'Geen kinderen voor falende ouders' | nu.nl/binnenland | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl En terecht!
Waar leg je de grens? Sommige mensen zouden idd geen kinderen mogen krijgen, maar vaak gaat het bij de 1e verkeerd. Wie bepaald er dat zelfs die eerste er niet mag komen? En zal vast met de mensenrechten ofzo niet kunnen. Helaas
Als je dan leest dat ze al 13 kinderen hebben weggehaald bij die vrouw, dan snap ik inderdaad niet dat ze toch telkens weer zwanger kan/mag worden. Dan maar verplichte anticonceptie.
Zeker te recht. Wel een goede inschatting maken, Maar dat lijkt me logisch en waarom alleen de vrouw is er niet iets voor de man die zijn net zo verwantwoordelijk als vrouwen. Vaak zijn die mensen dat niet eens verandwoordelijk dus tja.
Ik denk dat het gaat om stellen die al bewezen hebben herhaaldelijk niet voor hun kinderen te kunnen zorgen. Ik ben groot voorstander, liever vandaag dan morgen...
Dat denk ik ook .. Jammer alleen dat wel hierdoor altijd een kindje verwaarloosd moet zijn geweest .. Maar ja, je kan het inderdaad (helaas) niet preventief aanpakken. Ik ben in ieder geval ook een voorstander.
Ik vind dit te ver gaan. Wie zijn wij om te bepalen of iets mag ja of nee? En wat is de volgende grens die er verlegd wordt?
Ik vind het niet tever gaan hoor. Als al je kinderen weg worden gehaald omdat je niet voor die kinderen kunt zorgen of al die kinderen mishandeld worden, en je blijft maar door gaan met kinderen krijgen, dan vind ik dat iemand het besluit maar voor hun moet nemen om niet meer zwanger te worden ... als het niet goedschiks gaat, dan maar kwaadschiks hoor ...
Vind het best moeilijk dit, voor ze zoiets kunnen/mogen doen moeten we wel heel erg zeker weten dat ze hierover terecht een oordeel vellen. Als je sommige verhalen hoort van wraakzuchtige partners die leugens ophangen bij bijv de kinderbescherming, jeugdzorg etc en waar instanties met open ogen intrappen....waardoor kinderen onterecht in pleeggezinnen worden geplaatst, dan zou dit nu gaan betekenen dat dezelfde ex niet allen die relatie verknald heeft en dr voor heeft gezorgd dat je je kind kwijt bent, maar ook nog eens dat je de rest van je leven geen nieuw gezin mag stichten. Voor de gevallen waar het 300% zeker vast staat ben ik wel voorstander van zo'n soort regeling, maar dan niet middels een prikpil (die is immers toch niet 100% betrouwbaar) maar dan middels sterelisatie van zowel man als vrouw. Ik vraag me trouwens wel af waar ze de grens neerleggen.
Ik heb jaren geleden gewerkt binnen de ambulante thuiszorg en kwam over de vloer bij ouders die 24uur per dag begeleiding nodig hadden om goed voor hun kinderen te zorgen. Zelf functioneerde deze mensen vaak zelf op kinderlijk niveau en kon je meestal niet meer verwachten. Vele kinderen zijn uit huis geplaatst en kort daarop waren de moeders wederom zwanger. Als antwoord kreeg ik te horen "de rechter kan ons kindje weg laten halen maar wij maken zo weer een andere" Na 2 jr kon ik het niet meer aanzien en ben uit het vak gestapt. Het is water naar de zee dragen...het gaat maar door... Ik ben dan ook een echte voorstander als je dit van zeer dichtbij hoort,ziet en ruikt...dan weet je wel waar de grens getrokken moet/mag worden. arme...arme kindjes
Hier een groot voorstander!!!!! Zeker als je je kinderen mishandeld vindt ik dat je geen kinderen meer moet krijgen!!! En het is niet dat ze de baarmoeder weghalen dus absoluut VOOR
De titel van het artikel klopt al niet. Er staat "Geen kinderen voor falende ouders", maar ze bedoelen natuurlijk "Geen kinderen voor falende moeders" Althans: ik heb nog nooit gehoord van een man die onvruchtbaar werd van de prikpil. Ik werk in het basisonderwijs en zie helaas ook te vaak ouders die het ene kind na het andere 'verpesten'. Een deel van mij is dus wel voor. Maar vanaf wanneer neem je maatregelen? Als het met het 1e kind niet goed gaat? Of pas bij de tweede, derde... Het kan soms ook wel zo zijn dat bijvoorbeeld alleen met het eerste kind problemen zijn. (Door bijv. een combinatie van onervarenheid van de ouders en een kind dat zich niet makkelijk laat opvoeden.) Als je dan ouders gelijk verbiedt om meer kinderen te krijgen, vind ik dat toch oneerlijk. Soms gaat het met een volgend kind wel goed. Omdat de ouders dan al meer ervaring hebben of omdat het tweede kind gewoon 'makkelijker' is. Ik denk dat ik wel heel graag zou willen dat dit zou kunnen, gewoon om de kinderen te beschermen. Maar ik weet niet goed waar je de grens moet leggen. En dat zorgt ervoor dat ik toch twijfel.
Ja, zo kunnen we natuurlijk nooit regels opstellen Ik ben het ermee eens (de verplichte anticonceptie bedoel ik)!
Overigens, de mensen die de grens wel moeten trekken, hebben er voor gestudeerd en hebben waarschijnlijk al veel ervaring met dit soort mensen. Die zullen er denk ik niet zo'n moeite mee hebben om de juiste grens te trekken. Bovendien kan ik het me niet voorstellen dat het zo ver zal komen dat een relatief onschuldige moeder verplicht aan de prikpil moet.
Als men eerst eens zou beginnen met de minder capabele ouder.. de LVG (licht verstandelijk gehandicapt)ouder...diegene die ambulante gezinsbegeleiding krijgen en die dan nog laten zien dat zij niet trainbaar zijn omdat het IQ het gewoonweg niet toelaat.. Denk dat er dan al een he-le grote groep kinderen beschermd kan worden.
Ik vind het idee heel goed, alleen ben ik bang dat het juridisch gezien en qua mensenrechten heel lastig wordt om dat er echt door te krijgen. Heb zelf gewerkt op een afdeling voor mensen met een lichte verstandelijke handicap en psychiatrische problemen en wij probeerden meiden altijd wel te stimuleren om zich te laten sterriliseren, als er een kinderwens was. Want dat waren ook echt niet de mensen waarvan je wilt dat die kids op gaan voeden, (konden niet eens voor zichzelf zorgen). Ik riep daar ook altijd al dat er toch echt groepen vrouwen (en mannen) zouden moeten zijn die gedwongen gesterriliseerd zouden moeten worden... (want het gebeurde dus nogal regelmatig dat er WEL een kind kwam ).
Het lijkt me toch niet zo'n probleem wanneer er meermalen is geconstateerd dat de ouders niet voor hun kind kunnen zorgen. Waarbij dan een kind uithuis wordt geplaatst en de ouders dan vrolijk doorgaan!? En er bij het tweede kind (en misschien derde kind) precies hetzelfde gebeurd? In dat geval vind ik de rechten van een volwassen individu die heeft bewezen het niet aan te kunnen, niet van belang. Het lijkt me ook niet dat wanneer het de 1e keer voorkomt, ze deze maatregelen dan zouden gebruiken (als die ingesteld gaat worden), maar pas wanneer het herhaaldelijk fout gaat en er gewoon geen verbetering in zit.