oja en @umh ... zeker weten alleen zou ik het dan niet op ZP platsen thats all.... en ik praat nu niet alleen over mijzelf maar meerdere medeforummers die geen kindjes hebben die er vast zo over denken
Sorry maar omdat er vrouwen zijn die nog geen kinderen hebben kunnen krijgen mag een ander niet klagen over haar leven met kinderen? Belachelijk! Zo kan je aan de gang blijven zeg. Dan mag je vast over heel veel dingen niet meer klagen, want het kan altijd erger!
In de quote die ik in mijn berichtje had staan, zeg jij dat TS eigenlijk niet mag klagen. Dat vond ik een beetje raar. Thats all. En ja, t kan soms wel eens naar zijn om iemand met kids te horen klagen, over de kinderen. Maar hoe lief kinderen ook zijn, of hoe graag je ze heb gewild, sommige momenten zijn gewoon ff zwaar, en dan mag je dat best delen.
Wat sneu dat het bij jou niet gaat. Maar er zit een maar aan. Zei zou niet met jou willen ruilen en jij zal niet met haar willen ruilen. Als je geen moeder bent ( nog ) mag een andere moeder met kinderen niet klagen/? De om gekeerde wereld. Zij mag haar verhaal kwijt net zo als jij dat mag.
Ja maar ik dacht ook weleens wat toen ik nog geen kinderen had om het even kort door de bocht te zeggen.. Ik zou ook niet weten waarom je zoiets niet op zp zou mogen zeggen? Het gaat hier juist over baby's en kinderen en alles er omheen, altijd maar schone schijn spelen wanneer je bijv een huilbaby hebt, een peuterpuber die alles bij elkaar krijst of een puber die dwars is? Een soort sprookjeswereld creëren met zogenaamd alleen maar lieve kinderen?
Iedereen zit er wel eens ff doorheen, dat is heel logisch! Ook ik heb wel eens van die dagen. Maar ik heb inmiddels geleerd om gewoon tijd vrij te maken voor mezelf. En dat heeft iedere moeder wel eens nodig. Dus TS, schrap bepaalde dingen gewoon en plan wat meer tijd voor jezelf in. Komt allemaal goed!
ik zou mijn kinderen voor geen geld ter wereld willen missen, MAAR er zijn van die dagen dat ik veel zin heb om ze op e-bay te zetten en ze te verpatsen. Dit geeft gewoon aan dat het effe teveel wordt, niet dat je ondankbaar bent of ze niet meer wilt. Gewoon effe tijd voor jezelf nemen en de boel de boel laten
idd heel menselijk hoor dat je er soms ff doorheen zit.. als je geen kinderen hebt kun je je daar ook niets bij voorstellen denk ik...
Ooh herkenbaar! En het is heel hard tijd om tijd voor jezelf in te gaan plannen anders zit je er over een jaar nog zo bij.. En het allerbelangrijkste: wees niet te streng voor jezelf en accepteer dat deze jaren het pittigst zijn. Dus alles op een zo laag mogelijk pitje, prioriteiten stellen en wees geen perfectionist. Ik zit momenteel ook een beetje in zo'n fase maar bij mij heeft het ook een duidelijk oorzaak. Ik zit te lang thuis en word daar niet blij van.. Vorig jaar met een bijna burn-out uit een te drukke baan gestapt en nu dus volledig thuis met een ontzettend dwarse peuter en hele dagen op en neer aan het sjezen van school, speelafspraakjes, zwemles etc. Ik mis mezelf soms erg Maar ben bezig veranderingen aan te brengen dus komt goed. En gelukkig gaat mijn jongste over een jaar naar school (ik ben al aan het aftellen). En als je geen kinderen kan krijgen.. ja, dat is echt vreselijk. Dat gun ik niemand. Maar dat staat volledig los van het feit dat als je wel kinderen hebt, je leven totaal anders kan zijn dan ooit verwacht en het veel zwaarder vinden dan ooit verwacht en ja, ook daar mag je over klagen want dat gevoel is echt. En er zijn altijd dingen die erger zijn. Eigenlijk mag je dan dus nooit ergens over klagen want alles kan altijd erger. Zelfs voor de zielige, uitgehongerde kindjes in Afrika. Ik word serieus altijd een beetje pissig over dat soort opvattingen.. 'het kan altijd erger'. So what dat het altijd erger kan, daar kan je toch niks mee? Heeft toch geen betrekking op jou? Behalve dat het af en toe even relativeert, maar dan nog.. Daarbij vind ik dat je jezelf behoorlijk in een slachtofferrol plaatst, dat is zonde. Nogmaals, neemt niet weg dat ik het vreselijk vind dat je geen kinderen kan krijgen maar bespreek dat dan in een topic waar het voor bedoelt is en laat de oververmoeide, overprikkelde TS even lekker terecht zeiken
Helemaal mee eens. Verschrikkelijk als je geen kinderen kunt krijgen (en ik hoop echt dat het binnenkort wel raak is), maar ieder heeft zijn eigen zorgen en zijn eigen problemen en dat is ieders goed recht. Dat is net zo iets als dat ik bij elk topic over problemen met moeders zou zeggen: "ja, maar jij hebt tenminste nog een moeder". Dat is de discussie stukslaan en totaal geen recht doen aan andermans gevoel. Mijn devies is altijd: je kunt leed niet met leed vergelijken. De een is compleet van de wereld af omdat de eerste grootouder overlijdt, en de ander heeft al een dozijn familieleden begraven en functioneert prima. Je kunt persoonlijke verhalen gewoon niet vergelijken en moet dat ook niet doen, vind ik. TS, ik hoop dat je intussen wat aan al het advies hebt gehad en wat meer tijd voor je zelf neemt.
Er worden hier nu inderdaad appels met peren vergeleken. Al snap ik Bibi ook wel, zo dacht ik stiekem ook wel toen het bij ons telkens maar niet lukte. Maar inderdaad, als je kinderen krijgt/hebt, wil het niet zeggen dat alles even gemakkelijk en leuk is. En heel eerlijk gezegd herken ik er ook weinig in. Ik vind mezelf een gezegend mens die snel en met weinig tevreden is.
Ik herken wel veel in de TS. Hier 3 kinderen.Een baby van 10 maanden en ook nog 2 kinderen op de basisschool.Soms wordt het me ook allemaal teveel.Gedoe op school,sportclubjes,vriendjes,verplichtingen en noem maar op.Soms groeit het mij ook weleens boven het hoofd.Dat wil helemaal niet zeggen dat ik een ondankbaar mens ben.Ik ben dolblij met mijn kinderen en gezin maar ik ben ook een mens met gevoelens en het zou toch een beetje van de zotte worden om iedere keer te gaan lopen verkondigen dat het allemaal zo geweldig en leuk is terwijl het vaak gewoon keihard werken is.Hoe groter ze worden hoe meer zorgen erbij komen dat is gewoon realiteit.Wij hebben gezonde kinderen maar daardoor mag je ook weleens mopperen en klagen. Mijn moeder zei altijd Bezint eer Gij begint en Kinderen zijn niet Zaligmakend. Deze spreuken zal ik later ook zeker aan mijn kinderen verkondigen haha. Ik kon ook altijd lekker oordelen over andere ouders toen we zelf nog geen kinderen hadden.Een moeder die tegen haar kind liep te schreeuwen was een asociaal mens maar nu weet ik door eigen ervaring dat daar vaak al heel veel aan vooraf is gegaan en dat dat niet in ene komt opzetten.Moet je toch echt allemaal ondervinden en dan ondervind je ook dat je best eens mag klagen en moe mag zijn en dat je dan helemaal niet een ondankbaar nest hoeft te zijn.
Ik had van te voren ook allemaal bedacht hoe ik het ging doen en de kinderen opvoeden enzo Geen speen, in eigen bedje slapen, pas met 2 jaar voor het eerst patat, weinig tv etc. Een jaar later: Een kind met speen bij papa en mama in bed en voor de eerste verjaardag voor de tv patat met een frikandel weggewerkt Ach ja
Whahahahaha, +1!!! Je kunt pas ergens over oordelen als je er zelf in zit. Ik kom uit de mmm en vond toen moeders vaak ook zeuren en nu ik zelf (gelukkig!!) mama ben... ja, het kan soms zwaar zijn, zelfs met maar een kind. En dat kun je van tevoren echt niet bedenken! Tjessia, ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, maar jij bent de enige die daar iets aan kan veranderen. Dus wat al zo vaak gezegd is, proberen wat meer rustmomenten te krijgen, misschien hulp van buitenaf zoeken en alles eens heel goed op een rijtje zetten, zodat je vanuit daar weer verder kunt. Sterkte!
Yup!! Daarbij mocht mijn kind zeer beperkt tv kijken.. Man, wat is dat ding soms een uitkomst Met name op de "vandaag-doe-ik-alles-wat-mama-mij-verbiedt" dagen.
Het gras lijkt altijd zo groen he, bij de buren? Dat TS 4 kinderen heeft en jij niet, betekent niet dat zij ondankbaar is en eigenlijk niet zou mogen klagen, (en dat jij dat blijkbaar wel mag doen)... Je kunt zooooo gemakkelijk zeggen dat TS vast niet met jou zou willen ruilen, (waarmee je dus eigenlijk zegt dat zij het beter heeft dan jij, en conclusie daaruit dat jij wel met haar zou willen ruilen), maar als dat werkelijk kon en je zou even mogen ervaren hoe de ander het heeft, dan valt dat waarschijnlijk vies tegen. Want, als puntje bij paaltje komt, zijn er IN ELKE SITUATIE die je maar kunt bedenken, voor- en nadelen aan te wijzen. Positieve en negatieve dingen. Jij hebt misschien geen kinderen, maar je hebt daarmee dus wel nog de tijd aan jezelf. Dat WIL jij misschien liever niet, maar nu je de tijd nog aan jezelf HEBT, kun je daar wel je voordeel uit halen nog. Ik kan tegen elke moeder die loopt te klagen over 3 nachten achter elkaar slecht slapen ook wel roepen dat ze niets te klagen heeft, maar ik weet ook dat als je gewend bent om 's nachts te slapen, 1 slechte nacht er direct al wel inhakt weer. Nou roep ik op slechte dagen hier ook wel eens dat een hoop moeders niet moeten lopen te zeuren over een paar slechte nachten, (ben ook maar een mens), maar uiteindelijk is dat dan wel MIJN frustratie over de slechte nachten hier. En niet het feit dat die andere moeder niet zou mogen klagen. Want, wat iemand anders al aangeeft terecht: dan zou geen mens mogen klagen, want dan is er altijd wel iemand te bedenken die het slechter heeft. En roepen dat er altijd iemand is die het slechter heeft, werkt doorgaans niet voor iemand die er doorheen zit. Als iemand dat zelf bedenkt, werkt het wel, (op hele slechte dagen help ik mezelf wel eens door te bedenken hoe het allemaal NOG slechter zou kunnen, of door m'n eigen situatie te vergelijken met die van mensen in ontwikkelingslanden), maar dan ben ik het zelf die dat doet, en enkel dan relativeert dat ook echt. Als iemand anders dat tegen me zou roepen op het moment dat ik er door heen zit, dan zou ik echt pislink worden, want dan wordt mijn gevoel van er doorheen zitten, gewoon regelrecht niet erkend.