Ik sta al 4 jaar lang elke nacht naar mijn bed omdat mijn dochter minimaal 1 keer per nacht wakker wordt. Meestal is het een stuk vaker! En al duurt het nog 10 jaar, ik geef haar iedere keer een aai over haar bol, een kus en leg haar dekentje recht. Het idee dat mijn dochter bang of verdrietig zou zijn en ik er niet aan zou doen komt niet in me op. Iedereen moet het zelf weten maar voor mij is het mijn taak als moeder om haar gerust te stellen en haar omgeving zo fijn mogelijk te maken. Boos worden doe ik al helemaal niet, ze doet het niet met opzet!
Ik krijg hiervan echt een brok in mijn keel, kan me voorstellen dat je dan breekt. Je zoon is 2 weken ouder dan mijn kinderen, en ik kan me voorstellen dat je verschrikkelijk moe wordt van al dat wakker worden s nachts. Misschien denk ik nu te simpel, maar waarom laat je de slaapkamer niet open zodat hij gewoon naast jullie kan komen liggen als ie daar behoefte aan heeft? Hier mogen kinderen altijd bij ons komen als ze willen, onder 1 voorwaarde: bij ons in bed zijn ze stil en wordt er geslapen. Als ze willen keten, praten, spelen is het linea recta terug in eigen bed. Dit werkt als een trein.
Respect voor jou dat je voor jezelf na vijf jaar de beslissing nam dat het afgelopen was. Kan niets anders zeggen dat ukkies echt met je aan de haal kunnen gaan. Ik gun het niemand toe maar ik wordt al gek van drie weken laat staan vijf jaar. Voor diegene die nog kleinere ukkies hebben ... hoop dat het niet bij jullie voor gaat komen ... dan piep je na twee weken wel anders. Ze gaan er niet dood van een keer op de grond slapen! Gut gut ...
En dan nog voor iedereen we hebben het hier wel over vijf jaar ... zucht ik wordt al simpel van een uk die na drie weken al het bloed onder mijn nagels vandaan haalt. Zo'n onzin om iemand dan zo'n slecht gevoel te geven. Mijn mening (en die hoef je dus niet te delen!) is dat ze soms even over een drempel heen moeten. En natuurlijk gaan ze daar niet dood van of houden ze er iets aan over ZUCHT
Ook ik begrijp je,. Mijn dochter is nu dik 2 jaar en 8 maanden. En ze komt nog elke nacht. Heel soms dacht ik van ze gaat door slapen. Die zelfde avond kwam ze vaak weer. Vorige week wilde ze ook niet slapen. Ik heb honger. tja uit eindelijk een rijste wafel gegeven omdat ik nog een kind hebt dat wil slapen. En ze slaapt al s nachts naast me. Maar ook dat helpt blijkbaar niet. Vannacht werd ze ook weer wakker weer honger. Nu is ze wel verkouden. (hoesten dus daar werd ze nu weer wakker van normaal is ze wel te vrede met een flesje drinken maar dat werkt ook niet helemaal meer) Vriend heeft het vannacht over genomen die sliep gisteren avond gelukkig al om 21 uur. Ze werd wakker om 3.30 hij zegt ga jij maar slapen als ze nog niet slaapt als ik weg ga 0.500 roep ik je wel. Gelukkig is ze blijven slapen tot 9 uur uniek wel is ze nu verkouden dus. Maar ze komt al van af haar 5 de maand dus haast elke nacht. En ja ook ik word wel eens boos. 9 van de 10 keer probeer ik me geduld te bewaren de 10 de keer is het soms toch echt van wanneer kan jij nu eens gewoon door slapen? Dus t.s ik begrijp je. Heb er dan ook wel twee maar de oudste kan s nachts mooi voor zich zelf zorgen. Alleen als die echt ziek is zou ik nog me bed voor hem uit komen haha. Maar ik ga er vaak maar van uit ooit slapen ze wel door. De vraag is alleen wanneer. Offtopic. Ik kan me verschillende dingen voorstellen. Van boos van een schreeuw geven naar je kind midden in de nacht. Maar ik heb twee kinderen. En ik heb bij beiden nog nooit nog nooit een kind laten huilen en dan van ellende in slaap laten vallen. Dat voelt zo zwaar. Mijn oudste heeft tot 9 jaar naast mij gelegen die werd ook wel eens s nachts wakker. Gelukkig sliep hij wel makkelijker door dan zijn peuterzusje nu. Zij wil er een flesje( drinken bij) hij was te vrede met een aai over zijn bol. Zij duidelijk niet. Ook wel eens s nachts een gesprekje met hem gehad. En sliep hij zo weer verder. Tja. Ik mopper graag op me kinderen zeker als ze me nacht rust verstoren. Daar word ik zo sjaggo van en geen vrolijke moeder
Wij hebben dezelfde aanpak als Adi voor onze oudste. Bij onze oudste zat er een medisch probleem achter. Bij hem werden toen zijn amandelen geknipt ( zowel neus als keel). Dit heeft hem ontzettend geholpen. Nu slaapt hij bijna elke nacht door en als hij 's nachts wakker wordt, dan kruipt hij bij ons in bed. We merken dat al geeneens meer. Onze jongste wordt in december 2. Hij is gelukkig bijna altijd een goede slaper. Hij slaapt trouwens nog bij ons op de kamer. Dit omdat ik geloof dat het gwoon nog veel geborgenheid geeft. Hij zal ergens begin volgend jaar met z'n broer op 1 kamer gaan slapen.
Dr word neit gezegt dat je een slechte moeder bent er zijn mensen waaronder ik het nniet eens met jou methodes.. Ik vind dat een hele slechte methode, Als ze overdag verdrietig boos driftig zijn enaan jehoofd zeuren sluit je ze toch ook niet op mag ikhopen? Ook alduurt het 5 jaar Jammer dan.. Ik zou nooit mn dochter opsluiten.. Nooit en laten huilen de hele nacht,. Arm kindje zeg.. mijn god wat heb ik een medelijden metdat kindje godzijdank komt ze snachts blijkbaar niet meer.. Maar ja dat zouik ook niet durven alsik weet dat ik toch maarmoet blijven huilen de hele nacht.. dus nee ik ben het niet eens met jou Methode. Ik zeg niet dat je een slechte moeder ben.. Ik moet zeggen dat ik wel respect heb voor jullie dat jullie het zolang volhouden dat moet ik wel even vermelden
Onzin om iemand er een slecht gevoel over te geven? En dan je post eindigen met ZUCHT! Goede combinatie! Ik kan alleen maar zeggen dat ik nooit maar dan ook nooit 1 van mijn kinderen op de grond wil aantreffen. Ik zou dat persoonlijk heel naar vinden en onacceptabel aan mijn kant. Hoe andere dit ervaren is niet aan mij. Dit is enkel mijn mening. En als mijn mening een ander een rot gevoel geeft is dat vervelend maar geen reden om dan maar mee te praten.
Ik heb je openingsbericht nog eens gelezen, en dat zeg je inderdaad al. Wij hebben vergelijkbare fase gehad tussen 18 en 26 maanden. Dat de een bij ons in bed kwam, en de ander zich daarna ook nog meldde. Ik bleef dan met 1 kind in bed liggen, en mijn man ging naast onze zoon liggen op zijn kamer. Na ong 2 maanden hebben we besloten dat dochterlief weer moet leren om op eigen kamer te slapen. We hebben toen elke nacht gewisseld, diensten gedraaid. Als ze wakker werd ging 1 van ons bij haar op de kamer zitten in de luie stoel, kind op schoot totdat ze weer sliep. We hebben haar uitgelegd: mama/ papa komen bij jou zitten, maar je blijft wel op je eigen kamer slapen. Na een paar nachten sliep ze weer. JIj zit natuurlijk in een veel langere fase, en zal dit niet helpen. Ik hoop dat je iets hebt aan tips hier, het is echt lood en lood zwaar om zo weinig te kunnen slapen. Ik hoop dat je extra veel geniet van je weekendje weg!
Was ook uit pure wanhoop ! Hopelijk mag dat duidelijk zijn... Ik zou nooit mijn kind pijn doen ofzo. Maar ja was de limiet toen... Ik kan niet eens beschrijven hoe ik de wanhoop nAbij was. Ik wist dat ze niets mankeerde... En dat het jennen was. Een slokje drinken dan weer een kusje dan weer een ditje dan weer een datje. En bij geen gehoor brullen krijssen en drammen. Kijk nachtmerries en met ziekte allemaal geen probleem. Maar met klieren was ik er helemaal klaar mee. En ti's niet zo dat ze op de betonnenvloer lag? Eerlijk hoogpolig tapijt ! En met vijf jaar oud snappen ze heus wel dat ze ook een andere keuze hebben. Want mama had het serieus al triljoen keer verteld Ik heb die nacht ook niet geslapen, ti's niet zo dat ik lekker lag ! Nee zoals ik in mijn post al beschreef Twas hartverscheurend ! Ik heb ze als baby nooit laten huilen. Nu met mijn tweede ! Precies het zelfde die laat ik nog geen minuut huilen.... Alleen mijn geduld was op.
En nee ik heb mijn dochter daarna nooit meer opgesloten ! Wel geprobeerd op te eten ! Ze had een groot bed en klom er steeds uit.... En rende de hele verdieping rond....
Ach, er zit toch zeker een verschil in ´s nachts en overdag? En ja, overdag was ik zo ontzettend blij dat hij even naar het KDV ging zodat mama even kon werken en niet naar dat continue gejengel hoefde te luisteren. Heerlijk! En ik had gewild dat wij er 1 keer uit gingen en dat hij dan weer ging slapen. Nee hoor, het was vaak om 12 uur raak, tot een uurtje of 2. Dan rond 4 uur weer wakker worden tot een uur of 6, om hem vervolgens rond half 8 wakker te moeten maken omdat de oudste naar school moet. Dat woog ook mee, want onze oudste was dus ook heel vaak wakker door zijn broertje en had daar echt last van. En wij hebben werkelijk ALLES geprobeerd. Belonen, straffen, troosten, bij ons in bed, pedagoog er bij. Alles. Maar de koek was op. En ja, hij heeft echt wel alleen op zijn kamer gehuild, omdat we niet meer konden. Ik MOEST slapen. Ik vond het bij tijd en wijlen een verschrikkelijk kind. Ik begon echt een hekel aan hem te krijgen 's nachts. En ik vond het verschrikkelijk. Ik heb zo hard staan huilen. Na die hersenschudding kon ik het helemaal niet meer handelen. Ik kon alleen nog maar schreeuwen en boos zijn. Het kon echt niet meer. Dus thank god voor die medicatie. We slapen nu al bijna een maand heerlijk, aan één stuk door. En het leven is hier zo veel leuker geworden. Wellicht gaat het over een tijdje weer mis, maar daar wil ik 1. niet aan denken en 2. dat zien we dan wel weer Deze maand hebben we in de poket, en ik ben al een heel stuk bijgeslapen.
Wij hebben onze dochter ook slaaptraining gegeven, met 11 maanden. Het was overduidelijk dat het bij haar grotendeels gewenning was en ik had álles geprobeerd. Bij haar was t grootste probleem dat ze 's avonds niet ging slapen, alleen krijsen, urenlang. En dan kon ik dr wel voeden, of wiegen oid. Maar dan wilde ze dat de volgende dag nog vaker en nog langer. En echt krijsen, krijsen, zonder ophouden tot ze haar 'zin' kreeg, na een half uur in slaap viel en 5 min later weer wakker werd. Hoe klein ook, een sterke wil had ze wel. En natuurlijk deed ze het niet om ons te pesten. Het is een behoefte, maar vooral een gewenning. Misschien dat we t verkeerd hebben aangepakt vanaf het begin. Tja, de eerste paar maanden zat ik altijd de hele avond te clusteren, tot ik dat ook niet meer trok. Vervolgens dus allerlei 'zachte' methodes geprobeerd om dr zelf te leren inslapen. Ook 's nachts en overdag had ze geregeld moeite met in- en doorslapen, 's ochtends werd ze heel vroeg wakker. Uiteindelijk ben ik chronisch ziek geworden. En ik ben er zeker van dat de stress van het huilen, oververmoeidheid, lang borstvoeding geven (enige manier om dr stil te krijgen) met als gevolg een zeer lage weerstand hieraan hebben bijgedragen. Tja, dat had niemand van te voren kunnen voorzien, dat ik zó ziek zou worden. Achteraf hadden we het veel eerder moeten doen, die slaaptraining. Natuurlijk is het vreselijk moeilijk om je kindje (hoe oud of jong ook) te laten huilen. Maar het heeft iedereen (ook haar!) zo enorm veel rust gegeven. Ingrijpen en hard zijn om ze iets te leren kan echt absoluut de juiste keuze zijn. En dan ben je geen slechte moeder, maar doe je ook wat het beste is voor iedereen. Tegenwoordig (vanaf 2 jaar) hebben we een prima slaapster. Zodra ze 'lastig' gaat doen met slapen, gebruiken we een afstreepkalender met 10 vakjes, dan krijgt ze een klein cadeautje. Werkt super bij haar en blijft ze netjes op dr kamer tot half 8 (met een wekker). We hoeven haar gelukkig nooit meer te laten huilen rond het slapen, er valt met haar te praten. Nou ja, ze is iig om te kopen
Om 11 uur lekker laten jengelen. Valt ze na een kwartier nog niet zelf in slaap dan kan je er even naar toe, geen aai over de bol, evt wel goed leggen en tut in, maar niet teveel contact. Dat gaat waarschijnlijk een paar nachten niet goed omdat ze gewend is steeds de fles te krijgen en ze dus aan de nieuwe situatie moet wennen. Voor de oudste geldt terug sturen, morgen is het weer tijd om te spelen, nu moet je slapen. Ook dat heeft tijd nodig. Wij zeggen vaak tegen de oudste dat ze dan even lekker met haar knuffels mag spelen. Heel veel succes.
Ik wil je eigenlijk alleen maar ff een knuffel geven. Zooooo herkenbaar!!! Onze kids zijn bijna even oud en ik heb helaas ook geen supertip voor je, al merk ik hier dat het langzaam steeds beter gaat...... Soms, zo maar in eens, slaan ze beiden een nachtje over en worden ze pas rond 7:00 of zelfs 8:00 uur wakker. Wordt je hlemaal doodmoe wakker, omdat je dan zooooo vast geslapen hebt Momenteel sleep ik mezelf echt voort.... Sommige dagen baal ik echt van mezelf omdat ik gewoon geen energie heb om een leuke mama te zijn
Kinderen kunnen er aan wennen om 's nachts telkens uit bed te komen of roepen. Ze kunnen er dus ook aan wennen ( patroon doorbreken , ja miss wel met wat gehuil ed.) om het zelf op te lossen. Is ook nog s goed voor hun zelfvertrouwen als ze leren dat ze zelf de slaap weer kunnen vatten. Idereen happy en als er echt iets is hoor je ze echt wel hoor. Mn oudste heeft 3 jaar gespookt omdat we er telkens op reageerden. De jongste heeft geleerd met een beetje hulp van ons om heerlijk door te slapen. Succes ermee ts!
Bedankt voor het delen van alle ervaringen en tips meiden. Heb er zeker wat aan en ga het ook proberen. Ik denk dat het bij hun idd gewenning is en dat moet doorbroken worden. Nu nog even moed verzamelen om eraan te beginnen....