Hoi meiden, Ik zit er even helemaal doorheen. Ik ben vermoeid, partner ook. Ik werk 3 dagen in de week en 2 dagen in de week ben ik thuismama voor Joov. Partner werkt maandag thuis en is dan bij Joov en de rest van de week naar kantoor in Duitsland. Dan maakt hij, met reistijd, dagen van 11 uur lang, maar hij vind het niet erg, vind zijn werk leuk. Maar met de hitte, vermoeidheid en lange dagen dat ik op Joov pas, is het zwaar. Joov heeft ook last van de warmte. Wil/kan niet in slaap komen, en op een gegeven moment kan je haar ook niet meer vermaken, want niks is meer leuk en alles is dan om te huilen. Met die vermoeidheid erbij raak ik soms gefrustreerd op die dagen. Vriend wil in Duitsland blijven werken en niet dichter bij huis. We hadden plannen om aan de tweede te beginnen, maar de lange dagen dat hij weg is staan me steeds meer tegen. Hij komt thuis, eten + fles Joov, Joov naar bed, even tv kijken en naar bed.. Enige dagen dat wij leuke dingen kunnen doen of doen is het weekend. Maar ook niet gek veel, want we hebben niet zo gek veel geld te besteden. Ik weet het allemaal even niet meer. Moest dit even van me afschrijven en delen met een "buitenstaander".
Klinkt als elke dag hier thuis.... Weekends zijn hier voor de leuke dingen en de papa en mama dag. Maar weet je, je kleine meid wordt groter, waardoor jij ook wat meer vrijheid krijgt. Dat scheelt echt. Ze kan zich dan langer vermaken dan dat dat nu is. Je kan makkelijker de deur uit, waardoor.je niet het gevoel hebt te 'wachten' op je man. Adem in, adem uit, relax! En die tweede komt wel als je het gevoel hebt eraan toe te zijn. (en dan begint het riedeltje weer opnieuw )
Ik sluit me hier helemaal bij aan. Onze kleine man is deze week 1 jaar geworden en ik heb nu al veel meer vrijheid. Hij speelt veel zelf, kan langer wakker blijven en hij kan steeds meer hebben. Je kindje is nog klein. geef het de tijd, het komt allemaal goed.
Oef, dat gevoel had ik ook hier met die leeftijd... Het komt goed. Even volhouden!!! Wanneer ze een maand of 8 zijn is dat gevoel helemaal weg. Volgens mij is het tussen de 3 en de 8 maanden gewoon kritiek. Maken of breken in een relatie, in mijn optiek. Rough!
Hier is het ook dat de weekenden voor de leuke dingen en tijd samen zijn. Ook met weinig geld kun je leuke dingen ondernemen. Lekker stuk fietsen, naar het park, naar een speeltuin, misschien bij familie op bezoek (moet je leuk vinden natuurlijk) Lekker ergens gaan picknicken met zelfgemaakte broodjes/lekkernijen. Thuis eens iets anders koken voor je man en samen genieten van een dinertje thuis. Elkaar een massage geven, een leuke film samen kijken noem maar op. Maar geef het ook even de tijd. Jullie kleintje is 4 maanden en dat is gewoon nog heel vermoeiend. Iedereen moet aan de situatie wennen, jij, je partner maar ook je kindje. 'één ding over het werken van je partner. Ik snap dat het voor jou niet leuk is dat hij zoveel weg is.. Maar bedenk je eens hoe het is om een partner te hebben die zijn werk NIET leuk vindt, dit kan ook erg deprimerend zijn voor beide, of dat hij helemaal geen werk zou hebben (geldzorgen) Dus probeer dit los te laten en geniet van de momenten samen. Misschien de wens voor een tweede nog even laten varen tot jullie wat meer gewend zijn aan dit gezin en wat minder vermoeid zijn. Meid, de eerste maanden zijn nou eenmaal zwaar en vaak moet de vrouw dit alleen doen... Probeer al je verwachtingen los te laten en mee te gaan met wat er komt. Ik heb in die tijd veel in de draagdoek gedragen. Lekker bij me als mn dochter niet meer wist wat ze wilde.. Ook ging ik er op mn vrije dagen gewoon met zn tweeën op uit. Lekker het park in, kleedje erbij, broodje mee en wat speelgoed. Heerlijk genieten van je kleintje!
De speeltuin is ze nog wat klein voor.. En draagdoek.. Ik heb een mai tai.. maar zelf omdoen is wat lastig daarmee.. En vind ze ook niet erg leuk geloof ik.. Als niks goed/leuk is, is ook echt NIKS goed/leuk bij madame.. Bedankt voor de lieve reacties.. Doet me goed te horen dat ik niet de enige ben met deze gedachtes
Is op termijn verhuizen richting grens of naar Duitsland geen optie? Wat ook al gezegd is, je man heeft het ontzettend naar zijn zin, dat moet je waarderen. Elke dag naar een job gaan waar je niets mee hebt, gaat alleen maar tegenwerken. Het eerste jaar met een kleintje is gewoon ontzettend vermoeiend. Je moet wennen aan het nieuwe ritme, de onderbroken nachtrust, etc. daarna gaat het weer beter.
Zoek ook voor jezelf een afleiding op de dagen dat je thuis bent. Spreek af met een vriendin, ga ergens heen. Verandert misschien niets aan de aandacht die je dochter van je vraagt maar je hebt zelf wat afleiding en misschien wel iemand die je even helpt. Maar het wordt echt beter. Sowieso gezelliger als je dochter mee gaat eten en meer gaat communiceren. Vanaf 6 maanden vond ik het steeds leuker worden en vanaf een maand of 10 is het baby er wel vanaf. Krijg je wel weer andere uitdagingen maar het is een groot verschil.