Ik ben t zat en word er depressief van - dik zijn

Even realistisch: in 6 weken?!?

Ik snap dat je je niet goed voelt bij je gewicht. Maar dit is absurd. Als je een eetprobleem hebt (gehad?) kun je beter eerst daar hulp bij zoeken dan nu als een idioot te gaan crashen. Sterkte.

Edit: van harte gefeliciteerd met je meisje. Wees een beetje mild voor jezelf. Je hebt net een topprestatie geleverd

 

15 kilo ÷ 6 weken = 2,5 kilo per week! Lijkt me onrealistisch en bovendien erg ongezond. Stel je doelen bij. Misschien 2 kilo per maand nadat je 6 weken na je keizersnee zit? Leen kleding die je wel past van familie vrienden die jouw huidige maat hebben. En vraag hulp aan een voedingsconsulent! Je hoeft dit niet alleen te doen.

 

Ik snap je frustratie, heb zelf ook een eetstoornis gehad en lang last van gehad, nog steeds kan het tijdens mijn zwangerschap boven komen, bijvoorbeeld dat ik me nog steeds wel eens kan laten beïnvloeden door gewicht en eten.
Terwijl het voor mijn zwangerschap echt helemaal weg leek te zijn!
Zelf heb ik veel gehad aan Amber Albarda (google maar eens ) paar jaar geleden, dit heeft mij heel erg geholpen gezond naar voedsel te kijken zonder schuldgevoel (leren hoe voedsel voor je kan werken ipv tegen).
Ook heeft 'het geheim van slanke mensen' mij veel eyeopeners gegeven en een mentale switch.
Nu werkt voor iedereen iets anders en wellicht heb jij bijvoorbeeld juist weer meer affiniteit met een andere lifestyle of professionele hulp wellicht.
Want dat is het precies: zelf kom je er maar moeilijk vanaf (moeite met eten en alles daaromheen). Dus lijkt me idd zoals username ook zegt: je kan in 6 weken een hele goede stap zetten maar het heeft meer tijd nodig, hoe moeilijk het ook is!
Je hebt idd een hele bijzondere taak 'volbracht' - het krijgen van een kindje - en nu heb je ook tijd nodig om weer te herstellen.
Het kan je echt wel lukken maar niet in 6 weken, al kan je in die tijd al een hele grote stap zetten die bij je past!
Succes!!!

 

Meid, je kleine is net 1 maand. Geef jezelf wat tijd. Ik was ook ruim 20 kilo GEGROEID (aankomen doe je niet tijdens een zwangerschap). Ik dacht zelf ook nooit meer in mijn oude kloffie te passen, maar weeg nu gewoon 5 kilo minder dan voor de zwangerschap. Niet dat dat nodig was, maar het is niet anders. Ik dacht ook nooit meer van die flubberbuik af te komen. Dus wel en dat zonder lijnen.
Na 2,5 maand ben ik gewoon gaan winkelen en heb ik wat leuke kleren gekocht die een beetje mijn buik camoufleerde en waar wat stretch in zat.

 

Ik denk dat je nu meer hebt aan geestelijke ondersteuning dan aan het molesteren van je lijf. Er wordt niet voor niets aangegeven dat je niet mag sporten nog, dus doe dat dan ook niet.

Dat je wilt afvallen, prima, maar zo'n slecht zelfbeeld vereist andere acties dan crashdiëten.

 

Ai.... Klinkt erg ongezond zoals jij bezig bent.
Krijg eerst de rest maar eens op de rit (ritme werk etc)
Geniet van de komende feestdagen, wees niet al te streng voor jezelf en geniet vooral van je gezin!!!!

Oh en ga vooral niet diëten. Eet gezond en kijk begin volgend jaar of je weer kunt sporten. In de tussentijd is veel wandelen misschien een optie?
Xxx

 

Ik heb hetzelfde ook hoor!
Alleen ik zit er al 6 maanden mee
Maar jouw doelstelling is niet gezond hoor! Snap dat je graag fit en strak weer naar werk wilt.. Maar zorg eerst dat je in een ritme zit met je kleine..
Wilde maand na geboorte ook actiever worden en wandelen.. Maar merkte echt aan mn lichaam dat het nog teveel was....
Nu pas krijg ik een gevoel dat ik actiever kan worden..

Ga kijken volgende week mt mn beste maat voor personal training/sportschool!

 

Als je weer gaat sporten... Dat kan echt funest zijn voor je lichaam... Je buikspieren en je kan ook een blaasverzakking, baarmoeders verzakking of vaginawand verzakking krijgen

Wacht dus gewoon even

En hetgeen wat je nu wil is echt onrealistisch

 

Ja, een mooi prinsesje in de wieg! En je hebt een wereldprestatie geleverd. Wees trots op jezelf! Kan je hier misschien ook met iemand over praten? Iemand die het niet bagataliseerd?

 

Vervelend he, als je je lijf niet meer herkent in de spiegel!

Bij de oudste was ik zo'n 17 kg aangekomen in de zwangerschap, na de zwangerschap was daar nog een kilo of 8 van over waar ik 6 maanden over heb gedaan. Nog 2 maanden later zat ik een paar kilo onder mijn startgewicht, wat mijn energieniveau niet ten goede kwam.

Nu ben ik ongeveer hetzelfde aangekomen, maar het lijkt erop dat na 3 maanden de extra kilo's "mij", dus afgezien van de baby, baarmoeder, placenta etc, maar blijven plakken ondanks de borstvoeding en dagelijks flinke stukken wandelen, en ronddansen/springen met de oudste! Ik moet nog een kilo of 10 kwijt tot mijn startgewicht en 14 tot mijn ideale gewicht, en denk niet dat ik dat nu binnen die 6 maanden ga redden. Ik kan er redelijk mee leven en neem nog wel regelmatig wat lekkers. Ik heb 1x geprobeerd hard te lopen: werd direct teruggefloten door mijn bekken!

Wat betreft de kleding: ik draag nog steeds mijn zwangerschapsbroeken omdat ik het vertik om voor die paar maanden een hele nieuwe garderobe aan te schaffen...

Probeer je gedachten te verzetten, en dan kom je niet superstrak terug op je werk, so be it, best kans dat je eenmaal aan het werk ook wel vanzelf weer wat afvalt door meer ritme en drukte.

 

Wordt er niet gezegd dat 'ontzwangeren' bijna net zo lang duurt als zwanger zijn? Je bent veel te streng en hebt onrealistische verwachtingen (en eisen). Daar zou ik hulp bij zoeken ipv je lijf naar de gallemiezen te helpen...

 

Jeetje, doe maar rustig.
Je bent al wel met de shred begonnen? Lijkt me niet verstandig en zo focussen op eten evenmin.
Jouw lichaam heeft een zware tijd gehad en iets prachtigs laten groeien, geef het de tijd hiervan te herstellen.
Complimenten over dat je er zo snel alweer zo strak uitziet zijn véél minder waard dan het daadwerkelijke resultaat, ook voor jezelf!
Ik snap je goed maar laat t los. bij mij duurde het meer dan 9mnd(na de tweede zwangerschap) voor er ook maar íets van de +25 af ging. Vreselijk frustrerend maar hoe harder jij je er in vastbijt hoe langer het duurt.

 

Ik herken veel!

Ik was nog niet zo heel lang van mijn eetstoornis af toen ik zwanger bleek te zijn.
Ik was 16 kilo aangekomen en vond mezelf zwanger best ok...
Had een mooie buik en ok...mijn kont wat wat dikker....
Hoe onrealistisch ik ook was ging ik er vanuit na de zwangerschap snel weer op gewicht te zijn....niet dus!

Ik heb spoedkeizersnede gehad waardoor ik een grote snee had en de spieren doorgesnende zijn en dus een lekker " flubber " buikje gekregen heb....
Je mag 8 weken niet sporten ( ook echt niet gedaan, en ook echt een mega sterke afrader! )
Diëten kon ik ook niet ivm borstvoeding.....op een gegeven moment is de knop om gegaan....
Gelukkig met veel pep talks van mijn man....
Ik heb een mooi mannetje op de wereld gezet, daar mag je wat van zien!
Hij vond me nog net zo mooi als vroeger, al heb ik onwijs aan het beeld moeten wennen!
Ik huilde bij foto's van vroeger, vond mezelf mooi en wou dat terug....maar dat lukt niet meer na de keizersnede....het flubber gedeelte zou ik houden....
Na 10 maanden zat ik zonder dieet op mijn oude gewicht....wat was ik blij, maar een buikje hield ik....oké....acceptatie....
Nu weer zwanger, maak me een stuk minder zorgen, al wil ik wel in een jaar ( wat realistischer dan 6 weken!!!!!) op mijn oude gewicht zitten...of er Idg erg in de buurt zitten.
Ik heb 2 kinderen op de wereld gezet, en daar ben ik dan trots op!

Probeer jezelf te accepteren zoals je bent, hoe moeilijk ook....
Ja, ik val af en toe ook terug...maar gun mezelf ook iets lekkers...ik kijk naar mijn zoon en man....heb een gezond gewicht....en denk ik...wat zeur ik nou? Wees gelukkig met jezelf!

 

Te eerste, gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochtertje!

En verder, jeetje meid, dit is echt niet gezond.
Als ik jou was zou ik toch hier met iemand over gaan praten.
Natuurlijk is het nooit fijn om aan te komen en te zien hoe je lijf veranderd is door een zwangerschap, maar dit is wel erg extreem.
Je kunt niet van jezelf verwachten dat je na 2 maanden weer helemaal de oude bent. Tuurlijk zullen er wel vrouwen bij zijn die dat wel hebben, maar dat is eerder uitzondering dan de regel.
Geef je lijf eerst de tijd om wat aan te sterken voordat je dramatisch begint te lijnen en te sporten, dat ga je nooit volhouden en wordt je uiteindelijk alleen maar ongelukkiger.

Je lijf heeft er 9 maanden over gedaan om te zorgen dat je kleintje klaar was om geboren te worden, ga alsjeblieft niet verwachten dat het 2 maanden duurt voor je dat weer weggewerkt hebt.

Sterker nog, sommige doen er 5 jaar over

 

Hup, de deur uit met dat ding!!

Verder zijn je verwachtingen onrealistisch, maar ik denk dat je dat stiekem zelf ook wel weet en dat je je daarom zo ellendig voelt. Zou echt met iemand gaan praten voordat je het uit de hand loopt (eetstoornis, depressie...) ende weg terug straks nog moeilijker is.

Ik snap je gevoel wel hoor. Bij de eerst kwam ik ook +20 kg aan (toen ben ik gestopt met wegen). Voor iemand die altijd rond de 60kg was, is in rap tempo naar de 80kg gaan gewoon erg veel. Ik herkende mezelf niet in de spiegel, had rondingen die ik nooit eerder had gehad en ik vond het ook helemaal niets. Heb het gelukkig wel kunnen loslaten en met gewoon gezond eten en bewegen had ik moun oude ik weer terug.

Sterkte!

 

Hi!

Ik herken heel veel in je verhaal. Helaas heb ik precies hetzelfde.
Voordat ik zwanger werd van onze eerste dochter ging het net ietsjes beter met mijn eetstoornis. Ik woog toentertijd 56 kilo met een lengte 1.81
In mijn zwangerschap ben ik zo'n 25 kilo aangekomen!
Hierna ben ik wel weer afgevallen tot 63 kilo, waar ik best tevreden mee was.
Toen weer zwanger en hierna in redelijk korte tijd weer zwanger.
Inmiddels drie mooie dochters op de wereld gezet waar ik ontzettend trots op ben, maar ik ben gewoon niet blij met mezelf.
Sinds ik bevallen ben, ben ik alleen maar bezig met (willen) afvallen, hoe lelijk mijn lichaam is geworden, sporten, niet eten of juist heel veel eten.
Ik word er helemaal gek van!
Maar voor mijn gevoel kan ik mijn lichaam niet accepteren zoals deze nu is, ik vind het gewoon niet mooi.
Ben nu ook alweer drie keer in de week aan het sporten.
Wel heb ik in mijn achterhoofd dat het afvallen echt tijd nodig heeft. Na de andere twee zwangerschappen begon ik pas echt meer af te vallen toen de kindjes 9 maanden waren.

Maar ik begrijp dus heel erg je gevoel, alleen kan ik je geen raad geven. We zitten een beetje in hetzelfde schuitje.
Er zijn vaak mensen die tegen mij zeggen dat ik er goed uitzie en alweer zo slank ben... Mijn man die mij continu verteld dat ik mooi ben... Maar het helpt niks. Mijn zelfbeeld word er niet beter op.
Wel wil ik je één advies geven: kijk uit met het lijnen. Een eetstoornis heb je voor je hele leven.
Ik merk bij mezelf dat ik heel makkelijk weer een dag of dagen niet kan eten. Maar dit wil ik ook niet meer... Ik heb tenslotte drie kinderen en een man!

Sterkte... Gun jezelf wel de tijd ok?