Hoi, Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik heel relaxt naar mijn bevalling toeleefde en ook in ben gegaan. Daar heb ik voor mezelf 2 redenen voor bedacht die aardig kloppen (vind ik ). Ten eerste was mijn man echt panisch voor de bevalling. Ja ja ik moest hem de hele tijd gerust stellen en vertellen dat het goed zou komen en dat niet iedereen een horror bevalling heeft. Ten tweede heb ik SAMEN met manlief de zwangerschapscursus Samen Bevallen gedaan. Dat was zo enorm prettig en fijn. We wisten allebei daardoor waar we aan toe waren en hij kon het mij s avonds nog een keer vertellen omdat ik heel veel dingen vergat. Op die manier waren we ook al helemaal op elkaar ingesteld toen daadwerkelijk de bevalling begon. Misschien dus een tip. Kijk eens op de site van Samen bevallen. Als je partner het tenminste ook wilt. En het is geen pufclub zoals de mannen van onze groep dachten. Je kreeg ongeveer 45 tot 60 minuten theorie en ongeveer 20 tot 30 minuten de ademhalingstechnieken. En dan was het aan jou welke je het fijnst vond.
Hier ook Samen Bevallen cursus gedaan En echt, beter voorbereid kan je niet zijn met z'n 2en.. Ik denk dat 1 avondje meepuffen bij de zw-gym echt te weinig is.. Als je ziet wat ze allemaal erbij leren op die cursus.. Ik ben ook extra rustig om de naderende bevalling omdat ik weet dat mijn man ook weet hoe alles kan gaan en een heleboel verschillende manieren heeft geleerd om mij het beste bij te staan.. Dat geeft ook een hoop rust..
Waarom hou je niet een epidurale achter de hand, misschien valt de bevalling mee en heb je hem helemaal niet nodig. Maar ik vind het een geruststelling dat wanneer je het nodig vind dat deze gezet kan worden.
Ja, ik ben ook bang hoor! En wat zeker niet helpt is dat mensen je ongevraagd hun "horror" verhaal over de bevalling vertellen, zelfs wildvreemden! Ik weet ook echt niet wat me te wachten staat aangezien dit m'n eerste is, misschien valt het allemaal reuze mee.
Ik was eigenlijk ook wel een beetje bang voor de bevalling en wilde tijdens de zwangerschap niks horen over tangverlossingen, vacuümpompen, keizersneden, etc. Ik heb een hekel aan ziekenhuizen dus daar was ik eigenlijk het bangst voor.. Gelukkig heb ik tijdens de zwangerschapscursus (samen bevallen, echt een aanrader!!) toch een beetje opgelet want ongeveer alles waar ik bang voor was kwam voorbij. Wat me verbaasde was dat je lichaam het overneemt. Hoe zwaar het ook is, je kunt het aan. Ik voelde me ontzettend sterk en kwam echt in een soort trance. Enig besef van tijd heb je niet meer. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het normaal is dat je het spannend vind, maar dat ons lichaam er echt voor is gemaakt. Als je je overgeeft dan neemt je lichaam het over en komt er echt een soort oerkracht vrij. En een goede bevallingscursus helpt er wel heel erg bij om je over te kunnen geven.
Ff off topic maar wil het toch ff kwijt. Wat fijn dat hier zoveel mesnen zijn al die ook echt baat gehad hebben met de cursus samen bevallen. Kan dus echt helpen.
(heb alleen je OP gelezen ) Denk dat iedereen wel nerveus is hoor... Ik dacht er te licht over..haha ik had een hele rot zwangerschap en na bijna 2 maanden ziekenhuis in en uit (hoge vliesscheur en weeen/ zw diabetes incl insuline, BI) ingeleid. Ik kreeg de dag van tevoren te horen dat ik ingeleid zou worden en weet je..... Ik verheugde me erop. Ik vond het zo bijzonder dat ik na al die jaren knokken nou ook een bevalling mee mocht gaan maken. Dat het pijn zou gaan doen wist ik, maar ik heb een vrij hoge pijngrens en ik ging er een beetje overmoedig naar toe zeg maar hahahaha.. Het deed idd pijn. Maar ik kreeg een weeenstorm, en binnen 5 uur en 3 persweeen was meneertje daar al..wat een prachtige belevenis was dit zeg, wow!! Maar ik had het echt onderschat, bevallen is topsport. Ook sprong ik direct van het bed af om te gaan douchen, maar ik storte in elkaar. WIst ik veel dat je zoveel krachten had verbruikt dat je even begeleiding nodig kon hebben. En ik vond die vrouwen op de kraam altijd zich zo aanstellen (heb een aantal weken daar gelegen ivm hoge vliesscheur en de weeen) met hun krom geloop en gekreun en steun na de bevalling........ .....totdat ik daar lag.....en ik ws nog krommer liep dan al die vrouwen bij elkaar :') Het doet pijn en het is een hele gemene intense pijn en het is logisch dat je er tegenop ziet.. Maar als je thuis bevalt zal ene weeenstorm niet zo snel vorokomen en kan je tussendoor bijkomen en uitpuffen. Dat is lekker, dan had ik het ook veel beter kunnen opvangen. Mocht je in het ziekenhuis gaan bevallen, vraag dan gewoon om pijnbestrijding als je het niet meer trekt. Je bent er toch, ze hebben het in huis.. Ik kreeg een pompje, nou heerlijk!! Haalde de scherpe randjes eraf. Je kan het gewoon, en er zijn mensen die precies zeggen wat je moet doen. Het is idd geen pretje en dat kan niemand ontkennen denk ik Zet m op, ook jij kan het!
Mijn mantra geweest tijdens het wegpuffen DE-ZE-WEE-KOMT-NOOIT-MEER-TERUG.Vraag me af hoevaak ik dat niet gepuft heb
Hier nog 1 die er tegen op ziet! Ben nu 30 weken en het begint nu dichtbij te komen. Zeker nu we ook het kennismakingsgesprek hebben gehad met de kraamzorginstantie. Het word nu allemaal "echt". Ik ben het bangst voor de pijn. Ik lig soms al te janken als ik ongesteld moet worden...De rest(bloed, slijm enzo)interesseerd me niets. Ik maak namelijk een paar keer per maand wel een bevalling van een koe mee, aangezien wij een melkveebedrijf hebben. Het gaat in principe precies hetzelfde. En de ene koe doet het perfect, terwijl de andere helemaal apatisch word. Ik had het er vd week nog over met de VK, zij komt zelf ook van een boerderij en adviseerde me om nu zoveel mogelijk bij bevallende koeien te kijken. En dan voornamelijk te letten op hun gedrag. Want een koe die heel rustig blijft, heeft doorgaans een veel makkelijkere bevalling dan 1 die in paniek raakt. En daar zit natuurlijk ook logica in. En dan het moment als het kalfje geboren is, de meeste koeien zijn zo blij! beginnen het hulpeloze diertje meteen schoon te likken, en dat beestje ligt daar dan te proesten(en soms al voor het eerst te loeien, echt té schattig) en heel wiebelig in het stro rond te kijken waar die beland is, zooooo mooi! Ik denk ook zoveel mogelijk aan dát moment, het moment dat ons kindje veilig en wel op de wereld is en we 'm in onze armen kunnen sluiten. Daar doe je het allemaal voor. En bedenk dat je er niet alleen voor staat, al moet je in je uppie die pijn doorstaan, je man, de VK en de kraamhulp zijn er om je er doorheen te slepen.
Nouu, iedereen is bang haha! Ik was bij mn eerste zo rond de 26 tot 31 weken ook bang. Kon wel janken, haha. En mn zus die toen 10 maand terug een redelijk zware bevalling had gehad en ook weer moest (ze was al snel weer zwanger na de 1e) en hebben samen lopen janken! Maar toen ik de 40 weken naderde was ik het echt 'zat' om zwanger te zijn.. Toen had ik echt zo iets van joh laat maar komen die bevalling!! Met 40.6 ben ik gestript, en met precies 41 weken bevallen. Wat was ik blij dat de weeen begonnen.. ik was ook absoluut niet bang of paniekerig. Het begon om 1 uur snachts en vertelde mn man dat de weeen waren begonnen. Ik heb dus eerst alleen beneden gezeten, de tijd er tussen tellen.. heb mn moeder nog even gebeld en gezegd dat het begonnen was (heel vrolijk). En later toen mijn man beneden kwam hebben we nog in een lachbui gezeten en om elke wee en grap lagen we in een deuk. Ben op een gegeven moment wel nar het ziekenhuis gegaan omdat het pijn begon te doen, heb een ruggeprik gekregen maar die deed niet zo veel bij mij. Het doet ook veel pijn, maar op de 1 of andere manier kunnen wij vrouwen dat ! Verder tja de tijd vloog voorbij eigenlijk en voor ik het wist mocht ik persen.. En daar was ze dan, onze prachtige dochter die IK er uit had geperst, wat waren wij blij! En wat ben ik ongelooflijk trots op mezelf dat ik al die pijn heb doorstaan. En nu, ben ik bijna 25 weken zwanger van onze 2e en kan niet wachten tot ik mag bevallen. Het is nu de 2e en weet wat ik kan verwachten, en wil alles zelf doen als het kan natuurlijk! Ik blijf lekker thuis, wil de bevalling op video hebben, voor zover kan wil ik hem er zelf 'uithalen' en de navelstreng doorknippen. Ik heb er zin aan, haha Kom maar op met de bevalling! Misschien om het een beetje van je af te zetten, schrijf op wat je voelt! Want het komt echt wel goed.