Hey moeders, Nu mijn zoon 5 maanden is ga ik me langzaam realiseren dat ik toch ook nog vrouw ben........ Mijn hele leven draaide de afgelopen 5 maanden om onze zoon. ofwel doordat ik vreselijk moe was van de drukke kraamtijd en bevalling, ofwel omdat Dano mijn aandacht weer opeist. Vragen mijn schoonouders wat IK voor sinterklaas wil, nou zeg ik doe maar een pyjama voor Dano. haha ze kijken me aan en zeggen jij bent er ook nog hoor, je kindje is wel belangrijk maar denk ook aan jezelf. Owja dacht ik toen, en werd direct emo. ik bedacht me dat ik even niet meer wist wie ik was....... Heb mezelf uitgevlakt afgelopen maanden en dat ga ik nu voelen. Ik wil heel graag weer gaan lijnen om mijn figuur weer wat op orde te krijgen, lekker uit mijn dak gaan met vriendinnen en zuipen tot ik erbij neerval zonder te denken aan de borstvoeding etc etc. al met al vind ik het best pittig om en moeder te zijn, en een goeie werknemer en ook nog partner. maar dan moet je tussendoor ook nog eens jezelf zijn want die staat op de laagste prio, wat eigenlijk niet zou moeten maarja moeders he herkennen jullie dit?
Helemaal herkenbaar! Had het ook zo,n maandje terug dat ik zo iets had en nu IK ook weer hé! Maar goed je lichaam is nu gewoon al zo hersteld en je ritme met de kleine zit er helemaal in dat je ook weer je eigen ding wilt doen. Maar nu was ik al moeder en vond het in begin ook nog moeilijk om weer ook eens uit m,n dak tegaan. Maar je meot het gewoon doen! Ook gewoon weer aan jezelf denken. Geeft je zeker nieuwe energie. Groetjes Anna
Niet zo heel erg eigenlijk. Ik ben toch altijd wel heel erg mezelf gebleven. Maar goed, mijn kinderen zijn al weer wat ouder, en ik herinner me wel dat bij allebei die eerst 6 maanden verschrikkelijk vermoeiend waren, vooral omdat ik ook nog fulltime werkte. En het kan schelen dat ik me nooit zo geinteresseerd heb voor zuipen en uit mijn dak gaan.
Ik herken mijzelf er ook niet in eigenlijk. Ik zou dan ook nooit met de BV stoppen,zodat ik weer eens lekker kan *zuipen* zoals jij het typt,maar dat terzijde.
Ik begrijp het volkomen, dat gevoel. Op 5 weken leeftijd zagen wij om half 8 's avonds dat we concerttickets hadden gewonnen. Tja het concert begon om half 9, dus hebben we Myrthe bij mijn ouders 'gedumpt' en zijn we hals over kop gegaan. Ik was mijn ouders super-dankbaar dat ik uit mijn dak kon gaan. Af en toe doen we haar een nachtje naar hen (1 keer op 2 maanden hoor)en kunnen we genieten van onszelf en elkaar. Wanneer ik iets voor mezelf wil doen (zoals bv sporten voor dat zwembandje te verliezen) verval ik wel heel snel terug in mijn moederrol en geef ik het dan ook snel op. Wat moet je nau met die vrouwen die je kind niet kennen en je er ook niet te veel kan over vertellen. Weet je, 't lijkt wel alsof je over niets anders meer kan praten. Maar na een jaartje keert dat toch al aardig terug vind ik. Minder gekeuvel over de kleine, meer gezeur over de schoonmoeder
Ik begrijp het volkomen, dat gevoel. Op 5 weken leeftijd zagen wij om half 8 's avonds dat we concerttickets hadden gewonnen. Tja het concert begon om half 9, dus hebben we Myrthe bij mijn ouders 'gedumpt' en zijn we hals over kop gegaan. Ik was mijn ouders super-dankbaar dat ik uit mijn dak kon gaan. Af en toe doen we haar een nachtje naar hen (1 keer op 2 maanden hoor)en kunnen we genieten van onszelf en elkaar. Wanneer ik iets voor mezelf wil doen (zoals bv sporten voor dat zwembandje te verliezen) verval ik wel heel snel terug in mijn moederrol en geef ik het dan ook snel op. Wat moet je nau met die vrouwen die je kind niet kennen en je er ook niet te veel kan over vertellen. Weet je, 't lijkt wel alsof je over niets anders meer kan praten. Maar na een jaartje keert dat toch al aardig terug vind ik. Minder gekeuvel over de kleine, meer gezeur over de schoonmoeder
Ik herken wel het gevoel dat je jezelf op de laatste plaats zet. Eerst Bram, dan een hele tijd niets en dan ergens onderaan het lijstje sta je zelf . Volgens mij voor alle moeders herkenbaar. Leuke dingen doen met vriendinnen, dat doe ik nog steeds, zij het in mindere mate. Mijn werk is nog steeds belangrijk voor me, maar ik neem er thuis nu makkelijker afstand van, ook wel eens fijn. Mijn oude figuur terug.... tja.... die laatste paar kilo's zijn wel erg kleverig ... Het enige waar ik wel eens wat moeite mee heb is dat mijn man en ik te weinig tijd voor elkaar hebben... zal dat nog veranderen? Verder ben ik dik tevreden met mijn leventje nu, ik had er jaren eerder aan moeten beginnen, haha.
Heel herkenbaar! Het eerste wat ik deed toen ik gestopt was met bv was een fles wijn leegdrinken hahaha! Ik heb soms nu nog dat ik alleen aan Fenneke denk met alles wat ik doe. Het kind staat op 1,ik kan er niks aan doen,dat is een oer-gevoel. Ik denk ook een stuk minder aan mezelf en mijn behoeftes en dat breekt me soms op hoor! Maar binnenkort staat een uitje gepland met mijn vriendinnen en dan kan ik weer even de ouderwetse Maud zijn,dan kan ik er weer tegenaan... Ik snap ook niet dat sommige mensen kunnen zeggen dat hun leven niet is veranderd sinds de komst van de kleine. Natuurlijk wel!
owwwww.....heel herkenbaar ! Nu noa er is, draait mijn leven volledig om haar! Dat is niet erg, daar heb ik immers voor gekozen. Maar af en toe merk ik dat ik kriegelig ben en mezelf weer eens terug wil. Het wordt dan ook echt de hoogste tijd dat ik eens aan mezelf ga denken. Dat hoeft niet per se stappen met mijn vriendinnen te zijn, al is het maar dat ik eens aan dat boek begin, sporten, uit eten, bioscoopje pikken of naar de schoonheidsspecialiste, manicure/ pedicure...... kan geloof ik nog wel tien dingen opnoemen die ik zou willen doen... Ga mijn moeder maar eens bellen.....
Het is gewoon een kwestie van je draai vinden volgens mij. Het eerste jaar van alle 2 de kinderen vond ik intensief, daarna ging alles weer veel meer als van ouds. Het is ook niet niks een kind krijgen en dan verder ook nog eens op alle vlakken alles goed willen doen. (thuis, werk, sociaal leven) Ik denk wel eens dat we gewoon te veel van ons zelf verwachten. Maar toch... ookal vind ik dat ik de balans tussen moeder en vrouw zijn weer aardig in evenwicht heb als ik voor mezelf ga shoppen kijk ik altijd eerst voor de kinderen
Ik vind het helemaal niet erg dat ik nu minder belangrijk ben... ik ben bovenalles nu moeder. Ik heb voor hun gekozen dus ik vind het logisch dat ik, helemaal nu ze zo hulpeloos zijn er altijd voor ze ben 24/7. Ik mis het ook niet die tijd voor mezelf... ik geniet veel meer van een gezinsuitje naar de kinderboerderij dan ik zou doen van en dag ongegeneerd shoppen. Ik besef denk ik gewoon heel goed dat deze periode maar heel kort duurt... mijn tijd komt wel weer als hun ook meer hun eigen ding doen en naar school gaan ed. Maar nu ze nog zo klein zijn en de wereld pas ontdekken vind ik het fijn hun in alles te volgen. Het eerste halfjaar met de eerste moest ik wel erg wennen aan het moeder zijn maar na die tijd was het alleen maar genieten eigenlijk.
Ik begrijp het gevoel heel goed.Maar moet wel zeggen,dat ik eigelijk heel bewust 1 avond per week echt tijd maak voor mijzelf.Ik ga dan leker naar vrienden.Papa is dan gewoon thuis en die kan heel goed voor de kindjes zorgen......
Ik begrijp je heel goed hoor Angel Eyes. Ik merk ook dat ik gedurende de hele dag !de laatste 11 weken) ook helemaal gefocused ben op Siem. En hij is het dubbel en dwars waard, maar ik merk gewoon dat ik vaak pas na het flesje van 11.00 uur zelf eens voor de speigel sta en me aankleedt. Siem kan dan het langst alleen spelen, maar ik doe het nóg haastend. En inderdaad een avondje weer lekker uit je dak. Mijn man en ik hebben toevallig afgelopen weekend besloten weer wat vaker eropuit te gaan. Ofwel mét Siem, ofwel zonder, want gelukkig hebben wij veel mensen in de buurt die willen en kunnen oppassen. Maar laten we over et figuur idd maar zwijgen. Morgenavond beginnen bij mij pas weer de lessen van de zwsch-nagym, waarbij buikspieren en rug weer een beetje aandacht krijgen. Ik heb hier nog niets aan gedaan. En vorige week heb ik maar eens een ladtshave voor onder de douche gekocht, want tijd voor scheren neem ik ook al maanden niet. Ik sluit me bij jou aan en ga bewuster weer op zoek naar mezelf. Die zelf kan overigens een hele leuke moeder zijn hoor, want daar koos ze voor Het is dus het één ÉN het ander. Succes met zoeken!
het is ook niet dat ik het er niet voor over heb. Dano staat op 1 en zal altijd op 1 blijven staan. Maar precies wat Juud al zegt ik denk pas op het allerlaatste moment een keer aan mezelf. en als ik aan mezelf denk doe ik dat nog haastig omdat ik dan weer aan Dano denk. dan bedenk ik me ineens dat ik niet meer weet wanneer ik iets heb gedaan puur voor mezelf. Ik ben normaal ook geen zuipert, integendeel. maar laatst had ik een etentje van mijn werk en ik dronk een wijntje en voelde me meteen schuldig . Heb natuurlijk de gekolfde melk weggegooid. maar ik zie dat de meesten aangeven dat het na 6 maanden tot 1 jaar wel beter gaat. Als ik bijvoorbeekld een dagje niet lekker in mijn vel zit, of ziek ben dan schuif ik dat aan de kant want mijn mannetje heeft aandacht nodig. met als gevolg dat ik me nog minder goed voel. maarja thats life as a mom he. komt wel goed, ik merk nu alleen dat ik het me realiseer.
Malle meid, na één wijntje hoef je de melk toch niet weg te gooien? Gewoon voor je weggaat je borsten goed leeg laten drinken, zodat Dano lekker vol zit, en je wijntje (2 mag ook) aan het begin van de avond nemen. Tegen de tijd dat je thuisbent kan hij weer lekker bij je drinken hoor. In noodgevallen: je mag voeden als je mag autorijden.
Ik heb ook wel het gevoel soms dat ik alles wat met mijzelf te maken heeft opzij zet.. maar ik geef dan ook geen BV, maar dan nog... ik kan ook uit mijn dak gaan zonder alcohol uiteraard en dat heb ik ook gedaan toen Joaquin 6 weekjes oud was...ben ik gaan stappen met mijn zus.. en de bv ging gewoon door hoor zonder alcohol uiteraard Maar hoe dan ook, bedenkt ikaltijd weer mijn tijd komt nog wel mijn binkie gaat voor alles nu. ... en soms zeg ik gewoon manlief autosleutels graag en ik peer hem gewoon is hij een dagje echt papa de hele dag.. is ook wel een keer fijn
Ik heb dat eigenlijk niet dat ik minder tijd voor mezelf heb eigenlijk. Natuurlijk niet de eerste maand maar na 3 maanden ben ik weer gaan sporten dan dat doe ik 2-3 avonden in de week. Elke week ga ik wel wat leuks doen weg, op visite, mensen bij ons komen eten. Ik ben inmiddels alweer een paar keer uitgeweest met vriendinnen, naar concert geweest, vorige week naar six-flags hele dag. Af en toe iets meer drinken ook prima zolang we niet allebei aangeschoten zijn ivm vroeg opstaan en gewoon omdat ik het geen fijn idee vind met de kleine. Enige wat ik nog niet heb gedaan is samen met mijn man buiten eten zonder de kleine. Ik vind het nog te belangrijk om zelf de kleine te voeden en daarna naar bed te doen. Daarna gaan we wel uit of weg maar dat is pas na 20uur.
Ja, ik begrijp het wel hoor en dat je niet een of ander zuipend feestbeest bent, maar gewoon het idee dat dat niet meer spontaan kan. Af en toe wil ik ook gewoon even naar de schoonheidsspecialiste, winkelen, uit eten zonder op de klok te letten of wat dan ook. Met een baby is dat toch anders. Maar ja, ik het er wel voor over, wat beperktere vrijheid, heb daar toch een heel lief kindje voor. Al mis je wat spontane acties soms...