Ik herken zijn reacties ook wel, maar helaas van mezelf. Ik was vorig jaar zo oververmoeid van niet slapen gedurende bijna 3 jaar, ontzettende stress op het werk en constant gevoel van falen daardoor dat ik ook heel onaardig werd. Inmiddels heb ik mezelf aardig op orde, ik ben ook wat vriendelijker tegen mezelf en daardoor ook tegen anderen. Ik neig dus ook naar tegen een burn-out aan. Probleem is natuurlijk dat hij zelf ook zal moeten inzien dat dit niet werkt. Tot die tijd, kun jij zo vreselijk weinig.
Enige wat ik denk en t eerste wat ik dacht Wat verschrikkelijk voor Eva! Ik zou mijn man absoluut dwingen tot Hulp. Heb hier zelf de huisarts gebeld die toen hierheen kwam Dit was bij ons eerste kindje. Erg duidelijk geweest dat ik haar anders meenam naar een rustige leefsfeer
Ik lees aan alle kanten de beste burn out erdoor. Zeg tegen hem, Ik wil dat je naar de huisarts gaat omdat het je allemaal teveel is. Doe je dat niet maak je onze relatie kapot. punt. Ik trek dit niet langer en als jij niet wil dat je weer normaal kan functioneren prima, maar ik en onze dochter hoeven daar niet onder te lijden. denk hier maar eens over na. En dan ga met je meisje weg voor meerdere uren. Ik heb zelf een burn out gehad en man 2 x . weet helaas heel goed dat dit echt tijd en verandering en HULP nodig heeft.
Nou, ik heb voorzichtig het balletje opgegooid ... Uiteraard is het niet waar, ligt het allemaal aan de allergie en is het mijn schuld omdat ik geen matrashoes bestel ... Ik heb hem geprobeerd uit te leggen dat het zo niet werkt, dat een matrashoes niet ervoor zorgt dat zijn allergie opeens genezen is. Maar daar wil hij niets van weten. Ik ben het gesprek gestopt toen hij riep dat ik mijn bek moest houden. De afgelopen weken heb ik van alles aangeschaft, eerst een dekbedhoes, want dat ging het oplossen. Toen dat niet werkte, moest ik opeens een luchtreiniger kopen, en dus gedaan. Staat naast zijn bed, en (uiteraard) lost ook zijn probleem niet op. Dus nu hij een matrashoes eist, ben ik terughoudender daarin, het lost zijn probleem niet op maar hij ziet dat anders. Het is zoals altijd ... Hij heeft een probleem en iemand anders moet het oplossen voor hem... Maar een burn-out??? Hoe KOM ik erbij ...
Jouw man is toch een alcoholverslaafde die al jaren gestopt is? Heeft hij daar niet even extra last van op dit moment. Zonnetje schij t, velen pakken een terrasje met een rosé of een pilsje. Dat hij daar nu extra naar verlangd door de stress maar dit niet erkend?
Ik zou zeggen je zoekt het maar uit met je matrashoes. Ik ben je persoonlijke huisslaaf niet! Als praten niet werkt zou ik waarschijnlijk vragen of hij lekker een tijdje ergens anders gaat logeren of zelf weg gaan. Ik zou niet langer mijn kind blootstellen aan gemopper en gesnauw. Dit is niet gezond voor jullie. Als je man weigert om aan zichzelf te werken ook in jullie belang, zou daar de deur zijn. Maar ik zou me niet langer zo laten behandelen.
Ach Strijkkraal ... Ik heb met je te doen. Poeh... Het gaat wel ver zeg als hij je zo afsnauwt. Ik wil je veel sterkte wensen en een dikke knuffel. Misschien kun je zelf eens met jullie huisarts gaan praten.
+1! Iedereen mag van mij vanalles mankeren, maar als je er wat aan kan doen, dan moet je dat ook doen vind ik. Ik zou er anders echt geen geduld voor hebben en kan helemaal niet tegen klagen, maar niks doen om het te verbeteren.
Dat klopt, maar ik denk niet dat dat speelt. Ik ken hem daar wel goed genoeg voor, ik weet wat zijn gedrag is als het op alcohol aankomt. Maar goed, ik heb een matrashoes aangeschaft met de mededeling dat als dat als zijn gedrag niet verbetert (het ligt namelijk allemaal daaraan) dar hij dan alsnog naar een huisarts gaat. Ik ben denk ik ook een beetje murw gemaakt. Ik moet altijd van alles doen, maar zelf voert hij geen flikker uit. Ik zal de laatste in die toegeeft dat ik een uitstekende huisvrouw ben, maar ik word in de naam van allergie den partij rondgecommandeerd en dat werkt bij mij totaal averechts. Ik vind namelijk dat hij het wel makkelijk vind allemaal.
Daar heb je ook wel gelijk in. Maar ik ben nog niet zover. Ik heb jaren van alcoholisme doorstaan met hem en kan het mezelf dan niet verkopen dat zoiets "simpels" als een allergie om burn out de dealbreker gaat zijn. Pffff ... Ga zo maar eens de was doen,ben ik ff ergens anders mee bezig ...
Oh ja, mijn man heeft ook een gras allergie, maar die reageert echt niet zo en heeft een puffer voor als hij er heel erg last van heeft, wat gelukkig heel weinig is. Hij heeft geen speciale hoezen, luchtbevochtiger etc. Ik vind het dus heel makkelijk van je man om het op de allergie te gooien. Er zijn zoveel mensen met een allergie. Zou toch wat zijn als iedereen zijn/haar partner vervolgens zo behandeld. Ik vind het oprecht heel sneu voor jou en je dochter, maar laat je echt niet meer zo behandelen hoor.
Ik vind het wel heel knap van je hoe je je sterk houdt. En ik kan me je gevoel ook goed voorstellen. Het probleem is alleen niet de allergie, het probleem is het gedrag van je man. Zolang jij het toe staat zal hij niet zomaar uit zichzelf gaan veranderen. Hopelijk komen jullie dit samen ook te boven.
Ik hoop het ook. Het probleem bij mijn man is dat hij zich totaal afsluit dan. Er is geen gesprek meer met hem te voeren. Dat herken ik ergens wel uit de alcoholtijd. Ieder gesprek met hem over stoppen of zijn gedrag mondde vrijwel altijd uit in ruzie en hij die zich volledig afsloot voor ieder gesprek. Het lag altijd aan een ander, nooit aan hem. Hij erkende wel dat hij een alcoholist was, maar wilde nooit de consequenties van zijn gedrag onder ogen zien. Uiteindelijk heeft hij zelf het licht gezien, maar daar is jaren overheen gegaan.
waarom laat je dit toe? Burn out /allergie of gewoon een stuk sjacharijn. Pak je meiske en ga ergens logeren. Laat het hem even uitzoeken, misschien dat hij dan tot besef komt dat hij zelf zijn eigen dingen moet oplossen.
En is het niet dat wat op het moment begint te spelen dat hij het ontzettend moeilijk heeft om geen druppel te gaan drinken. Zoals je weet heb ik ook een partner met een ( verslaving gokken dan wel) die is soms ook zo ontzettend moeilijk te benaderen en vaak idd is de stress te groot en zit er iets dwars. Jij komt er nu niet in. Zo te horen. Hoe lang wil je dit (pikken) Een beetje sjaggo kan gebeuren maar zo te horen duurt dit al een hele tijd weer. Te koppig om door te breken. Nu heb je een kleintje er bij en merk je dat die combinatie samen echt een aanslag is op je relatie. Niet dat kleintje maar het gedrag van je man. Dat is er altijd al geweest! Alleen heb jij nu ook je meisje om voor te zorgen en die combinatie samen maakt het zwaarder. Zo te horen is het geen man die nee kan zeggen. Uit eindelijk wel die inzicht om te stoppen is hem toen ook gelukt. En toch hopelijk heb ik en jij het mis is dit niet het begin van weer z.n periode. Heb je het vermoede dat dat kan gaan gebeuren dat hij in eens een biertje zou kunnen gaan pakken? Vermoed dat daar wel angst zit? Heel veel sterkte en hou je sterk. En soms kun je beter echt even afstand nemen.
Zeker weten dat hij niet drinkt kan ik natuurlijk niet zeggen. Maar ik kan wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aannemen dat het niet zo is. Of hij het nu moeilijk heeft daarmee? Geen idee eigenlijk. Ik heb het in het begin wel eens gevraagd, en dat was niet zo, en over de jaren is er eigenlijk nooit een reden geweest om aan te nemen dat het wel zo was. Hij heeft in het begin wel een vervangende verslaving gehad hoor, daar waren we ook voor gewaarschuwd door de kliniek, hij zat tot midden in de nacht online games te spelen. Dat heeft ook een jaar of 2 geduurt en daarna was het klaar. Het is wel waar dat met een kleintje erbij het moeilijker is. Voorheen was het "just me" en ik kon mij redelijk makkelijk afsluiten daarvan. Niet altijd, maar het ging vaak een oor in andere oor uit. Nu heb ik de energie daar niet (meer) voor, dat blijkt. Het doet me veel meer nu. Maar goed, hij is weggegaan nu, boos dat hij niet meer bij het spaargeld kon en ik vind het wel ff prima. Heb geen zin in die negatieve sfeer in huis, Eva heeft de zesde ziekte nu en ik kan lekker op mijn gemak met haar op de bank hangen ...
Eerlijk? Strijkkraal, ik denk dat je zelf op zoek moet naar een goede psycholoog, om de kracht op te bouwen dit gedrag niet meer te pikken. Hij zit overduidelijk in de slachtofferrol en gezien alles wat er gebeurd is durf ik wel te stellen dat er vanuit de huidige instelling totaal geen verandering zal komen. Op een gegeven moment moet je je dan echt afvragen wat rustiger is, een gezin bij elkaar met de houding van jouw partner of een "gebroken" gezin waar je zelf de controle hebt en jouw kindje kan beschermen tegen deze ellende. Je hebt niet meer de luxe jezelf weg te cijferen want zoals ik het lees ben jij de basis voor jouw kindje. succes!
Wow... Strijkkraal, ik zou mij niet laten vertellen dat ik mijn bek moest houden. Uit je reacties maak ik op dat je al veel te verduren hebt gehad en dat je met iets 'simpels' als een burn-out je niet uit het veld wilt laten slaan. Allergie of niet. Burn-out of niet. Hij hoort gewoon respect voor je te hebben. Punt. Ik zou 'm niet zo op zijn wenken bedienen. Lekker in zijn sop laten gaar koken. Of is er bij jou een zekere mate van angst voor hem?
Ow, nee ... op het moment dat hij riep dat ik mijn bek moest houden heb ik gelijk gezegd "We zijn uitgepraat" en ben ik weggelopen. Angst heb ik niet voor hem hoor maar ik wil altijd wel proberen om eruit te komen. En eerlijk is eerlijk hoor, als iemand anders dit verhaal zou typen, had ik ook gedacht ... Run Forrest Run. Maar zo simpel is het nu eenmaal niet als je er zelf inzit. En ik ben erg loyaal wat dat betreft. Teveel geduld heeft iemand ooit eens tegen mij gezegd, en dat klopt ook wel denk ik. Je kunt bij mij een hoop maken, maar als je dan ook daadwerkelijk die grens hebt overschreven, is het voor altijd klaar. Maar we zijn wel nu op een punt aanbeland dat mijn geduld idd op begint te raken. En dat is sneller dan voorheen, waarschijnlijk omdat er nu ook een kind rondloopt hier en ik gefrustreerd raak van al het geklaag en geen actie. En ik kan al helemaal niet tegen geklaag ...
Herkenbaar, dat is bij mij ook zo. Maar omdat mensen altijd zoveel kunnen maken bij mij en daardoor toch een stap te ver zetten, waardoor het ze helemaal verbruien, snappen ze niet dat ik er ineens klaar mee ben. En vervolgens worden hun dan boos op mij, terwijl ze zelf continu bij mij de grens overschreden. Snap je wat ik bedoel. Ik wilde ook altijd vanalles voor mensen doen, dus zei ik vaak ja. Maar als ik eens een keer nee zei dan waren ze boos. Ik zou toch proberen rustig met je man te praten. Gewoon aangeven dat je het momenteel niet gezellig vindt en er graag met hem aan wil werken. Sterkte!