Ik ga even nadenken over je reactie. Ik snap hem namelijk prima, maar heb geen zin om in de verdediging te schieten. Geloof mij, dat ik als moeder van 3 kinderen, prima weet wat er allemaal bij komt kijken. Later meer.
wat een lastige situatie. die abortus was ook van zijn kind? Krijg je hulp van familie of vrienden of kan je hulp krijgen? 4 kinderen alleen lijkt mij erg pittig maar als je er echt voor gaat en het kindje kleding, eten, een dak boven zijn of haar hoofd kan geven en veel liefde moet dat helemaal goed komen. Sterkte!
Wat een rottige reactie zeg. Ik denk dat de ts prima in staat is om te bepalen of ze voor dit kindje kan zorgen of niet. Het leven is nu eenmaal niet perfect en niet altijd rozengeur en maneschijn. je doet wel erg simpel over de psychische gevolgen. Wat nou als de TS er zo aan onderdoor gaat dat de 3 kinderen die ze heeft er een veel slechtere mamma voor terug krijgen dan dat ze nog een broertje of zusje krijgen. Doordat ze wordt gekweld door schulgevoelens? Een abortus tegen je gevoel en verstand in is zo niet recht te praten voor jezelf. En als die vent haar niet wilde en geen kinderen had hij naast haar ook zn voorzorgsmaatregelen kunnen nemen. Het gaat om 2 volwassen mensen hier, sex kan consequenties hebben. Zeker als er al een keer een abortus is geweest zou hij dat toch ook moeten snappen. De TS had een spiraal en dus wel haar deel van die verantwoordelijkheid op zich genomen. Het is een klote situatie waar ze het beste van zal moeten maken. Wat ze kiest is aan haar. Vind je reactie behoorlijk kortzichtig en kort door de bocht.
Helemaal mee eens ! Als het kindje liefde krijgt eten een dak boven het hoofd ..komt dit kindje niets te kort.. Ts jij komt er wel !
Ik ga toch weer van me afschrijven, met het risico op veroordeling. Gisteren hadden ik en de papa weer even contact via app. Hij wilde donderdag langs komen om wat spullen op te halen en ik ging akkoord. Maar ineens voelde ik me weer ziek, ziek vd stress en angst. Bang voor zijn ineens koude en zakelijke houding. Ik heb hem een lang bericht gestuurd waarin stond dat ik van hem hou, niet kan begrijpen dat hij me nu zo behandeld en dat ik pas contact wil, wanneer hij zich anders op kan stellen naar mij toe. Gisteravond kwam er al reactie (had ik niet aan zien komen). Hij wil langskomen om te praten en schreef dat ik veel meer voor hem beteken dan ik nu denk. Ik voel me direct weer gestresst . Ben bang om hem te zien, bang voor weer ruzie, bang dat hij weer gaat proberen om er een abortus door te duwen. Ik weet dat ik het allemaal negatief invul, maar ik kan niet anders. Een maand terug lagen we nog fijn samen in bed, lol te maken, te praten en toen is ook ons kindje verwekt... Nu is alles anders en lijkt dat wel een jaar geleden, dat hij zo lief tegen me was. Ik snap hem wel, zijn leven staat op zijn kop. Maar ik kan niet bij hem in de buurt zijn zolang hij zich zo anders opsteld naar mij toe. Besef me nu pas hoeveel ik van hem ben gaan houden de afgelopen jaren en hoe ik het mis, alles.
Ik zou er open in gaan. Laat hem zn verhaal maar doen toch? Als voor jou je keus vast staat en hij begint weer over een abortus zou ik daar duidelijk in zijn dat dat een gepasseerd station is en dat je naar de toekomst wil kijken. Vaak maak je je drukker om dingen dan nodig (is hier in elk geval de ervaring). Dingen vragen of verwachten is helemaal niet gek. Probeer ook te achterhalen waar hij bang voor is. Bedoel hij is 45 en heeft nog geen kinderen, heeft hij ze nooit gewild? Is het allemaal anders gelopen dan dat hij 20 jaar geleden verwachtte? Misschien is hij wel vreselijk bang voor wat hem te wachten staat. Want een kindje is behoorlijk wat verantwoordelijkheid en dat is niet iets waar idereen even makkelijk mee om kan gaan. Er goed over praten kan jullie sterker maken en in elk geval voor beide meer begrip voor de situatie geven. Hem een lamlul noemen en zeggen dat hij op kan krassen is in die zin denk ik de makkelijkste weg. Je weet dan immers ditect waar je staat. Maar elkaar wat ruimte en tijd geven om alles te laten bezinken is echt niet per definitie fout.
Ik wil het heel erg graag heel goed van jouw kant begrijpen. Maar zoals je in het begin al zei, jullie hebben een soort van 'ingewikkelde relatie' jullie hadden vriendschap maar geen relatie. Friend with bennefits? Mag ik het zo noemen? Ik begrijp heel goed dat daar geen kindje bij past. Hij heeft je zelfs -voordat je wist dat je zwanger was- verteld dat hij wat voelde voor iemand (en jullie contact dus wrs wilde afkappen). Nu is de situatie zoals hij is. Ik zeg ook echt niet dat je voor een abortus zou moeten kiezen hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar het is wel jouw keuze deze baby te houden en niet de zijne. Dus zal jij het zelf moeten doen. Ik vrees echt dat je hem los moet laten zolang hij niet weet wat hij wil (tot hij hopelijk zelf terugkomt). Dit is niet zijn keuze en net zo min als jij wist hij dat jij je spiraal verloren was (voor hem is dat nog onduidelijker dan voor jou, immers draag jij het spiraal). Ik vrees dat je echt voor jezelf en je gezin moet gaan, de consequentie van je keuze onder ogen moet zien. En ik twijfel er niet aan dat het je lukken gaat! Maar als je aan hem blijft hangen wordt het allemaal wel heel verdrietig! edit: wat hier boven staat zou ik idd ook doen, laat hem 1x zijn verhaal doen en daarna moet hij zelf beslissen wat hij wil, deel uitmaken van jullie leven of niet. Zolang hij dat niet wil moet je hem los laten!
jeetje meid toch wat een nare reacties hier weer zeg ook... mensen moeten niet oordelen over dingen die ze zelf niet meegemaakt hebben... toch zou ik afstand nemen van hem en voor je kleintje gaan ook met nummer 4 zal je het redde juist doordat je al weet wat je hebt doorgemaakt...dit kindje moest er komen voor jouw ga ervoor met ze 4ren en laat die kerel voor wat het is....
Ik snap de nare reacties wel, iedereen heeft recht op een mening. Wat ik ermee doe, is een tweede... Ik ga hem inderdaad zijn verhaal laten doen, maar vind dat wel eng. Dit is met name zo, omdat ik nu nog heftiger uit emotie reageer en daar heb ik alleen mezelf mee. Ik hoop zo dat hij me de kans geeft om hem te begrijpen, maar dan zal hij wel moeten praten. Daar is hij niet zo goed in.
dat klopt maar mensen kunnen ook hun mening voor hun houden... hopelijk kan hij duidelijk maken wat hij nou wilt... zodat jij ook verder kan.. en hij moet ook snappen dat je bom met emotie bent nu...
nee niet op jouw hoor op de reactie van alamea die vindt ik erg grof en men zit niet op nog meer negatieve reactie te wachten want daar heb je immers niets aan..
Jij zei met jouw stukje over hem, precies wat ik zelf ook weet en voel. Ik heb jou reactie niet als negatief ervaren.
Geen idee... Hij begon weer koude berichtjes te sturen, ik heb hem wederom laten weten dat ik, als hij zo doet, hem niet kan zien. Ik hou teveel van hem, trek de afwijzing niet als hij in mijn buurt is. Dat heb ik hem net laten weten. Zolang die ander meer prioriteit heeft als ik, wil ik geen contact. (Dat dat zo is werd duidelijk uit app contact net...)
He jakkie. Dan is voorlopig loslaten misschien beter. Spullen van hem in een doos en opsturen of bij de deur zetten als je zelf de touwtjes in handen wil houden. Het zal der allemaal wel niet makkelijker op worden nu hij een ander lijkt te hebben. Door een beetje afstand te creeren kan je er zelf misschien ook wat objectiever naar kijken. Heel veel sterkte in elk geval. Edit: oh en wat betreft die berichtjes. Die kunnen van beide kanten fout geintreperteerd worden. En je bent hem echt niet verplicht overal braaf antwoord op te geven. Denk aan jezelf en je kindertjes.
Zijn spullen ga ik idd verzamelen en zorgen dat ik ze in zijn woonplaats krijg. Verder: die scharrel is zeker weten weer een bevlieging, binnenkort is het niet spannend meer en komt hij weer aankloppen bij zijn veilige haven. Tegen die tijd wil ik sterk genoeg zijn om hem te weerstaan. Zoveel pijn als nu, heb ik niet eerder gehad door hem... Ook ben ik er van overtuigd dat hij, zolang hij met haar bezig is, niet echt kan voelen wat de situatie met mij en ons kindje inhoudt en wat het met hem doet. Nu nog nadenken over hoe ik achter eventuele aangeboren afwijkingen binnen zijn familie ga komen...ook zoiets.
Dit speelt nu in een tijdsbestek van maximaal twee weken denk ik, aangezien je pas net zwanger bent. Ik ben het niet eens met die felle reactie die hier ergens staat, maar kan me wel voorstellen dat als je 3 jaar lang een los/vast iets hebt dat je vaak genoeg hoort, dat de man dan wacht op iets anders, of in ieder geval jou niet als zijn toekomst ziet. Dat is hard en vervelend, maar het zou kunnen. Je bent aan jezelf en je ongeboren kindje verplicht om hem hierover te vragen. Maar ik denk niet nu. Naast dat ik zijn reacties behoorlijk onvolwassen vindt, denk ik ook dat hij gewoon compleet overdonderd is door het nieuws. Als jij een spiraal hebt, verwacht hij toch niet dat hij ook de lasten van zijn lusten zal krijgen, om het maar even zo uit te drukken. Wellicht is het voor hem en voor jou verstandig om wat rust te creeren en moet hij duidelijk eerst aan het idee wennen voor jullie om tafel gaan zitten. Jullie en jij in ieder geval, bent oud en wijs genoeg om hier een goede oplossing voor te bedenken en een goed gesprek aan te gaan, maar ik denk sowieso dat hij op dit moment gewoon nog in shock is. Ik weet nog bij mijn partner, dat het ook heel wat weken en echo's duurde voordat de zwangerschap geland is. En nu bij de tweede, wilden we allebei graag, maar dan nog, op het moment dat het zo is... vliegt er van alles door je (en zijn) hoofd. Ik zou zeggen, gun het wat rust en maak pas beslissingen op het moment dat het bij jullie allebei geland is. Je komt over als een sterke vrouw die uiteindelijk de juiste beslissingen zal nemen!
Het moeilijke is, dat ik hem gisteravond aangeef dat ik denk dat het beter is elkaar even los te laten tot er rust is en hij er direct op over gaat dat hij me wil zien... Normaal was ik daar altijd heel happig op, maar nu word ik letterlijk ziek vd stress als ik er alleen maar aan denk. Ongeacht de baby, is ons verwachtingspatroon nu helemaal anders. Ik voel me nu (terecht of niet) gebruikt en aan de kant gezet. Laat hem dan maar lekker in zijn flow zitten met haar, maar ik trek dit niet. Niet nu.