Wie kan mij helpen? Ik ben een alleenstaande moeder met een dochtertje van 1 jaar. Ik heb een ontzettend zwaar jaar achter de rug, wat ik maar moeilijk een plekje kan geven. We zouden gaan emigreren naar zweden, en heeft hij op het laatste moment alles afgeblazen. Ons huis in zweden werd verkocht en mijn toekomst viel in duigen. Toen zag hij mij ook niet meer zitten en beëindigde onze relatie. 2 maanden later bleek ik 2 maanden in verwachting te zijn van ons kind. Hij wilde dat ik abortus liet plegen, en dat deed ik natuurlijk echt niet. Ik had altijd al een sterke kinderwens. Aan het einde van de zwangerschap begon hij interesse te tonen, en kwamen we langzamerhand weer samen. Maar toen kwam ik erachter dat hij naast mij nog met 2 andere vrouwen het bed deelde. Voor en na mij in dezelfde week. Ik heb me nog nooit zo vernederd gevoeld. Hij heeft excuses aangeboden, ik trapte erin, 2 maanden na de geboorte ging hij er als nog vandoor. Daarna nooit meer gezien. En nu, nu heb ik zoveel verdriet en pijn, maar ik durf geen hulp te zoeken omdat ik bang ben dat ze me een slechte moeder vinden die niet in staat is om voor haar kind te zorgen, en dat ze mijn dochter afnemen. Kan dit? Ik zit hier al zo lang mee, dus hoop dat er iemand is die weet hoe dit werkt. Groetjes Bambi
Dit! Het is juist goed dat je hulp zoekt.. Je raakt je dochter echt niet zomaar kwijt hoor. Een goede moeder zijn betekent ook goed voor jezelf zorgen en hulp vragen als je er zelf even niet meer uit komt... Niemand zal het gek vinden dat dit je nu teveel wordt. Ik heb zelf in dezelfde situatie gezeten en het zelf om hulp vragen werd echt heel positief gezien. Ik herken deze angst wel maar het is echt niet nodig!
Bedankt voor je berichtje. Dat is al fijn om te horen. Ik kan zelfs zeggen van mezelf dat ik een hele goede mama ben vind ik . Ik heb constant het gevoel alsof ik 2 levens heb. 1 als ze wakker is en waarin ik gelukkig ben met mijn dochter en optimaal geniet. En de tweede is als ze slaapt, dan mag ik verdrietig zijn en me rot voelen, en dat doe ik dan ook. Dan voel ik me vreselijk. Ik zal altijd ervoor zorgen dat mijn dochter nooit zal zien dat haar moeder verdriet heeft. groetjes bambi
Nee dat kan niet. Of uit de gesprekken moet blijken dat je een groot gevaar bent voor je dochter. Maar ik neem aan dat dit niet zo is aangezien je zelf inziet dat je hulp nodig hebt bij het verwerken van dit verdriet. Tegenwoordig worden kindjes niet zo snel meer uit huis geplaatst. Wanneer blijkt dat je het (tijdelijk) niet alleen aan kan kunnen ze je wel adviseren hulp te aanvaarden. Maar uit huis plaatsen doen ze echt niet zo maar. Dat je hulp zoekt kan alleen maar voor je spreken. Sterkte!
Bedankt voor je berichtje. Dat is al fijn om te horen. Ik kan zelfs zeggen van mezelf dat ik een hele goede mama ben vind ik . Ik heb constant het gevoel alsof ik 2 levens heb. 1 als ze wakker is en waarin ik gelukkig ben met mijn dochter en optimaal geniet. En de tweede is als ze slaapt, dan mag ik verdrietig zijn en me rot voelen, en dat doe ik dan ook. Dan voel ik me vreselijk. Ik zal altijd ervoor zorgen dat mijn dochter nooit zal zien dat haar moeder verdriet heeft. groetjes bambi
Beter dat je nu hulp zoekt, dan dat dit jaren blijft smeulen en je over 5 jaar echt in een diepe depressie zit en misschien zelfs moet worden opgenomen. Want dan moet er wel opvang geregeld worden voor je dochter. Moesten ze elke (alleenstaande) moeder die psychische hulp zoekt haar kinderen afnemen ... het zou nogal storm lopen. Ik zou dus zelf zo snel mogelijk hulp zoeken! Succes!
Nee...tenzij er erge misstanden zijn... Als jij een gewone = goede moeder bent die haar kind normale zorg geeft maar wat hulp nodig heeft om het eea te verwerken hoef je echt niets te vrezen Hoeveel moeders zijn er niet met een pnd of psychische problemen die veel verder gaan (hiermee wil ik jou problemen niet bagatelliseren hoor). Hulp zoeken zodat je verder kan dus Het is ook belangrijk dat je jezelf wat beter gaat voelen als je kleine slaapt
Bedankt voor alle berichten. Echt heel fijn. Nu voel ik me een stuk zelfverzekerder om deze stap te gaan nemen. Groetjes bambi
Gewoon hulp zoeken.. Toen mijn meisje 2,5 jaar was kreeg ik ptss door een onverwerkt trauma 4 jaar eerder) En wat er eerder werd geschreven, het wordt alleen maar aangemoedigd dat je hulp zoekt voor jezelf. Via de huisarts ben ik bij PsyQ (ggz) terecht gekomen. Ik schaamde me heel erg, voelde me een slechte moeder. Maar zij vertelden me ook dat hulp zoeken het beste was wat ik op dat moment kon.doen. Je bent echt geen slechte moeder omdat je hulp met jezelf nodig hebt. Hoe slecht ik me ook voelde, mijn kleine kwam altijd voorop, voor haar stond ik elke ochtend op met een glimlach en ging het leven overdag door. Als ze weten dat je er op die manier in staat, dat je in staat bent om nog voor je dochter te zorgen, zullen zij echt geen instanties op je af sturen. Daarentegen moet je ook heel eerlijk zijn tegen jezelf en hulp van eventuele familie aanvaarden. Zo ging mijn dochter soms even 2 nachtjes logeren zodat ik even alle tijd voor mijzelf had. Ook heel belangrijk en het maakt je echt geen slechte moeder. Ik wens je veel succes! En ga zsm een gesprek aan met je huisarts. Hij kan je de juiste richting wijzen..
Nee hoor, werk zelf in de hulpverlening. Word alleen maar aangemoedigd! Een kind heeft het meest aan een gelukkige moeder. Dus het is goed dat je voor jezelf zorgt! Een kindje word echt niet zomaar weggehaald. Alleen als de veiligheid echt in gevaar is.
Aahhhh wat rot voor je meis! Maar je verdriet heeft niks te maken met een slechte moeder zijn. Ik ken iemand die haar dochter verwaarloosd. School, vader en andere mensen hebben hier een melding over gemaakt. Daar wordt/is niks mee gedaan. Ik zou me daar geen zorgen over maken. Ik denk juist dat het harstikke goed is om hulp te zoeken. Juist voor je kindje
Hangt er vanaf wat voor hulp. Ze nemen echt niet je dochter af omdat je 1 keer per week een uurtje met een therapeut gaat kletsen hoor.