-aller-liefste-papa.... en-ik-ook' bij zich houdt. die foto's wil ik een voor een naar zijn werk sturen, met wat tijd er tussen, zodat ie wat heeft om naar uit te kijken....hihihi, zit me nu al te verkneukelen)