Nou ik heb niet alles gelezen maar ik vind het echt belachelijk dat hij niet gewoon bij jou in bed slaapt.. Ook de eerste nachten vind ik dat raar maar goed das mijn mening.. En mijn man werkt ook, ik ga er 's nachts meestal uit maar hij slaapt wel gewoon bij mij.. 's nachts wakker worden hoort er gewoon bij als je een kleintje hebt, dat moet je man maar eens beseffen..
Ik denk dat je het er niet met ons over moet hebben maar met je man Ik merk dat het je best veel doet (logisch ook, zou ik ook hebben) en ik denk dat sommige reacties hier je alleen maar meer het gevoel hebben dat jij gelijk hebt of dat wat hij doet raar is. Zolang jullie je er allebei in kunnen vinden is niks raar, maar als dat niet het geval is zullen jullie samen moeten kijken hoe je tot een compromis kan komen of iig tot iets waar jullie je beiden prettig bij voelen.. Keyword; praten met elkaar Het krijgen van een kindje is niet niks. Dat heeft een hele impact op je leven.. daar moet je allebei aan wennen. Pas na 8 md ofzo kreeg ik eindelijk een beetje meer ruimte en rust terug in mijn relatie.. dus het is echt niet raar hoor dat jullie beiden aan deze nieuwe situatie moeten wennen. Maar probeer elkaar er niet in te verliezen! Succes!
Niet alles terug gelezen maar. Zo te lezen heb je wel al huwelijksproblemen. Kinderen krijgen kan een relatie behoorlijk onder druk zetten. En ze is nog maar drie maanden. Veel mannen vind het lastig. Ook veel vrouwen vinden het lastig. Om alles weer samen te laten hangen. Wel denk ik dat je echt met elkaar moet gaan praten over waarom hij daar slaapt. En jij moet toch echt meer aan geven wat jou grenzen zijn.
Je begint samen aan kinderen, dus hoor je er samen voor te zorgen. Ik vind het zo raar dat een man maar ergens andera gaat slapen omdat hij anders niet genoeg rust krijgt. Dan had je niet aan kinderen moeten beginnen! Hier hebben beide kids vrij lang bij ons geslapen. Jongste kruipt nog steeds regelmatig bij ons. Ts ik zou eens goed met je man hierover praten.
Ik snap gerust dat als hij werkt en jij niet, jij er vaker uit gaat. Maar dat hij s'nachts nooit eens eruit gaat snap ik niet. Thuis zijn enigen voor een baby is geen kattenpis dus ook jij hebt zo soms een nacht goed slapen nodig. En als hij geen 'last' wilt hebben van een huilende baby had hij er geen een moeten maken.
ik denk dat dit juist zijn probleem is. Misschien ziet hij jullie kindje als een soort van indringer op de slaapkamer. niet alleen voor zijn rust, maar ook voor jullie intimiteit Er zullen vast meer mannen zijn die het niet prettig vinden om het met hun vrouw/vriendin gezellig te hebben in bed als er ook nog een baby'tje in de kamer ligt.
+1 En ik zou het inderdaad even met je man bespreken, misschien ook eens bekijken waarom je kindje niet op haar kamer wilt slapen,laat ook zien aan je man dat jullie (dus niet alleen jij) er alles aan doen om haar ook te laten wennen aan haar eigen kamertje zodat tzt toch langzaam aan terug kan naar haar kamertje Heb je misschien al oude kleding van jou in haar bedje gelegd? Zodat zou jou altijd ruikt.
Wij slapen hier ook apart. Dit vanwege zwaar gesnurk partner. In het begin had ik hier ook erg moeite mee. Het is natuurlijk wel een hele andere reden als bij jou. Ik vind het rot voor je. Hij lekker slapen en jij telkens rennen. Lekker de kleine bij jou houden zou ik zeggen. Hij mag meepraten als hij ook wat doet in de nacht en anders mag hij lekker zijn mond houden!
Ik vind het wel heftig dat jij kan beoordelen dat ze nu al huwelijksproblemen hebben. Als een kind komt verschuiven de rollen in een gezin en alles eromheen. Het is zoeken naar een nieuwe balans in hoe iedereen het prettig vindt om te leven. En om dan te zeggen dat het huwelijksproblemen zijn vind ik ver gaan. Misschien is het een fase van zoeken naar wat het best werkt voor iedereen.
Rust heb je (tijdelijk) niet meer als je een baby krijgt, logischer wijs hij ook niet, hij moet je gewoon helpen vind ik. Mijn man heeft nog nooit ergens anders geslapen, ja, 1 keer toen beide meiden buikgriep hadden en bij mij sliepen, lag hij op de bank Kind kan ook bij jullie op de kamer als je man gewoon bij jullie ligt. Ik snap er volgens mij weinig van, van jouw man. Vraag het hem, en neem geen genoegen met vage antwoorden.
+2 Ik denk idd ook dat je het bespreekbaar moet maken, en eventueel ook kijken hoe jij daar iets in kan veranderen. En als dat betekent dat jullie baby toch moet gaan wennen aan haar eigen kamertje, dan moet je dat zeker overwegen en daaraan werken. Ik denk dat mijn man ook niet blij zal zijn om 2 jaar de kleine op de slaapkamer te hebben, ik moet er zelf ook niet aan denken.
2 jaar lijkt me ook wat gortig, maar een baby van 3 maanden die bv krijgt lijkt me toch niet handig om op haar eigen kamer te leggen. Je mist zo al heel veel signalen.
Kan, ik weet dat de kinderen van mijn zusjes ook bv kregen en die lagen ook allemaal op hun eigen kamertje ... Iedereen doet het anders, maar ik vind ook dat je niet je kop in het zand moet steken en helemaal niet meer naar de argumenten van je partner moet luisteren. Terecht of onterecht, je zult er iets mee moeten doen. En om je moeder in te zetten om je punt duidelijk te maken vind ik persoonlijk een beetje laf.
Moeder zou ik er ook echt niet bij betrekken, ik bespreek echt nooit zulke dingen met mijn moeder maar dat moet ieder voor zich weten. En verder ben ik toch van mening om vooral naar het kind moet kijken op deze leeftijd, het was ook niet mijn idee of keus om 9 maanden met mijn dochter in bed te slapen maar wanneer je geen oog meer dicht doet is de keus snel gemaakt. Wanneer ts 10 keer per nacht eruit moet s'nachts of uren op zit omdat haar man vind dat ze samen en alleen in het bed horen te slapen en de baby op haar eigen kamer dan wens ik hem veel succes met de baby en mag hij het lekker zelf oplossen.