Hey, Ik heb al eerder een topic hierover geplaatst wat gaat over mijn broer en mij. Ik heb een broer waar ik ALTIJD voor klaar stond. Hij heeft trouwens ook een vriendin & een dochtertje. Toen ik nog thuis woonde ging alles eigenlijk nog gewoon goed. Althans... achteraf was het bij hem ook gewoon pure schijnheil. Af en toe wel eens een opmerking van mij schoonzus... Maar toen ik mijn vriend leerde kennen toen begon het gedonder. We gingen samen wonen, hij heeft maar 1 of 2 keer meegeholpen in huis. Toen zou die op een zaterdag mijn vriend helpen met leidingen onder het huis onder de vloer. Maar toen kon dat niet want hij kreeg een ongeluk. (tja.. wat je daarvan moet geloven... ik weet het niet want het is een raadsel hoe en wat) Toen hoorde ik van mijn moeder dat ie een paar weken later wel zijn eigen wc kon doen. In een paar dagen tijd... toen had ik al zoiets: pardon? Je kan niet bij je zusje en je zwager komen helpen, al zou het maar op zijn eigen tempo zijn. Maar je kunt wel je eigen wc doen? Maar goed... toen op een gegeven moment kwam het contact alleen maar nog van mij af. Hij stuurde niks.. en als ik vroeg hoe het ging zei die: ja goed hoor. we zijn vandaag naar de dierentuin geweest (noem maar ff wat he) totdat ik het een beetje zat werd en toen dacht ik: je bekijk het maar ik stuur helemaal niks meer. Toen kreeg ik van mijn andere broer te horen dat hij mijn vriend niet mocht, hij vond hem een kl..zak... Tja.. wie mag tie nou wel. Hij loop altijd over iedereen te zeiken. Dus toen was ik er al een eind klaar mee. Toen werd ik zwanger toen wou ik het niet gaan vertellen dus toen wouden m'n ouders het wel dat we het gingen vertellen. Nou, vooruit omdat jullie het willen. Van mijn broer heb ik al die tijd NIKS van een whatss app gehad of zo helemaal NIKS! niet hoe gaat het echt NIKS. Van mijn schoonzus af en toe een schijn heilig appje.. maar goed. Toen kregen we de echo, toen bleek dat het een miskraam was geworden. Toen heb ik hem netjes een app gestuurd met erin: het is mis gegaan het is een miskraam geworden. Er zat geen kindje in. Nota bene een dag later krijg ik een app: hoi, ik reageer nu pas want ik lig de hele tijd al ziek op bed ben gisteren vanuit m'n werk ziek naar huis gekomen. Balen van je miskraam. Terwijl die gewoon dat appje heb gezien, dat heb ik gezien dat ie dat heeft geopend. En dan nog de volgende dag een app sturen. Sind sdien zijn wij er KLAAR mee, en willen we hem NOOIT meer zien! Ook al is het een miskraam geworden toen, het is en blijft ons kindje en als ie dat niet kan begrijpen dan bekijkt ie het maar. Want toen ik zwanger was vorig jaar, toen was zijn dochtertje jarig die werd toen 2 jaar. We zijn toen nog express naar d'r verjaardag gegaan dat ze nooit kunnen zeggen: jullie zijn niet geweest. Heel de tijd heb m'n broer niks tegen ons gezegd en toen mijn ouders binnen kwamen was het ineens: hoe is het met je? hoe is het met je zwangerschap blablabla.. Toen hadden we het al heel gauw gezien. Ik denk datt ik nu wel reacties krijg zoals van: ga met hem praten als 2 volwassenen onder elkaar. Dat heeft geen nut. Ik heb geprobeerd contact te zoeken, en hij doet niks. Hij speelt het achterbaks achter de rug van mij moeder. En dat vind ik zo laf van hem. Hij is 39 ik 23. Het is net of dat ie een klein kind van 7 is en dat onze moeder gewoon ''de juf'' is. En toen moeilijkste is nog: m'n moeder wil het gewoon niet zien. Er zijn ZOVEEL dingen gebeurd in al die jaren. Gewoon teveel om op te noemen. Ik weet niet wat ik met die topic aan wil, maar wil mijn hart luchten. En ga alsjebliefd niet lopen zeggen: ga praten met hem. Dat heeft geen zin. Hij is zo achterbaks dat ie in de ogen van mijn ouders heel aardig is, en achter hun rug om is ie de ware kl..tzat. Een klein voorbeeldje ff. Mijn broer hij zijn auto overgekocht van hem, toen op een gegeven moment heeft ie hem te koop gezet omdat ie een andere wou kopen. Toen belde die m'n broer op om te zeggen: ik ga hem verkopen, maar hij wist dat mijn moeder erbij stond dus hij zeg heel aardig: ja is goed hoor. tuurlijk dat snap ik wel hoor. Maar de volgende dag toen kwamen ze elkaar tegen op het werk(toen werkte ze nog bij elkaar en toen zei die tegen hem: je bent toch niet achterlijk, en niet debiel. Denk toch ff na. Nu heb je een mooie goeie auto, en straks niet. Want wat voor auto die jij gaat kopen is geen t.ring aan. Toen mijn broer dat vorig jaar vertelde aan me toen had ik ook al zoiets: pardon?!
Meid, laat het doodbloeden of wat dan ook. Verbreek het contact, doe wat jij vind wat je moet doen, maar betrek je moeder hier niet bij. Je broer is ook een kind van haar, en je mag niet verlangen dat ze "partij kiest". Als haar contact met je broer goed is, moet dat zo blijven. Verder, gefeliciteerd met je zwangerschap en richt je op je eigen gezinnetje!
Ja dat willen wij juist ook. Maar die broer van mij die is zo laf die doet alles via mijn moeder. Hij durft zelfs niet meer naar binnen te komen als wij er zijn. Tja.. wat daar van waar is... ik weet het niet. Ik wil helemaal niet dat mij moeder partij kiest. Mijn moeder was mijn beste vriendin ik kon ALLES met haar delen. Maar door hem is het contact al flink ingedaald. En ik kan er gewoon niks aan doen. Hij heeft alles in zijn handen. En mijn moeder trapt er met blote ogen in. Mijn moeder vind het ook bijv niet terecht dat wij boos zijn omdat ie pas een dag later appte.. Ik denk dat ze dat alleen maar zeg omdat het haar eigen zoon is. Ben echt af en toe bang om d'r kwijt te raken. Ik wil alles met haar delen qua zwangerschap, maar zoals het nu gaat... heb ik meer zoiets: als jij eerder mijn broer geloof... tja....
Ik vind het nogal een warrig verhaal maar dat kan Door je schrijfstijl komen. Aantal vragen. Waarom bestempel je het gedrag van je schoonzus als schijnheilig? Ze kan je ook geen aandacht schenken dus wie zegt dat haar interesse in je zwangerschap niet gemeend is? Waarom zou je broer niet een paar weken na zijn mogelijke ongeluk iets in zijn eigen huis kunnen doen? En kan het zijn dat hij het moeilijk vond om op jouw app over je miskraam te reageren. Of mogelijk heeft hij gedacht dat hij beter even kon wachten met reageren want als je direct iemand had willen hebben om er over te praten dan had je hem ook kunnen bellen. Ik vind een app je sturen bijvoorbeeld erg onpersoonlijk. Je wilt niet met hem praten want dat heeft toch geen zin. Maar als jij geen energie in hem wil steken ... Waarom hij dan wel in jou? Niet om je aan te vallen hoor maar ieder mens is anders. Hij denkt en voelt misschien heel anders dan jij... Je moet voor jezelf beslissen wat je wil meis. Xxx
Omdat er ZOVEEL dingen zijn gebeurd in al die jaren dat ik dat niet ''ff'' in 2 min op kan tikken. Ik heb ALTIJD energie in hem gestoken, en toen verwachte ik het een keertje van hem... en toen kwam er niks. Ik ken mijn broer en ik ken mijn schoonzus. m'n schoonzus die wil alleen maar aandacht en dat is een en al schijnheil. En mijn broer had gewoon ff kunnen reageren vind ik. Of bijv kunnen zeggen: joh, ik kom savonds ff langs. Maar nee.. meneer is zelf zielig. Geloof mij maar.. ik weet hoe dat ie is. En nogmaals ik wil voor de rest niks met dit topic, alleen maar mijn hart luchten. Nog een voorbeeld... ik paste maanden lang op, op hun dochtertje. vond ik hartstikke leuk. Deed ik GRATIS! Mijn schoonzus had werktijden de ene keer moest ze bijv savonds werken en de andere keer over dag. of in het weekend. Noem maar op. Maar zij gaf nooit uit haar zelf d'r schema door aan mij. Ik moest ALTIJD achter haar reet aan lopen.
Dan loop je toch niet achter haar reet aan. Je kiest er zelf voor om dat te doen. Meid doe wat je doen wil, spreek hem niet, spreek hem wel. Doe wat jij wil. Je kan hem ook links laten liggen en gewoon contact met je moeder houden.
Pffff Adem in adem uit. O ja en niet nooit niet verwachten dat je ouders partij gaan kiezen tussen kinderen het blijft ook haar kind. Ik heb je wat vaker gelezen er is maar een ding die je zelf zou kunnen doen en dat is je focussen op je eigen leven. Hij is groot ik ben klein dat is niet eerlijk on nee zo klinkt het klinkt jaloers. Wil niet onaardig doen maar kies voor je eigen leven en zeg gewoon hoi en dag. Meer hoeft niet. Het probleem wat er is zit voornamelijk bij je zelf.
Het is heel duidelijk dat hij in jou ogen niks goed kan doen. Je bent heel erg gefocused op alles wat hij doet. Dingen die je schrijft vind ik niet heel schokkend. Mannen zijn sowieso heel anders dan vrouwen. Die komen meestal niet gelijk langs voor dingen. Laat het los focus je op je eigen gezin. Eigen vriendinnen ect. Door je te ergeren aan alles wat je broer doet word je alleen maar ongelukkig. En je moeder ook want die zit er tussenin. Ik weet waar ik over praat! Hier na jaren dus wel gepraat ff toen de bom gebarsten was. En nu gaat het beter dan ooit. Ik leg niks meer op een weegschaal en zoek niet overal meer wat achter. En echt ben nu veel gelukkiger
Ik denk dat het vooral door de hormonsters komt. Ik zou als ik TS was het lekker laten rusten, je bent veel te veel met je broer bezig. Leef en laat leven, en besteed je energoie aan de dingen/mensen die het wel waard zijn. Ik heb ook geen geweldige band met mijn zus en ik heb het geaccepteerd dat het nooit zo zal worden zoals ik het graag gezien had. klaar! Mensen zijn nou eenmaal verschillend. Wat betreft je moeder; je hoeft niet alles goed te vinden wat je broer aan je moeder wijsmaakt, maar probeer niet elk verhaal dat hij aan haar vertelt recht te trekken. Je moeder is er zelf ook nog bij. Mocht hij haar belazeren komt ze er vanzelf wel achter, hoe moeilijk je het ook vindt het te moeten aanzien. Ze is wel een volwassene.
Wil er alleen over zeggen, dat je moeder het niet wil zien is omdat jullie beide haar kinderen zijn. Ik denk dat heel veel mensen kunnen beamen dat de moeder altijd het beste voor beide wil (ook al lijkt dat niet zo). Ik heb ook zeer slecht contact met mijn zus en haar vriend. Als ik er over zeur tegen mijn moeder neemt ze het ook altijd voor mn zus op. En dat snap ik. Moeders houden van al hun kinderen. Niet van de een wat meer dan de ander. Ik kan niet uit je verhaal opmaken dat je je broer ook echt geconfronteerd hebt met het feit dat je weet dat hij je vriend niet mag. Dit zou ik sowieso laten weten. In mijn schoonfamilie hebben ook wat ooms en tantes (dus broers en zussen) slecht contact met elkaar. Maar voor hun moeder hebben ze het over om wel fatsoenlijk naar verjaarde te gaan enz. Ze willen hiermee hun moeder geen pijn doen. Als zij ooit overlijdt, ja dan is het contact er niet meer. Maar denk dat je dan wel tevreden mag zijn dat je het zo hebt kunnen oplossen voor jezelf en je ouders.
Ik zou hem gewoon links laten liggen. Al die dingen die je nu opnoemt zitten jou schijnbaar erg dwars maar kan niet uit jouw verhaal opmaken dat je dit ooit hebt aangegeven. Een ongeluk kan gebeuren toch? Jij zegt dat hij een paar weken later wel zijn eigen toilet kon doen. Misschien had hij verwacht dat jullie in die weken ertussen het zelf al hadden opgelost. Jouw schoonzus heeft hier naar mijn inziens weinig mee te maken en je moeder al helemaal niet. Jullie zijn beide haar kinderen, weet je hoe verrot het is om continu aan te moeten horen als er gezeik is? Mannen blijven mannen daarbij is hij met zijn leeftijd denk ik ook in een hele andere levensfase dan jij. Ik snap heus wel dat je er klaar mee bent. Maar steek er dan ook geen ernergie meer in! Leven en laten leven hoe moeilijk ook!
Er spelen hier een aantal dingen, maar het grootste ding wat ik lees is dat jij dingen verwacht van je broer. Jij helpt hem, dus hij moet jou ook helpen. Dat is jouw verwachting, niet iedereen zit zo in elkaar dat ze dat zo denken. Stop dus met verwachtingen hebben tegenover je broer. Daarnaast lees ik veel interpretatie. Je schoonzus heeft contact met je maar dat is volgens jou schijnheilig. Als ze dat niet zou doen, zou het waarschijnlijk ook niet goed zijn. Ze kan het dus niet goed doen? Ik denk niet dat je voorlopig een positieve relatie met hem kunt opbouwen dus ik zou het contact daarom op een laag pitje zetten.
Lekker laten gaan. Je hoeft er toch geen contact mee te houden? Gewoon hallo en doei zeggen is ook goed hoor. Ik vind wel dat je je verwachtingen moet bijschaven.. Je wil zelf geen energie er in steken maar hij moet dat wel doen. Bovendien ben je een tikkeltje te onrealistisch in de verwachtingspatroon. Hij heeft er overduidelijk geen zin in en heeft al meerdere keren de boot afgehouden. Dan hoeft je ook niks meer te verwachten toch?
Phoeh... Beetje warrig verhaal...maar ik snap er vrij weinig van. Een hele hoop verwijten...maar weinig echte feiten naar mijn idee. Je verwacht veel van hem...en dat krijg je niet. zijn je verwachtingen terecht? Want heel eerlijk gezegd...als hij een ongeluk hefet gehad en je daarom niet kan helpen..dan is dat toch zijn goed recht als hij later een klus in zijn eigen huis doet zonder daar toestemming van jou voor te vragen? Hier komt ook niet familie helpen als ik verhuis hoor..ik ga verhuizen...dat maakt het geen verplichting voor hun. Ik wordt daar altijd een beetje kriebelig van als mensen dingen eigenlijk als verplicht zien omdat ze ook dingen voor de ander doen. Je doet iets voor een ander omdat je dat zelf wil...niet omdat je verplicht een tegenactie verwacht. Is dit wel zo..dan moet je dat vooraf aangeven. Dus het feit dat jij voor hem klaar stond vroeger..verplicht hem nu niet je huis op te knappen..mo het maar even zo te zeggen. Persoonlijk denk ik dat je nergens komt met deze relaties als je iedereen voor schijnheil etc uitmaakt. Misschien rustiger voor iedereen om gewoon niet meer contact te zoeken? zou je moeder er in iedergeval buiten laten