Oke het zal ongetwijfeld weer een lang verhaal worden, maar ik weet het niet meer met het volgende: Ik werk nu al vijf en half jaar in de nachtdienst, ik ben slaapwacht bij verstandelijk gehandicapten. Vijf en half jaar geleden maakte ik twee weekjes schoon in een gezinsvervangend tehuis als uitzendkracht. De "baas" van toen vond dat ik goed omging met de clienten, en bood me een baan in de nachtdiensten aan ( ik heb geen diploma's in die richting), en sindsdien werk ik daar. Na ongeveer een jaar kreeg ik een nieuwe baas, en vanaf dat moment wou ze me al kwijt, omdat zij alleen mensen aanneemt met diploma's in dit vak. Sindsdien doet ze er eigenlijk alles aan om het me moeilijk te maken. Opmerkingen als , zou je niet dichterbij huis werk zoeken enz. Ik heb haar destijds nog gevraagt of er niet een mogelijkheid was tot scholing, maar als antwoord kreeg ik dat ik dat dan maarzelf moet bekostigen en daarmee werd hhet afgedaan. De eerste keer dat ik afbelde was toen mijn vader met spoed werd opgenomen in het ziekenhuis dit was eind oktober maar de exacte datum weet ik niet meer . Ik kreeg later op mijn sodemieter van haar dat ik daarvoor een dag had vrij genomen, want ik moest van mijn probleem niet het hare maken en het zal haar niet interesseren of hij de pijp uitging of niet. Dit antwoord zit me toch zo verschrikkelijk hoog, hoe durft ze!!! Nu zat ik vanaf 25 november 2005 in de ziektewet, vanwege mjin miskraam, die ik op dat moment nog niet gehad had maar er wel aan zat te komen. Na de miskraam kwam mijn vader weer in het ziekenhuis terecht, en ik voelde me totaal niet goed. In januari ben ik naar de arbo arts gegaan, en hij hoorde me aan over de miskraam en hoe ik mij lichaamelijk voelde. Ik sliep slecht en daarom mocht ik op dat moment nog niet de nachtdiensten in. Vanaf 13 februari achtte hij me weer aan het werk te kunnen zien, en tot die tijd kon ik eventueel licht ondersteunende taken verrichten, maar hij zei dat ik daar niet op hoefde te rekenen want meestal is dat soort werk er niet. Een week later belde mijn baasin me op en vertelde dat ik aan het werk moest op therapeutische basis. Ik moest om 7 uur smorgens beginnen tot 9 uur, twee uurtjes dus. Maar voor die twee uurtjes moest ik wel om vijf uur mijn bed al uit omdat ik anders deeerste bus niet kon halen die ik nodig was om er om 7 uur te kunnen zijn, terwijl ik al geen oog dicht deed, dit viel me dus heel zwaar. Ze heeftgewoon gezocht naar werk, wat erop aan kwam dat er eigenlijk helemaal geen werk was als ik daar om 7 uur stond, ja de taken overnemen van mijn collega's. Dit heb ik vier weken gedaan, en ik was er kapot van, niet van het werk zelf, en als er gevraagt werd hoe het werken ging, zei ik ook goed, want dat werken wou wel, alleen om dat tijdstip op te staan, terwijl ik niet in slaap kwam door hyperventilatie en stress, daar ging ik aan onderdoor. Nu moest ik mij 13 februari beter melden. Mijn baas belde me op, ze zegt je hebt je werk als therapeutische basis gedaan nu meld je je beter. Ik zei dat ik me totaal niet goed voelde en dat ik oxazepam had gekregen van de ha om beter te kunnen slapen. Dat interresseerde haar niet ik moest me beter melden want zij vond dat ik beter was. Ik heb haar gezegt dat ik dan wel zou stoppen met de medicatie en me beter zal melden, maar dat ik zowiezo de arbo arts nog zou inlichten. Die dag heb ik mij dus beter gemeld, en toen ik haar belde om dat te vertellen, zei ze , kan je wel stoppen daarmee dan anders moet ik naar ander werk zoeken voor je....DAN INEENS WEL!!! Ze maakte weer de opmerking dat ik dan maar in de schoonmaak moest, maar dan zal mijn loon wel zakken. Ik zei dat ik dat zat met oppas...maar ja dat was mijn probleem. Dus ik heb gezegt dat ik gewoon die nachtdiensten doe...dit stond haar duidelijk niet aan. Nu heb ik afgelopen woensdag en donderdag weer nachtdiensten gehad. Ik heb geen oog dichtgedaan, en ben nu ook echt op. Nu wouden ze dat ik komende zaterdag ook slaap, ik heb gezegt dat ik niet kon.. ik kan ook niet... maar ze zeggen dat mijn rooster niet goed was, en dat ik gewoon moet werken, doe ik dat niet dan weiger ik werk en heeft ze weer een reden om me eruitte gooien. Dus ik werk hem nu wel. ik zal wel moeten, maar ik ben helemaal op. Ik ben er zo moe van om jaar in jaar uit tegen haar op te moeten boxen. Zedoet alleen maar neerbuigend, en wil me echt kwijt. Ik weet niet meer wat ik hier mee aan moet, maar zo werken is niet fijn. Ja ik wil graag ergens anders werken, maar dan bij mij in de buurt dat ik niet weer met dat gereis zit, want ik heb geen rijbewijs, en als ik het geld niet nodig was had ik allang gezegt dat ze haar werk in haar **** mocht stoppen, maar dat kan ik nu niet. Ik weet echt niet meer wat ik hier mee aan moet
Wat vervelend allemaal. Wat een trut is die baas zeg !!!! Volgens mij bepaald een arboarts wanneer je weer aan het werk mag, en dus niet je baas. Volgens mij is het ook zo dat als je zwanger bent je geen nachtdiensten meer hoeft te doen. ( Ik hoop dat je snel weer zwanger bent) Ben je geen lid van de bond dan zou je die om raad kunnen vragen. Sterkte
Zijn er getuigen van al die voorvallen? Zo ja dan kan je het aankaarten als pesterijen om je eruit te krijgen. Dat mag ze ten alle tijden dus NIET doen. Zowiezo contact opnemen met het hoofdkantoor en daar een melding hiervan doen.
Hoi Jolanda, Wat een vervelende situatie! In ieder geval is het inderdaad zo dat jouw leidinggevende niet bepaald wanneer jij beter bent, dat doe jij i.o.m. je arbo-arts. Ik zou dus in ieder geval weer contact opnemen met de arbo-arts. En ik zou niet alleen het lichamelijke vertellen maar ook wat de situatie op je werk met je doet want dat heeft ook invloed op je gesteldheid. Kun je de voorvallen met je leidinggevende verder ergens melden? Bij haar leidinggevende bijvoorbeeld. Dat zou ik zeker doen. Heb je verder de mogelijkheid om wat dichter bij huis een leuke baan te vinden? Schrijf je 's in bij een (goed) uitzendbureau en kijk 's of zij iets voor je kunnen betekenen. Er zijn vast mogelijkheden voor je! Heel veel succes en rustig aan!
Jolanda, dit kan echt niet hoor meid! Is er mogelijk een afdeling personeelszaken/P&O o.i.d.? Daar zou je dit kunnen aankaarten. Ik ben het met Muppie eens dat dit kan worden gezien als 'pesten op het werk'. Daar gaan mensen echt aan onderdoor. En vooral die opmerken over je vader (dat het haar niet kan schelen of hij de pijp uitgaat), nou, ik ontplofte zowat toen ik het las. Als mensen ga je al niet zo met elkaar om en als leidinggevende heb je helemaal gewoon respect op te brengen voor je medewerkers. Ik heb zelf eens een situatie meegemaakt met treiteren op het werk en onze afdeling personeelszaken heeft toen goed werk gedaan. Ze hebben mij gesteund en veel voor me gedaan. Mogelijk is er voor jou ook zoiets. Tevens zou ik serieus eens informeren bij een bureau voor rechtshulp of een rechtswinkel bij jou in de buurt om te kijken wat je rechten zijn. Als je daar al zo lang werkt, heb je veel rechten en krediet opgebouwd en heeft je werkgever ook de plicht om samen met jou naar een betere werkplek te kijken. Laat je niet op je kop zitten meid, want dit kan echt absoluut niet door de beugel. Sterkte, Anouk.
Ik heb net mijn bedrijfsarts gebeld. Hij heeft mijn verhaal aangehoort maar kan niks voor mij doen. Ik moet volgens hem hier niet mee doorlopen en een vertrouwenspesoon van de stichting in de arm nemen. Die vertrouwenspersonen lopen dus idd rond bij p&o . Probleem is dat als ik in contact wil komen met een vertrouwens persoon, ik eerst contact moet hebben met mijn leidinggevende ( die trut) en zij kan mij al dan niet doorsturen. Eerst moet ik haar het probleem voorleggen, maar zij stuurt mij never nooit niet door dat weet ik zeker. Plus dat ik gewoon niet meer met haar wil praten, echt niet. Ik weet het niet meer, zit gewoon een potje te grienen achter de computer, ik ben het zo zat
Volgens mij moet je de vertrouwenspersoon ook zonder je leidinggevende kunnen bellen, daar is het tenslotte een vertrouwenspersoon voor. De afdeling P&O heeft het nummer voor je, en als je aan de vertrouwenspersoon uitlegt in welke situatie je zit, zal hij/zij echt wel snappen dat je niet de toestemming van je leidinggevende hebt gevraagd. Het is helemaal niet raar dat je er helemaal doorheen zit hoor Jolanda. Dit soort dingen zijn hartstikke ingrijpend en daar moet je echt een oplossing voor vinden. Als het niet intern kan, dan zal je een andere baan moeten zoeken. Als je al zo lang ervaring hebt, kom je echt wel weer aan het werk elders. Ook zonder papiertje. Ik weet hoe je je voelt omdat ik in een soortgelijke situatie heb gezeten en het is echt gewoon hartstikke klote. Probeer niet alleen te knokken, maar betrek P&O erbij. Dit zijn daar ook voor. Alleen kost het je veel teveel energie en dat is het niet waard. Het is maar werk, en als dat je zoveel ellende en verdriet oplevert, is het NIET goed. Meid, ik denk aan je, maar kom voor jezelf op hoor!!
Jeetje meis, wat een enorm nare situatie!!! Inderdaad zou ik als ik jou was naar de vertrouwenspersoon gaan, contact opnemen met p&O en erheen stappen... Natuurlijk kun je dit niet via je leidinggevende doen, en dat lijkt mij ook niet de juiste weg! Verder hebben wij naast bedrijfsarts ook bedrijfsmaatschappelijk werk, hier kun je terecht als je lichamelijk niet echt ziek ben, maar het werken wel bemoeilijkt wordt door andere factoren, probelemn thuis of op je werk. Is er bij jullie niet zoiets, dan kun je evt. misschien via je bedrijfsarts door laten sturen. Verder is het goed om uit te zoeken hoe het volges je CAO zit met slaapdiensten, er staat mij ook iets van bij dat dat niet hoeft als je zwanger bent.... Heel veel sterkte ermee meis, enne..... ik kan me voorstellen dat je hieraan onderdoor gaat, en dat is de situatie niet waard!! Vecht niet alleen tegen haar, dat ga je in ieder geval niet redden! Ik denk aan je.....sterkte!
ik sluit me bij de bovengaande teksten aan....wat een k*twijf..(sorry hoor) ik zou haar dus ontwijken en zo naar een vertrouwenspersoon gaan.. en idd...ga eens langs bij rechtshulp...kijken wat die kunnen doen... heel veel sterkte!
Laat je in ieder geval niet in de positie komen dat jij ontslag gaat nemen, want dan heeft ze natuurlijk haar zin!! Houd wel je poot stijf hoor en als je je niet goed voelt, zal ik toch niet naar het werk gaan!! In deze positie waar je nu in zit kan het wel steeds verder bergafwaarts met je gaan en dat is ZIJ niet waard!! Ga goed uitzoeken wat je rechten zijn en je plichten op dit moment, en laat je niet gek maken door die mega bitch, BAH dat het allemaal toch zo moet!!! Liefs Carry
Ja ik vind het allemaal ook echt niet leuk meer zo Maar 27 februari heb ik een intake gesprek, en ik hoop dat dat wat word...en mocht ik aan de slag kunnen daar, dan neem ik wel ontslag bij die stichting. En dan heb ik mijn woordje klaar, want dan heb ik geen redenen meer om me geintimideerd te voelen door haar. Ben bang dat ik dan ook te ver ga...maar dat doet ze bij mij ook, dus dat laat me verder koud. Mocht het nog niet zover zijn, ga ik zeker uitzoeken wat mijn rechten zijn, ik heb een rechtsbijstand verzekering dus die zal ik maar eens gaan gebruiken dan. Voel me nu weer een stukje beter...en sterker. Had vandaag echt een piep dag. Maar de oppep berichten van jullie doen me goed, ik ga er echt tegenin zeer binnenkort! Liefs
Goed zo meid Laat je niet kisten door zo een takkewijf ( sorry hoor ). Ik heb zelf ook probjes op mijn werk , maar laat me toch echt niet weg pesten . Als ze me kwijt willen zullen ze me moeten uitkopen Ik wens je heel veel sterkte voor de komende tijd . Laat je niet op je kop zitten en zoek idd die vertrouwens persoon op . Ik denk aan je . Groetjes Joyce
Klinkt idd al weer wat opebeurender Jolanda. Hoop dat je idd een nieuwe baan krijgt en dan kan je natuurlijk wel even haaaaaar fijn vertellen wat je van ze vind!! succes meis en laat je niet kisten!! Gr Carry
Goed zo, meid!!! Now we are talking !!! Spijkers met koppen meid, hartstikke goed. Dat intakegesprek komt helemaal goed en dan kan jij weer lekker uitkijken naar plezier in je werk, en dat is (vind ik) zooo belangrijk!
jee ik lees nu je verhaal zeg. heb er geen woorden voor hoe je daar behandeld wordt. ik snap je situatie volkomen. alles wat je zegt wordt tegen je gebruikt en alles wat je doet doe je niet goed. dit is een situatie die voelt als onmacht en onmacht is gewoon het rotste gevoel van de wereld. ik heb het zelfde meegemaakt dan wel op een andere manier. maar ik heb toen besloten om er niet aan onderdoor te gaan......... ik ben weggegaan . kop op, ik duim voor je dat het goed komt en je mag heus wel zeggen waar het op staat. heb je nog contact gehad met de vertrouwens persoon ? en ik lees het goed dat je een solli hebt? succes. liek.
Maar 27 februari heb ik een intake gesprek, en ik hoop dat dat wat word...en mocht ik aan de slag kunnen daar, dan neem ik wel ontslag bij die stichting. hoe is het gegaan het is nu de 28 ste.,
Hihi nou een update van mij. Tja de nachtdiensten doe ik nog steeds en die ga ik de komende vier a vijf maanden zowiezo doen. Mijn intake gesprek: Ik ben ingeschreven en zodra ze werk hebben word ik gebeld. Ik wou drie dagen in de week gaan werken, maar na veel puzzelen heb ik besloten dat ik de late diensten wel wil werken van 16:00 tot 22:00. Op die manier ben ik minder oppas nodig en kan ik gewoon mijn huishouden blijvendoen en de opvoeding van onze dochter. Dus nu wacht ik op telefoon dat ik kan beginnen. Dan wil ik in ieder geval nog zo'n vier a vijf maanden nachtdienst blijven doen, zodat ik hier alles helemaal recht kan trekken...plus dat ik mijn vakantiecentjes niet aan me voor bij wil laten gaan. Het is dus spannend nu, ik wacht met smart op telefoon want ik kijk er echt naar uit. Lichaamelijk gaat het nu ook beter, ik voel me goed en rustiger. ik ga naar fysio voor mijn hoofdpijn, en die ziet het vooruit gaan, de spanningen vallen weg, en dat is heel erg fijn. Verder heb ik besloten om even te stoppen met proberen zwanger te worden. Dit wil zeggen dat ik voorlopig geen clomid meer wil slikken, maar ook niet de anticonceptie pil. We zien wel wat er gaat gebeuren, word ik toch zwanger dan is het heel erg welkom, en is het gebeurd zonder hormonen. Gebeurd er niks, dan wil ik het homeopatisch gaan proberen, of toch weer met clomid, maar dat duurt nog wel even. Ik heb besloten dat die miskraam en al dat gedoe met mijn vader me niet in de koude kleren is gaan zitten, en dat ik tenminste een rust pauze hou van een half jaar. Op die manier kan ik hier alles weer op orde krijgen, kan mijn lichaam en geest rust krijgen. Ik denk dat dat ook wel erg belangrijk is. En intussen tijd ga ik genieten van mijn mooie meid thuis. Tja heel wat veranderingen dus, maar met oog op de toekomst is het wel het allerbeste. Groetjes