Da's wel jammer als je je ook niet gesteund voelt door je moeder... En de reactie van je man is ook niet echt opbeurend... Denk dat ik die van mij met zo'n antwoord achter het behang zou plakken! Maar ben ik verkeerd als ik meen aan te voelen dat jullie relatie niet meer op en top is? (Heb het hele topic niet nagelezen...)
nee, onze relatie is niet meer goed, nee, maar ik kan niet van hem weggaan, en die reden ga ik hier echt niet uitleggen, want daar heeft niemand zaken mee. Hij steunt me ook nooit, ik moet altijd alles alleen doen en beslissen, ben ik verdrietig, is ie er ook nooit.
Eeehm, sorry hoor, maar ik vraag me af of dit zin heeft. Er zijn al zoveel suggesties gedaan en goede tips gegeven, harten onder je riem gestoken door alle meiden hier maar je blijft maar mopperen en niks is goed naar mijn idee!? Wat is nu precies je bedoeling? Gewoon even alles van je af klagen of wil je ook daadwerkelijk zoeken naar een oplossing? Zoals ik het nu zie moet je jezelf gewoon eens een flinke schop onder je kont geven ( sorry voor het taalgebruik ) en wat met alle tips ed gaan doen!
Maar ik zie dat je zoontje ook bijna 2 jaar wordt? Dan zou ik mij nu volop op z'n verjaardag storten! Kroontje maken, slingertjes eventueel zelf maken met leuke tekeningen van 't internet (en hem eventueel zelf al wat laten kleuren?), zelf een taart of gebak bakken? Dan kan je nu tenminste al eventjes je zinnen verzetten. En dan kan je daarna nog eens met je man aan tafel gaan zitten en je eisen gaan stellen. Want het is uiteindelijk toch jullie kindje? Jij verdient toch ook wat tijd voor jezelf? Want als je niet bij hem weg kan gaan, dan moet je proberen om het meer leefbaar voor jou te maken.
Ah, da's tof! Want uiteindelijk mag hij niet lijden onder jullie situatie he. Dit is dus al de eerste schop die je jezelf geeft
Heb je mij horen zeggen dat je de hele dag achter internet zit?? Dat is wat jij lees in mijn verhaal. Ik bedoel gewoon weg dat je lekker buiten je zinnen moet gaan verzetten. Om een hobby zoeken. Je wilt niet bij je partner weg schrijf je. Dat is een keuze die je maakt. Dus zal je ook de consequentie's moeten aanvaarden en toch proberen wat van je leven te maken.
ik heb zelf ook geen rijbewijs en moet ook alles lopen, op de fiets of met de bus doen als mn man aan het werk is. naar mn werk moet ik 7km fietsen en het is goed te doen. als ik iets anders nodig heb dan de gewone boodschappen moet ik ook min 4km fietsen. ik heb gelukkig een bushalte in de buurt dus dat maakt het iets makkelijker, maar ga toch vaak fietsen. als je echt gek wordt thuis dan zou je toch met de fiets weg moeten. als je zelf niks onderneemt gebeurt er ook niks. tis niet mn bedoeling om je dingen te verwijten want ik kan begrijpen dat het niet makkelijk is en zeker in de winterperiode. je hebt wel gelijk dat je vriend zich wat meer aan zn afspraken moet houden of iig zorgen dat er voor de hele week genoeg te eten in huis is. sterkte. liefs doris
Eenzaamheid is verschrikkelijk, ik begrijp je volkomen. Ben 2.5 jaar geleiden verhuisd naar van Breda naar "de Hel"- zo noem ik het nu. Kan voorlopig niet terug naar NL, maar ik mis het zo erg. Mij vriend, net als de jouwe, vind het hier geweldig, met die verschil, dat hij 4 dagen in Tilburg verblijf. Van di t/m za zit ik hier in mij eentje, en hij wil ook niet over verhuizing horen.Ik heb zelf gelukkig rijbewijs (en auto) dus elke excuus is goed voor me om naar Breda of Tilburg te rijden... al is het voor een pak suiker. Vrienden wonen ver weg, fam ook.... probeer hier iets te zoeken, nee dus.Ben wel langzaam op zoek naar een werk. Ik weet van mij zelf, dat ik van werk enorm opknap... een super / wonderbaarlijke therapie zou ik zegen. Verhuizen is ook makkelijk te zegen dan doen, al voor me is het geen optie, over 5 jaar ga ik terug naar Breda, dat weet ik zeker. Ik kan je geen rad geven, maar wil even zegen dat ik je volkomen begrijp. Groetjes en sterkte.
Tja Cristy, Ik denk dat je jezelf anders moet gaan opstellen. Zoek contact. Mensen komen niet aan je deur vragen of jij zin hebt om dingen te ondernemen. Daar moet je zelf achteraan. Bel je moeder zelf regelmatig op om dingen te ondernemen samen ipv te wachten totdat zij naar jou toekomt. Verder denk ik dat als je dan met iemand afspreekt je niet alleen maar moet klagen over je situatie thuis maar genieten van het moment dat je even niet thuis bent. En je man, tja als hij zo afwachtend is kun je wrs nog lang wachten tot hij uit zichzelf actie onderneemt maar dat gaat dan niet gebeuren ben ik bang. Probeer hem positief te benaderen en ga zelf op zoek naar hoe je het voor jezelf kunt verbeteren. Als het hem toch niks uitmaakt wat houdt je dan tegen.....
Ik zoek al 2 jaar contact met vriendinnen, ik vraag om af te spreken, wat doen ze? ze zeggen toe en op het laatste moment bellen ze af of ze komen gewoonweg niet, dus het ligt niet aan mij denk ik hé
Zoals ik het lees wil je je verhaal doen om vervolgens weer op de oude voet door te gaan. Niets doe je met de tips en adviezen. Prima maar stop dan dom weg met klagen!!!!!!!!!!!!!
nu moet jij mij eens zeggen wat ik verkeer doe? IK HEB NIET, IS HET NU DUIDELIJK NIIIIEEET OM TIPS GEVRAAGD! en als het je zo ergert, REAGEER DAN NIET!!!!!!!!!!!!!
er zijn heel veel meiden die je echt proberen te steunen met hun berichtjes maar je gaat er wel heel erg negatief op in. ik weet niet of je het zo bedoeld maar zo komt het wel over.
Dat bedoel ik dus. Tuurlijk mag je hier je verhaal doen. Maar wat wil je dan dat we zeggen? Ik vind het echt rot voor je dat je je zo rotvoelt maar er is maar 1 iemand die dat kan veranderen en dat ben jezelf. Vandaag de tips die je krijgt.
Jullie halen de woorden uit mijn mond. Je bent alles beu maar wilt niet veranderen sorry maar dat lost niets op.... Je kunt niet alle schuld bij anderen leggen komt altijd van 2 kanten. Sterkte met je verdere leven
Je geeft de hele wereld de schuld van al je ellende, maar ik heb je nog niet 1 keer zien schrijven dat je er zelf ook iets aan zou kunnen doen. Zelfs niet na alle goede tips die de meiden hier geven. Zij stoppen energie in jou en het enige wat je doet is katten op iedereen. Je zal toch echt zelf aan de slag moeten om het leven wat leuker te maken. Als je dit af laat hangen van de rest van de wereld kun je lang wachten denk ik (en dat geldt niet alleen voor jou, maar voor iedereen). En ik hoop dat je begrijpt dat ik dat helemaal niet vervelend bedoel. Je geeft aan dat je relatie niet goed zit, maar dat je ook niet weg kunt bij je vriend; Je hebt altijd een keus! Soms moet je kiezen uit 2 kwaden, maar je hebt hoe dan ook altijd een keus! Kies voor jezelf (met of zonder vriend), maar KIES en blijf niet hangen in je ellende, daar is het leven veel te kort voor.. Succes!
jonges toch, jonges toch! niet de helft van mijn leven weten jullie, je weet ook niet waarom ik niet kan veranderen. had beter geen topic geopend