ik snap wel wat je bedoelt, maar mijn moeder zegt niet dat ze het niet wilt... ze zegt (vooral tegen anderen) dat ze het geweldig vind als de kids alleen bij haar zijn, maar gaat zuchten als ik het vraag... en begrijp me niet verkeerd... mijn moeder zal altijd voor ons klaar staan! maar ik had het me alleen anders voor gesteld...
Natuurlijk heeft ze het "recht" om nee te zeggen, maar het is zo lastig als ze het vooraf allemaal zo leuk voorstelt! Dat gevoel herken ik wel een beetje. Soms heb je het zooo hard nodig, maar dat heeft een ander niet altijd door.
ik voel me niet aangevallen hoor, respecteer iedereens mening anders had ik dit topic niet geopend en weet je wat het is... als ze er geen zin in heeft en ze zegt dit gewoon tegen me, dan is er niets aan de hand (en dat weet ze, want dat doet ze ook echt wel als het niet uitkomt) maar zeggen dat je het zo geweldig vind (tegen anderen) en het niet leuk vinden als ze eerst bij opa gaan slapen, maar zuchten als ze dan de mogelijkheid krijgr... dat is wat mij zeer doet.
We zien elkaar ongeveer 1x per 2 maanden, een middagje ikea had dan in mijn ogen de volgende dag ook wel gekund. Ze heeft vrije tijd genoeg.
(ik heb alleen de eerste pagina gelezen..) Ik herken het wel, mijn moeder wilde juist eerst niet oppassen en dat vond ik prima want ik had het haar ook niet gevraagd. Toen ik bijna moest bevallen zei ze opeens dat ze het toch wel erg leuk zou vinden en toen mn zoon geboren was, was ze niet meer te houden. In eerste instantie heb ik een beetje met tegenzin toegezegd, maar nu vind ik het heel fijn dat ze oppast. Máár toch doet ze het telkens overkomen alsof ze het allemaal erg zwaar vindt en dat kwetst mij.. ze wou het toch zelf? En hoewel ze telkens aan het mopperen is, vraagt ze me wel telkens of mn zoon bij haar kan blijven slapen. Dat vind ik tegenstrijdig.. en ik heb altijd het idee dat ik teveel van haar vraag en dat het onredelijk van me is.. terwijl ik haar nooit gevraagd heb om op te passen.. Nou ja lekker raar verhaal maar m'n punt is: ik begrijp wat je bedoelt. Misschien kun je volgende keer als je moeder zoiets zegt gewoon eens vragen hoe ze het bedoelt?
he wat vervelend zeg...je stelt je niet aan en ik ben zo iemand die dan gelijk zeg..laat maar zitten het hoeft niet! ongeacht of ze dan weer terug kwam op haar antwoord. oppassen moet geen "last" zijn. als ze er even geen zin in had of ze was te moe dan moest ze dat gewoon zeggen maar zo een reactie is erg vervelend naar jou toe.
Ik denk dit ook. Als het de eerste logeerpartij wordt met beide kids, waarvan 1 baby kan dat best eng zijn voor haar hoor. En dat ze bij jullie thuis wil oppassen kan ik alleen maar begrijpen, dat wil ik ook het liefst als er bij ons opgepast moet worden. Kinderen liggen in eigen bedjes, eigen kamers, hun eigen spullen lekker vertrouwd enz. dan is het voor de kids ook veel fijner. Misschien dat je je gevoel kunt bespreken met je moeder. Wellicht ziet zij het heel anders.
Mijn schoonmoeder is een superlieve oma, die van het begin af aan vaak heeft opgepast op onze zoon. Met nummer twee erbij werd het een beetje anders. Oppassen, prima. Maar logeren, daar zag ze enorm tegen op. Ze wordt ook een dagje ouder en ze gaf het uiteindelijk eerlijk toe: ze durfde het gewoon niet aan met een peuter en een baby. Nu zijn de kindjes allebei ietsje groter (3 jaar en de andere 16 mnd) en hebben ze een paar keer gelogeerd. Het gaat wat makkelijker en omdat opa nu ook met pensioen is staat ze er niet helemaal alleen voor als de kleinkinderen bij haar zijn. Praat erover. De ene geeft het nu eenmaal makkelijker toe dat ze het te zwaar vindt dan de andere. Misschien had zij het zich ook anders voorgesteld en schaamt ze zich daar een beetje voor. Misschien durft zij het ook wel aan als je jongste weer wat groter is. Ik zou het in elk geval niet persoonlijk opvatten, dat ze het niet voor jou over zou hebben of dat ze je kinderen niet leuk genoeg zou vinden. Het is gewoon een hele zorg en een hele inspanning, twee van die kleintjes in huis. En je moeder is ook niet meer zo jong als ze was toen ze zelf kleine kinderen had....
herken het wel hoor.. mijn moeder woont hier niet in de buurt dus die zie ik niet zo vaak dus neem haar niets kwalijk. maar de andere kant heeft alleen tijd als het hun uitkomt voor krap een uurtje, en dat is zo'n 3 a 4 keer per jaar. Oke de band tussen mij en haar was niet goed, maar daar hebben de kinderen niks mee te maken. En nu vinden ze het niet leuk dat mijn dochter hun niet herkent..
ik vind het ook niet zo gek dat je moeder zo reageert. los ervan of ze al op leeftijd is of niet, ze heeft wel ook een eigen leven en deelt het op haar manier in, het zou slimmer zijn geweest om even van te voren te bellen of het uitkomt. (zeker als je wat verder van elkaar woont, scheelt weer een lange rit als het niet uitkomt) Wat TS betreft, ik weet niet of je je moeder al gesproken hebt, maar misschien had zij er op dat moment ook even weinig trek in om op te passen, das toch helemaal niet erg? een andere keer zal ze weer heel graag willen oppassen. mss verwacht je van haar dat ze altijd maar blij en vrolijk moet zijn als er opgepast moet worden, omdat ze er eerder al zo enhousiast over was. Ik denk echt niet dat ze jouw kinderen als een last ziet
Ik had natuurlijk gebeld van tevoren. En ik dacht dat ze het heel leuk zou vinden namelijk. nou ja... fout gedacht dus. En aangezien mijn moeder altijd roept dat ze ons zo weinig ziet.... viel dit mij ff tegen.
Ik denk niet dat je moeder het niet leuk vind om op te passen, maar dat ze het vooral eng vind om op 2 kindjes te passen. Het is een nieuwe situatie en ik denk dat elke moeder eerst ook bang is hoe het gaat als er een extra kindje bij komt in het gezin. Vergeet ook niet dat jij gewend bent aan het zorgen voor een kindje en dat je moeder dat al jaren achter zich heeft gelaten. Doordat het niet haar eigen kinderen zijn is dat veel vermoeiender dat dat het voor jullie zelf is. Ik heb ook veel opgepast altijd en was dan aan het einde van de dag ook wel weer blij als ze naar huis gingen. Was dan echt helemaal op. Met mijn eigen kindjes heb ik daar geen last van en loopt alles op rolletjes. Dit omdat je natuurlijk zelf erg goed weet wat je kind wel en niet kan en leuk vind. Dus misschien toch eens om tafel gaan zitten met je moeder en vragen of ze het misschien zwaar vind om op te passen. Dan kun je bijvoorbeeld de afspraak maken om eerst een nacht te proberen terwijl jij gewoon thuis bent en dus zo de kinderen kan komen halen mocht het niet goed gaan. Of de jongste eerst een keer alleen laten logeren bij haar.