Nou accepteren doe ik t ook niet hoor, heb ik nergens gezegd. En iedereen maakt wel eens een uitschieter, niet iedereen is perfect. En dan ben ik wel blij dat t een deur is, en niet mijn kop.
Ik denk dat hier bij de meeste voorbeelden niet eens kinderen in huis waren. Volgensmij praat niemamd het gedrag hier goed, maar willen laten weten aan TS dat het echt niet meteen een drama is.
Gelukkig maken we allemaal weleens een foutje.. Nee, natuurlijk is het gedrag niet goed te praten, maar om er meteen een drama van te maken, dan dan ook weer niet. Hoogstwaarschijnlijk is hijzelf ook van deze reactie geschrokken, zèker als je zo niet in elkaar steekt en zal hij gerust wel bij zichzelf te rade gaan..
Ik sta versteld van de reacties in dit topic. Schijnbaar vinden velen dit normaal. Sorry hoor, maar dat kan ik niet snappen. En ook opmerkingen over "elkaar het bloed onder de nagels vandaan halen". Waar gaat het over? Waarom zou je zoiets doen? Wat is het nut daarvan? Het komt op mij zo respectloos over. Mijn man en ik hebben ook wel eens meningsverschillen maar gillen, krijsen, slaan, kapot gooien gebeurt niet. Je kunt er toch gewoon over praten. Luisteren naar wat de ander te zeggen heeft. Maar misschien vallen wij niet in de categorie "echte liefde"
Mijn eerdere reactie kan overkomen alsof ik ook in de categorie val van mensen die dit 'normaal gedrag' vinden, maar dat is allerminst het geval, hoor Ik weet alleen dat er veel mensen zijn (=meer dan je zou denken) die binnen een relatie het normaal vinden om zulke ruzies te hebben of elkaar tot het uiterste te tergen... Ik snap totaal niet hoe men het volhoudt, want zou er zelf niet tegen kunnen (wij hebben nooit ruzie - is volgens velen ook niet gezond), maar wie ben ik om iets te vinden van hoe anderen hun relatie invullen. En ja, ik ben dan dus wel zo dat ik altijd denk: fijn dat ze het afreageren op deuren of muren en niet op elkaar...
Ik ben het helemaal met je eens Queen. Maar ik leef volgens sommigen hier niet in de echte wereld, als ik zeg dat dit geen normaal te accepteren gedrag is. En dan wordt er vervolgens weer een topic gestart waarom de maatschappij zo aan het verloederen is. Tja... 1 en 1 is 2 lijkt mij.
Hier heeft manlief in onze particuliere huurhuis ook wel eens een deuk in de deur geslagen. Was boos en wou de deur open duwen (maar ja dan moet je de klink gebruiken) dus doen zat er een flinke deuk in. Moesten we een goede smoes voor bedenken hoe die er in was gekomen. Daarnaast ben ik ook altijd verbaal veel sterker, maar kan ik ook behoorlijk lopen zeiken en sarren. Mijn man kan daar echt gek van worden. En we zijn dan beiden nogal opvliegend naar elkaar op zo'n moment. Het is niet iets wat elke week gebeurd hor en dit is niet waar de kids bij zijn. Ik probeer het nu wel voor mezelf niet te laten escaleren, ik erger me nogal snel en ga dan snel door. Nu proberen we beiden aand e rem te trekken. Ach we zijn al 10 jr bijelkaar en houden veel van elkaar. Zijn veelal volledig op elkaar aangewezen. Geen familie of echte vrienden dicht bij wonen. En je reageert je meestal af op de mensen die het dichtste bij je staan.
Mijn man heeft dat ook wel eens, dan reageert hij z'n agressie uit op de deur, moesten voor de huurwoning een nieuwe deur aanschaffen. Hebben nu deuren van massief hout. Soms worden mensen heel gefrustreerd en kunnen ze dan kwijt door ergens tegenaan te slaan. Ik denk persoonlijk dat dit beter is om het kwijt te zijn op de deur dan het bijvoorbeeld opkroppen en dan helemaal gek worden. Dit heb ik ook weleens gezien nl. Je kan wel met hem praten en zeggen dat je er van bent geschrokken. En misschien een boksbal oid aanschaffen, hebben wij ook gedaan en mijn man heeft er veel baat bij. Krop het in ieder geval niet op hoe je je voelt en praat erover met elkaar, dat is altijd het beste. Succes ermee!
och meid, als het een keer is valt het wel mee hier sneuvelt er nogal eens wat hoor, door zowel man als mij tijdens heftige ruzie's.. liever deuren en ramen dan mij of hem of kind.. Hier hebben we tegenwoordig zelfs ( totdat we een boksbal hebben) een deur die gerechtigd is kapot geslagen te worden whahahaha maar goed ik zou proberen er achter te komen waarom, kan zomaar zijn dat het gewoon een impuls was en uiting van frustratie
Maar douglas84, als je dan zooooooveel van elkaar houdt...waarom heb je dan behoefte om elkaar te lopen sarren en zeiken? Sorry maar dat snap ik echt niet. Dat doe je toch niet bij degene van wie je houdt?
de reden dat wij elkaar soms moeten sarren zaniken en uitdagen is hier omdat wij binnenvetters zijn, en na een dag sarren komt het eruit in een hevige discussie endaarna een paar uur praten wat zich uit in een paar maanden niks meer aan de hand.. voor ons is dit de manier ook al is dat voor vele niet de manier, maar hier werkt het.
+1. Ben zeer verbaasd dat zovelen dit als geaccepteerd gedrag wordt gezien... Accepteren jullie dit ook als je kind dit zou doen?
Wij hebben ook nooit ruzie, soms wel eens een woordenwisseling, maar manlief houdt dit nooit vol, die wil echt het liefst zo snel mogelijk weer vrede op aarde. (hij heeft ook echt een engelengeduld en kan moeilijk tegengas geven) Ik ben nu sneller "oververhit" door de horrormonen en kan echt het monster van Loch Ness in me naar boven halen. Maar evengoed merk ik wanneer ik echt van binnen borrel, dat ik even ergens anders moet zijn en daar rustig moet worden. Met dingen gooien of ergens op inbeuken vind ik wel erg ver gaan, dat laat ik mezelf echt niet toe
Ja, dat vind ik dus ook... Elkaar opzettelijk kwetsen, bewust dingen zeggen om te raken? Snap werkelijk niet waarom. Echt niet. Ik zou mijn partner dit niet kunnen vergeven als hij dat bij mij zou doen.
Ik heb de indruk ook dat veel mensen hier denken dat het kind er niets van meekrijgt. Maar kinderen zijn slimmer dan je denkt, en pikken heel veel op.
Helemaal mee eens. Tuurlijk pikken ze dat op. Papa en mama die elkaar het bloed onder de nagels vandaan halen. Moeilijk omdat niet te merken.
Ik vind schelden e.d. ook meer bij tieners horen. Als wij boos zijn negeren we elkaar gewoon. Na verloop van tijd is de bui gezakt en praten we er gewoon rustig over. Ik vind dat je als volwassenen en voornamelijk ook als ouders controle over je emoties moet kunnen hebben.
Pfff het wordt wel gigantisch uit zijn verband getrokken nu he? Het ging om haar man die een keer een stomp tegen de deur gaf. Veel mensen herkennen wel dat je een keer uit je slof schiet. Nu ineens wordt gedaan alsof er altijd wordt gescholden, geschreeuwt en dat de kinderen daarbij aanwezig zijn. Ik heb ook gezegd dat ik weleens iets heb gebroken. Maar er wordt hier in huis niet geschreeuwt, vernederd, of gescholden. En ik zou zoiets ook niet doen met een kind in huis. Maar we zijn allemaal mensen met emoties. En soms heb je de spreekwoordelujke druppel.