Lieve allemaal, Ik ben nieuw hier op het forum en weet niet of ik hier helemaal op de goede plek ben, maar ik wil graag iets met jullie delen/bespreken. 3 jaar geleden heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad nadat ik onvoorzichtig was met de pil. Ondanks dat het ongepland was, was het zeker niet ongewenst! Helaas is dit toen helemaal mis gegaan en heb ik 1 injectie gehad en moest ik om de dag terug naar het ziekenhuis tot de HCG waarde weer 0 was. Gelukkig was 1 injectie voldoende omdat mijn lichaam gelukkig snel aangaf dat het niet goed zat. Toch heeft dit best wel een impact gehad. Nu drie jaar later zijn mijn vriend en ik helemaal klaar voor een kindje en na 2 maanden blijkt het raak te zijn!!! Helemaal gelukkig natuurlijk, maar daarnaast meteen ook heel bang dat het weer fout gaat. Ik heb meteen mijn huisarts gebeld (is op de hoogde van onze kinderwens) en ze begreep mijn angst en heeft een verwijsbriefje gegeven voor een vroeg echo. Alleen deze echo kan pas wanneer ik 6 weken zwanger ben, ik ben pas net (2 weken) zwanger. Zijn er mensen die dit zelf ook meegemaakt hebben en die hierna opnieuw zwanger zijn geraakt? Sorry voor het lange verhaal...
Allereerst super gefeliciteerd!! Wat ik hier bij de verschillende groepen lees, is dat het per vk verschilt hoe vroeg ze een vroege echo willen doen. Wel is het zo dat als je heel vroeg een echo doet, voor 4 weken, er gewoon nog nauwelijks iets te zien is, je moet dan geluk hebben als ze een verdikte baarmoederwand vinden. Het is natuurlijk heel spannend na een slechte ervaring, maar het gaat vaker goed dan fout. Zoals iedereen vaak zegt; probeer er zo veel mogelijk van te genieten en dromen. Ik denk zelf dat positieve gedachten ook altijd beter zijn voor je lichaam en wat er in groeit, dan negatieve. Sluit je gewoon aan bij een van de bevallingclubs. Alle dames hebben nl angsten, daar kan je er samen over praten en elkaar steunen. Sterkte met het wachten en probeer echt positief te zijn!
Bedankt voor je reactie. Ik moet er ook van proberen te genieten, maar op de een of andere manier kan ik gewoon niet geloven dat het ook goed kan gaan, erg is dat he!? Om ieder pijntje, of juist niet-pijntje maak ik me druk. Ik word er zelf al gek van, laat staan mijn vriend ... Ik vind het wel heel fijn dat ik het van me af kan schrijven!
Ach meis, echt waar? Weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? Ik houd nog even stille hoop (wilde net mijn ervaring met je delen maar daar wacht ik maar even mee). xxx Kweenie P.S. Kajah, kom je op t topic vertellen hoe het met je gaat? Ik miste je al op Zwangerschapspagina.